ตอนที่ 13 : บทที่13 นางมารร้ายกับชายฉกรรจ์
บทที่13 นางมารร้ายกับชายฉกรรจ์
ผ่านมาหลายวันที่พี่โอตานิถูกรถชน ตอนนี้เธอโทรมาคุยกับพวกอาเธอร์ถูกวันเหมือนเป็นปกติและได้เลื่อนเวลาเดินทางกลับมาเมืองไทยประมาณเดือนหน้า…พ่อเลี้ยงกับคุณแม่ก็คงสวีทวิ๊ดวิ้วกันที่อเมริกาโน้นน คงไม่กลับมาง่ายๆส่วนมาร์ชินมีคนมาติดต่องานให้ไปเล่นดนตรีเป็นเวลา1สัปดาห์ ชีวิตฉันตอนนี้เหมือนถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระจะไปไหนมาไหนก็สะดวก พูดถึงธีน่า…ยัยนี้คงหายไปจากโลกแล้วมั้งไม่มาให้เห็นหน้าอีกเลย
“เซลีน^^” เสียงใครคนใดคนหนึ่งแว่วเข้ามาในหู ทำให้ฉันตกใจเล็กน้อย
“นาย…มาสต้านิ” ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่คอนโดมาร์ชิน อลังการเวอร์ ห้องถูกจัดให้เป็นระเบียบสีขาวนวลตา แต่ว่า… มาสต้าเข้ามาได้ยังไงในเมื่อบัตรที่ใช้แตะหน้าคอนโดอยู่ที่ฉัน-*-
“สงสัยละสิว่าเข้ามาได้ไง” อื่มมม สงสัยมาก หรือว่านายเป็นพวกลักลอบเข้าห้องคนอื่นโดยใช้การงัดแงะ
“อื่ม” มาสต้ายังยืนพิงประตูอย่างสง่าผ่าเผย
“หายตัวเข้ามาน่ะ ฮ่าๆ” มาสต้าตอบอย่างน่าหมั่นไส้ ทำไมนิสัยผิดกับพี่ชายตัวเอง น้องกวน ส่วนพี่มันก็เถื่อน ฉันละเพลีย “ล้อเล่น พี่มาร์ชินให้บัตรเข้าออกห้องกับฉันด้วย” มาสต้าเดินนั่งลงโซฟาสีขาวดูอุ่นสบาย
“อ๋อ แล้วมาทำไมอ่ะ- -^” ฉันตัดสินใจถามคำถามที่ไม่น่าถาม ก็เขาเป็นพี่น้องกันนี่นา
“มาพักผ่อนเฉยๆ เอ่อ! เธอเคยได้ยินเรื่องแฟนเก่าของพี่มาร์ชินไหม” จู่ๆมาสต้าก็ขุดเรื่องเก่าๆของพี่ชายมาถามฉัน
“อื่ม…พอได้ยินมาบ้างนะ” ฉันพูดพลางใช้เท้าเขี่ยพรมเล่น
“แล้วเคยรู้ตำนานอะไรของมาร์ชินไหม…” มาสต้าแสะยิ้มอย่างชั่วร้าย ฉันมีลางสังหรใจยังไงไม่รู้ ฉันเชื่อว่าเขาไม่ได้มาพักผ่อนอย่างเดียวแน่ๆ
“ไม่เคย แล้วไม่ต้องเล่าให้ฟังด้วยนะ” ฉันเม้มปากเป็นเส้นตรง
“เล่านิดหน่อยก็ยังดี เตือนเธอไว้ไง…พี่ชายของฉันนะเคยมีประวัติจูบกับผู้หญิงในโรงเรียนทุกคนด้วย” มาสต้าส่งสายตากรุ่มกริ่ม ส่วนฉันหน้าซีดเผือดขึ้นมาทันที มาร์ชินจูบกับผู้หญิงทุกคนในโรงเรียน!!!
“ฉันเชื่อว่าเขาต้องมีเหตุผล” นางเอกค่ะ นางเอก - -^
“แล้วแต่เธอจะคิดนะ เขาเคยล่อให้ผู้หญิงขึ้นเตียงแทบนับไม่ท่วน แบบว่าสุดยอดมาก ผู้หญิงที่พามาระดับเกรดAทั้งนั้นเลยนะ” นี่มาสต้าต้องการจะปั่นหัวฉันเล่นหรือยังไง รู้ก็รู้ว่าฉันเป็นคู่หมั้นของพี่ชายตัวเอง
“นายเอาเรื่องแบบนี้มาพูดให้ฉันฟังทำไม” ฉันนิ่วหน้าบอกอาการไม่พอใจ
“เอาชนะไง…” ร่างสูงลุกขึ้นยืนอย่างมาดนิ่ง สายตาดูเย็นชาขึ้น ตอนนี้แหละเหมือนพี่ชายเขาสุดๆ
แต่…มาสต้าจะเอาชนะใคร มาร์ชินหรอ เพื่ออะไร ฉันมืดแปดด้าน
“ฉันพูดเล่นน้า^^ ไปละนะ โอกาศดีไว้เจอกัน” เจ้าของร่างสูงโบกไม้โบกมือให้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นร่าเริงชื่นบาน เขามีกี่อารมณ์นะ- -
ฉันส่งยิ้มบางๆให้มาสต้า ก่อนที่นอนคลุมโปงบนเตียงของมาร์ชิน
“เขาเคยล่อให้ผู้หญิงขึ้นเตียงแทบนับไม่ท่วน ถ้าเป็นอย่างนั้นเอสคงกินนานแล้วมั้ง…”
ฉันยกมือขึ้นก่ายหน้าผากพลางครุ่นคิดเรื่องราวที่มาสต้าพูดเมื่อกี้ ไม่ได้เรียกว่าพูดหรือบอกละมั้ง มันเรียนกว่าแฉพี่ตัวเองต่างหาก - -^^
ติ๊ด ติ๊ด
มาร์ชินโทรมาได้เวลาพอดี ฉันกดรับสายอย่างกะทันหัน
/รับสายเร็วจัง ฮัลโหล/ น้ำเสียงเขาดูเหน็ดเหนื่อยมาก
“ว่าไง…ทำไมเสียงดูเหนือยๆล่ะ” ฉันถามอย่างอ่อนโยน
/ซ้อมดนตรีน่ะ พรุ่งนี้ขึ้นเวที/ เขาเฉลย
“เหรอ…” แบบว่าไม่มีอะไรจะถามอ่ะนะ
/มีอะไรเหรอ เป็นห่วงนะ/
“นายนี่ เจ้าชู้จริงๆนะ^^” ฉันแขวะมาร์ชินเล่น (ไม่เล่นละ จริงๆเลยT..T)
/ยังคิดอะไรอีกล่ะ รึว่ายัยธีน่ามาบอกอะไรอีก!/ ไม่ใช่ธีน่า มาสต้าน้องชายวัยละอ่อนของคุณนั่นแหละจ้า…
“ปล่าว ก็เห็นมีแต่สาวๆกรี๊ด” ฉันแถไปมั่วซั่ว
/ไม่เข้าใจแหะ ฉันบอกอะไรเธอไว้อย่างนะ…/
“อื่ม”
/ห้ามเชื่อใจคนอื่นนอกจากฉัน/ ฉันพยายามดึงหัวใจที่ล่องลอยกลับมาไว้ที่เดิม นั่นสิ เราควรเชื่อใจเขามากกว่าคนอื่น!!!
“อื่อ…ฉันจะเชื่อนาย”
/อยู่ในห้องฉันเหรอ/ มาร์ชินคงได้ยินเสียงนาฬิกาโบราณแขวนไว้อยู่บนหัวตียงที่ดังเป็นเสียงติ๊กต๊อกอยู่ตลอดเวลา
“อื่ม” ฉันตอบสั้นๆ
/มาร์ชินมึงจะอู้นานเกินไปละ มาซ้อมเลยนะเว้ย!!!/ เสียงทุ้มๆของใครบางคนลอดเข้าโทรศัพท์ เดาได้ว่า มืนคือเสียงของฮันเตอร์…
/ไปก่อนนะ ไม่ต้องติดต่อมานะ เพราะรุ่นพี่ในวงจะยึดโทรศัพท์/ มาร์ชินกระซิบเบาๆ เหมือนกลัวว่ามีใครมาเห็น
“จ้า ไปซ้อมเหอะ เดี๋ยวนี้นายดูคุยมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนแล้วนะ คิคิ”
/หรอ คงอยู่ใกล้เธอนะมั้ง ฮ่ะๆ ไปละนะดูแลตัวเองด้วย/ มาร์ชินกดวางสายไปแล้ว…ฉันตัดสินใจไม่ถามเรื่องผู้หญิงอะไรนั่นละ เพราะฉันจะเชื่อใจเขาเพียงคนเดียว
นาฬิกาบอกเวลาว่าห้าโมงเย็นแล้ว ฉันต้องกลับไปเฝ้าบ้าน(กลัวบ้านหายค่ะ- -) เพราะไม่มีใครอยู่เลย วังเวงเหมือนกันแหะ…
ฉันยันตัวลุกจากเตียงเดินไปเปิดประตู และฟ้าก็เหมือนจะกลั่นแกล้งฉันมาก บุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือ…
“ธีน่าO...O” ยัยธีน่ายืนกอดอกกวาดตาไปรอบๆบริเวณที่ฉันยืนอยู่ หว่า…ไม่มีใครด้วยสิ ยัยนี่คงจะจัดการฉันแน่ๆ
“หึหึ ไม่มีใครสินะ…” เธอเดินมาหาฉันอย่างช้าๆพลางจิกตามองใบหน้าของฉันไปด้วย
คิดว่าฉันจะสนเหรอ…หนีสิคะ!!!
ฉันใส่เกียร์วิ่งหนีลงบันไดอย่างรีบเร่ง ขาของฉันก้าวอัตโนมัติ อดีตนักวิ่งพันเมตรเชียวนะ!!!
“หนีฉันไม่พ้นหรอก!!!” อะไรกัน! ยัยนี่พาชายฉกรรจ์ จากป่าไหนเขาไหนมาไม่รู้ หน้าตานี่แบบว่าเถื่อนสุดๆ อายุราวๆ30บวก ผิวดำแดง อย่างกับยากูซ่า(เอาโล่เลยไหมคะT…T) มาดักรอทางลงบันได เอาไงดีๆๆ มืดแปดด้านไปหมดแล้ว
“อย่าทำอะไรนะ!” เรียวแรงที่ฉันมีอยู่มันจะพอสู้ไอ่หมีดำที่ยืนอยู่ตรงหน้าไหมนะ
“แบล็ค!จัดการยัดยัยนี้ใส่รถฉัน” ธีน่าพูดเสียงขู่ทำให้แขนดำๆของชายฉกรรจ์ หน้าหมีล๊อกแขนของฉันอย่างหนึบ! บอกได้คำเดียวว่า ขยะแขยงสุดๆ!!!
“โอ๊ย!อะไรน่ะ…ฉันหายใจไม่…ออก” ไอ่หมีดำเอาผ้าเหม็นๆมาอุดจมูกฉันตอนนี้ระบบหายใจติดขัดมาก เหมือน…กำลังจะตาย มันหายใจไม่ออก
Fly
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ได้เวลาสนุกแล้วสิ