ซาตานตัวร้ายกะยัยสุดเบอะ

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 : Round 2:ถึงคราวผมแนะนำตัว

ถึงคราวผมแนะนำตัว

หวัดดีครับ   คราวนี้ถึงตาผมแนะนำตัวบางนะครับ   ผมชื่อนายอติกร  กุลนารถครับ  ชื่อเล่นชื่อ กีต้าร์    ผมไม่อยากจะคุยเลย   ว่าผมอ่ะรวยมาก   แต่อย่างว่าก็ไอ้เพราะรวยมากนี่แหละ   ที่ทำให้แม่เอาแต่อยากให้ผมเป็นอย่างนั้น   อยากให้ผมเป็นอย่างนี้  

 ถึงขนาดย้ายโรงเรียนให้มาเข้าโรงเรียนเนี้ย   เพื่อนผมก็อยู่โรงเรียนเก่ากันหมด เมื่อก่อนผมเรียนโรงเรียนนานาชาติครับ

                วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดเรียนที่โรงเรียนนี้    ผมคิดว่ามันคงจะเซ็งมากมาก    เพราะว่าไม่มีเพื่อนที่รู้ใจเหมือนเมื่อตอนอยู่ ม.ต้น แต่เปล่าเลยครับ วันนี้ตอนที่ผมไปดูบอร์ดประกาศรายชื่อนักเรียนชั้น   ม.4 ว่าผมได้อยู่ห้องอะไร นั้นผมได้พบกับผู้หญิงคนนึง แค่เห็นเธอครั้งแรกผมก็ปิ้งเธอเลยอ่ะ แบบว่ารักกระแทกใจอย่างรุนแรงเลย   แต่ว่าผมไม่รู้ว่าจะเข้าไปทำความรู้จักกับเธอยังไง   ก็ได้แต่แอบมอง แต่เธอคงไม่รู้ตัวหรอกเพราะเอาแต่ดูรายชื่อของตัวเอง ผมมองเธออย่างนั้นอยู่นาน    

                สักพักผมเห็นเธอยิ้มอย่างดีใจ    และมีเพื่อนอีกคนมากระโดดกอดเธอไว้ เธอยิ้มได้น่ารักมาก  มากจนผมหลงเลยอ่ะ    รอยยิ้มของเธอมันเหมือนของปรางค์เลย     

ปรางค์เป็นผู้หญิงคนที่ผมรักที่สุด  แล้วปรางค์ก็ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตอนผมอยู่   ม.3    หลังจากนั้นเป็นต้นมา 

                ผมก็ไม่เคยมีความคิดที่จะมองผู้หญิงคนไหนอีกเลย     แต่มาวันนี้ผมต้องมองเธอคนนี้    เมื่อผมเห็นเธอกำลังจูง (ลากซะมากกว่า)  มือเพื่อนเธอออกมา     

                ผมเลยเดินเข้าไปขวางเธอไว้   ได้ผล     

“เฮ้ย!  นาตเป็นไรมากเปล่าวะ” เสียงเพื่อนของเธอร้องถามเสียงดัง เมื่อเธอคนนั้นล้มลง   เด็กนักเรียน

แถวนั้นหันมามองเป็นตาเดียว    ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเธอคนนั้นชื่ออะไร  ชื่อนาตนี่เอง  ชื่อน่ารักจัง  แปลกดีด้วย

“เจ็บอ่ะดิ ถามได้”เสียงนาตของผมบอก (เป็นของมันตอนไหนฟะ)

“โทษที ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ผมแกล้งทำเสียงไม่รู้สึกผิดออกมา เพราะหวังไว้ว่าจะให้เธอด่า เพื่อที่ผมจะได้พูดกับเธอ   (มุขควายมากเลย แกล้งทำเป็นทะเลาะเพื่อที่จะได้คุยกับเขา)

“มะ ...ไม่เป็นไรคะ” ผิดคาดแหะ   นอกจากจะไม่ด่าแล้วเธอกลับไม่มองมาที่ผมด้วยซ้ำ

“ป่ะ ไปกันเถอะอิ๊ก” เฮ้ย เธอจะไปแล้วอ่ะ   ผมจะทำไงดีล่ะยังไม่ได้คุยกันเลยนะ   โถ่ความรักของผมต้องจบลงในวันนี้เลยหรอเนี้ย      แต่ไม่แน่นะ   เราอยู่โรงเรียนเดียวกันนี่นา    ยังไงผมจะต้องตามหาเธอให้พบ    และเริ่มจีบเธอจนทำให้เธอมาเป็นแฟนผมให้ได้   

 เอาเป็นว่าตอนนี้ไปดูรายชื่อดีกว่า   ผมได้อยู่ห้องไหนฟะโอ้ย  แล้วทำไม

ไอ้พวกนี้มันต้องมาดูพร้อมกับผมด้วยเนี้ย    นี่ไงเจอแล้ว  ผมได้อยู่ห้อง  1 อย่างว่าอ่ะนะคนเก่งถ้าไม่อยู่ห้อง 1 แล้วจะไปอยู่ห้องไหน   ไปห้องดีกว่าแล้วผมก็เดินไปที่ห้อง

ระหว่างที่เดินอยู่บนระเบียงก็มีเสียงอาจารย์คนหนึ่งเรียกผม

“นี่ เธอ   เธอคนนั้นน่ะหยุดก่อน” เสียงอาจารย์เรียก   ผมขนหัวลุกเลยอ่ะ   (เสียงดุมาก)

“ครับ”ผมหันไปแล้วทำหน้ามึน (ทำยังไงฟะ หน้ามึน)   แต่พอเห็นไม้เรียวผมชักเริ่มมีอาการสั่นนิดๆ

“ทำไมเธอไม่ตัดผมให้เรียบร้อย     แล้วแต่งตัวก็ไม่ดี   เอาเสื้อใส่ในกางเกงให้เรียบร้อย เป็นเด็กใหม่แท้ๆ บังอาจทำตัวเป็นอันธพาลตั้งแต่เริ่มมาใหม่เข้าเลยรึไง เธอคิดว่าโรงเรียนนี้จะปล่อยเธอเหมือนโรงเรียนเก่าหรอ ฉันขอบอกเลยนะว่าเธอคิดผิด มานี่ มายืนตรงนี้”  

               อาจารย์คนนั้นด่าผมเป็นชุด   แถมเรียกให้ผมไปใกล้ๆ   บรรดานักเรียนที่เดินผ่านแถวนั้นหยุดมองกันเป็นแถว   สายตาของพวกนั้นมุ่งตรงมาที่ผม  เฮ้อ  วันนี้ชื่อผมคงดังกระฉ่อนไปทั่วโรงเรียนแน่แน่เลย  และเมื่อผมเดินเข้าไปหาอาจารย์คนนั้น

“หันหลังมา” เฮ้ นี่อย่าบอกนะว่าจะตีเนี้ย โห้ย ตายแน่ผม

เพี๊ยะ          เพี๊ยะ           เพี๊ยะ

โอ้ยยยยยยยยยยยยย   เจ็บ 

อูยยยย  เจ็บมากมากเลยอ่ะ  อาจารย์คนนี้ตีผมตั้งสามทีแนะ  เจ็บเป็นบ้าเลย   คอยดูนะ  ผมจะหาเรื่องแกล้งเลยคอยดูเซ่ กล้ามาตีผมได้ไง คอยดูฉันจะแก้แค้นให้ได้ หืม

“ไปเข้าเรียนได้แล้ว” เมื่ออาจารย์ตีเสร็จก็ไล่ผมไปเข้าห้องเรียน

“อ้อ แล้วตอนกลางวันมาหาฉันด้วยนะ มาลงบันทึกความประพฤติไว้” อาจารย์สั่งก่อนจะเดินจากไปแล้วทิ้งผมไว้กับความเจ็บ........ก้น    อ๊ากกกกกกกกก   เจ็บโว้ย

เพราะอาจารย์คนนี้นี่แหละที่ทำให้ผมเกือบจะเข้าห้องเรียนสาย   หลังจากโดนตีแล้วผมก็ใส่ตีนหมาโกยมาที่ ห้องเรียนอย่างเร็วเมื่อดูนาฬิกาแล้วพบว่าเหลือเวลาแค่  2 นาที      ผมเข้าห้องเรียนได้อย่างเฉียวฉิว     

อาจารย์เรียกถึงชื่อผมพอดี  

                “มาแล้วคร้าบบบบ” ผมเสียงตะโกนก่อนที่จะพาตัวเองเข้าห้องมา

“เอาล่ะไปหาที่นั่งได้แล้ว” เสียงอาจารย์บอกกับผม   นั่งตรงไหนดีฟะ   

อืมนั่งข้างหลังดีกว่าผมเดินไปแล้วสายตาของผมก็พบกับ   นาต  ผู้หญิงที่ผมหลงรัก  แต่เธอทำหน้าเฉยมาก  จะให้ไม่เฉยยังไงล่ะ  ก็เธอไม่รู้จักผมนี่นา  

จากทีแรกผมตั้งใจจะไปนั่งหลังสุด  ก็ต้องเปลี่ยนแผนอย่างเร็ว  ผมนั่งอยู่ข้างหลังของนาต  อิ อิ ตรงนี่วิวดีชะมัดเลย

*****************และเมื่อถึงเวลาพักกลางวัน*****************

ฮ่ะ  ฮ่ะ  ฮ่ะ  ถึงเวลาแก้แค้นของผมแล้ว ผมได้สอบถามเพื่อน (เพื่อนใหม่อ่ะ)  ของผมจนรู้ว่าอาจารย์คนนั้น

ชื่อว่าอาจารย์ปราณี   (ชื่อไม่เห็นจะเข้ากับนิสัยเลย)   และที่สำคัญกลัวตุ๊กแกมาก     555+ ผมรู้วิธีแกล้งแล้ว 

อืม.....แล้วห้องพักครูมันอยู่ตรงไหนหว่า   ถามรุ่นน้องดีกว่า

“เอ่อ น้องครับ น้องรู้ไหมว่าห้องพักครูอยู่ตรงไหน” ผมหันไปถามน้องผู้หญิงคนนึง 

“อ๋อ พี่ต้องเดินลงไปชั้นล่าง แล้วเลี้ยวซ้าย ห้องที่อยู่ริมสุดเลยอ่ะค่ะ” น้องตอบพร้อมกับคว้ามือถือออกมาถ่ายรูปผมสองสามแชะแล้วเดินยิ้มออกไป

ผมเดินไปที่ห้องพักครู   อึ้ย  อาจารย์อยู่เต็มไปหมดเลยอ่ะ  ผมค่อยๆเดินเข้าไป

“มาแล้วหรอ มานี่ซิ เธอชื่ออะไร”อาจารย์ปราณีหันมาเห็นผมพอดี   เขาก็เลยเรียกผมเข้าไปที่โต๊ะ โห้ย เป็นผู้ช่วยซะด้วย 

                “ผมชื่ออติกร กุลนารถครับ”ผมตอบ 

“อืม   ลงชื่อที่ใบความประพฤตินั้นแล้วไปเรียนได้ ทีหลังหัดแต่งตัวให้มันเรียบร้อยหน่อย    อะไรกันนักเรียนสมัยนี้นี่” ก่อนที่อาจารย์จะบ่นไปมากกว่านี้ผมก็รีบเผ่นออกมา สักพักอาจารย์ปราณีก็เดินออกไป ผมดูตารางที่แอบจดใส่เมมโมรี่สมองอันฉลาดล้ำลึกไว้ว่าแกต้องไปประชุม   ผมนั่งรอจนแน่ใจว่าในห้องไม่มีอาจารย์คนไหนอยู่ 

                ผมจึงได้เริ่มปฏิบัติการ(ร้าย)   ผมค่อยๆย่องไปที่โต๊ะของอาจารย์ปราณี (เป็นผู้ช่วยด้วย)   เปิดลิ้นชักออกมา หยิบตุ๊กแกจากกระเป๋าหย่อนลงไป ในลิ้นชัก 

“นี่ นายกำลังทำอะไรน่ะ “เสียงผู้หญิงร้องขึ้น ผมสะดุ้ง   ก่อนจะหันไปบอกเธอทันที

“ชู่ว์....เบา เบาซิ ฉันกำลังปฎิบัติภารกิจอยู่นะ”เฮ้ นี่มันนาตนี่นา โชคดีเป็นบ้าเลย  

“แต่นายกำลังแกล้งอาจารย์อยู่นะ”เธอเถียงน่ารักชะมัด   ปากเธอเวลาที่เถียงน่าจูบมากมาก (เรานี่มันหื่นจริงๆ555+)

“อย่ามายุ่ง มันเรื่องของฉัน” ผมแกล้งทำเสียงเข้ม เพื่อไม่ให้เธอรู้ว่าผมคิดพิเรนทร์แบบนั้น

“ฉันจะฟ้องอาจารย์จริงๆด้วย” เธอบอก ก่อนทำท่าจะเดินออกมา

“เฮ้ย เธออย่าฟ้องอาจารย์เลยนะ ฉันก็แค่ล้อเล่นนิดหน่อยเท่านั้นเอง” ผมวิ่งมาขวางเธอ ที่จริงผมแค่อยากคุยกับเธออีกนิด (แบบนี้เรียกว่าคุยหรือทะเลาะฟะ)

ไม่ได้  ฉันจะบอกอาจารย์ว่านายเอาตุ๊กแกใส่ไว้ใต้โต๊ะอาจารย์”เมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมช่วยผมก็เลยดึงแขนเธอ สมุดตกเต็มพื้นเลยอ่ะ ขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจ

                “นี่ นายทำสมุดฉันตกนะ “เธอตะโกนใส่หน้าผม ก่อนจะก้มลงเก็บสมุด

“ทำไม ก็เธอไม่ยอมช่วยฉันนี่นา ฉันเลยต้องทำอย่างเงี้ยกับเธออ่ะทำไมหรอ”ผมเริ่มสนุกที่ได้ต่อล้อต่อเถียงกับเธอ

“ถึงนายแกล้งฉันขนาดไหนฉันก็จะฟ้องอาจารย์”เธอบอกกับผมอย่างนั้นอ่ะ นี่ถ้าเธอไปฟ้องอาจารย์จริงๆผมคงแย่แน่ๆเลย ต้องจัดการซะแล้ว (ทำตามใจตัวเองมากกว่า)

“ทำไมต้องมายุ่งเรื่องของฉันขนาดนี้นะ”ผมแกล้งตะคอกเสียงดังแล้วดันตัวเธอไปติดกับกำแพง ก่อนจะก้มลงจูบเธอ   ปากเธอนิ่มจังเลย    หวานด้วยผมจูบเธอสักพักจึงได้ถอนจูบออก ชึ้บ ผมไม่รอที่จะกดมือถือถ่ายภาพเอาไว้     ความจริงอยากจูบอีกแต่กลัวเธอเป็นลมไปซะก่อน

                “ถ้าเธอบอกเรื่องของฉัน ฉันจะเอาเรื่องที่เธอโดนฉันจูบไปลงเว็บโรงเรียนให้ทุกคนรู้กันทั่วเลย” ผมขู่ พร้อมทั้งชูมือถือที่ถ่ายรูปไว้

เธอถึงกับวิ่งหนีไปเลย  ดูซิสมุดก็ไม่ยอมเก็บไปพลเมืองดีอย่างผมคงต้องเก็บไปส่งให้อีกตามเคย  แต่วันนี้โชคดีเป็นบ้าเลย  นอกจากจะได้แกล้งอาจารย์ปราณีแล้ว  ยังได้จูบกับผู้หญิงที่ผมหลงรักด้วย  ฮิ ฮิ  โชคดีเว้ย

                หลังจากเหตุการณ์ที่ห้องพักครูครั้งนั้น      นาตก็ไม่ยอมคุยกับผมอีกเลย   แถมยังทำหน้าบึ้งใส่ผมอีก  แต่อย่างว่าอ่ะแหละเป็นใครก็ต้องโกรธที่อยู่ดีดีมาโดนจูบแบบนั้นอ่ะ   แต่ผมไม่หยุดแค่นั้นแน่     ผมต้องให้นาตมาเป็นแฟนผมให้ได้    ก็ผมรักเธอนี่นา..................