ตอนที่ 14 : บทที่14 เบื่องหลังความจริง(ต่อจากตอนที่แล้ว)
บทที่14 เบื่องหลังความจริง(ต่อจากตอนที่แล้ว)
บรรยากาศเย็นเฉียบเข้ากระดูก ฉันรีบยืดแข่งยืดขาไม่ให้เส้นเอ็นมันขอด รู้สึกว่าจะสลบไปนะ…ฉันค่อยๆลืมตา ภาพที่เห็นตอนนี้คือ…ใบหน้าของใครบางคน…ใครกันหน้าตาช่างหล่อเหลาเยี่ยงนี้…คล้ายๆมาร์ชิน แต่ว่า…ไม่ใช่
“ตื่นแล้วละสิ^^” มะ…ไม่ใช่มาร์ชิน…คนคนนี้คือ…มาสต้า!!!!
“มาสต้า!” ฉันจำได้นะว่าถูกไอ่หมีดำจับตัวยัดใส่รถยัยธีน่า แล้วไหงเป็นงี้ล่ะ มาสต้าไปช่วยฉันไว้เหรอ…
“ใช่ ฉันเองJ” เขาส่งยิ้มกวนๆให้ฉัน
“ฉันอยู่ที่นี่ได้ไง…”
“ก็…/อะไรกัน!ความจำเสื่อมรึไง ก่อนสลบฉันไม่ใช่เหรอ ที่เป็นคนพาหล่อนมาที่นี่” ธีน่า!!! อะไรกันนี่ ยัยธีน่ามาได้ยังไง
“มาสต้า ช่วยฉันด้วย!!!” ฉันโผลเข้ากอดคนตัวสูงที่นั่งหน้านึ่งข้างๆฉัน
“ไม่…” เขาปฏิเสธที่จะช่วยฉัน แถมยังแยกมือฉันออกจากตัวเขา …หมอนี้เป็นอะไร!!!
“อย่ามาทำเป็นอ่อยมาสต้าของฉันนะ!” ยัยธีน่าดึงแขนมาสต้าให้ลุกออกจากเตียง แล้วหันมาจ้องตาฉันเขม็ง มาสต้า…คบกับยัยนี่เหรอ…แล้วนี่มันอะไร ฉันไม่เข้าใจ!!!!
“พวก…เธอ” ฉันกำหมัดแน่น แม่มปากเป็นเส้นตรง
“หึหึ! ดูนี่ซะก่อน!!! ฉันอุตส่าห์ให้มาสต้าที่รักนอนถ่ายรูปกับเธอทั้งๆที่โคตจะไม่อยากให้ทำ” ธีน่ายื่นมือถือราคาหลายหมื่นให้ฉัน รูปที่เห็น…มันทุเรศมาก ฉันกับมาสต้านอนเหมือนชีเปลือยท่อนบน ฉันใส่แค่บลาสีชมพู ส่วนมาสต้า ไม่มีเลย!!!
“คิดจะทำอะไร!!!” สายตาของฉันจิกไปที่มาสต้ากับธีน่าที่กำลังยิ้มเยาะเย้ยอย่างสะใจ พวกเขาทำเพื่ออะไร!!!
“ฉันทำเพื่อที่รักของฉันย่ะ!” ยัยธีน่าเดินสะบัดก้นไปหามาสต้า
“ถามฉันไหม…” มาสต้าจ้องหน้าฉันอย่างกินเลือดกินเนื้อ
“ก็ตอบมาสิ!”
“เธอเคยเชื่อเรื่อง พ่อรักลูกไม่เท่ากันไหม” บรรยากาศเงียบสงัด ได้ยินเพียงแต่เสียงของมาสต้า
“ตั้งแต่เกิดมา…ฉันไม่เคยได้อะไรพิเศษจากพ่อแม่…มีแต่พี่…ไม่สิไอ่มาร์ชินคนเดียว ทั้งพ่อและแม่สนใจแต่มัน ส่นฉันน่ะหรอ ต้องนอนห้องเล็กกว่า ได้เงินไปโรงเรียนเล็กกว่า แถมยังถูกใช้ทำโน้นทำนี่อีก ทั้งๆที่ฉันพยายามทำตัวดีกับพวกท่านแต่ก็ไม่มีใครมาสนใจฉันเลย…” น้ำเน่า ดราม่าจริงๆ แต่ฉันเห็นใจมาสต้านะที่ถูกพ่อแม่เมินแบบนี้…แล้วเอาฉันมาเกี่ยวด้วยทำไม!!!
“แล้วฉันไปเกี่ยวอะไรกับครอบครัวนายล่ะ…” ฉันตัดสินใจถามออกไป
“เกี่ยวสิ!เกี่ยวมากๆด้วย แม่ของฉันตายไปนานแล้วเหลือแต่พ่อกับไอ่มาร์ชิน พอฉันได้ยินข่าวว่าพ่อจะพาไอ่มาร์ชินไปดูตัว ฉันก็รีบสืบเสาะหาข้อมูลทันที…แล้วมันก็เป็นเธอจนได้สินะ…” เขาพูดเหมือนกับรู้จักฉันมาก่อนยังไงยังงั้น
“นายกับฉัน…?”
“ฉันเคยอยู่ไฮสกูล ฉันแอบมองเธอตั้งแต่อยู่ม.1แล้วมั้ง ตอนนั้นความรู้สึกฉันมันก็แค่อยากเป็นเพื่อนกับเธอ แต่พอหลังๆฉันก็แอบชอบเธอขึ้นมา ม.4พ่อของฉันได้ย้ายให้ฉันไปอยู่อีกโรงเรียน…ฉันยังจำหน้าเธอได้นะ” มาสต้าส่งยิ้มบางๆ
“แต่ตอนนี้…ฉันไม่มีวันชอบคนรักของไอ่มาร์ชินหรอก!!! ไอ่มาร์ชินชอบใครฉันเกลียดทุกคน!!!” รอยยิ้มบางๆเมื่อกี้ได้จางหายไปแต่กลายเป็นว่า เขาส่งยิ้มแบบชั่วร้ายมาให้แทน
“ฉันก็ไม่ได้คิดจริงใจกับมาร์ชินหรอก ฉันเลือกนายอยู่แล้ว มาสต้า” ยัยธีน่าที่ยืนเงียบมานานก็พูดแทรกขึ้น ที่ผ่านมาเขาหลอกมาร์ชินละสิ
“ที่ผ่านมา…มาสต้าเป็นคนให้ฉันไปจีบมาร์ชินจนตานั่นหลงหัวปลักหัวปลำ สุดท้ายฉันก็เป็นคนหักอกมาร์ชินแหละน่า เพราะฉันไม่ชอบผู้ชายหน้าหวานอย่างกะน้ำตาลทรายแดงหรอก!!!” ถ้ามาร์ชินได้ยินคำพูดของทั้งสอง เชื่อเลยว่าคงจะคลั่งซัดกระห่ำแน่ๆ
“แล้วคลิปกับรูปที่ฉันถ่ายไว้…ฉันจะส่งไปให้มาร์ชิน” มาสต้ายกมือถือขึ้นมาพลางรัวนิวไปบนหน้าจอ
คนที่มาร์ชินจะเกลียดจะเป็นฉัน หรือว่าสองคนนั้นกันนะ!!
Duck-
Fly
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
