รักว้าวุ่น เจ้าแมวจอมยุ่ง กับเจ้าหนุ่มเลโกว่ [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #8 : คำสัญญา

[เอก]

  ถึงบ้านแล้ว~~ ผมอยากกินมือเย็น หิว!!!~~~

  ทันทีที่ผมกับพี่คิวถึงบ้าน ผมก็เริ่มเดินเข้าไปในครัวทันที ผมรู้สึกเมื่อมีแขนมากอดข้างหลังผม
   "หาอะไรอยู่หรอเอก"
  พี่คิวพูดแล้วกอดผมจากข้างหลัง
   "หาอะไรกินคับ"
   ผมพูดในระหว่างที่ผมหาอะไรกินในตู้เย็น
   "ในตู้เย็นไม่มีอะไรกินหรอก"
   "อาว...หรอ?"
  ผมรู้สึกแย่และหน้าบึ้งทันที
   "หิวหรอ? หาอะไรกินข้างนอกไหม?"
   "ก็ดีคับ"
  ผมตอบแล้วยิ้มออกทันที
   "ไปกัน..."
  พี่คิวอุ้มผมไปขึ้นรถทันที
   "พี่คิว~...ปล่อยนะ"
  ผมพูดแล้วตีพี่คิวเบาๆ
   "ใครจะไปปล่อยเล่า..."
  พี่คิวพูดแล้วยิ้ม จนมาถึงรถของพี่คิว
   "ปล่อยนะคับ~~~ผมเข้ารถเองได้"
   "โอเค...ก็ได้"
  พี่คิวปล่อยผมลงทันที
   "ขอบคุณคับ"
  ผมพูดแล้วยิ้มให้ ผมเปิดประตูรถออกมาเพื่อที่จะเข้าไป
   ก็อกๆ
  ผมพยายามเปิดประตูรถ แต่ดันเปิดไม่ออก
   "พี่คิว...ทำไมรถเปิดไม่ออกอะ..."
  พี่คิวมองรถด้วยสายตาที่ดูงงมาก
   "พี่กดปุ่มเปิดรถแล้วนะ"
  พี่คิวพูดกับผมแล้วมองไปยันปุ่มรีโมทของรถ

[คิว]

  ผมมั่นใจว่าผมไปเช็กรีโมทกับรถที่ศูนย์เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ผมมั่นใจมาก จนผมมองไปในรถ ผมมองเห็นเงารูปร่างคนที่จองที่ผมกับเอกอยู่ อยู่ดีๆ ทุกอย่างก็หยุดไป ยกเว้นผม... ร่างเงาปรากฏตัวต่อหน้าผมอย่างสุดน่ากลัว คล้ายร่างซากเน่าเปลื่อยที่พึ่งลุกออกมาจากหลุมศพ
   "แกต้องการอะไร..."
   "เลิกยุ่งกับเอกซะ"
   "ไม่มีวันซะหรอก รอชาติหน้าเถอะ...แต่ถึงจะชาติไหนๆ ฉันก็ไม่มีวันเลิกกับเอก เด็ดขาด!!!"
   "ได้...งั้นฉันจะทำให้แกเลิกกับมันเอง...555"
  ร่างเปลื่อยนั้นพูดและหัวเราะด้วยความสะใจ ผมอึ้งไปแล้วร่างนั้นก็หายไป
   "อะ~!"
  ผมลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจ
   "พี่คิว!..."
  เอกจากที่นอนอยู่ข้างๆผม กลับลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยความรวดเร็ว
   "พี่คิวเป็นไงบ้าง"
  เอกมองผมด้วยความเป็นห่วง ทำให้ผมงงจนมองรอบๆ นี่มันห้องเอกนิ
   "เกิดอะไรขึ้น..."
  ผมมองเอกด้วยความสงสัย
   "เมื่อคืนผมเห็นพี่เอกอยู่ดีๆก็สลบไปตอนที่อยู่ที่จอดรถอะ...ก็เลยแบกพี่ขึ้นมาบนห้องผม แล้วให้พี่นอนไป"
   "อ้อ..."
  ผมเออออไปกับคำพูดของเอก แต่ก็กลับไปขึ้นเรื่องที่เกิดขึ้น มันไม่ใช่ฝันแน่ๆ ผมรู้ตัวดี
   "พี่คิวเป็นอะไรหรือป่าว?...สีหน้าไม่ค่อยดีเลยนะคับ..."
   "พี่แค่ฝันร้ายนิดหน่อยหนะ..."
  ผมมองเอกด้วยความหึงหวงและรักมาก ผมจับมือเอกแล้วพูดว่า
   "เอก...ไม่ว่าจะเกิดอะไร พี่อยู่กับเอกเสมอนะ พี่รักเอกมากๆเลยนะ รู้ตัวไหม?"
   "คับ...ผมรู้ ผมจะไม่ทิ้งพี่ไปไหนเหมื่อนกัน ผมสัญญา"
  ทันทีที่ผมได้ยินคำพูดจากปากเอก ทำให้ผมโล่งใจมากกว่าครั้งไหนๆ แล้วผมก็กอดเอกด้วยความรักที่หมดใจ

  แต่ว่าเงาที่มองไม่เห็น ได้มองคิวกับเอกอยู่ แล้วยิ้มด้วยความสะใจ



ติดตามตอนต่อไป...