รักว้าวุ่น เจ้าแมวจอมยุ่ง กับเจ้าหนุ่มเลโกว่ [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #9 : คำนินทา

[คิว]

   "เอกคับ...เอก"
   "อะ..."
  ผมเรียกเอกจนเอกตื่น เอกมองผมด้วยความง่วงเมื่อเด็ก แต่ก็น่ารักจนละสายตาไม่ได้
   "ตี 5 ครึ่งแล้วครับ ไปอาบน้ำกัน"
   "คับ..."
  เอกมองผมด้วยความง่วง แต่เอกก็ยิ้มให้ผม ทำให้ผมมีความสุขจนล้นหัวใจ
  พอเอกกับผมอาบน้ำเสร็จก็ไปโรงเรียนตามปกติ แต่พอถึงโรงเรียน มันก็ไม่ปกติซะแล้ว มีนักเรียนมองผมกับเอกมากมาย เหมือนจะกดดันเราว่าเราไม่เหมือนคนอื่นทั่วไป เอกเดินมาหลบหลังผม
   "เป็นไรคับเอก"
   "ผมกลัวสายตายแบบนั้น..."
   "ไม่ต้องกลัวนะ..."
  ผมหันหลังไปส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนและให้กำลังใจเอก แต่เอกก็หลบหลังผมอยู่ดี
  ผมมองเห็นกระดาษที่ติดอยู่ตรงบอร์ดที่ให้นักเรียนมาติดอะไรก็ได้ตามใจชอบ เพื่อแลกเปลี่ยนความเห็นระหว่างนักเรียนหนึ่งกลุ่มกับนักเรียนทั้งโรงเรียน มันใหญ่มาก และมีนักเรียนมุงมากมาย
   "มุงอะไรกัน..."
  ผมพูดแล้วเดินไปดูกับเอก มันคือข้อความที่ประนามผมกับเอกว่า
   "นายเอกรินเป็นแฟนกับประธานชมรมคนเคสเกม เข้าด้ายเข้าเข็มกันไปแล้ว เพราะอยู่บ้านเดียวกัน ห้องเดียวกัน เตียงเดียวกัน"
  ผมอ่านไปทั่วทั้งกระดาษ ไม่มีบอกว่าใครเขียน ผมยิบแล้วฉีกมันอย่างหวุดหวิดและโกรดแค้น
   "ออกไปนะ!! ออกไปให้หมดเลย!!!"
  ผมตะคอกใส่คนที่มามุงดูกระดาษบนบอร์ด ทำให้หลายๆคนตกใจแล้วค่อยๆออกไป

   "ตายแล้ว~ เข้าด้ายเข้าเข็มกันเลยหรอแก"
  ผมเดินผ่านแล้วได้ยินผู้หญิงชุบชิบนินทากันตลอดทาง จนมีคนมองหน้าผมแล้วจึงจะหยุดนินทา ผมตะโตนออกไปด้วยความหงุดหงิดต่อหน้าเอกว่า
   "บ้านไม่มีปากให้พูดหรอ!?! นินทาชาวบ้าน... ไม่ดูตัวเองเลย..."
   "ทำมะ?... คนผิดอะ ยังไงก็ผิด อยากทำตัวให้คนอื่นนินทาเอง..."
  มีผู้หญิงลุกขึ้นแล้วตะโกนใส่ผมด้วยหน้าตาใส่ๆ... แต่ตอแหล
   "อย่าคิดนะ... ว่าผมไม่รู้ว่าเธออะ เล่นหลายคน... กี่อันแล้วละ ใส่ถุงป่ะ?..."
   "อะ..."
   "คงไม่หรอก อย่างเธอคงเล่นสดอะสิ"
  ผมพูดต่อไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นพูดต่อได้ และจิกด้วยสายตาที่ร้ายจนผู้หญิงคนนั้นต้องยอม
   "ยอมมันทำไมละ... มันจริงหรอ...?"
   "โหย..."
  ผู้หญิงอีก 2 คนที่เหลือมองผู้หญิงที่ว่าผมด้วยความขยัดแขยง
   "พอเลอะ...เราตัดเพื่อนกัน"
  ผู้หญิงอีกคนพูด แล้วชวนเพื่อนออกจากโต๊ะนั้น แล้วทิ้งผู้หญิงว่าผมไว้เพียงกำพัง
   "ฟังไว้นะ ผู้หญิงคนเนี่ย น่ารังเกียจกว่าผมเยอะ..."
  ผมยิ้มแล้วเดินไปกับเอกสองคน ผู้หญิงคนนั้นมองผมด้วยความแค้นที่แสนจะแค้น ผมประจานขนาดนั้น ทำไมจะไม่แค้นละ

  ไม่สงสัยหรอ?... ว่าทำไมผมถึงรู้ ทั้งๆที่ผมไม่รู้จักเธอมาก่อน และไม่เคยแม้แต่เจอกัน



ติดตามตอนต่อไป...