[OkitaxKagura] S power2 เพราะเธอแสบ ซ่า บ้าอย่าฉันก็รัก

ลำดับตอนที่ #5 : คนที่ไม่รู้จักความหวาน ก็เหมือนพวกที่ตายไปแล้วนั่นแหละ!!100%

หลังจาก ปล่อยให้คางุระ เขมือบดังโงะไป30กว่าไม้ กับข้าวสวยอีก2หม้อ โอคิตะ โซโกะ จึงรับรู้ได้ว่า กระเป๋าตังค์ของเขา แฟบลงกว่าตอนเข้าร้านเป็นเท่าตัว= =

"อิ่มจังเลยน่อ=w="  คางุระเดินคาบสาหร่ายดองเป็นของหวาน(??) ตามมาติดๆ  

'ไม่อื่มสิแปลก= =' โซโกะแอบคัดค้านอยู่ในใจ  ดีที่คางุระออกมาจากหน่วยชินเซ็น เขาถึงได้มีโอกาศเนียนไม่ทำงานต่อด้วย=w=

"อ้ะ..."
"อ้ะ..." คางุระอุทานพร้อมกับที่แขวนแว่นที่เดินสวนกัน  โลกจะกลมอะไรปานนี้ ทำไมลื้อต้องออกมาซื้อของตอนที่อั้วหนีออกมาด้วยน่อ ไอ้ตัวประกอบ= =

"คางุระจัง  แล้ว งานล่ะ=[ ]="  ไม่ทันไร ว่าแล้วเชียวไอ้หมอนี่ต้องถาม
"อั้วทำเสร็จแล้วน่อ=w="  เรื่องการแหลสดที่ได้มาจากคุณกิน อย่างกับเป็นพ่อลูก ทำงานทันที

"แล้ว....- -"  ชินปาจิเอียงไปมองไอ้คนที่เดินตามคางุระมาข้างหลัง
"อ้ะ..สวัสดี ชิน..ชินทาโรโกะ(' ')/" 

"ไม่ต้องมาทำเป็นจำไม่ได้เลยว้อยยยย=[ ]=!!!! แกล้งลืมชื่อแน่ๆ !!! " 

"ไม่น่อ ที่แขวนแว่นต่างหาก'w'"

"นี่หล่อนอยู่ฝ่ายไหนกันห๊า!!!!=[ ]=!! คางุระจัง!!"  ทั้งเต้นแร้งเต้นกา จนปากแทบจะพ่นไปออกมาได้ ไอ้สองตัวที่อยู่ตรงหน้าชินปาจิก็ยังทำหน้าไม่รู้ร้อน

"หึหึๆๆๆ = _,="  โซโกะ ยิ้มเย็น  พลางชูกระเป๋าที่ตอนแรกแฟบลงไปเพราะดังโงะ แต่ตอนนี้ไม่เหลือแม้แต่เยนเดียว ให้ชินปาจิดู

"= =??"

"ฉันซื้อยัยนี่ด้วยสาหร่ายดอง10โหล และเลี้ยงยากิโซบะยัยนี่ไป 12จานใหญ่ คิดหรอว่ายัยนี่จะไปตบมุกเป็นพวกเดียวดับนาย=w="  โซโกะเหยียดตาใส่ชินปาจิแบบดูแคลน อาวุธมหาบรรลัยนาม คางุระ ตกอยู่ในกำมือเขาแล้ว คราวนี้ตำแหน่งรองหัวหน้าไม่หนีไปไหนแน่= =

"คางุระจัง...=[ ]="

"ชินปาจิ....."  คางุระก้มหน้าเงียบ  "อั้วน่ะ อยากกินยากิโซบะ กับ สาหร่ายดองแบบไม่อั้นมานานแล้วอ่ะน่อ เพราะงั้น....."

"แล้วมันกลายเป็นบท ดราม่าตอนไหนมิทราบ ห๊าาา=[ ]=!!!!"  ที่แขวนแว่นไม่ซึ้งไปกับคางุระที่ำกำลังเล่นบทนางเอก โดยมีสปอร์ตไลท์ส่อง

"หึหึหึ แค่นีตำแหน่งรองหัวหน้าก็เป็นของฉัน ฮ่ะๆๆๆๆๆ"
"ขอโทษน่อ ชินปาจิT^T"

"แล้วไหงมันกลายเป็น เจ้าแม่หนีวาห์*ไปได่ฟร่ะ!!!!!=[ ]=  หล่อนจะร้องไห้หาอะไรมิทราบ!!!"

หมายเหตุ-เจ้าแม่หนีวาห์ คือ ผู้หญิงในนิทานที่ร้องไห้จนกำแพงเมืองจีนพัง = =
-------------------------

ยังไม่ทันจบประโยคของชินปาจิ...

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! 

ฝ่ามือใหญ่ของคุณกินตบหัว ทั้งสามตัวที่กำลังบ้าอยู่ตามลำดับ
"โอ้ย ทำอะไรหน่ะครับ เถ้าแก่= ="

"อากิงจังงงงง\TWT/"  คางุระเตรียมโผกอดทันใด แต่กินโทกิเอามือดันหัวไว้ก่อน

"คุณกินตบหัวผมทำไมครับ"

"มาทำอะไรโวกเวกมิทราบ มันรบกวนสายตาฉันตอนกินชอกโกแลตพอเฟ่มากเลยน่ะ= ="  ไม่พอ เอาขี้มูกป้ายหัวคางุระอีกต่างหาก แน่นอนว่าอีกผ่ายก็เอาขี้มูกป้ายเสื้อกินโทกิเองเช่นกัน
(เอ็งเล่นอะไรกันฟร้าาา เสื่อมซ่ะ!!!=[ ]=) 

"อะ....อากิงจางงงงงงงงงTT[ ]TT อาตี๋วิกปาริกนี่ มันฉุดอั้ว แถมข่มขู่ด้วยสาหร่ายดองอ่ะน่อ"
"ข่มขู่ด้วยสาหร่ายดอง?= =^^^" บนหัวของทุกคนปรากฏคำว่า "งี่เง่า"  ขึ้นมาเป็นแถบ

"ฉันเห็นหล่อน เขมือบดังโงะ มันคงไม่เรียกว่าข่มขู่ละมั้ง= =" คุณกินแหงนหน้าก่อนจะเอาของหวานในถ้วยแก้งกรอกเข้าปาก

"ว่าแต่ เถ้าแก่ วันนี้ได้เงินมากินชอกโกแลตหรอครับ" โซโกะถาม
"อื้อ ประมาณนั้นหล่ะ เจ้าของร้านครา้บบบบ ช่วยเก็บเงินกับ ชินเซนคนนี้น่ะคร้าบบบ"  ว่าแล้ว คุณซามูไรหัวขาวก็วิ่หายลับตาไป

"อ้อ พอดีผมคิดได้ว่า ตากผ้าเอาไว้หน่ะครับ^^ ไปล่ะน่ะคร้าบบ"  ว่เสร็จ เจ้าที่แขวนแว่น ก็หายหัวไปอย่างรวดเร็ว

"อ้อ อาตี๋ อั้วก็เพิ่งนึกได้ว่า....."
"เธอหน่ะ ไม่มีอะไรต้องลืมหรอก= ="  ก่อนคางุระจะสบัดก้น(ที่แบนราบ) หายไปตามน้ำ โอคิตะก็รีบเอามือแปะไว้บนไหล่ก่อน

ก่อนที่ ตาลุงหัวล้านเดินยิ้ม หึหึหึ ออกมาจากร้าน แล้วยิ้มพิกลใส่โอคิตะ
"ทั้งหมด 85603 เยนครับ ^^"  
ยังไม่ทันจบประโยค

"อาหมวยนี่จะเป็นคนจ่ายครับ!!"
"อาตี๋คนนี้จะจ่ายน่อ!!!"

ชี้ฝ่ายตรงข้ามกันอย่างพร้อมเพรียง= =....



และ...

ตัดแฉบ!!