เรื่องแปลกๆ!!!!

ลำดับตอนที่ #6 : ไซเรน(Sirens)

ชื่อนี้เป็นนกขนาดใหญ่เท่าผู้ใหญ่วัยฉกรรจ์ครับ แต่ว่ามีหัวเป็นหญิงสาวงดงาม เสียงของมันหวานชวนหลงใหล ล่อให้มนุษย์เดินเข้าไปหาเพราะมันชอบกินเนื้อคนเป็นพิเศษ ไม่มีมนุษย์คนไหนซะด้วยที่ได้ยินเสียงนางพรายไซเรนแล้วจะทนได้ ส่วนมากตกเป็นเหยื่อมันกันทั้งนั้นแหล่ะครับ ไซเรนมักปรากฎเป็นกลุ่มในจำนวนที่แน่นอน คือถ้าไม่มากัน3ตัวก็แห่กันมาถึง8ตัวเชียวล่ะ

เรื่องราวทางตระกูลของมันดูสับสนยุ่งเหยิงครับ รากเหง้าอันแท้จริงของพวกนางไซเรนคือพรายน้ำ เป็นลูกสาวของเทพแห่งแม่น้ำ นามอาคีลัส ทว่า นอกเหนือจากนี้ยังเป็นญาติกับเปอร์เซปโฟเน่เทพีแห่งโลกบาดาลด้วย ไม่มีใครรู้ว่าทำไมนางพรายน้ำจึงพัฒนาการมาเป็นเผ่าพันธุ์ที่ผสมกับนกได้ดังนี้ แต่กล่าวกันเรื่องหนึ่งว่า เพื่อช่วยร้องเพลงปลอบใจเป็นเพื่อนวิญญาณมนุษย์ที่อยู่ในโลกบาดาลหลังจากที่ตายไปแล้ว(ดูน่าจะเป็นนางพรายที่กระทำความดีจริงๆนะครับ หากว่าการกระทำในภายหลังไม่เปลี่ยนไปล่ะก็) ส่วนอีกเรื่องหนึ่งกล่าวกันว่า เป็นเพราะเหล่านางพรายนี้พากันยืนยันที่จะเป็นพรหมจารี จนทำให้เจ้าแม่วีนัสเกิดอาการโกรธอย่างรุนแรง เลยสาปให้พวกนางกลายเป็นนกซะเลย

ไม่มีใครรู้อีกนั่นแหล่ะว่าทำไม ไซเรนถึงตามล่ามนุษย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ชาย และโดยเฉพาะอีกทีว่าต้องเป็นชาวเรือ กล่าวกันว่าครั้งหนึ่งในอดีต เมื่อนางพรายพวกนี้ซึ่งหลงคิดว่าตนเองเป็นพวกที่มีความสามารถทางดนตรีมากที่สุด ถึงขนาดกล้าไปท้าบรรดาเทพีมิวส์มาแข่งกันร้องเพลง..อะโห...ก็เทพีมิวส์ทั้งเก้าน่ะเป็นเทพแห่งศิลปะนะครับ งานนี้นางพรายมีแต่พ่ายกับพ่ายนะซิ แต่ว่าเมื่อแพ้แล้วยังไม่มีน้ำใจเป็นนักกีฬา นางพรายไซเรนเนรเทศตัวเองไปอยู่ที่เกาะแก่งหินกลางทะเล(ซึ่งน่าจะเป็นเกาะคาปรีครับ)และแก้แค้นเอากับกะลาสีเรือที่ผ่านมา

แหม-ดูร้ายจังนะครับ แค่นั้นยังไม่พอ ยังเล่ากันอีกว่า นางพรายไซเรนมีความสามารถที่จะเปลี่ยนตัวเองเป็นนางเงือกได้อีก ซึ่งอกเปลือยคู่สวยนั้นก็จะเป็นสิ่งล่อชาวทะเลให้เข้ามาติดกับอย่างง่ายดาย

ไม่ว่าความจริงเกี่ยวกับการเป็นมาของไซเรนจะเป็นอย่างไร กลับไม่เป็นสิ่งน่าสนใจเหมือนกับกลวิธีของนาง เมื่อไซเรนเห็นเรือมาแต่ไกลมันก็จะบินไปจับที่แก่งหินใกล้ที่สุดและเริ่มร้องเพลง กล่าวกันว่าเพลงของไซเรนเป็นเพลงที่หวานหยดที่สุด ได้ยินแล้วรู้สึกถึงความหวังสดชื่นเหมือนสัญญาแห่งความสุขที่จะได้รับจากนางเชียวล่ะครับ กะลาสีเรือที่ได้ยินเสียงนี้อดใจไม่ไหวหรอกครับ เป็นต้องโดดทะเล ว่ายน้ำมาหาไซเรนยอมเป็นทาสเทวีซะในบัดดล แต่ว่ามันเป็นทาสแบบไร้ชีวิต ก็ไซเรนน่ะจะจับเหยื่อที่หลงเสียงนางประเภทนี้รับประทานเนื้อจนสิ้น ทิ้งกระดูกให้กองขาวเต็มเกาะด้านหลังละครับ เชื่อมั้ยว่า เรือที่ผ่านมาในอาณาเขตของนางพรายน่ะ ไม่มีรายไหนรอดสักรายเดียว

นางไซเรนเป็นศัตรูที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่เคยมีของชาวเรือ ตราบจนกระทั่งมีเรือสองลำที่สามารถหลีกเลี่ยงความโหดร้ายของนางสำเร็จ ลำแรกเป็นเรือในบังคับบัญชาของวีรบุรุษโอดีสซิอุส ซึ่งนางแม่มดเซอร์ซีได้เตือนเขาก่อนหน้าที่จะออกเดินทางถึงอันตรายของบรรดานางไซเรน โอดีสซิอุสใช้วิธีอุดหูพวกลูกเรือ(วิธีไหนไม่ได้บอกไว้นะครับ)แล้วผูกตัวเองไว้กับเสากระโดงเพื่อไม่ให้ต้องกระโดดลงไปทะเลตามเสียงเชิญชวนนั้น ด้วยวิธีนี้จึงทำให้โอดีสซิอุสกับลูกเรือผ่านไปได้อย่างเรียบร้อย

ส่วนลำที่สองก็ของเจสันไงครับ เรืออาร์โกของเขาผ่านเข้ามาในอาณาเขตของนางไซเรนเช่นกัน โดยไม่รู้ถึงอันตรายของเสียงนางอีกด้วย เมื่อเสียงนางไซเรนดังขึ้น บูเตสลูกเรือคนหนึ่งโดนมนต์เสียงเพลงเข้าอย่างจัง โดดลงน้ำเป็นคนแรก ส่วนคนต่อๆไปก็กำลังลุกขึ้นเตรียมจะโดดเหมือนกัน ดีแต่ออฟีอุสคว้าพิณไลร์ขึ้นมาเล่นแล้วร้องขับด้วยเสียงและท่วงทำนองที่หวานกว่าของนางไซเรน ทำให้ลูกเรือที่กำลังจะโดดน้ำชะงัก เงี่ยหูฟังนักดนตรีใหญ่แทน เรือของเจสันก็ผ่านน่านน้ำของนางไซเรนไปอย่างปลอดภัย ความล้มเหลวครั้งที่สองนี่ละครับที่ทำให้นางพรายไซเรนขึ้งเคียดจนถึงขีดสุด พากันกระแทกตัวลงไปในน้ำฆ่าตัวตายหมู่กันทั้งหมด

แม้ว่าตำนานในระยะหลังจะไม่ปรากฎเรื่องของนางไซเรนอีกเลย แต่คำว่าไซเรนยังคงใช้อยู่ในภาษาอังกฤษเรียกสัญญาณของรถพยาบาลและรถตำรวจที่กำลังไปถึงที่เกิดเหตุว่าไซเรนเนื่องจากมันดังโหยหวนกรีดลึกลงในความรู้สึก

เปรียบได้กับเสียงของนางพรายไซเรนซึ่งพาไปถึงอันตรายหรือความตายเช่นกัน