คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 : Round 3:ทำไมฉันโชคร้ายแบบนี้เนี่ย(รีไรท์)
ทำไมฉันโชคร้ายแบบนี้เนี่ย
แฮ่กๆ เหนื่อย
อ๊ากOoO
ฉันอยากกลิ้งลงไปนอนแช่น้ำที่บ่อหน้าโรงเรียน แดดก็ร้อน ร่มก็ไม่มี ฉันยังต้องมาวิ่งบนสนามฟุตบอลอีก ฮือ ฮือ ก็ฉันดันทำเรื่องตอนเรียนคาบคณิตฯ ที่พวกรุ่นพี่บอกว่าอาจารย์โหดสุดๆ แค่ฉันอ่าปากฮาวนิดเดียวเองอาจารย์ที่ดูแสนจะน่ารัก กลับกลายมาเป็นนางพญามารไปในบัดดล
แกหาว่าฉันจะหลับในคาบของแก ฉันเลยต้องย้ายก้นงามๆจากเก้าอี้ออกมาวิ่ง 5 รอบสนามฟุตบอลขนาดยักษ์ จ๊าก เหนื่อย
อาจารย์ขา หนูเป็นเด็กใหม่นะคะ เพิ่งเข้ามาวันแรก อาจารย์ลงโทษหนูเลยหรอ หนูออกจะน่ารักสดใส อ่อนแอ แต่ไม่อ่อนแรง น่ารักหน้าทะนุทะหนอมขนาดนี้ (แหวะ) อาจารย์ ทำแบบนี้กับหนูได้ยังไงTToTT
แดดก็ร้อนเปรี้ยง ชุดนักเรียนก็ดันเป็นเสื้อแขนยาว ตอนแรกก็ดูว่ามันคิขุอาโนเนะ หรอก แต่ตอนนี้อยากบอกว่า มันร้อนมาก ฉันเดินอย่างหมดแรงด้วยสภาพเหมือนผีตายซากเหงื่อแตกซกเต็มตัวจนชุดนักเรียนงี้เปียกไปหมด
ซ่า
ฉันก้มลงไปล่างหน้าที่อ่างล้างมือซึ่งใช้เป็นที่ล้างมือที่อยู่หลังอาคารเรียน
ตุ้บ
แล้วสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อฉันเห็นร่างของชายคนหนึ่งโยนกระเป๋าหนังสือลงบนพื้นก่อนห้อยตัวลงจากห้องเรียนชั้นสอง
วันแรกก็โดดซะแล้ว ทุเรศจริงๆ
เอะคุ้นๆ
O_O
อ๊าก นี่มันนายบ้าหน้าหื่นต้าร์นี่น่า มาโรงเรียนก็สาย แกล้งอาจารย์ ทำตัวหื่น แล้วยังโดดเรียนอีก
หนอย ฉันต้องหลบ ก็ฉันไม่อยากไปปะทะกับนายบ้าหน้าหื่นนี่นาถึงเขาจะหล่อก็เถอะ
ย่องๆๆๆๆ
ฉันรีบเดินย่องเพื่อให้พ้นจากรัศมีความอันตราย
หมับ
“ว๊าย”
ร่างของฉันถูกใครซักคนกระชากไปซุกไว้กับตัว
“ชูว์ เบาๆซิเดี๋ยวอาจารย์ได้ยิน”
“O_Oต้าร์”
ฉันร้องตะลึงเบาๆ นายบ้าหน้าหื่นมองก่อนยิ้ม
“ชอบคุณที่จำชื่อฉันได้”
“กรี้ด ปล่อยนะ แว๊ก”
ฉันดิ้นขลุกขลิกอยู่ในอ้อมอกของเขา ดูซิ วันเดียวเขาฉวยโอกาสฉันต้องสองรอบ ทั้งจูบ ท้องกอด ฮือ ฮือ
“อ๊ากก ปล่อยฉันนะ นายจะทำอะไรฉัน”
“ชู่! เดี๋ยวอาจารย์ได้ยิน”
“อ๊ากกกก”
“เธอจะโวยวายทำไม”
“อ๊ากกก”
“เฮ้ย! บอกให้เงียบไง”
“อ๊ากกกก”
“เงียบสิ”
“อ๊ากกกก”
“ถ้าเธอไม่เลิกร้องอ๊ากๆ ฉันจะจูบเธอ”
“กรี้ดดด (เปลี่ยนจากอ๊ากเป็นกรี้ดแทน) อุ้บ...”
ต้าร์ใช้มือของเขาปิดปากฉัน
“ใครอยู่ตรงนั้นนะ”
เสียงเรียบเยือกเย็นดังขึ้นข้างตึกเรียน
ครืดๆ
ต้าร์ลากฉันเข้าหลบหลังพุ่มไม้
ร่างของอาจารย์ผู้หญิงแก่ๆ ถือไม้เรียวยาวคนหนึ่งเดินตรงมา ต้าร์นั่งหมอบโดยมีฉันซุกไว้ที่อก
พรึบ สายตาของเราประสานกัน
O_O (ฉันอึ้ง)
(-_-?)( อะไรของเธอ)
(._. )( ._.) (ป่าว)
(-_^) (แน่ใจ)
(- -)(_ _) (- -) (_ _) (อืม)
(P_-) (อาหะ)
((((((-_-;) (อยากไปแล้ว)
หลังจากที่ฉันเล่นส่งสายตาภาษาใบ้กับต้าร์(=_=x) อาจารย์ก็หายไปจากตรงนั้นแล้ว โธ่ อนาถรถแท้ชีวิตฉัน
ฉันสะบัดตัวสุดแรงก่อนลุกเพื่อวิ่งหนีเขา
วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ทำไม มันอยู่ที่เดิมละ อ๊าก ต้าร์ดึงคอเสื้อฉันไว้
“จะรีบไปไหนหะ”
“ฉันจะไปเรียน เอามือโสโครกของนายออกไปเดี๋ยวนี้นะ”
“หนอยๆ เธอจำไม่ได้แล้วใช่ไหมว่าติดค้างอะไรฉันอยู่ ต้องให้เตือนความจำรึป่าว นาต”
เขาเน้นเสียงตรงชื่อฉัน ก่อนพลิกตัวฉันให้หันไปปะทะกับอกกว้าง
“ปล่อยนะ”
“ไม่ปล่อย”
“ปล่อยนะต้าร์”
“เธอก็อยู่เฉยๆดิ”
เขาว่าเสียงดัง
“ทำไม นายมีปัญหาอะไรกับฉัน”
“ป่าว ก็แค่อยากจ้องหน้าคนที่ฉันจูบไปเมื่อกลางวัน”
จึกๆๆๆ แทงใจแดงๆ
“ไม่ต้องมอง นายนี่โรคจิตชะมัดเลย อีกอย่างเอามือถือนายมาเดี๋ยวนี้นะ แล้วก็ลบรูปทิ้งไปซะ”
“ถ้าฉันต้องลบเธอต้องมีข้อตกลงกับฉัน”
“ข้อตกลงอะไรของนาย”
“เธอต้องมาเป็นแฟนฉัน”
“ไม่มีทาง”
ปึก เขาจับฉันดึงเข้าไปกอดแน่นจนชิดอก ก่อนโน้มหน้าลงมาแล้วจุ้บที่หน้าผากเบาๆ
“นั้นฉันก็ไม่ลบ”
“บ้า ทุเรศที่สุด ฉันเกลียดนาย ไปไกลๆเลย”
ฉันผลักอกเขาออก แต่ตอนนี้หัวใจมันเต้นตึกๆไปหมด แง้ๆ อีตาบ้า ถึงนายจะหล่อก็เถอะฉันไม่ให้อภัยคนนิสัยหื่นๆอย่างนายแน่ชิ นายทำให้จิตใจฉันหวั่นไหวไปหมด แล้วฉันก็รีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่ผู้หญิงอย่างฉันจะวิ่งได้
ความคิดเห็น