ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ย้ายบ้านใหม่
ผมถึงบ้านพี่คิวแล้ว ผมอึงไปเลย บ้านหรือวังว่ะเนี่ยยย~~~~0[]0
ผมเข้าไปแล้วมองรอบๆ ผมรู้สึกเหมือนเป็นแขกที่โครดมีเกียรติอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ผมอึ้งไปเลย
"..."0{}0
"เป็นไรหรือเปล่า ยืนแข็งทื่ออย่างกับหิน"
"อ้อ...ปะ...เปล่าคับ"
"มีเหลืออยู่หลายห้องเลย นายก็อยู่ข้างๆห้องฉันแล้วกัน มีอะไรจะได้ช่วยเหลือได้ ปะ...เดี๋ยวพาไป"
"อ้อ คับ"
ผมตอบอย่างขี้เกรงใจ ห้องนอนมันจะขนาดไหนว่ะเนี่ย บัานใหญ่ขนาดนี้
ระหว่างที่ผมเดินอยู่นั้น ผมมองไปรอบๆบ้าน ผมเห็นรูปปั้นแมวสีชมพูฐานสีดำ สวยสมจริงมาก แต่ก็ช่างมันเถอะ
"อะ ถึงและ ฉันขอตัวไปนอนก่อนนะ เหนื่อย..."
"คับ"
"อะ...นี้ กุญแจห้อง"
ผมยื่นมือรับโดยไม่ลับเล มาถึงขนาดนี้แล้วจะกลัวอะไร
"มีอะไรก็เรียกฉันนะ อยู่ห้องนั้นหนะ"
พี่คิวชี้นิ้วไปยันห้องประตูสีทองสวยมาก จนผมคิดไม่ออกเลยว่าห้องมันจะใหญ่และสวยขนาดไหน
"ไปละ..."
พี่คิวเดินไปห้องของตัวเอง แล้วเดินเข้าห้องไป
[คิว]
"เห้อ~~~ เหนื่อยจริงๆ"
ผมลงไปนอนบนเตียงใหญ่ แล้วเผลอหลับไป
ผมตื่นมาอีกทีก็มองนาฬิกาบนข้อมือ
"อาว... เผลอไปเมื่อไรวะเนี่ย"
ผมเดินไปที่ชั้นวางหนังสือที่หรูหราแล้วหยิบหนังสือเล่มสีน้ำเงินออกมา ชั้นหนังสือที่ว่าอยู่กลับเคลื่อนที่ไปข้างๆ นั้นเหละคับ ประตูลับของผม มันสามารถเชื่อมกับข้างห้องได้ และห้องนั้นคือห้องที่เอกนอนอยู่
"อือ~~~"
เอกนอนหลับอยู่ ผมมองด้วยความสงสัย แต่เด็กนี้เป็นเด็กที่น่าค้นหาจิงๆ
วิ้งๆ~
ผมได้ยินเสียง แล้วผมก็ยิ้มออกมา
"ได้เวลาแล้วสินะ"
ผมพูดกับตัวเองเบาๆ แล้วมองเอกด้วยความหวังหลายๆอย่าง
ติดตามตอนต่อไป...
ผมเข้าไปแล้วมองรอบๆ ผมรู้สึกเหมือนเป็นแขกที่โครดมีเกียรติอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ผมอึ้งไปเลย
"..."0{}0
"เป็นไรหรือเปล่า ยืนแข็งทื่ออย่างกับหิน"
"อ้อ...ปะ...เปล่าคับ"
"มีเหลืออยู่หลายห้องเลย นายก็อยู่ข้างๆห้องฉันแล้วกัน มีอะไรจะได้ช่วยเหลือได้ ปะ...เดี๋ยวพาไป"
"อ้อ คับ"
ผมตอบอย่างขี้เกรงใจ ห้องนอนมันจะขนาดไหนว่ะเนี่ย บัานใหญ่ขนาดนี้
ระหว่างที่ผมเดินอยู่นั้น ผมมองไปรอบๆบ้าน ผมเห็นรูปปั้นแมวสีชมพูฐานสีดำ สวยสมจริงมาก แต่ก็ช่างมันเถอะ
"อะ ถึงและ ฉันขอตัวไปนอนก่อนนะ เหนื่อย..."
"คับ"
"อะ...นี้ กุญแจห้อง"
ผมยื่นมือรับโดยไม่ลับเล มาถึงขนาดนี้แล้วจะกลัวอะไร
"มีอะไรก็เรียกฉันนะ อยู่ห้องนั้นหนะ"
พี่คิวชี้นิ้วไปยันห้องประตูสีทองสวยมาก จนผมคิดไม่ออกเลยว่าห้องมันจะใหญ่และสวยขนาดไหน
"ไปละ..."
พี่คิวเดินไปห้องของตัวเอง แล้วเดินเข้าห้องไป
[คิว]
"เห้อ~~~ เหนื่อยจริงๆ"
ผมลงไปนอนบนเตียงใหญ่ แล้วเผลอหลับไป
ผมตื่นมาอีกทีก็มองนาฬิกาบนข้อมือ
"อาว... เผลอไปเมื่อไรวะเนี่ย"
ผมเดินไปที่ชั้นวางหนังสือที่หรูหราแล้วหยิบหนังสือเล่มสีน้ำเงินออกมา ชั้นหนังสือที่ว่าอยู่กลับเคลื่อนที่ไปข้างๆ นั้นเหละคับ ประตูลับของผม มันสามารถเชื่อมกับข้างห้องได้ และห้องนั้นคือห้องที่เอกนอนอยู่
"อือ~~~"
เอกนอนหลับอยู่ ผมมองด้วยความสงสัย แต่เด็กนี้เป็นเด็กที่น่าค้นหาจิงๆ
วิ้งๆ~
ผมได้ยินเสียง แล้วผมก็ยิ้มออกมา
"ได้เวลาแล้วสินะ"
ผมพูดกับตัวเองเบาๆ แล้วมองเอกด้วยความหวังหลายๆอย่าง
ติดตามตอนต่อไป...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น