รักว้าวุ่น เจ้าแมวจอมยุ่ง กับเจ้าหนุ่มเลโกว่ [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #5 : ไร้ตัวตน

[เอก]

  กลางดึกของวันเสาร์ ผมจะนอนได้เต็มอิ่มก็วันนี้อีกวัน เห้อ~~~ คิดแล้วเหนื่อย

  ผมนอนหลับลงไป เพราะไม่อยากคิดอะไรมากกว่านี้

[คิว]

  กลางดึกที่ผมนอนไม่หลับ ผมคิดแต่เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ เรื่องของเอก และผม มันเป็นความรุ้สึกที่ดูเอโคกว่าที่ผ่านๆมา ผมมองไปยังชั้นหนังสือที่เป็นประตูลับ แล้วเดินไปเปิดมัน พอมันเปิดได้เต็มที่ ผมก็มองเอก แล้วยิ้มออกมา
  ผมเดินไปนั่งตรงเตียงเอก แล้วนอนข้างหลังเอก
  ผมมองผมที่บดบังใบหน้าของเค้า แล้วปัดผมออก ให้เห็นใบหน้าที่แท้จริง
   "หลับปุ๋ยเลยนะ"
  ผมพูดเบาๆ
  เอกเริ่มขยับตัว ผมเลยตกใจ เอกเอาแขนมากอดผม ทำเอาผมหน้าแดง มีแสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่าง มากระทบบนหน้าเอกที่หลับอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว 'หล่อจัง' ผมนึกในใจ
   วิ้ง~~
  ผมได้ยินเสียงนั้นอีกครั้ง ผมเอามือเอกออกอย่างช้าๆ เดินเข้าห้องตัวเอง แล้วปิดประตูลับไว้ ผมกลับมานั่งคิดถึงใบหน้าและริมฝีปากที่ชวนหลงไหล แล้วยิ้มออกมา
   "น่ารักจริงๆเลย"
   "นายจะไปคิดแบบนั้นไม่ได้นะ..."
  มีเสียงที่คุ้นเคยพูดข้างๆผม
   "ทำไมละ...?"
   "นายไม่คู่ควรกับเอกหรอก"
   "งั้นฉันจะทำให้แกคิดผิด"
  ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวด
   "งั้นหรอ...หิหิ"
   "นายมันไร้ตัวตน"
   "ถึงฉันจะไร้ตัวตน...แต่ฉันก็มีอำนาจเหนือกว่าแกแล้วกัน"
   "ไม่ต้องพูดมาก!! น่ารำคาญ"
   "ฮิ...ฮิ...555"
  เสียงหัวเราะชวนขนลุกทำให้ผมหวาดกลัว
   "คิดให้ดีๆนะ...คิว..."
   "อึก~~"
  ผมปวดไปหมดทั้งตัว เหมือนโดนบีบให้เล็กลง
   "อา~~พอได้แล้ว..."
   "หืม?...พูดอีกทีสิ๊"
   "ขอร้อง...พอได้แล้ว"
   "หึ...ก็ได้"
  ผมเหมืิอนถูกปลดปล่อยจากนรกแล้วได้มาเกิดใหม่... แบบตายทั้งเป็น ผมสลบไปจากห้วงนรกนี้...



ติดตามตอนต่อไป...