ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ทำงานหนักเกินไป ก็พักบ้างก็ได้ !! มาต่อแล้วจ้าา
นอกจาก ทั้งคู่จะแหกปากใส่กัน และทำหน้าตาเหมือนปลาทองขาดอากาศแล้ว ก็ไม่มีอะไรนอกจาก นั่งจ้องหน้าอีกฝ่าย
"นี่เธอ เลิกจ้องหน้าฉันซักทีสิ" เหมือน โซโกะ จะเอาสติคืนมาได้เป็นอันดับแรก
"=[ ]=" พะงาบๆ
"นี่- -...อ้อก!!!!"
"ตายซะเถอะ อาตี๋บ้าาาาาาาาาาาาาาาาา=[ ]=" คางุระที่ได้สติ (???)กลับมาเหมือนกันได้ปล่อยหมัดฮุกอย่างสวยงาม เข้าหน้าโอคิตะ ทันใด 10 คะแนน~!! (ใช่เรื่องเรอะ?!?!)
ตึก ตึก ตึก
"มีอะไรหรอครับ คุณโอคิต่าาาาาาาาาา=[ ]=" ลูกน้องเกือบครึ่งชินเซ็นกุมิ โผล่พรวดมาที่ลานสวนหินทันใด หลังจาก ได้ยินเสียงจากนรกนั่น
"พวกลื้ออT[ ]T พวกลื้อต้องรับผิกชอบอั้ว....อุ้บ" ก่อนที่เสียงของคางุระ จะออกจากปากจนหมดประโยค โอคิตะก็กระโดด เอามืออุดปากอาหมา เอ้ย หมวย ตรงหน้าไว้ก่อน
พลางกระซิบเสียงแหบ "ถ้าลืมเรื่องนั้น แล้วหยุดพูด จะเลี้ยงสาหร่ายดอง10โหล= =+++"
"ขอไอศกรีมฮาเกนดาซกับสุกี้เซ็ตใหญ่ด้วยน่อ= =+++" คางุระ กระซิบตอบเสียงเงียบ นี่หล่อนยังมีหน้าขอเพิ่มอีกหรออ
"ไม่มีอะไรหรอกครับ ทุกคน แค่ยัยนี่ เจอคาไมทาจิจนลืนล้มหน่ะครับ^ ^"
บนสีหน้าของทุกคนปรากฏดเป็นคำเดียวว่า 'ใครเชื่อก็ไปตายซะ- -' ลอยอยู่เต็มไปหมด แต่ก็ สวนตอบกลับมาด้วยเสียงอันหน้าฟังว่า
"งั้นหรอครับ ฮ่ะๆๆๆ- -" ช่วยทำหน้าให้มันดูเหมือนว่า เชื่อ มากกว่ากว่านี้ไม่ได้รึไงฟะ
หลังจาก ลูกน้องสมองปลาไหล เดินออกไป คางุระถึงได้ถูกโอคิตะปล่อยปาก
"อย่าลืมสังญาน่อ ไอศกรีม ฮาเกนดาซ กับ สาหร่ายดอง แล้วก็ สุกี้กับ ยากิโซบะด้วยน่อ- -"
"สัญญาอะไร ฉันจำได้แค่ว่า จะซื้อ ดังโงะ ให้ไม้เดียวไม่ใช่หรอ อีกอย่าง ยากิโซบะ มันได้ไงหน่ะ- -"
"- -++++"
"+++- -"
"ชิ"
"เชอะ"
.................
3 นาทีผ่านไป
"อั้วไม่ทำความสะอากต่อแล้วน่ออออ" เปรี้ยง! เด็กสาวยาโตะโวยวายใหญ่ เพราะ เจ้าหล่อน กำลังมีปัญหากับกรรไกรตัดหญ้า จนฟาดมันพังไป2อันแล้ว= =
"เป็นผู้หญิง ยังทำงานบ้านไม่เป็น ใครเค้าจะมาขอแต่งงาน ยัยเฉิ่ม= ="
"แล้วพูดยังกะลื้อ ทำเป็นนักแหละ ไอ้เลื่อยไฟฟ้า ที่เอามาตัดหญ้า ลื้อ บ้ารึไงน่อ=[ ]="
"ใครๆเค้าก็ใช้กันอย่างนี้ทั้งนั้นแหละ ยัยบื้อ= =" กะลาสีหนุ่มชินเซ็นเถียงขาดใจ ทั้งๆที่ ไอ้เลื่อยไฟฟ้าของเขา ทำพื้นเป็นหลุมไปเยอะแล้ว= =
"(- -)" คางุระ หงุดหงิด จนไม่มีอารมณ์จะต่อล้อต่อเถียง ได้แต่สะบัดหน้าเชิด แล้วทำท่าเตรียมกลับ ร้านรับจ้างท่าเดียว
"เดี๋ยวก่อนๆๆๆๆๆ" โคิตะ รีบคว้ามือคางุระไว้ก่อนที่ เจ้าตัวเตรียมเดินกลับบ้าน แต่เหมือน จับมือไปก็เท่านั้น คางุระไม่สนว่ามีโซโกะจับมืออยู่ หล่อนเดินลิ่วๆ ออกประตูชินเซ็น
"ปล่อยอั้วน่อ อั้วจะกลับไปหากิงจัง" เสียงเท้าของโซโกะ ลากครืด ครืด ตามมา
"งั้น แวะร้านนั่นหน่อยเป็นไง- -" โซโกะเอามือบุ้ยชี้ไปทางร้าน "ดังโงะ"
"(= =)+++"
"(^ ^)"
.....
"ขอข้าวได้มั้ยน่อ)=w=(/" คางุ ยัดดังโงะไม้ที่5เข้าปาก ก่อนจะ หยิบจานไปซ้อนกันราวๆ เกือบ10ใบแล้ว พลางโบกไม้โบกมือ ขอข้าวเพิ่ม
"= =;;;; นี่หล่อน..."<<< โซโกะ
"นี่เธอ เลิกจ้องหน้าฉันซักทีสิ" เหมือน โซโกะ จะเอาสติคืนมาได้เป็นอันดับแรก
"=[ ]=" พะงาบๆ
"นี่- -...อ้อก!!!!"
"ตายซะเถอะ อาตี๋บ้าาาาาาาาาาาาาาาาา=[ ]=" คางุระที่ได้สติ (???)กลับมาเหมือนกันได้ปล่อยหมัดฮุกอย่างสวยงาม เข้าหน้าโอคิตะ ทันใด 10 คะแนน~!! (ใช่เรื่องเรอะ?!?!)
ตึก ตึก ตึก
"มีอะไรหรอครับ คุณโอคิต่าาาาาาาาาา=[ ]=" ลูกน้องเกือบครึ่งชินเซ็นกุมิ โผล่พรวดมาที่ลานสวนหินทันใด หลังจาก ได้ยินเสียงจากนรกนั่น
"พวกลื้ออT[ ]T พวกลื้อต้องรับผิกชอบอั้ว....อุ้บ" ก่อนที่เสียงของคางุระ จะออกจากปากจนหมดประโยค โอคิตะก็กระโดด เอามืออุดปากอาหมา เอ้ย หมวย ตรงหน้าไว้ก่อน
พลางกระซิบเสียงแหบ "ถ้าลืมเรื่องนั้น แล้วหยุดพูด จะเลี้ยงสาหร่ายดอง10โหล= =+++"
"ขอไอศกรีมฮาเกนดาซกับสุกี้เซ็ตใหญ่ด้วยน่อ= =+++" คางุระ กระซิบตอบเสียงเงียบ นี่หล่อนยังมีหน้าขอเพิ่มอีกหรออ
"ไม่มีอะไรหรอกครับ ทุกคน แค่ยัยนี่ เจอคาไมทาจิจนลืนล้มหน่ะครับ^ ^"
บนสีหน้าของทุกคนปรากฏดเป็นคำเดียวว่า 'ใครเชื่อก็ไปตายซะ- -' ลอยอยู่เต็มไปหมด แต่ก็ สวนตอบกลับมาด้วยเสียงอันหน้าฟังว่า
"งั้นหรอครับ ฮ่ะๆๆๆ- -" ช่วยทำหน้าให้มันดูเหมือนว่า เชื่อ มากกว่ากว่านี้ไม่ได้รึไงฟะ
หลังจาก ลูกน้องสมองปลาไหล เดินออกไป คางุระถึงได้ถูกโอคิตะปล่อยปาก
"อย่าลืมสังญาน่อ ไอศกรีม ฮาเกนดาซ กับ สาหร่ายดอง แล้วก็ สุกี้กับ ยากิโซบะด้วยน่อ- -"
"สัญญาอะไร ฉันจำได้แค่ว่า จะซื้อ ดังโงะ ให้ไม้เดียวไม่ใช่หรอ อีกอย่าง ยากิโซบะ มันได้ไงหน่ะ- -"
"- -++++"
"+++- -"
"ชิ"
"เชอะ"
.................
3 นาทีผ่านไป
"อั้วไม่ทำความสะอากต่อแล้วน่ออออ" เปรี้ยง! เด็กสาวยาโตะโวยวายใหญ่ เพราะ เจ้าหล่อน กำลังมีปัญหากับกรรไกรตัดหญ้า จนฟาดมันพังไป2อันแล้ว= =
"เป็นผู้หญิง ยังทำงานบ้านไม่เป็น ใครเค้าจะมาขอแต่งงาน ยัยเฉิ่ม= ="
"แล้วพูดยังกะลื้อ ทำเป็นนักแหละ ไอ้เลื่อยไฟฟ้า ที่เอามาตัดหญ้า ลื้อ บ้ารึไงน่อ=[ ]="
"ใครๆเค้าก็ใช้กันอย่างนี้ทั้งนั้นแหละ ยัยบื้อ= =" กะลาสีหนุ่มชินเซ็นเถียงขาดใจ ทั้งๆที่ ไอ้เลื่อยไฟฟ้าของเขา ทำพื้นเป็นหลุมไปเยอะแล้ว= =
"(- -)" คางุระ หงุดหงิด จนไม่มีอารมณ์จะต่อล้อต่อเถียง ได้แต่สะบัดหน้าเชิด แล้วทำท่าเตรียมกลับ ร้านรับจ้างท่าเดียว
"เดี๋ยวก่อนๆๆๆๆๆ" โคิตะ รีบคว้ามือคางุระไว้ก่อนที่ เจ้าตัวเตรียมเดินกลับบ้าน แต่เหมือน จับมือไปก็เท่านั้น คางุระไม่สนว่ามีโซโกะจับมืออยู่ หล่อนเดินลิ่วๆ ออกประตูชินเซ็น
"ปล่อยอั้วน่อ อั้วจะกลับไปหากิงจัง" เสียงเท้าของโซโกะ ลากครืด ครืด ตามมา
"งั้น แวะร้านนั่นหน่อยเป็นไง- -" โซโกะเอามือบุ้ยชี้ไปทางร้าน "ดังโงะ"
"(= =)+++"
"(^ ^)"
.....
"ขอข้าวได้มั้ยน่อ)=w=(/" คางุ ยัดดังโงะไม้ที่5เข้าปาก ก่อนจะ หยิบจานไปซ้อนกันราวๆ เกือบ10ใบแล้ว พลางโบกไม้โบกมือ ขอข้าวเพิ่ม
"= =;;;; นี่หล่อน..."<<< โซโกะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น