[character in despair!]

ลำดับตอนที่ #50 : [character in despair! : Outside story] ch.49 Despair Tours!

[วันนี้ไปทัศนศึกษาที่ แยกราชประสงค์(ไปกันทำไม?)]

กอล์ฟ -- วันนี้พวกเราจะพาอาจารย์ไปชมสิ่งมหัสจรรย์ของกรุงเทพ
ก็คือ ม๊อบแดง ณ ราชประสงค์ เฮ...

กัลป์ -- ช่างคิดชะมัดเลยเพ่ มาอยู่กลางวงม๊อบเนี่ยนะ

อ. -- แน่ใจนะว่านี่เป็นเมืองไทย ความรู้สึกเหมือนอยู่ฉนวนกาซาแฮะ

คะฟุกะ -- มาที่นี่มันจะดีแน่เรอะ?

โจ้ -- ดีสิ ก็เราจะมาสัมผัสบรรยากาศที่ไม่คิดว่าจะได้เห็น
บรรยากาศของ สงครามกลางเมือง ณ กรุงเทพยุคใหม่
ถือว่าเป็นครั้งหนึ่งในชีวิตเชียว นะ...

นันท์ -- แล้ว...มันยังไงกัน เดินมาดุ่ยๆแบบนี้ มันจะไม่พ้นเอ็ม79นา
ไปเปลี่ยนชุดกันก่อนมั้ยพี่?

อ. -- ก็เอาซี้(แล้วพวกเราก็หลบมุมไปเปลื่ยนชุดกัน)

[เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว กลายเป็นผู้สื่อข่าวสำนักสิ้นหวัง ห๊ะ?]

แอ๋ม -- เท่ชะมัดยาดเลยเพ่...

แมน -- ชุดเกราะมันหนักอ่ะ

ตั้ม -- เฮ้ อ้ายนันท์ ช่วยลากชั้นไปที่ จะล้มแล้ว

นันท์ -- มามะ ชั้นช่วยเอง

กอล์ฟ -- เฮ้ๆๆ แอ๋ม มีเอสเอ็มเอสมาแน่ะ

[ประกาศจาก ศอฉ.(ศูนย์อับเฉา?) เรื่อง บลาๆๆๆๆๆๆๆ]

อ. -- เราไปสัมภาษณ์ทหารแถวนั้นดีกว่า่

[บน ตึกศูงแถวๆนั้น มีทหารประจำการอยู่]

โจ้ -- เอ่อ...พี่ๆทหารครับ ไม่ทราบว่าพี่มาอยู่ที่นี่ทำไมครับ?

พลทหาร -- ว่ากันตามจริง พี่ไม่ได้อยากมาเล้ย แต่มันเป็นเพราะคำสั่งของผู้บัญชาการต่างหากล่ะ

ทีม ข่าวสิ้นหวัง -- อ๋อ...แบบนี้นี่เอง

คะฟุกะ(กำลังส่องกล้องทางไกล อยู่) -- เอ๊ะ? มีใครกำลังส่องกล้อง
มาทางเราอยู่เนี่ย จากตึกฝั่งตรงข้ามเนี่ย มาดูกันเซ่

แอ๋ม -- ไหนๆๆมาดูซิ

[ณ ตึกสูงอีกฝั่งนึง]

จิตัน -- ได้รับคำสั่งจากอุมิซังให้มาล่าสังหาร จับตาย อ.สิ้นหวังนี่นะ
ว่าแต่ ทำไมถึงต้องมาทำงานบริเวณนี้ด้วยเนี่ย?

นา มิ -- อย่าพูดมากสิเพ่ รีบๆทำไปซะ (บริเวณดาดฟ้า มี จิตัน
นามิ และ เหล่าลูกสมุน 1,000 ตน)

กอล์ฟ -- เฮ้ย พวกเรา เตรียมตัวรับงาน
ฝ่าย ที่จะสังหาร อ.สิ้นหวัง อยู่ที่ตึกฝั่งตรงข้ามแล้วนะ...

นันท์ -- งานงอกแล้วไง จัดทัพด่วน ปรี้ดดดดดดดดดด

[เรียงทัพส่องปืนบนหน้าต่าง ตึกสูง นำทีมโดย เอ็ม79 สไนเปอร์
ปีนเก็บเสียง ดาบ ปังตอ มือถือ? และ สารพัดอาวุธ]

นันท์ -- แล้ว...ใครจะเริ่มก่อนดี?

แมน -- ชั้นเริ่มก่อนละกัน เอาล่ะนะ...เขวิ้ยงไปเล้ยยยยย

[ฟิ้ววววว ฉึก! สมุนตาย 3 ศพ]

จิตัน -- เฮ้ย? ไม่ได้การ แบบนี้ต้องยิงสถานเดียว

[เปิด ฉากสงครามกลางฟ้า ปัง! เปรี้ยง! ตู้ม!]

กอล์ฟ -- ยิงมันเลย ยิงมันเล้ย 555+

แอ๋ม -- คลื่นอินฟาเรต กระชากวิญญาณ วิ้งๆๆๆๆๆ

นัน ท์ -- ดับไปซ้า (และเขวี้ยงเอ็ม79 ไป 9 ลูก)

อ. -- ที่หลบภัย ที่หลบภัย ขอที่หลบภัยหน่อยเซ่

คะฟุกะ -- 'จารย์ค่ะ หลบไม่ได้หรอกค่ะ เราอยู่บนตึกสูง
และลูกศิษย์รุ่นใหม่กำลังช่วยอาจารย์ อยู่นะคะ

อ. -- จริงด้วยสิ...

ตั้ม -- แสงสีเขียวเล็งไป แล้ว...ยิ้ง

โจ้ -- เอาเป็นว่า ยืดดาบออกมา แทงไปเล้ยยยยย

กัลป์ -- ลูกตุ้มพิฆาต มหรสพใหญ่

จิตัน -- อ๊ากซ์(โดนสไนเปอร์เจาะหัว ตายคาที่)

นามิ -- เวลและ หยั่งงี้ต้องบิน(แล้วก็บินข้ามตึกมา
หมาย จะฆ่าอาจารย์ถึงที่)

กอล์ฟ -- เฮ้ยๆๆ งานงอกแล้ว ศัตรูมาหาแล้ว
แอ๋ มเอาแคปซูลมาทีซิ

แอ๋ม -- โอเค จัดให้(เขวี้ยงไปหากอล์ฟ)

กอล์ฟ -- (อ่านฉลากแคปซูล เขียนว่า ยามาดะ)
จงออกมา ยามาดะซางงงงงง

[เฟี้ยว...ตู้ ม แคปซูลเปิด ยามาดะซังก็โผล่]

ยามาดะ -- เอ๊ะ ที่นี่ที่ไหน แล้วใครล่ะ คู่ต่อสู้ของชั้น

กอล์ฟ -- หันไปข้างหน้าสิพี่ เอาแค่จับเป็นก็พอ โอเค๊

ยามาดะ -- โอเค จัดให้

[สู้กันไปมา ไม่จบสิ้น สุดท้าย ยามาดะใช้วิธีตรงเข้าไปกัดคอนามิซัง
ผล -- นามิซังหลุดจากมนต์สะกดที่ทั่นอุมิ แห่งเกาหลีเหนือ
กระทำไว้ได้(แต่... รู้ได้ไงเนี่ย?)]

กอล์ฟ -- แล้ว...ผู้ชุมนุมข้างล่างล่ะ

ยามา ดะ(อุ้มนามิซังไว้ด้วย) -- ตายเป็นเบือ เพราะพวกเราสู้กันเนี่ย

นัน ท์ -- ทีนี้ พวกเราก็ได้ฉายาว่า ผู้ก่อการร้าย แล้วสิ

นามิ(ฟื้นแล้ว แฮะ) -- ขอบใจพวกนายมากๆที่ทำให้เราหลุดจาก
มนต์สะกดเสียที ขออยู่ด้วยนะ

กอล์ฟ -- ยินดีต้อนรับจ้า

ทีมข่าวสิ้นหวัง -- เฮ้.....

แอ๋ ม -- แต่ชั้นว่าตอนนี้ พวกเราเผ่นกันก่อนเถอะ เพราะพวกเราได้กลายเป็นผู้ก่อการร้ายไปแล้วน่ะสิ

อ. -- งั้นก็...เผ่นเร้วววววววว ฟื้ววววววววว

[ไปชมตอนหน้าซ้าาาาาาา]