ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เสียงแปลกๆ
[เอก]
ตี๊ ดิ๊~ๆ
วันนี้เป็นวันจันทร์หรอ ไม่นะไม่ ฉันเกลียดวันจันทร์ มันเป็นวันที่ต้องตื่นแหกตาตอนเช้ามาเข้าเรียน
"หึย~~~"
ผมตื่นมาพร้อมความง่วงที่หนักอยู่บนเปลือกตาผม ผมขยี้ตาเท่าไร ความรู้สึกง่วงมันก็ไม่ออกไปจากเปลือกตาของผมสักที ผมเดินงัวเงียไปอาบน้ำตอน ตี 5.15 ทางเดินมันช่างมืดมั่วกว่าตอนที่ตื่นเต็มที่แล้วซะอีก
"เอก..."
ผมหันไปตามเสียงที่เรียกผม แน่นอน
"คับ...พี่คิว"
ผมตอบด้วยความง่วงจนไม่รู้จะง่วงยังไง
"วันนี้ไปโรงเรัยนกับพี่นะ"
"อ้อ...คับ"
แล้วผมก็เดินไปห้องอาบน้ำ
ผมอาบน้ำเสร็จ ตาดูเบาลงทันที ระหว่างที่ผมแต่งตัวอยู่ ผมเหลือบไปเห็นแหวนวงหนึ่ง ผมไปหยิบขึ้นมาดู มันเป็นสีทอง
"รูปแมวซะด้วย~~~"
ผมพูดกับตัวเอง พลางเอานิ้วสัมผัสมัน
"สงสัยบ้านนี้ชอบแมว"
วิ้ง~~
อยู่ดีๆ แหวนนั้นก็เป็นประกาย มันทำให้ผมอยากเอามันมาครอบครอง ผมหยิบมันไปใส่ทันทีโดยไม่คิดอะไรอีกเลย แล้วออกจากห้องน้ำ
ผมเดินไปหาพี่คิวที่ห้องครัว แต่ก็ไม่เจอ
"อาว~...หายไปไหนละเนี่ย"
"หาใครอยู่หรอ?"
เสียงจากข้างหลังทำให้ผมตกใจมาก จนผมสดุ้ง แล้วหันไปมองด้วยความเร็วแสง
"โหยพี่คิว~"
ผมพูดออกมาด้วยความโล่งอก
"อะไรจะตกใจขนาดนั้น~"
"ก็พี่คิวมาเงียบขนาดนี้ ตกใจหมดเลย~~~"
"เอาๆ...ไปโรงเรียนกันได้ยัง?"
"คับ..."
ผมหิ้วกระเป๋านักเรียนโดยเร็ว
"ไปกัน"
ผมเดินนำหน้าไปหารถพี่คิวโดยไม่รอช้า พี่คิวเดินตามหลังผม ผมนั่งในรถอย่างไม่รอช้า พี่คิวก็สตาร์ดรถออกไปทันที ผมนั่งเงียบในรถสักพัก
'ทำไมเสียงที่พี่คิวทัก มันไม่เหมือนเสียงของพี่คิวที่คุยปกติกับผมนะ...'
นั้นเหละ ที่ผมสงสัย เสียงนั้นมันอะไรกัน
ติดตามตอนต่อไป...
ตี๊ ดิ๊~ๆ
วันนี้เป็นวันจันทร์หรอ ไม่นะไม่ ฉันเกลียดวันจันทร์ มันเป็นวันที่ต้องตื่นแหกตาตอนเช้ามาเข้าเรียน
"หึย~~~"
ผมตื่นมาพร้อมความง่วงที่หนักอยู่บนเปลือกตาผม ผมขยี้ตาเท่าไร ความรู้สึกง่วงมันก็ไม่ออกไปจากเปลือกตาของผมสักที ผมเดินงัวเงียไปอาบน้ำตอน ตี 5.15 ทางเดินมันช่างมืดมั่วกว่าตอนที่ตื่นเต็มที่แล้วซะอีก
"เอก..."
ผมหันไปตามเสียงที่เรียกผม แน่นอน
"คับ...พี่คิว"
ผมตอบด้วยความง่วงจนไม่รู้จะง่วงยังไง
"วันนี้ไปโรงเรัยนกับพี่นะ"
"อ้อ...คับ"
แล้วผมก็เดินไปห้องอาบน้ำ
ผมอาบน้ำเสร็จ ตาดูเบาลงทันที ระหว่างที่ผมแต่งตัวอยู่ ผมเหลือบไปเห็นแหวนวงหนึ่ง ผมไปหยิบขึ้นมาดู มันเป็นสีทอง
"รูปแมวซะด้วย~~~"
ผมพูดกับตัวเอง พลางเอานิ้วสัมผัสมัน
"สงสัยบ้านนี้ชอบแมว"
วิ้ง~~
อยู่ดีๆ แหวนนั้นก็เป็นประกาย มันทำให้ผมอยากเอามันมาครอบครอง ผมหยิบมันไปใส่ทันทีโดยไม่คิดอะไรอีกเลย แล้วออกจากห้องน้ำ
ผมเดินไปหาพี่คิวที่ห้องครัว แต่ก็ไม่เจอ
"อาว~...หายไปไหนละเนี่ย"
"หาใครอยู่หรอ?"
เสียงจากข้างหลังทำให้ผมตกใจมาก จนผมสดุ้ง แล้วหันไปมองด้วยความเร็วแสง
"โหยพี่คิว~"
ผมพูดออกมาด้วยความโล่งอก
"อะไรจะตกใจขนาดนั้น~"
"ก็พี่คิวมาเงียบขนาดนี้ ตกใจหมดเลย~~~"
"เอาๆ...ไปโรงเรียนกันได้ยัง?"
"คับ..."
ผมหิ้วกระเป๋านักเรียนโดยเร็ว
"ไปกัน"
ผมเดินนำหน้าไปหารถพี่คิวโดยไม่รอช้า พี่คิวเดินตามหลังผม ผมนั่งในรถอย่างไม่รอช้า พี่คิวก็สตาร์ดรถออกไปทันที ผมนั่งเงียบในรถสักพัก
'ทำไมเสียงที่พี่คิวทัก มันไม่เหมือนเสียงของพี่คิวที่คุยปกติกับผมนะ...'
นั้นเหละ ที่ผมสงสัย เสียงนั้นมันอะไรกัน
ติดตามตอนต่อไป...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น