คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เจ้าชายขี่ม้าขาว จัสตินบวกมัตตะ
แสงแดดสีทองทอฉายแสงส่องสว่างจ้าตามทางยาวของถนน นัตตะขับรถจักรยานผ่านไปบนเนิ่นหญ้า สองข้างทางของถนนเป็นทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยใบโคว์ฟเวอร์ ที่มีในตำนาน ลูกม้าที่ถูกปล่อยออกมากินหญ้าเดินเล่นหลอเคลียแม่ของมัน
ลมเบาๆปะทะหน้าคารินที่นั่งเกาะเอวมัตตะบนเบาะรถจักรยานเสียงกิ้งๆจากทางด้านหน้าที่นัตตะกดเบาๆดังเหมือนเสียงดนตรีบรรเลงขับกล่อม ลมแรงพัดมาวูบนึงทำเอาผมของคารินพลิ้วไปตามลม ดอกโคว์ฟเวอร์หลายใบปลิวผ่านหน้า คารินจึงยกมือหยิบ ก่อนเปิดดูใบคว์ฟเวอร์นั้น
‘สามกลีบ’ เธอกำมันไว้ในมืออย่างทะนุทะหนอมแล้วเอาหัวพิงหลังของมัตตะหลับตานิ่งรับลม
“นี่คาริน วันนี้ฉันมีแข่งบาสเธอไปเชียร์ฉันด้วยนะ”
มัตตะหันหน้ามาบอกคารินที่หลับตานิ่งเขาเลยจอดรถจักรยานเพราะดูท่ายัยแก่ขี้บ่นคารินจะไม่ได้ตั้งใจฟังเขา แล้วเอี้ยวตัวหันไปจับหัวเธอมองนิ่งในแว่นกระจกใสสักพัก คารินจึงลืมตาขึ้นมาดูก่อนสะดุ้งเบาๆ
“ยัยแก่เธอฟังฉันอยู่รึเปล่าห่ะ”
“เฮ้ยไอ้เด็กบ้า ใครใช้ให้นายจับหัวฉันทำไม”
“ฉันบอกว่า วันนี้ฉันมีแข่งบาส เธอไปเชียร์ฉันด้วยนะ เข้าใจไหมยัยแก่”
มัตตะเอานิ้วจิ้มลงไปบนบนหน้าผากของคารินเบาๆ
“โอ๊ย เด็กบ้านี่”
คารินบ่นเบาๆเมื่อมัตตะหันไปปั่นจักรยานต่อตามทางที่มุ่งตรงไปยังโรงเรียน
ไม่นานนักทั้งคู่ก็มาถึงโรงเรียนนานาชาติที่ทั้งสองคนเรียนอยู่แต่คนละเกรด มัตตะเรียนอยู่เกรด 9 ส่วนคารินเรียนอยู่เกรด 11
“จอดมัตตะ”
คารินร้องขึ้น เพราะทุกวันมัตตะจะส่งคารินลงที่หน้าประตูโรงเรียนเพราะทางไปตึกของเกรดมันไกลกันมากและอีกอย่างเขากลัวสาวๆที่คลั่งเขาอาจจะเข้าใจผิดคิดว่าเขากับเธอเป็นแฟนกับยัยซิ้มแก่ๆแว่นหนาเตอะจอมเคร่งเรียนคนนี้
มัตตะจอดรถที่หน้าอาคารก่อนรับกระเป๋าจากคารินไปถือไว้
“อย่าลืมที่ฉันบอกนะ”
มัตตะย้ำอีกครั้งนึงแล้วก็ทำท่าขี่รถออกไป
“เดี๋ยวมัตตะ”
คารินวิ่งไปหาเข้าแล้วจับมือเขาแบออก วางดอกโคว์ฟเวอร์ที่จับได้เมื่อเช้าวางบนมือเข้า
“นายมีแข่งตอนไหนล่ะ”
“ตอนเที่ยงนะ”
“ฉันจะพยายามไปดูนายนะ”
“อืมยัยแก่”
แล้วนัตตะก็หันหลังออกไป คาริน ก็เดินขึ้นห้องเรียนของตน
พระอาทิตย์เลื่อนจากฝั่งตะวันออกมาอยู่ตรงกลางหัว คารินขยับแว่นตาหนาเบาๆก่อนละสายจากหนังสือเรียนเล่มหนามาดูนาฬิกาข้อมือ อีก 5 นาทีเที่ยง
เธอจึงปิดหน้าหนังสือเล่มโตนั่นลงก่อนยัดมันใส่ในกระเป๋าหนัง แล้วเดินออกจากห้องตรงไปโรงยิม
ปี้ดดดดดดดดดด/กรี้ดดดดดด
เสียงนกหวีดดังขึ้นพร้อมเสียงกรี้ดกระหึ่มของสาวๆลั่นโรงยิม
วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คารินออกแรงรีบวิ่งตรงไปโรงยิม ไม่ทันแน่เลยขอร้องเถอะขอให้เราไปดูการแข่งขันทันด้วยเถอะนะสาธุ
“โอ๊ย”
คารินสะดุดหินจนตัวลงเองล้มแว่นตกไปอีกทาง คารินปัดแขนขาของตัวเองแล้วพยายามลุกขึ้นแต่ก็ต้องล้มลงไปใหม่เพราะเธอมองทางไม่เห็น
เจ็บจัง แว่นเราหายไปไหนนะ คารินคลำหาแว่นจนมือไขว้
“อุ้ยเธอรีบไปกันเถอะเดี๋ยวไปดูไม่ทันนะ”
“กรอบ”
นักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งวิ่งผ่านหน้าเธอไป แต่เสียงนี้แทบทำให้เธอใจหาย
“ให้ผมช่วยไหมครับ”
เหมือนมีเทพบุตรขี่ม้าขาวมาฉุดมือเธอให้ลุกขึ้น ก่อนหยิบแว่นตาที่แตกละเอียดเหลือแต่ขาแว่นสีดำห้อยโตงเตงให้เธอ
“แว่นฉัน”
“มันแตกไปแล้วนะครับ สายตาคุณเอ่อ...”
“เอ่อ ฉันสายตาสั้นนะคะ”
“นั้นลองเอาของผมไปใส่ก่อนนะครับ พอดีผมก็สั้นนิดหน่อยแต่ไม่ค่อยได้ใส่หรอกครับเก็บเอาไว้ตอนอ่านหนังสือเท่านั้น”
เขาจับหน้าเธอเชิดขึ้นก่อนมองลึกเข้าไปในดวงตาสีเขียวมรกตนั้น แล้วค่อยๆสวมแว่นตาของเขาให้เธอ
“ขอบคุณมากนะคะ”
คารินโค้งตัวให้แล้วรีบเดินหลบหน้าหนีออกมาเพราะเธอจำหน้าเขาได้
รุ่นพี่ จัสติน เฮอร์วาสเซส หนุ่มหล่อสุดฮอตฉายาคาซิโนว่าของโรงเรียน ตายแล้วยัยคารินฝันไปรึเปล่าเนี่ยเธอได้แว่นตาของพี่จัสตินมาใส่ อ๊าย >///< หนุ่มหล่อเพอร์เฟ็กลูกชายคนเล็กของโรงเรียนนานาชาติแห่งนี้เขาเป็นชาวเยอรมันแท้ๆเลยแหละ
คารินเดินเข้าไปหาที่นั่งในโรงยิมก่อนนั่งลงดูการแข่งขันบาส ซึ่งเป็นการแข่งขันผสมตั้งแต่เกรด9-12 ทีม1 มีเด็กแต่ละเกรดอย่างมากสุดสองคน
การแข่งขันเริ่มขึ้นเรื่อยๆ เธอพึ่งรู้ว่าบ่ายนี้ไม่มีการเรียนการสอนเพราะมีการแข่งขันกีฬาแทน ส่วนมากเธอจะนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องเรียนมากกว่าถ้าไม่มีการเรียนการสอนก็จะไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุด
แล้วเมื่อทีมของมัตตะลงสนาม
“กรี้ดพี่มัตตะ เท่ห์จังเลยสู้ๆนะคะ”
“มัตตะคุง น่ารักจัง”
“อ๊าย มัตตะคุงหล่อจังเลย”
เสียงสาวๆกรี้ดกระหึ่มยิ่งกว่าตอนเปิดสนาม เมื่อมัตตะหันมาโบกไม้โบกมือให้สาวๆและเหลือบเห็นคารินที่นั่งหลบดูอยู่อีกมุมหนึ่งของโรงยิม มัตตะเห็นแล้วก็ยิ้มวิ่งลงไปในสนาม ทำเอาสาวๆหัวใจละลายไปกองอยู่กับพื้นนับไม่ถ้วน
“กรี้ดด จัสติน มาแล้ว”
“ว๊ายยยยย พี่จัสตินเหงือ ออกด้วยแหละเธอน่ารักจัง”
“จัสตินสู้ๆนะ”
แล้วอีกครึ่งหนึ่งของสาวๆทั้งโรงเรียนก็เทใจให้จัสติน
การแข่งขันได้เริ่มขึ้นเมื่อคู่นี้เป็นคู่สุดท้ายตัดสินว่าใครจะได้ครองแชมป์ถ้วยบาสปีนี้
จะเชียร์ทีมไหนดีเนี่ย คารินนั่งคิดเพราะอีกทีมก็เป็นทีมของมัตตะอีกทีมเป็นทีมของเจ้าของแว่นตากรอบสีชมพูน่ารักที่เธอใส่อยู่
ปี้ดดดด การแข่งขันได้เริ่มขึ้น เมื่อมัตตะเลี้ยงลูกลง ไปชูส ลงห่วง เป็นคนแรก และอีกทีมก็มาแย่งบอลไปชูสลงห่วงได้โดยจัสติน ทั้งสองทีมแข่งกันสูสีมาก ฝั่งทางทีมของมัตตะคุง มัตตะก็ดูจะเป็นดาวเด่นเพราะอยู่เกรด9 คนเดียวในการแข่งขัน และยังทำคะแนนให้แก่ทีมได้ตลอดจนมาถึงการชิงชนะเลิศ ทีมของฝั่งจัสตินก็เป็นอดีตแชมป์เก่าของปีที่แล้ว บวกกับมีจัสตินเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนหน้าตาหล่อเหลาและฝีมือดีอีกด้วย เหลือเวลาอีก 1นาที คะแนนของทีมมัตตะห่าง ทีมของจัสตินไป1ลูก ก่อนที่มัตตะจะเลี้ยงลูกแล้วโดยเข้าไปในห่วง คะแนนของทั้งสองทีมเท่ากัน บอลถูกแย่งไปแย่งมา จัสตินจับบอลได้พยายามจะเลี้ยงลูกแต่ถูกมัตตะชิงเอาไปก่อนและทำท่าจะชูส แต่อยู่ๆมีคนไปสกัดขามัตตะล้มลงไป
“มัตตะคุง” คารินวิ่งจากฝั่งที่นั่งลงไปยืนอยู่ข้างสนาม
ปี้ดดดดดดดดดดดด
การแข่งขันก็หมดเวลาลงโดยที่จัสตินคว้าบอลได้และชูสใส่ห่วงของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ทีมของจัสตินมีคะแนนนำและชนะไป
ดูเหมือนการขัดขาครั้งนี้จะเป็นการตั้งใจไม่ใช่อุบัติเหตุเพราะเมื่อปีที่แล้วก็เป็นแบบนี้เหมือนกันแต่กรรมการก็เป่าให้ทีมของจัสตินชนะ
“กรี๊ดดดดดดดดด”
เสียงสาวๆของจัสตินกรี๊ดกระหึ่มส่วนฝ่ายของสาวทีมมัตตะคุงก็เป็นห่วงเขาเพราะดูท่าเขาจะเท้าพลิกสาวๆของทีมจัสตินก็เชิดใส่ทีมของมัตตะทำเอาสาวๆสองทีมแทบตะลุมบอลกันเพราะเห็นอยู่โต้งๆว่าทีมของจัสตินเล่นไม่สะอาดและยังมาทำเป็นเชิด
...................................................................
ฝ ฝ้าย แห่ง ท้องทุ่งโคว์ฟเวอร์
ความคิดเห็น