คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Special part# HBD ดงอุน!! (100%)
� เหมือนเพิ่งจะนึกได้ ว่าเมื่อวานวันเกิด น้องอุ่นของเรา ฮิ้ว!!� เมื่อวานกลับมาบ้านเหนื่อยมากก�
ขอ HBD ย้อนหลังแล้วกันน๊าา
(แปะรูปนี้แล้วกัน เพราะตัวไวร์เตอร์เองก็ไม่ได้เป็นแฟนคลับอะไรมากมาย จึงไม่รู้ว่า รปนี้ปัจจุบันหรือนานแล้วอ้ะน่ะ)
และเนื่องจาก เป็นวันเกิดดงอุน ไวรเตอร์เลยหาเรื่องจะไม่อัพ-..-
�
แต่อย่า!� อย่าเพิ่งถอดรองเท้าแล้วปาใส่หน้าไวรเตอร์!!><
เพราะวันนี้ไวรเตอร์ เอา สเปเชี่ยลพาร์ต ฉลองวันเกิดดงอุนของเรามาฝากกัน>
----------------------------------------------------
ร่างสูงโปร่งที่ยืนกดแป้นโทรศัพท์แบบไม่สนใจรอบข้างๆ ผมสีน้ำตาลที่ถูดเช็ตจนฟูนิดๆ ดูแล้วๆ ถ้าไม่บอก คงคิดว่า เป็นลูกครึ่งซะละมัง
���� มาทะเลทั้งที� จะมีใครทำหน้าหงิดหน้างอแบบนี้กัน
"เวรสิ!� มีโทรศัพท์ไว้ปาหัวหมาเล่นกันรึไง-*- "� ซนดงอุน สบถแบบไม่สบอารมณ์ หลังจากที่กลับมาจากห้องน้ำ และพบว่า ทุกๆคน ได้หนีหายไปกันหมด� โทรหาก็แล้ว แต่กลับตัดสายทิ้งไปซะงั้น ไม่ต้องพูดถึง ฮินาริ ยุคิ สาวหน้านิ่งก็พาลไม่ยอมรับสายเขาซะด้วย���
ชักจะเข้าใจความรู้สึกเวลา กวัง หรือ ซอบโดนตัวเองแกล้งซะแล้ว
กุญแจห้องก็อยู่ที่ดูจุน� แล้วเขาจะเข้าห้องอย่าง๊ายยยยยT[ ]T
นี่ก็มืดแล้วด้วย ถ้าเขาโดนกะเทยจับไปทำมิดีมิร้ายจะทำอย่างไง!!!!
"ไม่ทราบว่า เจอผู้ชาย-หญิงกลุ่มนึง มาทางนี้มั้ยครับ"��เดินถามร้านขายของข้างชายหาด� ที่เริ่มๆเก็บร้านกันแล้ว แบบนี้จะไปหาอะไรกินก็ต้องไปในเมือง� กุญแจรถก็อยู่ที่ดูจุน กระเป๋า ก็ถูกไอ้พวกนั้นฉกไปแล้วว� คืนนี้ถ้าตามหาพวกมันไม่เจอ� ดงอุนตายครับT^T
"ไม่มีหรอกฮ่า� มืดแล้วมาเดินด่อมอะไรตรงนี้ฮ้า� อันตรายน่ะฮ่ะ คุณขา"� กะเทยหน้าเหี้ยม��ปากแดงแจ๋ หันมาพูดจีบปากจีบคอ พลางส่งยิ้ม (ที่เจ้าตัว)คิดว่าหวานที่สุดมาให้�� ผมว่าคุณนั่นแหละ ตัวอันตรายที่สุด= =;;
"ขอบคุณครับ"� ว่าแล้วก็รีบแจ้นออกจากร้านไปทันที เอฟเฟคเสียงสยองขวัญยังตามมาไม่ขาดสาย T[ ]T
ร่างสูงสาวเท้าก้าวไปอย่างรวดเร็ว
ทั้งที่ล็อบบี้ ร้านอาหาร หรือแม้แต่ห้องน้ำ (ทั้งชายและหญิง=///=)
ก็ไม่มีแม้แต่ร่องรอบของพวกตัวป่วนที่ชิ่งหนีเขาไปแม้แต่น้อย
ความอดทนของคนหล่อ��เริ่มหมดลงไป
"ถ้าไม่ออกมา จะร้องไห้แล้วน่ะ = ^ ="��เป็นมุขที่ ช่าง...ปัญญาอ่อนเสียยิ่งกระไร=[ ]=
"......"� เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก
เดินวนรีสอร์ท แล้วกว่า 3รอบ ก็ยังหาไม่เจอ ใครเป็นตัวบงการ หาที่ซ่อน ถ้าเจอ พ่อจะจับแล่เนื้อแล้วโยนลงทะเลซะ= =*
แน่นอนว่า ในที่สุดความอดทน(บวกเหนื่อย เมื่อยขา) ที่เกือบจะสิ้นสุด ก็ สิ้นสุดจนได้ (= =^)
พลางคิดว่า�กลับไปยืนรอที่หน้าห้องดีกว่า� อย่างน้อย เจ้าพวกนั่นคงไม่บ้า กางเต็นท์ นอนที่ริมชายหาด
ทันทีที่เดินเข้ามาในล็อบบี้..
พรึ่บ!!
แม่จ๋า� ไฟดับแบบนี้ คงไม่มีผีโผล่ออกมาแบในหนังใช่มั้ย= =;;;
เห็นอะไรแวบๆที่หางตา�
"คะ..ใครหน่ะ!?!"� เสียงตวาดออกไป ทำลายความเงียบลงเพียงชั่วครู่ฃ
"โอ้ย อย่าเหยียบสิ!"� เสียงผู้หญิงก้องออกมาเป็นเสียงตอบรับ
ดงอุนกระโดดโหยงพลางเดินถอยออกมาจากที่นั้น มาสามก้าว��
พ่อแก้วแม่เเก้ว� ผมเหยียบอะไร ผมขอโทษT^T
"ฉันเปล่าน่ะ!"� ทำไมผีตัวนี้ เสียงเหมือน กวังจังน่ะ� เฮ้ย อย่าบอกน่ะว่า....พวกแกถูกฆ่าปาดคอกันหมด แล้วมาหลอกหลอนกรูหน่ะ=[ ]=!!!
"เฮ้ย ดงอุนอยู่ไหนว่ะ จุดไฟๆ"� อย่า�มาหากรูเลยT[ ]T
เดี๋ยวทำบุญ ส่งผลบุญไปให้T^T
"นี่...ใครเหยีบเท้าฉันน่ะ"��ยุคิ!!� เธอก็ถูกฆ่าด้วยเรอะ ถึงเธอจะสนิทกับฉัน แต่อย่าเข้ามาเล้ยย เธอชอบกินอะไร�เดี๋ยวส่งไปให้น่ะ ยุคิT^Tของผม (เอ๋?? แล้ว "ของผม" นี่ มาจากไหนกันน่ะ)
"หวาๆๆ� โอ้ย"� ถึงจะเป็นวิญญาณแล้ว ทำไม(เสียง)เธอถึงยัง(ดูเหมือน)ซุ่มซ่ามเหมือนเดิมน่ะ เทียนหอม� ถ้าเป็น ผีแบบเธอ ฉันคงไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่หรอก= =;;
"โว้ย บอกให้จุดไฟ ก่อน เห็นมั้ยล่ะ ไอ้ดงอุนยังอยู่เปล่าเนี่ย จุดไฟสิๆ ไฟอยู่ที่ใคร"
"ไม่ได้อยู่ที่ฉันน่ะ นายหน่ะ ถอยไปๆ เบียดฉันจะล้มอยู่แล้ว"��
"......อยู่ที่ฉันเอง"� เสียง(ที่ดูเหมือนจะเป็น)ยุคิ บอกขึ้นนก่อนไฟจะถูกจุดขึ้นมา
"ว้ากกก� อย่าทำอะไรกรูเลย เดี๋ยวสวดส่งผลบุญไปให้ ถอยไปๆๆ ยุคิ เธอชอบอะไร อย่ามาหลอกหลอนกันน่ะ ฉันแค่สนิทกับเธอเท่านั้น แต่อย่ามาหาฉันเลย ซีต้า ฉันสัญญาว่าจะไม่นินทาเธอหลับหลัง วีนัส�ฉันจะดูแลบ้านเธออย่างดี� คนที่ฆ่าเธอคือใคร ฉันจะไปฟ้องพ่อให้��อย่าทำอะไรฉันเลย>[ ]<"�� ดงอุนกระโดดถอยไปสามก้าว ก่อนจะพนมมือสวดมนตร์ พร่ำพรรณา ต่างๆเรื่อง� ส่วนตาก็หลับปี้�
"เอ่อ.....แฮปปี้เบิร์ทเดย์ - -////"��
>_o� พอลืมตาขึ้นมาก็พบว่า� เค้กก้อนเล็กที่ยุคิถืออยู่ ถูกปักเทียนแบบลวกๆ และส่องแสงอยู่ ทำให้เห็นหน้าทุกๆคนรางๆ� ทั้งเทียนหอมที่ยืนยิ้ม� อยู่ข้างๆยุคิที่ยิ้มบางๆก่อนจะกลับเข้าสู่โหมดเดิม รวมถึงไอ้พวกตัวแสบที่ไม่เห็นหน้ากันกว่า 4ชั่วโมง�
"......ดีใจหน่อยสิ- -////"�� เพิ่งรู้ว่าเธออายเป็นด้วย
"นี่ พวกเธอ..."� ดงอุนเข้าสู่โหมด ค้างไป เกือบ 4วิ
"อะไรว่ะ� วันเกิดไงวันเกิด แฮปปี้เบิร์ทเดย์^ ^"� กวังยิ้ม พลางกระตุกเชือกเล็กที่หลายโคนหลากสี
ปั้ง!!�
เสียงฝากระดาษทรงกรวยเปิดออก ริบบิ้นหลากสี พุ่งออกมา�พร้อมๆ�กับ ไฟที่กลับมาเปิดสว่างไสวไปทั่วล็อบบี้ โดยซีต้า
"แล้ว.."
"พวกฉันกะว่า จะทำเซอร์ไพรซ์แกหลังจากแกหายไปซักแวบนึง แต่พอตอนวิ่งไปเอาเค้กในครัว กลับมาแกก็ไม่อยู่แล้ว เลยวิ่งหากันให้แหลก จนกลับมาพักที่ล็อบบี้ พอเห็นเดินมาเท่านั้นล่ะ เลยออกมาไง"
"แล้ว..."
"ความจริงเค้กนี้ เทียนหอมกับยุคิเป็นคนทำเอง วีนัสกับทอกซิคช่วยแต่งหน้า แต่ดันทำหกตอนวิ่งหาแก เลยไปซื้อเค้กจากร้านสะดวกซื้อมาเเทน"
"แล้วทำไมต้องทำแบบมืดๆด้วยว่ะ คืดว่าจะจเอผีแล้วซะอีก"
"ก็...ตอนแรกกะจะปิดไฟ แล้วให้เห็นพวกเราเลย แต่ดันจุดไฟไม่ทัน เลยเดินเหยียบเท้าอันให้แซ่ดนี่ไง"
"ช่างเถอะๆ รายละเอียดพวกนั้นข้ามไปได้ ^ ^" ซีต้าเดินแทรกเข้ามา แล้วยิ้มให้ ก่อนจะหยิบเค้กมาให้ดงอุน
ก่อนเสียงเพลงประจำวันแสนสุขจะถูกร้องขึ้นมา..
"�เซง-อิล-ชุก-ฮา-ฮัม-นี-ดา เซง-อิล-ชุก-ฮา-ฮัม-นี-ดา� ซา-รัง-ฮา-นึน ดงอุน ชี�เซง-งิล-ชุก-ฮา-ฮัม-นิ-ดา"
ฟู่�� ไฟจากเทียนที่ดับไป พร้อมกับเสียงตบมือที่ดังขึ้นมา
"อธิฐานว่าอะไรอ้ะ"
"....ไม่บอก" พ่อหนุ่มหน้าหวาน หันมาทำหน้ายียวนใส่ซอบที่เสนอหน้ามาถาม� ใครเค้าบอกคำอถธิฐานกันเล่า�คำอธิฐาน�ของผม จะไม่มีใครรู้เด็ดขาด^ ^
ช่างเถอะ เมื่อกี้ ใครเหยียบเท้าฉันน่ะ" เสียงแหลมแว้ดๆ แบบนี้ไม่บอกก็รู้ว่าของใคร
"ดูจุน!"
"(�'3')"
"นายตายแน่!!"� ฉากต่อไป ใครๆก็คงคิดออก ซีต้าที่คว้าเค้กจากมือยุคิ โปะหน้าหล่อๆทันใด และแน่นอน อย่างดูจุนไม่หมดแค่นี้หรอก ......
มือใหญ่ของดูจุน สะบัดครีมออกทันที จึงกระเด็นไปโดน ฮยอนซึง และติดต่อไปถึงทอกซิคกัยวีนัส
จนกลายเป็น งานปาเค้กในที่สุด
งานแฮปปี้เบิร์ทเดย์ ที่ไม่เคยมีความสุขขนาดนี้ และได้เห็นรอยยิ้มของเธออีก
�
� -----------------------------------
HBD ดงอุนน๊าาา^ ^
�
ความคิดเห็น