คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ϟ C H A P T E R 1 1 ϟ
ϟ 11 ϟ
-
“แอล วันนี้มีคิวถ่ายแบบคุณจียอนนะ”
“อ่อ ครับ” เสียงของรุ่นพี่พนักงานดังขึ้นในห้องสตูดิโอขนาดใหญ่ แอลที่ถูกเรียกชื่อหันไปรับฟังทันทีก่อนจะพยักหน้ารับ
หลังจากที่เขาได้ไปไหนมาไหนกับคุณเลขาซองจงบ่อยขึ้นนั่นคือสิ่งที่ดีต่อแอลและเขาคิดว่ามันจะชนะใจซองจงถ้าได้อยู่ด้วยกันบ่อยๆแบบนี้
ไม่มากก็น้อยนั่นแหละ
แถมยังบ่อยกว่าซองยอลอีก
มั้ง..
“เมื่อวานเพื่อนฉันเห็นนายไปเที่ยวกับคุณเลขาซองจง.
“คบกันแล้วหรอ”
คำถามของโฮวอนทำเอาแอลทำหน้าอ้ำๆอึ้งๆ ใบหน้าหล่อที่เริ่มแดงขึ้นเขาไม่รู้จะตอบเพื่อนตัวเองยังไงดี
ใช่.. แอลต้องตอบว่ายังไม่ได้คบกันอยู่แล้ว แต่เขาเขินตรงคำถามของไอเพื่อนโฮวอนนี่ต่างหาก
“ยัง” แอลตอบโฮวอนเพียงสั้นๆ ร่างสูงที่ทำอะไรไม่ถูกรีบเดินไปเช็คกล้องแก้เขิน ทุกครั้งที่โฮวอนถามอะไรแบบนี้วิธีการหลบหลีกความขี้อายจองตัวเองก็คงต้องมาคลุกคลีกับไอกล้องนี่แหละ
ทำจนโฮวอนจำได้แล้ว..
”เอ้อ แล้วก็มีนายแบบคนใหม่มาด้วยนะ” เสียงพนักงานหนุ่มคนเดิมดังขึ้นอีกครั้ง แอลและโฮวอนหันไปมองหน้ารุ่นพี่พนักงานก่อนจะหันมามองหน้ากันทันที
“ขอบคุณที่ไม่ใช่คุณซองยอลนะครับ” เสียงหัวเราะของทั้งสามดังขึ้นทันทีหลังจากหนุ่มตากล้องพูดประโยคนั้นจบ แอลยังคงเดินวนรอบๆห้องพร้อมกล้องประจำตัว เขาถ่ายการทำงานของพนักงานในห้องแบบที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน
เขากำลังอารมณ์ดี..
แช๊ะ!
เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นจนทำเอารุ่นพี่นักงานสาวสวยสะดุ้งกันเป็นแถบ จากที่เงียบก็เริ่มมีเสียงหัวเราะดังขึ้น ตั้งแต่ทำงานมาแอลไม่เคยเดินถ่ายรูปไปทั่วสตูดิโอขนาดนี้
ไม่แปลกที่เหล่าพนักงานจะสงสัย
“เอ๋.. วันนี้น้องแอลมาถ่ายรูปพวกพี่ด้วยหรอ”
“ครับ ผมว่าจะลองกล้อง” แอลตอบพร้อมกดชัตเตอร์อีกครั้ง แน่นอนเหล่าสาวๆที่ชอบการถ่ายรูปมากกว่าพวกผู้ชาย เสียงที่ดังขึ้นมาว่าให้ถ่ายอีกดังขึ้นเรื่อยๆ รูปที่ถ่ายเยอะจนแทบจะเปลืองเมมโมรี่ในกล้องของแอล
เขาต้องใช้เวลานานมากเลยนะกว่าจะหนีออกมาจากฝูงนูน่าบ้ากล้องกลุ่มนั้น เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งก่อนแอลจะยิ้มบีบลักยิ้มมีเสน่ห์นั้นออกมา ร่างสูงยังคงเดินไปรอบๆสตูดิโอเขายิ้มและทักทายรุ่นพี่หลายๆคนอย่างเป็นมิตร และยิ่งสาวๆก็คงจะเอ็นดูเจ้าหนุ่มตากล้องหน้าหล่อนี่มากๆ..
คิดถึง
ความคิดของแอลดังขึ้นในหัว ตอนนี้เขาคิดถึงซองจงอีกแล้วและมันก็เริ่มคิดถึงมากขึ้นกว่าเดิมแล้วด้วย
ยิ่งมีโอกาสมากเท่าไหร่ยิ่งคิดถึง..
“อีกสิบนาที นายแบบและนางแบบของเราจะมาแล้วนะ เตรียมตัวเลย”
เสียงรุ่นพี่หนุ่มดังขึ้นอีกครั้งก่อนทั้งสตูดิโอจะเริ่มมีเสียงดังโวกเวกขึ้นมาทันที ผู้คนในห้องรีบวิ่งไปประจำที่ของตัวเอง รีบวิ่งไปทำงานของตัวเอง แต่แอลคง
ยืนเฉยๆ รอกดชัตเตอร์อย่างเดียวก็พออ่ะ
“บราโว่แม็กกาซีนนี่มีนายแบบที่ไม่ใช่ซองยอลด้วยหรอ” เสียงของเด็กฝึกงานอย่างดงอูดังขึ้น เขาถามมนุษย์โฮวอนที่กำลังเล่นทุกอย่างในไอแมค ที่มันไม่ใช่ของตัวเองน่ะ
“มาใหม่ล่ะมั้ง”
“ดีจังครับ จะได้มีผู้ชายคนอื่นบ้าง” น้ำเสียงสดใสของดงอูแถมคำพูดที่ดูจริงใจทำเอาโฮวอนหลุดยิ้มออกมา เขาหัวเราะในลำคอก่อนจะหมุนเก้าอี้ที่ตัวเองนั่งเล่น
“มาใหม่เยอะๆน่าจะดีนะ”
“เราไม่ชอบคนเก่าเท่าไหร่”
“อ่อ”
“โฮวอนเลยไม่ชอบซองยอล”
!!!
คำพูดที่ดูจริงใจแต่บางทีมันตรงและชัดเจน เสียงดังจนเหล่าพนักงานหันมามองกันเป็นแถบ มองจนโฮวอนต้องแก้ข่าวให้ตัวเองนี่แหละ
ถึงแม้จะไม่ชอบซองยอลจริงๆ แต่ก็ไม่ได้อยากเอาเรื่องแบบนี้ไปให้พวกพนักงานปากปลาร้าหลายๆคนไปเม้าท์กันต่อหรอกนะ
โฮวอนเคยได้ยินมาแล้ว..
“เออแอล..ไอ..” จากที่คุยกับดงอูเด็กฝึกใหม่ใจซื่อสัตย์เขาก็รีบหันไปมาเพื่อนสนิทตัวเอง จนแรกก็ว่าจะคุยนั่นแหละพอหันไปเจออะไรแบบนั้นก็ไม่อยากจะกวนเพื่อนอ่ะ..
มันยืนคุยกับคุณเลขาซองจงนั่นแหละ!
“ผมคิดว่าพี่จะลงมาซะอีก”
“ฉันแค่จะลงมาดูนายแบบคนใหม่” ซองจงตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่นิ่งแค่ไหนแอลคงไม่รู้สึกกลัวหรือเกรงใจอะไรแล้วนั่นแหละ
แต่คิดไปแล้ว นางแบบที่ชื่อจียอนเขาก็ไม่เคยเห็นเลยนะตั้งแต่ทำงานมา เขาเพิ่งมาใหม่หรือนางแบบคนนั้นมาใหม่กันแน่
แถมชื่อยังเหมือนคนที่แอลเคยจีบมาช่วงมัธยมต้นอีกด้วย
“อ่อ”
“อะ” จากที่ถือมานานมือบางยื่นไอศกรีมโคนมาให้หนุ่มตากล้อง เหมือนแอลจะสงสัยไม่น้อยแต่พอนึกๆแล้วก็ไม่สงสัยแล้วล่ะ
มือหนารับสิ่งที่คนตรงหน้ายื่นให้เขาทันที ใช่ เมื่อวานเขาอ้อนให้ซองจงเลี้ยงไอติมเขา แอลคิดว่าซองจงจะลืมไปแล้วซะอีก ไม่สิ ถึงไม่ลืมแอลก็คิดว่าซองจงคงไม่คิดจะซื้อให้
แต่ก็ซื้อมาให้แล้วนี่นา
น่ารักจัง..
“ว้าว จะกินให้หมดเลยครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นแต่เสียงที่ดูแอ๊บๆให้มันน่ารัก สำหรับซองจงมันดูตลกโคตรๆเลย ใบหน้าสวยที่ยังคงนิ่งก็ต้องนิ่งต่อไปเขายังไม่อยากหลุดขำไอตากล้องนี่ต่อหน้าพนักงานหรอกนะ
“กินเข้าไปเหอะ”
“มันจะละลายแล้ว” ซองจงเตือนคนตรงหน้าก่อนนิ้วเรียวจะชี้ไปที่สิ่งที่อยู่ในมือแอล ร่างสูงมองตามที่คุณเลขาร่างบางบอกก่อนไอศครีมจะไหลลงมาใส่นิ้วของเขาซะเอง
“โห ก็พี่ซื้อมาตอนผมทำงานอ่ะ”
“บ่นจังวะ” ใบหน้าสวยที่เริ่มหงุดหงิดเขาจิ๊ปากก่อนจะเอ่ยประโยคนั้นออกมาอย่างแผ่วเบา ไม่มีใครได้ยินแต่แอลก็พอจะอ่านปากออกอยู่ดีนั่นแหละ
ริมฝีปากหยักค่อยๆเลื่อนไปแตะกับไอศกรีมถึงแม้ตัวเองกำลังจะกินอยู่แต่สายตาก็ยังคงมองมาที่ซองจง มองจนอยากจะกินแทนไอศกรีมในมือแล้วเนี่ย
“ทำงานว้อย” เหมือนจะมีเสียงจากซาตานของโฮวอนมาขัดจังหวะเทวดาอย่างแอลและคุณนางฟ้าซองจงแล้วล่ะ ร่างที่พอสมส่วนสำหรับโฮวอนลุกขึ้นบิดตัวไปมาก่อนจะส่งสายตาแดงเดือดมาใส่เพื่อนตัวเอง
อิจฉาโว้ย!
“ผมเตรียมงานแล้วนะครับเหมือนว่าเขาจะมากันแล้ว” คำพูดที่ยาวเหยียดของแอลยังคงคอนเซ็ปต์เหมือนเดิม ซองจงที่ยืนกอดอกมองหนุ่มตากล้องตรงหน้ามองรอบๆก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
“อือ”
“โรบอทซองจง” ฉายาที่เท่าไหร่ของซองจงไม่รู้กำเนิดขึ้นมาอีกแล้ว แล้วมันก็มาจากไอคนเดิมๆที่ชื่อมยองซูหน้ามึนหน้าโง่สำหรับซองจงนี่แหละ
ก็หล่อนะแต่กวนตีนมากๆ
“ไป!” เสียงที่ดูดุขึ้นทำแอลสะดุ้งจนเวอร์วัง ใช่แอลแกล้งซองจงนั่นแหละเขาทำตัวสะดุ้งซะแทบจะกระโดด ถ้าไม่มีคนอยู่ซองจงได้หักคอไอบ้านี่แน่ๆ
“นางแบบกับนายแบบกำลังขึ้นมานะครับคุณเลขา” พนักงานหนุ่มเดินมากระซิบบอกหนุ่มเลขาที่ดูนิ่งขรึมและสดใสพร้อมๆกันสำหรับพนักงานในบริษัท ร่างบางพยักหน้าก่อนจะหันไปมองหนุ่มตากล้องที่กำลังจ้องมองเขาอยู่เช่นกัน
เหมือนจะไม่ต้องพูดอะไรแต่แอลก็รู้สึกด้วยความจินตนาการของตัวเอง สายตาของคุณเลขาซองจงน่ะกำลังบอกให้เขาตั้งใจทำงานอยู่ไง
เลิกเป็นตากล้องแล้วไปเป็นหมอดูไหมเรา
เสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นเสียงดังและพอจะรู้ว่ามีหลายคนกำลังจะเดินเข้ามาสตูดิโอนั้น แอลที่เดินไปวางกล้องไว้ที่ขาตั้งกล้องก่อนจะยืนรอพบผู้คนที่จะได้ทำความรู้จักใหม่
ก๊อก..
เสียงประตูที่ถูกเปิดพร้อมหุ่นนางแบบสาวและหนุ่มนายแบบรูปร่างสมส่วนเดินเข้ามาในห้องพร้อมกัน เสียงของทีมงานในสตูดิโอดังขึ้นเพื่อต้อนรับสมาชิกใหม่ที่จะได้มาทำงานร่วมกัน แต่แอลเนี่ยอ้าปากค้างไปเลยล่ะ
จียอนนางแบบสาวน่ะ
ผู้หญิงที่เขาเคยจีบตอนมัธยมต้น!
แช๊ะ!
“ช่วยยืนใกล้กันกว่านี้หน่อยครับ”
แช๊ะ! แช๊ะ!
“อ่า.. เดี๋ยวเปลี่ยนชุดใหม่เลยครับ”
การทำงานที่ยาวนานกว่าตอนถ่ายนายแบบซองยอลร้อยเท่าพันเท่า แอลที่ถ่ายไปเครียดไปโฮวอนก็ที่ทำงานของตัวเองไปบ่นไป โฮวอนไม่เคยรีทัชรูปใครเยอะขนาดนี้เลยนะ พอมาเจอแบบนี้ยิ่งกว่าไอคุณซองยอลแกล้งซะอีก
การถ่ายแบบในลุคซัมเมอร์แต่กำลังจะเข้าวินเทอร์เนี่ย ความคิดนี้คงให้เลขาซองจงที่ยืนภูมิใจกับคอนเซ็ปต์ที่ตัวเองคิดนั่นแหละ แต่ถึงจะไม่เข้ากับฤดูกาลแต่มันออกมาไม่แย่เลยนะ
ดีมากๆเสียด้วยซ้ำ
“คุณซองกยูหน้ามันนะคะเนี่ย” เสียงของโคดี้ดังขึ้นก่อนจะไปโบ๊ะปงโบ๊ะแป้งอะไรตามสภาพของนายแบบที่เดินไปเดินมาจนเริ่มร้อนนั่นแหละ
ตึกตัก..
เสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะกำลังเกิดขึ้นกับใครสักคนที่อยู่บริเวณนั้น
ไม่ใช่แอล
ไม่ใช่ซองจง
แต่มันมาจากโฮวอนนี่แหละ!
หนุ่มปูซานที่มองหนุ่มนายแบบหุ่นสมส่วนดวงตาที่เล็กแต่มีเสน่ห์ ริมฝีปากที่อมชมพูผิวกายที่ขาวจนจะเหมือนไฟนีออน ใช่โฮวอนกำลังจ้องไปที่นายแบบอย่างซองกยู
“เดี๋ยวเข้าฉากต่อเลยนะครับ” เสียงของหนุ่มตากล้องดังขึ้นก่อนเขาจะเดินไปประจำที่ของตัวเองอีกครั้ง แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมมันเกิดขึ้นแล้ว ไม่ใช่แค่คุณเพื่อนของเขาที่กำลังมองนายแบบหนุ่มอย่างจะกลืนกินทั้งตัว
ยัยจียอนนั่นก็มองเขาอยู่เช่นกัน!
จ้องเลยดีกว่า!
04.00 PM
งานถ่ายแบบของวันนี้ผ่านไปด้วยดีจริงๆ ทุกคนเต็มที่กับงานนี้และแอลก็เต็มที่กับมันเช่นกัน ร่างสูงเดินถือกล้องไปเก็บใส่กระเป๋าเช่นเดิม ส่วนสายตาที่สะดุดเห็นเพื่อนตัวเองอย่างโฮวอนกับกำลังยืนคุยกับนายแบบหน้าใหม่อย่างคุณซองกยูนั่นอยู่
สายตาของแอลที่จ้องจนเหมือนโฮวอนจะรู้ตัวว่าตัวเองกำลังโดนจ้องแบบนั้น พอซองกยูหันไปที่อื่นทีเจ้าโฮวอนนี่ก็ส่งสายตาไล่แอลออกไปที
ทีเขาขัดจังหวะแอลแอลยังไม่โกรธเลย..
แต่จะเกลียดละ..
แอลยอมออกจากสตูดิโอนั่นแต่โดยดี ไหนๆเพื่อนเขาอยากมีความสุขก็ปล่อยเขาคุยกับคนที่เขาอยากคุยไปสิ ใช่ไหมล่ะ
ร่างสูงปิดประตูของห้องก่อนจะหมุนตัวมองรอบๆ เขากำลังมองหาคุณเลขาโรบอทนั่นอยู่ต่างหาก ตั้งแต่ทำงานพอหันไปมองอีกทีก็หายไปแล้ว ไม่ลากันเลยสักคำ
“ไม่ยอมบอกกันเลย..” แอลบ่นพึมพำเบาๆ ขายาวก้าวเดินตามทางมือหนาจากที่อยู่นิ่งกลับล้วงโทรศัพท์ของตัวเองออกมา
ข้อความของใครบางคนมันขึ้นมาตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้วล่ะ
[ฉันต้องไปทำงานข้างบนต่อน่ะ มีอะไรขึ้นมารอละกัน] 03.05 PM
[ไม่ต้องขึ้นมาหรอก รำคาญ!] 03.05 PM
ถึงมันจะดูเป็นคำที่ทำร้ายจิตใจแอลแต่มันกลับดูตลกยิ่งกว่า คุณเลขาซองจงเวลาพิมพ์อะไรมาเขาได้อ่านหรือเปล่านะ ย้อนแย้งกับชีวิตตัวเองจริงๆเลยคุณโรบอท
ถึงแม้จะโดนว่าว่ารำคาญแต่แน่นอนว่าเขาต้องขึ้นไปแน่นอน อย่างน้อยเสี้ยวหัวใจของเขาก็เชื่อว่าซองจงต้องอยากเจอเขามากๆ ไม่มากก็น้อย
นิดนึงก็ได้..
ร่างสูงรีบเร่งฝีเท้าไปยังลิฟต์ เขาก้มหน้าเดิมพร้อมกับนิ้วเรียวยาวที่กำลังสัมผัสหน้าจอสี่เหลี่ยมในมือของเขา แอลเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะกดลิฟต์ให้เปิดทันที
ร่างสูงที่ยืนกระดิกเท้าผิวปากอย่างมีความสุข ถึงแม้เขาจะรู้สึกแปลกๆกับงานวันนี้ ก็จียอนนางแบบคนนั้นนั่นแหละ ตั้งแต่เข้ามาในสตูดิโอจียอนไม่ละสายตาออกจากเขาเลยแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นแต่ก่อนแอลคงรู้สึกดีที่โดนคนที่ตัวเองชอบมองแบบนี้
แต่ตอนนี้เขารู้สึกกลัวมากๆเลยล่ะ..
“มยองซู?” เสียงของหญิงสาววัยรุ่นดังขึ้นจากข้างหลังของหนุ่มตากล้อง จากที่ผิวปากเขาก็หยุดลงทันที ร่างสูงค่อยๆหันไปมองก่อนจะชะงักทันที
คนที่เขาคิดอยู่โผล่ออกมาแล้วล่ะ
“จียอน” เสียงทุ้มนิ่งถามกลับทันทีก่อนคนตรงหน้าจะหลุดยิ้มออกมา ดวงตาสวยของผู้หญิงตรงหน้าถ้าผู้ชายคนอื่นโดนจ้องแบบนี้คงใจเต้นกันเป็นแถบ
แต่สำหรับแอลแล้ว
เขาโคตรเฉยๆเลย
“ไม่คิดว่าจะได้เจอนะเนี่ย”
“หล่อขึ้นหรือเปล่า” พูดจบมือสวยของจียอนยกขึ้นมาบีบที่แก้มของหนุ่มตากล้องอย่างเป็นเรื่องธรรมดา มือหนารีบดึงออกก่อนจะขมวดคิ้วมองด้วยความสงสัย
คนที่เคยทำเขาอกหักครั้งแรกน่ะ ยังจำได้ดี..
อย่าหวังว่าจะกลับไปรู้สึกดีด้วยเลยเว้ย!
“ใช่ หล่อขึ้น”
“ถ้าฉันหน้าเห่ยเหมือนตอนนั้นเธอคงไม่โผล่มาอ่ะ” แอลพูดกระแทกน้ำเสียงอย่างไม่พอใจใส่คนตรงหน้า รักครั้งแรกของเขาเกิดขึ้นกับนางแบบจียอนตรงหน้าช่วงมัธยมต้นนั่นแหละ เหตุผลน่ะหรอ..
ก็ตอนนั้นเขาไม่ได้หล่อเหมือนตอนนี้ไงล่ะ
“หน้าแบบนายฝันเถอะว่าฉันจะชอบ”
คำพูดที่ทำให้แอลเปลี่ยนตัวเองเพื่อตัวเองไม่ใช่เพื่อผู้หญิงที่ดูถูกเขาดังขึ้นในหัวทันที ใบหน้าหล่อที่นิ่งแถมยังเต็มไปด้วยความโกรธ ความไม่พอใจ ความหงุดหงิด
นี่ถ้าทำให้เขาไม่พอใจอีกนิดจียอนคงเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขารักและเกลียดเลยแหละ
“ฉันเคยคิดแบบนั้นด้วยหรอ”
“นี่ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้ง”
“เผื่อได้คุยกันอีกเอาเบอร์ฉันไปไหม”
ไม่ทันที่แอลจะตอบผู้หญิงตรงหน้ากลับดึงโทรศัพท์ออกจากมือหนาพร้อมกับใส่เบอร์โทรของตัวเองลงไปอีก ยิ่งทำแบบนี้ยิ่งโกรธ..
“นี่!” เสียงที่ดังออกมาจากปากแอลครั้งแรก เขาโมโหจนหูแดงอย่างเห็นได้ชัดมือหนากระชากวัตถุสี่เหลี่ยมที่ตัวเองเป็นเจ้าของในมือของจียอนออกมา การกระทำที่ทำเอาจียอนดูเหวอไปเลยล่ะ
“ฉันว่าฉันไม่อยากยุ่งกับเธอ”
“พอฉันโตขึ้นเห็นสาวๆรอบๆตัวเนี่ย”
“เธอโคตรหน้าเห่ยเลยรู้ปะ” เขาย้ำคำที่จียอนเคยพูดใส่เขาก่อนจะรีบก้าวขาเข้ารีบ นิ้วเรียวก็ทำหน้าที่กดปิดประตูลิฟต์ใส่หน้ายัยผู้หญิงนิสัยไม่ดีนั่นแหละ
ใบหน้าสวยของจียอนอ้ำอึ้งไปสักพักก่อนประตูเคลื่อนที่มาจะติดกัน แต่เหมือนแอลจะลืมบอกอะไรบางอย่างให้กับจียอน
“เรียกฉันว่าแอล”
เหมือนแอลจะพูดต่อแต่ประตูมันดันปิดสนิทไปแล้ว เขาพ่นลมหายใจออกมาอย่างแผ่วเบาก่อนจะก้มมองหน้าจอสี่เหลี่ยมอีกครั้ง
จียอนกดเบอร์ตัวเองเรียบร้อย
แต่คนอย่างแอลคงไม่เก็บมันไว้หรอกหน่า
มือหนาปัดหน้าจอทันทีก่อนจะเก็บโทรศัพท์ของตัวเองใส่กระเป๋า เขาโยนคำว่าจียอนทิ้งไปตั้งนานแล้วและตอนนี้คนที่เขาจริงจังคือเลขาซองจงต่างหาก
พี่ซองจงคนเดียวเท่านั้นล่ะ!
♡
“ต๊ะเอ๋”
“…”
“ตั้งใจทำงานจังครับ” เสียงชวนเท้าของซองจงกระตุกดังขึ้นมาทางประตู แอลแง้มประตูมองหนุ่มเลขาที่นั่งมองมาทางเขาอยู่ก่อนร่างสูงจะค่อยๆเดินเข้ามา
“ไม่มีมารยาท”
“โห..” ซองจงว่าแอลอีกแล้ว ใบหน้าหล่อค่อยๆหงอยลงเหมือนเด็กน้อยก่อนจะเดินไปนั่งตรงเก้าอี้สำหรับแขกที่เข้ามา
“วันนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยครับ..” แอลพูดด้วยน้ำเสียงหงอยพร้อมกับเท้าคางมองตรงคนหน้าของเขาที่กำลังก้มหน้าทำงานเช่นเดิม
แต่เหมือนซองจงจะไม่สนใจแอลเลย..
แปลก ถ้าแอลพูดแบบนี้ซองจงจะต้องว่าเขาหรือพูดอะไรออกมาบ้างแหละ นี่อุส่าห์เปิดประเด็นคุยยังไม่สนใจกันเลย มันแปลกจริงๆนะ
“..พี่เป็นอะไรครับ”
“…”
“โกรธผมหรือเปล่าน่ะ” ใบหน้าหล่อจ้องไปที่เลขาซองจงอีกครั้ง สีหน้าของแอลที่เริ่มจริงจังขึ้นแถมยังไม่คิดจะขยับไปไนอีก แอลอยู่ท่าแบบนี้ไปประมาณห้านาทีนั่นแหละมั้ง ซองจงถึงจะยอมพูดกับเจ้าตากล้องนี่
“เปล่า”
“โกหก”
“อืม”
“คุณโรบอทซองจงกำลังงอนผมครับ” คำพูดที่ดูแสนน่ารักจนซองจงใจเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าสวยที่เริ่มแดงขึ้นก่อนซองจงจะเงยหน้าขึ้นมามองแอลด้วยความหงุดหงิด
“นายรู้จักนางแบบจียอนด้วยหรอ”
“แปปเดียวความจริงก็ออกมาจากปากพี่แล้ว”
“…”
“งั้นผมจะพูดความจริงนะครับ”
“เพราะพี่ไม่ชอบคนโกหก”
แอลพูดก่อนจะจ้องใบหน้าสวยต่อแต่เหมือนคราวนี้ซองจงจะจ้องกลับเช่นกัน แอลกระแอมเสียงทำตัวเหมือนหน้าหมั่นไส้ก่อนซองจงจะจิ๊ปากใส่เขาทันที
ใช่ แอลควรพูดได้แล้ว ถ้าเขาปล่อยให้ซองจงรอนานกว่านี้น่าจะมีมวยกลางห้องของคุณเลขานี่แหละ
“ผมเคยจีบเขาตอนมัธยมต้นครับ”
“อืม”
ยังพูดไม่ทันจบซองจงกับตัดบทสนทนาออกมาทันที ร่างบางก้มหน้าทำงานต่อก่อนแอลจะหลุดขำออกมาอีกครั้ง ซองจงเหมือนคนไม่เนียน เหมือนเก็บความรู้สึกไม่เก่งเลยสักนิด แสดงออกจนแอลรู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกอะไร
“ฟังต่อก่อนสิครับ”
“แต่ผมไม่ได้ชอบเธอแล้ว พี่สบายใจได้ ตอนนี้น่ะผมจีบพี่คนเดียวนะครับ”
“ถึงจียอนจะมาแนวไหน ผมก็มั่นใจว่าจะมั่นคงกับพี่เหมือนเดิมครับ”
“ด้วยความสัตย์จริงของคิม มยองซูเลย”
คำพูดที่ยาวเหยียดทำเอาซองจงเงยหน้ามองอีกครั้ง ใบหน้าสวยที่หงุดหงิดกลับเริ่มมานิ่งไม่รู้สึกอะไรเหมือนเดิม ใบหน้าสวยที่เริ่มแดงขึ้นอีกครั้งริมฝีปากสวยค่อยๆเม้มปากก่อนจะหยิบปากกามาเขกหัวหนุ่มตากล้องเสียอย่างนั้น
“โอ้ย!”
“บอกฉันทำไม”
“ไม่ได้อยากรู้สักหน่อยเหอะ”
“แต่ขอบใจที่บอก”
“ความจริงฉันไม่ได้โกรธนายเรื่องนี้หรอกนะ” จากที่เงียบอยู่นานก็ถึงตาซองจงจะได้พูดบ้าง คำพูดที่ติดกันเหมือนจรวด ซองจงรีบพูดจนแอลแทบจะฟังไม่ทัน ร่างสูงหลุดยิ้มออกมาก่อนจะเท้าคางมองอีกครั้ง
“โกรธอะไรผมล่ะครับ”
“นายควรรู้ตัวเองนะ”
“โหย...”
“ว่าแต่พี่ครับ” น้ำเสียงอู้ดอิ้ดของแอลดังขึ้นก่อนทั้งคู่จะเงียบลงไป สักพักแอลก็รีบทักซองจงขึ้นมาอีกทีพร้อมสีหน้าที่ดูมีเลศนัย
“อะไร”
“เมื่อไหร่จะคบกับผมหรอครับ”
ϟ
มาอัพรัวๆเลยสำหรับแชป11ที่ให้รอกันนาน 5555555 ช่วงนี้อาจจะต้องรอวันหรือสองวันถึงจะมาอัพฟิคนะค้าบ เพราะมีเรียนแล้วยังไงก็อย่างเพิ่งทิ้งกันนะ เราจะไม่ทิ้งทุกคนแน่นอน!
ส่วนตอนนี้เริ่มมีตัวละครอื่นมาเสริมแล้ว บวกโฮกยูด้วย อันนี้มาแค่เกลือๆแต่รอมีโอกาสจะทำสเปเชี่ยลให้เลยนะค้าบ! (อย่าลืมคิดถึงคุณซองยอลกันด้วย..)
♥ ฝากเมนท์ให้กำลังใจ+สกรีมแท็ก #สตูดิโอแอลจง ด้วยนะครับ ตอนนี้ต้องการกำลังใจมากๆเลย
♥ พิมพ์ผิดตรงไหนขออภัยด้วยครับ
ความคิดเห็น