[บทความ...สิ้นหวังแล้ว] รวมมิตรบทความที่สิ้นหวัง

ลำดับตอนที่ #129 : [บทความ...สิ้นหวังแล้ว] ตอนที่ 129 เวลามันเคลื่อน หรือ ความรู้สึกของเรามันช้า

เป็นเรื่องปกติ ที่เวลาเราทานยาพาราฯ มันจะมีช่วงเวลาที่ยาจะเรื่มทำงาน
ซักระยะหนึ่ง อาจทำให้เรารู้สึกว่า เมื่อไหร่มันจะหายซักทีล่ะเนี่ย
นั่นเรียกว่า TIME LAG หรือ ช่วงเวลาที่ความรู้สึกมันคลาดเคลื่อน(มั้ง?)

แต่พวกคุณเชื่อไหมว่า เจ้าTIME LAG เนี่ย คือเรื่องปกติของสังคมไปแล้วแหละ
ดั่งเช่นที่กำลังจะยกตัวอย่างเนี่ย...

รายการทีวี(ที่ไม่ใช่รายการสด)
สั่งอาหารเยอะๆ แต่พอถึงเมนูที่สามหรือสี่ ก็เริ่มอิ่มแล้ว
ดูคลิปอย่างว่า แล้วกลับไปคิดลึกยามฝัน
เรียนคณิต แล้วกลับไปงงที่บ้านซะงั้น
เดินๆอยู่ดีดี แล้วเพิ่งจะรู้ตัวว่ามือถือหล่นหาย
ไปพูดแทงใจดำเพื่อน แต่กว่าเพื่อนจะโกรธก็หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง
บอกพ่อว่าสอบตก แต่กว่าพ่อจะจับลูกมานั่งเทศน์ก็วันรุ่งขึ้น
เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าทำผิดร้ายแรง เลยขอโทษขอโพยยกใหญ่
เรื่องแ่ย่ๆจากนักเลือกตั้งของไทย ถูกนำมาแฉเอาภายหลัง
ห้องแอร์ที่เพิ่งเปิดแอร์
ช่วงเวลาระหว่างที่นักเรียนคนหนึ่งตดในห้อง จนถึงช่วงเวลาที่เพื่อนๆรู้สึกถึงกลิ่นเทคโนโลยีแห่งอนาคต(ที่ไม่รู้ว่าจะเสร็จเมื่อไหร่)
มุกที่ปล่อยไว้ล่วงหน้า
มุกตัวละครย้อนอดีต(บางทีก็กลับยุคได้ บางที่ก็กลับไม่ได้ บางทีก็ไม่ได้กลับ)
ยังไม่ทันจะแต่งเลย ป่องซะแล้ว(จากกรณี xีลม์ ลัตตะบาน)
มุกที่ค้างคาไว้เมื่อหลายปีก่อน

แล้วตกลงว่า...เวลามันคลาดเคลื่อน หรือ ความรู้สึกของเรามันช้า กันแน่!