[บทความ...สิ้นหวังแล้ว] รวมมิตรบทความที่สิ้นหวัง

ลำดับตอนที่ #33 : [บทความ...สิ้นหวังแล้ว] ตอนที่ 32 พื้นที่ว่างๆ...เพื่อเปิดโอกาสให้สิ้นหวัง?

พวกเราทุกคนมักจะมีพื้นที่ว่างๆประจำตัวกันอยู่ใช่ไหม?
นี่คือตอนว่างๆ ที่จะเล่าถึงพื้นที่ว่างๆก็แล้วกัน...

รอบๆบ้าน หรือแม้แต่ในห้องของทุกๆคน
มักจะมีพื้นที่ว่างๆระหว่างสิ่งของอยู่
นั่นหล่ะคือเดดสเปช...

ตัวอย่างของเดดสเปชในชีวิตประจำวัน เช่น
พื้นที่ว่างๆใน บลีช แต่ละตอน
พื้นที่ว่างๆข้างโรงเรียน (เมื่อไหรจะสร้างห้างว้า...)
ตึกแถวที่เหลือคูหาว่าง 2 คูหา
โต๊ะว่างๆในห้องเรียน(เพราะนักเรียนบางคนดันโดดเรียน)
หน้าคู่ที่เต็มไปด้วยเดดสเปช
(กรุณาอ่านซาโยนาระ คุณครูผู้สิ้นหวัง เล่ม 4 ตอน 33 ด้วย)
พื้นที่ร้านค้าว่างๆ ในห้าง(ก็ยังเช่าไม่ครบ100%เลย)
ถนนว่างๆ(ตอนกลางคืนดันมีแต่เสียงรถแว๊นๆ)
เก้าอี้ว่างๆในสภา(เพราะ สส. โดดร่ม)
บ้านว่างๆ(แต่มีตำนานผีสิงซะงั้น...)
โรงเรียนร้าง(ว่างจริงๆด้วยสิ)
ตำแหน่งว่างในบริษัท/หน่วยงานราชการ
พวกที่สมองว่าง(ไม่คิดอะไรเลย)
ขรก.ที่ตอนนี้กำลังเกียร์ว่าง(อู้นี่หว่า?)
ความรักที่ว่างเปล่า(เป็นโสดนั่นแหล่ะ)
โทรศัพท์ที่ว่างเปล่า(ไร้ซิม/ถูดตัดสายทิ้ง?)
สมอง1ใน4 ที่ไม่ได้ใช้งาน
ก็ประมาณนี้แหล่ะ

ไม่จำเป็นที่จะต้องหาอะไรมาเติมเต็มในพื้นที่ว่างหรอกนะ
ปล่อยให้เป็นแบบนั้นไปเถอะ บางอย่างก็หมดทางแก้ไขแล้ว

สุดท้ายนี้ ขอให้สิ้นหวังกันต่อปาย...