(B2ST)ไล่ล่าจับหัวใจ 6นายแบดบอย

ลำดับตอนที่ #7 : heart calculate คำนวณรัก จับจังหวะหัวใจยัยตัวดี#6(100%)

kikwang part#

อื้อ~~~~ ในที่สุดก็ถึงซักที   นั่งแช่อยู่บนรถตั้ง4ชั่วโมง น่าเบื่อเป็นบ้า  แถมต้องนั่งฟังเสียงโวยวายตลอกทางเลย นี่ผมยังเบื่อขนาดนี้  ยัยวีนัส สติแตกแล้วรึเปล่าน่ะ  แต่ผมคิดว่า ผมควรห่วงตัวเองก่อนดีกว่า คืนนี้คงต้องกินพาราเผื่อไว้ซัก2-3เม็ด เพราะเมื่อกลางวัน โดนคุณผู้จัดการส่วนตัว ทุบหัวซะยับเลย- -
"เอาล่ะ ทุกคน เฮ้ ดูจุน จะไปไหน"  เสียงแสบแก้วหูของซีต้าดังแว้ดๆ ใส่ผมและทุกคน- -
"เรามีห้องอยู่ 2 ห้อง จะแบ่งเป็น ห้องล่ะ4-5คน"  ซีต้ายืนเท้าเอว
"งั้นฉันจะ..."  ผมรีบชิงพูดทันที แต่ยัยนางมารนั่น ตัดก่อน
"ไม่มีสิทธิ์เลือกจ่ะ ฉันเตรียมห้องไว้เรียบร้อยแล้ว^ ^" จำไว้ - -*
"พวกนาย6คน อยู่ห้อง A001 ส่วนพวกผู้หญิง A002 ก็ห้องใกล้ๆกันนั่นแหละ โวยวายไปได้"
"ไม่ยุติธรรมนี่ พวกเธอ4 แต่พวกฉัน6 แออัดจะตายชัก-3-"  ดีมาก จุนฮยอง  ได้ไงอ่า แบ่งห้องแบบนี้ไม่ยุติธรรมเฟ้ย
"ซีต้าคร้าบบบบบ"
"ไม่ต้องมาประจบฉันเลย ดูจุน- -"
"ง่ะ -0-"
"ซีต้าาาา"  ผมลองเข้าไปประจบมั่ง แต่คนที่ดันผมกลับมาคือดูจุน
"แฟนฉัน ฉันกอดได้คนเดียว -3-"  แค่นี้งก จำไว้ จะช่วยประจบก็ไม่เอา เชอะ
"เอาหน่าๆ ผู้หญิงก็มีความเป็นส่วนตัวมั่งสิ อย่าไปกวนเลย เนาะ^ ^"  ไอ้ซอบตอบอย่างว่าง่าย เหอะ ก็แกนอนละเมอถีบใส่คนอื่น ดังนั้น ต่อให้ห้องแคบขนาดไหน แกก็สบายคนเดียวแหละ ไอ้ลิงซอบ(-*-)
"ใครมีปัญหาอีก"
"ซีต้าคร้าบ..."
"อะไรย่ะ ดู-จุน - -*"
"ก็ได้ๆ-3-"
"ดี งั้นเอาของไปเก็บ แล้วค่อยออกไปเดินเที่ยวกัน" ซีต้าสั่ง พลางยกสัมภาระ เดินนเข้าห้องไป
ตามด้วยยุคิ กับเทียนหอม และสุดท้ายก็ วีนัส
":P"  ยังมีหน้ามาแลบลิ้นใส่อีกน่ะ  จำไว้เลย คุณผู้จัดการส่วนตัว- -* ยัยบ้าวีนัสแลบลิ้นใส่ผมก่อนเข้าห้องไป
"งั้น เราก็เก็บของกัน^ ^" ซอบว่า พลางหยิบเอาสัมภาระของทุกคนซ้อนๆกันแล้ว ถีบประตูห้อง และมันก็โยนสัมภาระทั้งหมดเข้าไป- -
"ไปจัดกันเอาเองน่ะ^ ^" ตั้งแต่ เทียนหอมมาเหมือนมันจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เพราะอะไรหน่ะหรอ เพราะเทียนหอมเตี้ยได้โล่เลยไงล่ะ  ทำให้ไอ้ลิงบ้าดีใจ ที่หาคนเตี้ยกว่าได้  พร่ำไปพร่ำมา ไปจัดของตัวเองดีกว่า เดี๋ยวซีต้ามาตรวจ ยัยนั่นได้วีนแตกแหงๆ

vinus part#

อ๊าาาา ห้องใหญ่ดีจัง ห้องอาบน้ำก็ระดับยักษ์เลยแฮะ  อ่างไซส์มหึมา  เพอร์เฟ็คจริงๆ
ฉันเอาสัมภาระวางมุมห้อง แล้วเดินเข้าไปในห้องนอน  นับว่าที่นี่หรูมากๆเลย กระเบื้องสีขาวครีม วางเรียงกันอยู่ในห้อง มีเตียงสี่เตียงเรียงต่อกัน แล้วระหว่างสองเตียงก็ขั้นด้วยโต๊ะโคมไฟ ทีวีขนาด72นิ้ว เด่นหราอยู่บนฝาพนัง โคมไฟเพดาน เป็นคริสตัล บอกได้เลยว่า หรูหรามากถึงมากที่สุด  พนังอีกด้านเป็นประตูกระจก ใสแจ๋ว มองเห็นวิวได้ทั่ว เปิดออกไปก็เป็นระเบียงสีขาว แกะสลักที่ริมขอบอย่างสวยงาม
"เป็นไงๆ สวยเลยใช่มั้ยล่ะ ฉันเป็นคนจัดการเรื่องที่พักเองแหละ^ ^"
"สวยมากๆเลยล่ะค่ะ" เทียนหอม ดูเหมือนจะตะลึงกับพื้นที่นี้ไปชั่วคราว ส่วนฮินาริ ก็ยังทำหน้าหุ่นยนต์ เก็บของเข้าตู้
"อาวล่ะใครจะนอนตรงไหน"  ซีต้าว่าพลางกระโดดขึ้นไปบนเตียงที่ถัดมาจากโต๊ะโคมไฟ แล้วเอนตัวนอนลง
"ฉันจะเอาเตียงนี้ล่ะ"
"งั้นขอนอนเตียงนี้ก็ได้ค่ะ"  เทียนหอมชี้ไปที่เตียงที่ตรงข้ามกับซีต้า
"ฉันขอนอนกับ เทียนหอม" ฮินาริเอ่ยเรียบๆ ที่นอนของฮินาริอยู่ติดพนังกระจก งั้นที่ริมสุดที่ติดกับฝาพนังอีกด้าน และติดกับซีต้าก็ต้องเป็นของฉันสินะ 
"เตือนไว้ก่อนน่ะ อยู่ที่นี้ ฉันขอร้องอย่าทิ้งของเละเทะ โอเคน่ะ"
"ค่ะ" เสียงฉันกับเทียนหอมพูดพร้อมกัน ได้เสียง อืม จากฮินาริคนเดียว 
    
       ประมาณ1ชั่วโมงหลังจัดของเสร็จ เราก็ได้ออกมาเที่ยวเล่นข้างนอกมันคือ....ตลาดสด- -
"นี่ล่ะ มาทะเลทั้งทีก็ต้องมาหาอาหารทะเลกินซิ^ ^"
"ซื้อที่ร้านอาหารมันไม่ดีกว่ารึไง- -"
"แหมๆ ก็ต้องให้แฟนคลับได้พูดคุยกับนักร้องมั่งซิคะ ดังเราจะซื้อของสดไปแล้วไปทำอาหารด้วยกานนน~^ ^"
"เอาจริงดิ- -" ฉันเห็นด้วยกับนายน่ะ จุนฮยอง
"แล้ว...เราทั้งหมด มีใครทำอาหารเป็นบ้าง หมายถึง ทำเก่งๆหน่ะ"  ดูเหมือนฉันจะเป็นตัวสร้างความเงียบตลอด ทุกคนคงรอคำพูดว่า "ฉันเอง" ออกมาจากปากของใครสักคน ซึ่งมันไ่ม่มี- -
"วีนัสไง คราวก่อนเธอยังทำข้าวเช้าให้ฉันกินเลย วีนัสทำอร่อยน่ะ^ ^"  ถ้านายหุบปากบ้างจะมีใครด่ามั่งมั้ย กวัง
"ฉันทำเป็นแค่กับข้าวง่ายๆ แต่ถ้าจะให้ทำมื้อใหญ่ แบบอาหารทะเล ฉันทำไม่เป็นหรอก- -"
"งั้นก็ล้มเลิก กลับไปกินอาหารที่ร้านดีกว่าหน่า^ ^"  พูดได้ดี จุนฮยอง ฉันคงไม่รับประกันว่า ในอาหารที่เราทำมันจะ ปลอดภัย- -^
"คือ...ถ้าเป็นพวก ยำทะเล หรือ หม้อไฟทะเล ฉันพอทำได้น่ะค่ะ^ ^" ทะ....เทียนหอม
"เธอจะทำจริงดิ" จุนฮย้องงงงงงงงงง นายเลิกแย่งคำพูดฉันซักทีจะได้ม้ายยยย
"เทียนหอมทำได้น่ะ- -" เสียงยุคิสนับสนุนมาอีกแรง
"น่านน แหละเยี่ยม  งั้นป่ะ เทียนหอมเธอไปซื้อของกับฉัน"  ซีต้าลากเทียนหอมเข้าตลาดทันที
"แล้วพวกเราทำไง" 
"ก็ไปด้วยหน่ะสิ ถามได้"  ดูจุนว่าพลางเดินตามเข้าไปทันที
ในตลาดนี่มันก็แสน  อึดอัด เปียก แฉะ กลิ่นคาวทะเลคลุ้งไปทั่ว  ฉันอยากกลับแล้วววววววว   อึดอัดจนแทบหายไม่ออก  ซีต้า เทียนหอม อยู่หนายยยย  พูดถึงก็เจอพอดี  สองคนนั่น ไม่ใช่สิ รวมดูจุนด้วยก็เป็นสามคนนั่นกำลังเลือกซื้อของ แต่รู้สึกคนที่เลือกซื้อ จะเป็นแค่เทียนหอม กับซีต้า ส่วนดูจุนหน่ะหรอ  นั่งเล่นก้ามปูอยู่นนั่นไง- -
"ซีต้าค่ะ....^ ^;;;"
"คนเราเยอะจะตาย ก็เหมาไปให้หมดนั่นแหละ"  ฉันเห็นแม่ซีต้านั่น หยิบปลา ปู กุ้ง หมึก ใส่ตระกร้าอย่างเอาเป็นเอาตาย   จะกินหมดหรอนั่น- -
"แบบว่า เราต้องเลือกปลาด้วยน่ะค่ะ อย่างตัวที่คุณซีต้าเลือกไป มันเป็นตัวที่ตายมานานแล้ว เนื้อมันจะไม่อร่อยเท่าตัวที่ ใหม่ๆ แบบนี้ค่ะ"  เทียนหอมว่าพลางหยิบปลาอีกตัวนึงขึ้นมา  เรื่องแบบนี้ฉันไม่เคยรู้เลยแฮะ  พวกชอบหาความรู้แบบฉัน จึงเสนอหน้าเข้าไปฟังวิธีการเลือกปลากะเค้าด้วย -.,-
"อย่างเช่นจะเอาปลา ก็ต้องเลือก ตัวที่มีดูแล้วสดๆ ลูกตายังใสอยู่ เหงือกมีแดง รอบตัวไม่มีรอบช้ำ ครีบยังสวยอยู่ และดูน้ำหนักแล้ว กำลังดี"
"เฮอะ ยัยบ้า แค่เลือกยังทำไม่เป็น"  ดูจุนหันมาแขวะทันที
"ละ....แล้วนายเลือกปูเป็นมั้ยล่ะ ก็ไม่เป็นใช่มั้ย เหอะ-3-"
"ใครบอก เป็นเฟ้ย นะ...นี่ไง ตัวนี้ดี ใช่มั้ยเทียนหอม"  ถึงคนที่เลือกอาหารไม่เป็นแบบเทียนหอม อย่างฉัน ก็ดูออกว่า ปูที่ดูจุนเลือกมา ผิดลักษณะอย่างแรงเลย 
"ตาบ้า ก้ามก็หัก ตัวก็เล็ก ขาก็ไม่ครบ"
"กระดองก็แตกด้วย" ฉันเสริมทัพอีกแรง
"เห็นม้าา เลยก็เลือกไม่เป็นเหมือนกันแหละ"
"ระ....เรื่องของฉันหน่า  ถึงอย่างไง คนที่ต้องทำอาหารให้สามีกินหน่ะ มันเป็นหน้าที่ของ ฝ่ายภรรยาไม่ใช่รึไง ถึงฉันเลือกไม่เป็น  แต่คนที่ต้องทำกับข้าวให้ฉันกินมันก็เธอไม่ใช่รึไง-0-*"  เถียงขาดใจจริงๆ ตาคนนี้
"อะไร สมัยนี้ ผู้หญิงอย่างฉัน ก็เป็น working women ย่ะ ต้องทำงานเหมือนกัน แค่จัดห้อง ดูตารางงานให้นายก็จะแย่อยู่แล้ว ดังนั้น นายสิ ต้องทำกับข้าวเป็นด้วย ถ้าเกิดฉันไม่อยู่ได้ อดตายพอดี"
"ทั้ง สองคน...^ ^;;"
"ไม่เป็นไรหรอกมั้ง เทียนหอม ฉันช่วยเลือก- -"  ฉันเสนอตัวเข้าไปช่วย เผื่อจะได้ความรู้ใหม่ๆมาบ้าง เหอะๆๆๆ *-*

"ก็นี่น่ะ  การเลือก ปู ก็ ต้องดูว่า เปลือกมันไม่แตก ขายังครบ ก้ามไม่มีรอยหัก  และต้องใหญ่ด้วย  แล้วก็ต้องชั่งน้ำหนัก เพื่อดูว่ามันมีเนื้อแน่นมั้ย  เอ่อ....ระวังน่ำหกใส่กระดาษเล็กเชอร์น่ะค่ะ"   
"คือ.....-////////-" 
       ทำไมอ้าาา คนแค่หยิบสมุดออกมาจดเองน้า เออ..ยอมรับก็ได้ ฉันแอบ(??)เอาสมุดขึ้นมาจดเองล่ะ  ทำไมอ้ะ ก็คนมันอยากรู้นี่ ถ้าไม่จดเอาไว้ก็ลืมหมดน่ะเซ่  เด็กๆทุกคน ดูฉันเยี่ยงอย่างไว้ซะ  ได้ความรู้อะไรมา ก็ต้องบันทึกเอาไว้ ถึงจะเป็นนักเรียนที่ดี และสอบได้เกรดดีๆแบบฉัน><  นี่คือ วิธีการเรียนที่ดีน่ะ

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่ว่ามาช่วยกันเลือกดีกว่า  ส่วนเรื่องวิธีการหน่ะ เดี๋ยวกลับไป จะไปนั่งเล่าให้ฟังแล้วกัน^ ^;;;" 
"ก็ได้...-/////-"
ขายหน้าเป็นบ้าเลยยยย  เอาสมุดออกมาจดกลางตลาดสดเนี่ย  เลิกมองฉันซักทีเถอะหน่า
"งั้นมาดูการเลือก กุ้ง....."  เทียนหอม อธิบายอะไรต่อไปเรื่อย ส่วนฉันก็ยืนฟังและช่วยเลือก  ส่วนซีต้ากับดูจุนหน่ะหรอ  ยังทะเลาะกันไม่เลิกอยู่ดี
"คุณซีต้า กลับกันได้แล้วล่ะค่ะ"  เพราะมีเทียนหอมเตือนสติ ซีต้าก็เลย  หันกลับมาแล้วคว้าตะกร้าใส่ปูไปถือไว้
"เดี๋ยวฉันถือให้^ ^"
"เฮอะ แค่ถือมือก็สั่น ขาก็แถบก้าวไม่ไหว ยังจะเสนอหน้าไปอีก มานี่ฉันถือเอง"
ดูจุนคงเห็นว่า ซีต้าที่แรงน้อย แต่มาหิ้วปูที่น้ำหนักเกือบ4โลด้วยเอง  จึงแขวะทีนึง ก่อนแย่งตะกร้าใส่ปูจากมือซีต้า พลางหิ้วไปอย่างง่ายดาย  ซีต้าทีทำหน้าเชิดงอนตุ๊บป่องก็เลยวิ่งตามไป
"น่าอิจฉาจังเลยน่ะ^ ^"
"เห...." ยัยเทียนหอม อยู่ดีๆก็พูดขึ้นมา  น่าอิจฉา ทะเลาะกันได้ทั้งวันเนี่ยน่ะ น่าอิจฉา
"ดูจุนคงชอบซีต้ามากๆเลยล่ะ^ ^"
"......."  ดูเหมือนฉันจะไม่ค่อยเข้าใจเธอสักเท่าไหร่หรอกน่ะ  ไอ้เรื่องเซนเซอร์ทีฟแบบเนี่ย 
แต่แล้ว  ก็มีเงาดำเล็กๆมา โผล่ที่หน้าช้านนนนน
"ว้ายยย!!!"  เีสียงของฉันเทียนหอมดังขึ้นพร้อมกัน 
"ฮะๆๆ ไม่คิดว่าจะตกใจขนาดนี้ ขอโทษน่ะ^ ^"  ตกใจแทบแย่ ถ้ารู้ว่าเป็นไอ้ผมเหลืองซอบ ฉันคงไม่หลุดฟอร์มขนาดนี้หรอก- -*
"ซอบ...0///////0"  ดูเหมือนคนที่ช็อกกว่าจะเป็นเทียนหอมน่ะ- -
"มานี่ ผมช่วยน่ะ"  เห็นซอบดูตัวเล็กว่าดูจุน ไม่คิดว่าจะมีแรงเท่ากัน  ซอบคว้าถุงใส่ปลา กับกุ้ง(ในถุงกุ้งมีทั้ง หอย หมึก ปนๆกันอยู่ น้ำหนักราวๆ 2.5 กิโลกรัม) จากมือฉันและเทียนหอม พลางเดินกลับไปที่รถทันที
"ฉะ...ฉันถือเองก็ได้ค่ะ"  ดูเหมือนเทียนหอมจะวิ่งตามซอบไป  แล้วพยามแย่งถุงคืนมา  แต่ดูแล้ว ให้ซอบถือแหละดีแล้ว ขืนให้เธฮถือ อีก10ชาติกว่าจะไปถึงรถได้- -
ฉันซึ่งรู้ตัวว่าตอนนี้ยืนอยู่คนเดียวแล้ว  จึงเดินตามกลับไปที่รถ อย่างเงียบๆ  เฮ้อ โชคฉันมันคืออะไรแบบบเน้~~ ต้องมาเจอกับทัวร์พิลึก แถมต้องมาโผล่ในที่ที่คนแออัดอีก  และสุดท้ายคือ ลางสังหรณ์ฉันบอกว่า  ข้าวเย็นวันนี้  ก็มีวุ่นวายอีกแน่ๆ  ฉันอยากกลับบ้านตอนนี้ ทันมั้ยเนี่ย~( _ _ )