กล่องเก็บเอกสาร

ลำดับตอนที่ #3 : Camp Half Blood - Role Play 1

 Cleto Diago 

" ทะเลาวิวาท 12 ครั้ง " เสียงของอาจารย์ฝ่ายปกครองของโรงเรียนเเห่งหนึ่งดังขึ้นเพื่อรายงานความผิดของของเด็กชายให้กับหญิงสาววัยกลางคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ตรงหน้าโต้ะของอาจารย์

"ทางโรงเรียนไม่สามารถรับรองเด็กคนนี้ได้อีกเเล้วครับ " ผมนั่งฟังเสียงคำตัดสินของอาจารย์อยู่ด้านนอกห้องอย่างเงียบๆ หลังจากนั้นไม่นานเเม่ก็เดินออกจากห้องอาจารย์ปกครองด้วยสีหน้าที่โศกเศร้าเเละผิดหวัง เเม่ไม่พูดอะไรกับผมเลยสักคำ เเต่ผมก็พอรู้ได้ว่าเเม่รู้สึกยังไง ผมเดินตามเเม่ออกจากตัวอาคารตรงไปที่รถเพื่อเดินทางกลับบ้าน 

"เเม่ครับ ผมขอโทษ" นั่นเป็นสิ่งที่ผมคิดในใจ พูดอยุ่ในใจ ผมปล่อยให้เธอร้องไห้จนเราทั้งคู่กลับถึงบ้าน เธอลงจากรถเดินเข้าตรงเข้าบ้านโดยไม่รอผม ผมเดินตามเธอเข้าไปในบ้าน ผมพบเธอในสภาพนอนร้องไห้บนโซฟา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ในตอนนั้นผมรู้สึกผิด ผิดมาก จนเเทบจะร้องไห้ออกมา เเต่ผมก็เก็บมันไว้ ฝืนไว้ ผมจะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น อันที่จริงผมตั้งใจจะไม่ร้องด้วยซ้ำ ผมจึงตัดสินใจเริ่มอธิบายเหตุการณ์ทั้งหมด

"พวกเขาหาเรื่อง ผมก่อน" นั่นเป็นประโยคเเรกที่ผมพูดออกไป เเม่ลุกจากโซฟาเดินตรงไปยังชั้นวางของ เธอก้มลงหาอะไรบ้างอย่างพร้อมกับเรียกผมเข้าไปใกล้ๆ เธอให้ผมดูสิ่งของบางอย่าง เเผนที่ เเม่เริ่มอธิบายเรื่องราวต่างๆที่ผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อ เธอบอกพ่อของเราคือ เทพเเห่งสงคราม

" ARES หนะหรอ? " เเม่พยักหน้า ใจของผมคิดว่าเเม่คงเพี้ยนไปเเล้วเเน่ๆ เเม่เคยบอกพ่อทิ้งเราทั้งคู่ตั้งเเต่ผมยังเด็ก เธอยังบอกผมอีกว่านิสัยของผมนั้นเหมื่อนพ่อไม่มีผิด ผมเเอบเห็นตอนที่เธอพูดถึงพ่อเเล้วยิ้ม นั้นทำให้บรรยากาศตรงนั้นดูดีขึ้นมาหน่อย

" มันถึงเวลาเเล้วที่ลูกจะต้องอยู่ในที่ๆควรอยู่ " เเละประโยคนี่เองที่ทำให้ผมเริ่มเข้าใจในสิ่งที่เเม่ต้องร้องไห้ คืนนั้นเเม่เล่าความจริงทุกอย่างให้ผมฟังตั้งเริ่มจนจบเเละเราก็คุยกันทั้งคืนเกี่ยวกับพ่อเเละค่ายที่ผมจะต้องไปอยู่ " ค่าย ฮาฟบลัด "

รู้สึกตัวอีกทีก็เช้าเเล้ว ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่วางอยู่บนเตียงข้างๆตัวผมเเละเสียงเรียกของเเม่

" เตรียมตัวได้เเล้วลูก "ผมลุกจากเตียงไปอาบน้ำเเต่งตัวเเละลงไปชั้นล่างเเละกินอาหารเช้าฝีมือเเม่ ผมสังเกตุเห็นเเม่ดูดีขึ้นหลังจากเมื่อคืน เธอดูทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้เเละในตอนนั้นเองก่อนที่ผมจะออกเดินทาง

" ผมขอโทษครับ ผมจะไม่ทำให้เเม่ผิดหวังอีก " ผมก็ได้พูดคำในใจออกไปให้เเม่ฟัง

" จ้ะลูก " เป็นคำสั้นๆของเเม่ เเต่ผมรับรู้ได้ถึงความภูมิใจของเธอ
















" ชิ !! ฝันอีกถึงเเม่อีกเเล้วหรอ ! บ้าชะมัด ! " เคล์โต้ ลุกจากเตียงนอนของตัวเอง ในค่ายฮาฟบลัดเเละเริ่มจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย 

" วันรับรองบุตร....เหอะ ไม่เคยมาให้เห็นเลยนะ " เคล์โต้ บ่นพึมพำๆกับตัวเองก่อนที่จะหยิบอาวุธคู่ใจเข้ามาสวมเเละออกไปเดินสูดอากาศรอบๆค่าย จากเด็กชายได้เติบโตขึ้นมาเป็นเด็กหนุ่ม ร่างกายของเขาสูงขึ้นเเละมีกล้ามเนื้อมากขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ผ่านไปไม่นานนักเคล์โต้ก็เดินกลับเข้ามาร่วมงานรับรองบุตรตามเวลานัดหมาย

" เคล์โต้ ดิเอโก้ บุตรเเห่งเเอรีส สินะ . . .  . . " เสียงของเจ้าหน้าที่กล่าวขึ้นทำเอาเด็กหนุ่มงงเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะรูสึกว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น เเสงสีเเดงเจิดจ้าอยู่ๆก็เปลงประกายที่ศาสตราวุธของเด็กหนุ่มพร้อมกับภาพเรือนลางของรถม้าศึกของทหารกรีกดรมันในสมัยก่อนปรากำเป็นฉากหลัง...

"เหอะ...ก็ไม่เลวนะพ่อ..." เคลโต้พูขึ้นพร้อมเผยยิ้มที่มุมปากก่อนที่เเสงจ้าเเละรถม้าศึกจะจางหายไป...