เสียงกระซิบเย็นยะเยือกที่ช่างแผ่วเบา ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาภายใต้แสงจันทร์ช่างงดงามยิ่งนัก
เธอสวยราวภาพวาดจนฉันก็ไม่อาจหยุดที่จะก้าวก่ายเข้าไปภายในกลีบเนื้อรักแสนหวานนั้นได้
เสน่หาต้องห้ามมันดึงดูดให้ฉันย่างกรายเข้าไปอย่างห้ามไม่ได้
และถึงจะอยากหยุดทำให้เธอแปดเปื้อนเท่าไรแววตาคู่นั้นที่มองฉันอย่างอาวรณ์
ก็ยิ่งทำให้ฉันถลาลึกเข้าไปในห้วงฝันที่ทั้งเย้ายวนและเลวร้ายสำหรับเราที่ขึ้นชื่อว่า
พี่น้องเหลือเกิน
"อ๊ะ!! พี่ชาย ลึกเกิน ปะ ไปแล้ว หนูไม่ ไม่ไหวแล้วพี่"
"พี่ขอโทษ ทนหน่อยนะ เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว" ผมใช้มือหนาเช็ดหยาดน้ำตาบนหน้าเธอออก
อ้า! เธอสวยเหลือเกินห้ามใจไม่ไหวแน่ บัดซบ!!? ทำไมผมถึงได้เลวขนาดนี้
ผมกำลังจะทำให้น้องแท้ๆของผมแปดเปื้อน กำลังจะตีตราบาปที่ไม่มีวันลบออกตลอดชีวิต
ทั้งๆที่เธอ ใสซื่อ ไร้เดียงสา แต่ถึงจะรู้แต่ผม ทนไม่ไหวอีกแล้ว
.....................................................................................................................................................................................
[code][/code]
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น