จอมเวทย์ฮาโล ตอนเรื่องยุ่งๆ - -

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มยุ่งๆ - -

*จอมเวทย์ฮาโล   ตอน  เริ่มเรื่องยุ่งๆ - -

      สสายลมพัดผ่านไปอย่างช้าๆ เฮ้อชั้งสบายจังเลย   ฉัน ฮาโล ผูที่เป็นตัวแทนจากจอมเวทย์ขั้นสูงสุดที่มี 1 ใน 5ของโลก ฉันมาจากโลกเวทมนต์เพื่อมาตรวจตาโลกมนุษย์

"ฮาโลจัง  วันนี้ฮาโลจะกลับบ้านเลยหรอ" เพื่อนสนิดของฉันชื่อ โมโกะ เธอผมยาว สดใส เรียบร้อย อ่อนหวาน ซึ่งผิดกับฉัน ซน ซ่า บ้า ติ๊งต๊อง- -*
"อะ อืม ทำไมหรอ โมโกะจะไปพาฉันไปเทียวไหนละ" ฉันจึงถามไปด้วยความสงสัย
"อ๋อ ปล่าวหรอก ฉันถามไปงั้น เอะพุงนี้วันเสาร์"
"งั้นเจอกันวันจันทร์น่ะ ฉันไปนะ"ฉันพูดและโบกมือ Bye Bye ให้โมโกะจังก่อนที่จะเดินไปหลังโรงเรียนเพื่อเปิดประตูเวทย์มนต์ ฉันว่าฉันอยากพาโมโกะจังมาโลก เวทย์มนต์บ้างแต่ก็ไม่ได้เพราะ มันเป็นกฏ ข้อ 150 ของจอมเวทย์เเละ กฎขอ 15 ของโลกเวทมนต์ น่าเสียดายนะ  T^T
ขนาดที่ฉันเข้าไปในโลกเวทย์มนต์ อำนาจ และ ชื่อเสียง ฉันกลับโด่งดังมากกว่าโลกมนุษย์เวลาฉันเดินไปต่างต้องมีแต่คนก้มหัวให้  ฉันเดินไปหยัง
"เหนี่อยหน่อยนะค่ะ ท่านฮาโล"โคลูคนรับใช้ประจำตัวของฉัน(ช่วยไม่ได้ อำนาจนี้น่า อิอิ)
"ขอบใจจ๊ะ"ฉันกล่าวพร้อมกับวางคถาประจำตัวลงอย่างช้าๆ และ ผ้าคลุมของฉัน ที่แสนหนัก ทำมาจาก ผ้า
เคลีเวอร์โร่น่า ผ้าชั้นดีของโลกเวทย์มนต์
"เย็นนี้จะอาบน้ำไรดีค่ะ  น้ำดอกกุหลาบ  น้ำเลือด หรือ น้ำตาของกบ ค่ะ"น้ำที่กล่าวมาเป็นน้ำชั้นดีเลิศหายากทั้งนั้น โฮะๆๆๆ( หยิงเกินไปป่าวน๊า*0* )
"วันนี้ขอเป็นน้ำ ตาของกบ ละกันนะ"
"อาหารมือเย็นรับเป็น ขนมตากบ เนื่อไดโนเสาร์ นะค่ะ อาบน้ำเสร็จแล้วเชิญทานได้เลยค่ะ" ฉันเดินไปอาบน้ำอย่างๆช้าๆน้ำตากบทำให้คนที่อาลมเสีย กลับกลายเป็นอาลมดีขึ้นมาได้ในพริบตาเพียงแค่โดนน้ำหยดเดียวก็หายได้  ส่วนน้ำ เลือดนั้น จะทำให้เก็บพลังเวทย์มนต์ทีสูญเสียกลับกลายเป็นดีได้  ส่วนน้ำดอกกุหลาบทำให้ผิวขาวนวล ผมสวย ตามีเเววตาที่งดงาม  ฉันอาบน้ำตากบไปได้สักพักจึงลุกขึ้นมาใส่ชุดสี ดำยาว ที่สลับกับผมสีเขียว ดวงตาสี ม่วงไปมองอาหารมือเย็นบนโต๊ะO.O ฉันนั้งกินอย่างเรียบร้อย
"ขอบใจนะ โคลู เธอไปพักผ่อนได้แล้วละ"
"ค่ะ"โคลูเดินไปอย่างช้าๆ  เมือฉันทานอาหารเสร็จแล้ว ฉันจึงขึ้นบนเตียงเพื่อ นอนพักผ่อนเพราะพุงนี้ต้องไปรายงานตัวเพื่อเอาเอกสารเกียวกับโลกมนุษย์ไปให้พระราชาณี
 
+ เช้าวันต่อมา ฉันตื่นเช้าวันนี้อากาศสดใสเหมือนเดิม +
"ท่านค่ะ ต้องการอาบน้ำอะไรค่ะ  น้ำค้างของดอกไวท์ไวท์ น้ำตานางฟ้า หรือ น้ำหยก"
"ขอ น้ำตาละกัน"
"ค่ะ"ฉันเดินไปอาบน้ำตามเช่นค่อย ฉันอาบเสร็จฉันได้แต่งตัวเพื่อเข้าเฝ้าพระราชาณี  ฉํนใช้ไม้กวาดอันโปรดขี้ไปที่หอคอยของนาง
"พระราชาณีเพ่ค่ะ นี้เพ่ค่ะ"ฉันมอบ เอกสารให้แก่พระราชาณี นางทอดสายตาสีฟ้าลงไปยังเอกสารที่ฉันให้มะตั้งกี้
"ฮาโล ฉันมอบหมายภาระให้เธอทำอย่างหนึ่ง"
"เอะ!!!!! อะไรหรอเพ่ค่ะ"
"จงไปเลียงไข่ใบนี้ซะอาจจะวุ่นวายไปหน่อยถือว่าเป็นภาระกิจเลยละกัน"ในมือของพระราชาณีมีใข่ใบนึงเป็นใข่สีฟ้า แสดงถึงเวทมนต์น้ำอันแรงกล้าและ สี แดง แสดงถึงความรุนแรง. ฉันถือกลับบ้าน จนถึง
+วันจันทร์+
ฉันพาเจ้าไข่บ้านี้ไปร.ร
"เอะ  นั้นอะไรหรอ ฮาโล กระดุ๊กกระดิ๊กได้?????????~"
"เอ๋"ฉันมองไปที่กระเป๋าที่เกบไข่- -* - -*เจ้าไข่บ้านี้ฟื้นขึ้นมา มันเริ้มโผล่ปีกสีขาวบิน
"อะ ไข่บินได้"ฉันไม่รอช้าใช่เวทมนต์หยุดเวลา และ ลบความจำมะตะกี้ออกไป ฉันคว้าไข่ เก็บในกระเป๋าทันที 'หมับ'
"เจ้าไข่บ้าอยู่นึ่งๆสิ"ฉํนพูดแล้วเก็บไข่นั้นยัดใส่กระเป๋าอย่างเดิมเอาไว้ ' กึ่ก'
"เอ๋ หวัดดีจะฮาโล่"
"ดีจ๊ะ"ฉํนเริ่มโลงอกได้สักพักแต่เเล้วเจ้าไข่นั้นก้อกระดุ๊กกระดิ๊กอีกครั้ง I..I!!!!!~
"อะ โอะ ฉะ ฉันปวดหัวนะ เด๋ว ฝากบอกอาจารย์ด้วยว่าขอเข้าไปในห้องพยาบาล"ฉันรีบวิ่งไป โมโกะกลับมองด้วยความแปลกใจ  ฉํนวิ่งขึ้นบนด้านฟ้าพร้อมกับคว้าไข่นั้นมา
"นี้มีไรละ บอกมาสิ"ฉันพูดกับใข่ แต่ไข่กับส่ายหน้ายิกๆๆ
"งั้นขอร้องละ  อยู๋เฉยๆเหอะน๊าา"ไข่นั้นพยักตัวตัวเอง- - ว่าokฉันยิ้มและจับไข่นั้นยัดใส่กระเป๋าอีกครั้ง O Oแล้วเดินกลับเข้าห้องเรียน หว่าเขาเริ่มเรียนกันแล้ว
"ขอโทษค่ะ อาจารย์ ทีหนูมาช้า"
"เธอไปนั้งที่ไป"
"ค่ะ"แหม!!!!~ มนุษย์ที่เขาเรียกกับว่าครูหรืออาจารย์ ดุดุ ทั้งน้านนนน   ฮ่าฮ่า  ผ่านไปชั้วโมงแล้วชั้วโมงเล่า เฮ้อ เมื่อถึงเย็นฉันรีบกลับ ไปหอของพระราชาณี
"พระราชาณีเพ่ค่ะ  เมื่อไรเจ้านี้จะโตละเพ่ค่ะ"ฉันถามพร้อมกับยกไข่ขึ้น
"มันจะโตเมื่อมันเข้าใจจิตใจเธอ"
"หว่าอีกนานไหมน๊าา"
"เธอสร้างความสัมพันกับมันเร็วเสียสิ งั้นฉันให้เวลาเธอ 7 พาล( 7 วันของโลกมนุษย์)"
"เอะมานไม่เร็วหรอ เพค่ะ!!!!!!!~ O O"
"ฉันมหมั้นใจเธอทำได้"
           ฉันจึงกลับบ้านไปด้วยความกังวลใจนิส์ๆๆ- -* และเจอโคลู 
"เหนีอยหน่อยนะค่ะ ท่านฮาโล" โคลูจะพูดคำคำเดิมทุกเวลา
"เหนีอยมากเลยละ เลียงไข่เนี้ย ไม่รู้เมื่อไรจะเข้าถึงจิตใจฉันนะ"
"เย็นนี้จะอาบน้ำไรดีค่ะ  น้ำดอกกุหลาบ  น้ำเลือด หรือ น้ำตาของกบ ค่ะ"ฉันนั้งคิดสักพัก  เอาน้ำตากบดีกว่าเพราะจิตใจจะได้ร่าเริง
"งั้นขอน้ำตากบนะ"
"อาหารมื้อเย็นรับเป็น น้ำสีทองกับ ขนมค้างคาว นะค่ะ อาบเสร็จเชินรับประทานเลยค่ะ"ฉันอาบน้ำเสร็จก้อรีบกิงข้าวแล้วนอนเลย- -ZzZzZzZzZzZz
+เช้าวันต่อมา +
"เหลืออีก 6 วันเอง"
"เป็นไรไปหรอ ซึมจังนะ"
"มะมีไรหรอกจ่ะ" โมโกะ ถามฉันด้วยความเป็นห่วง
"อารัยๆ ยัย บ้านี้เป็นไรกันนะเนี้ยไม่หลับไม่นอนมาหรือไง"ยัยเดกมุนษย์ชื่อ  คาร่า เรียกกันว่าเป็นลูกเศรษฐี* * *
"แล้วมะยุ่งไรกะชั้น"ฉํนพูดไปเพราะความรำคาน คาร่ากลับมองฉันด้วยสายตาด้วยความเเค้นแล้วเดินเชิดไป(อยากสาปให้เป็นคางคกจริงๆเลยยัยนี้- -
"เธอ เจอ ดี แน่ " ฉันก็คิดในใจกล้าทำฉันก้อเอาสิ  ฉันเป็นจอมเวทย์นะ
"โมโกะ อย่าไปฟังพวกชอบเริดกันเหอะ"ฉันลากโมโกะเข้าห้องเรียน และเรียนแล้วเรียนเล่า ทำแล้วทำเล่าสุดท้ายฉันก็ต้องตกใจเมื่อฉันไม่เจอกระเป๋าที่เก็บไข่เอาไว้
"ไม่จริงนะ"
"อะไรหายไปหรอ ฮาโล"
"ของ .... ของสำคัณของฉัน"ฉันเเทบน้ำตาไหลรินเพราะมันเป็นภาระกิจอันยิ่งใหญ่ของฉัน ฉันเหลือบตาไปเห็นกระดาษสีขาว
 TO.....ยัยฮาโล 
       โฮะๆๆ ของสำคัญของเธออยู๋ที่ฉัน ท้าอยากมาเอา มาเอาที่หลัง ร.ร  และ มาคนเดียวด้วย
ฉันรับวิ่งไปอย่างไม่สนใจ สุดท้าย ฉันก็เจอคาร่า
"นี้หนะหรอของสำคัณ"
"เอาคืนมานะ"ฉันวิ่งด้วยความเร็วสุง และ คว้าไข่มาได้
"อย่ายุ่งกะของของฉันได้ไหม ยัยหน้ากบ"ฉันด่ายัยคาร่า ยัยคาร่าจริงหยิบไม้ข้างๆเพื่อเอามาฟาดหัวฉันแต่ ทว่า ฉันหลบทันตลอด
"เล่นแรงดีนะ"
"เอาให้แกถึงตายไง ด่าฉันยัยหน้ากบหรอ" ไม้ของคาร่าลงมาที่ข้อเท้าของของฉํน
"ว้าย!!! โอ๊ยย"ฉันล้มลงกับพื่น จู๊ๆๆในกระเป๋าของฉัน ก็กระดุ๊กกระดิ๊ก  แต่แล้วไข่ที่มีปีกสีขาวนั้น กลับกลายเป็นทูตตัวเล็กๆๆๆ เธอจึงแปล่งแสงสีขาวแสบตาออกมา
"กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  แสงไร"
"หวัดดีฮาโล สาวน้อยจอมเวทย์ ฉัน คาริน่า ทูตแห่งไฟและน้ำจ่ะ"
"ขอบใจนะ"ฉันพยุงตัวเองขึ้นมาช้าๆแล้วจับกิ่งไม้ได้อันหนึ่ง
"เอ๋ จะหนีไปไหนนนนนนนน"หว่า OO ยัยคาร่ากับเดินมาอย่างเลือดเย็น กำ กำ กำ ฉันไม่มีคถาเสียด้วย- -(ลืมเอามา)
แย่เเน่ ในขณะเดียวกัน เสียงของโมโกะจังดังขึ้น
"เธฮทำบ้าอะไรของเธอยัย คาร่า"โมโกะจังวิ่งเข้ามาและพยุงตัวฉันเอาไว้
"เธฮทำเพื่อนฉัน เธอจำไว้"โมโกะพูดและพยุงไปที่ห้อวพยาบาล
+ห้องพยาบาล+
"โมโกะ อย่าเล่าเรื่องนี้ให้ใครนะ"
"เธฮยอมได้ไง แล้วนี้กลับบ้านได้ไหม"
"อือ"
"งั้น ...... ฉันไปละ"โมโกะวิ่งกลับบ้านไป
"นี้เราก้อกลับโลกของเรากันบ้างงง"
"เฮ้ออออ จร้าๆๆๆ"ฉันกลับโลกเวทมนต์แล้วไปหอพระราชาณีอีกรอบเพื่อถวายไข่ไห้พระราชาณี

"พระราชานีเพค่ะ นี้ค่ะพาระกิจ เสดเเล้ว"
"อืมส์ เก่งมาก"
"ขอบพระคุณเพค่ะ"
"รางวัลของเธอ คือ คาริน่า"
  ฉันรับของรางวัลอย่างไม่เต็มไจหนัก เฮ้อ ยัยนี้พูดมากซะด้วย  นู่นนี้ไปหมด- -
+เช้าวันต่อต่อมา+
  ฉันมาร.รเช้าเป็นปกติ - -* จู๋ๆๆ เพื่อนในห้องฉันชื่อเมเมจังวิ่งมาอย่างตื่นกระหนก
"ฮาโลๆๆๆ เกิดเรื่องแล้ว"
"อะไร"
"โมโกะ ถูกทำร้ายร่างกาย"
"ห๊ะ!!!!!!!"
                   ติดตามชมตอนต่อไปเด้อ !!!!~~~~~~*
(เหอะๆๆๆอ่าทาาจจะไม่ดีนักหนาค่ะ  งั้น โปรดติดตามชมต่อไปด้วยคร้าาาาาาาาา  ของคุงนะค่ะที่อ่านมาทึงนี้- -)
นางมารน้อย