นายหน้าหวานจอมทะเล้นกับยัยทอมสุดหื่น&สุดซาส์

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 อันนี้รีไรท์ของจริง

~ กรี๊ดๆๆๆๆๆ ~

พี่รสเท่ห์มากเลยค่ะ

พี่รสเหนื่อยมั้ยค่ะ

น้องรสมาคบกับพี่นะ

แล้วก็มีคำพูดต่างๆมามากมาย

"เฮ้ยรส...แม่แกเรียกกับบ้านด่วนหวะ" เสียงของไวน์เพื่อนที่สนิทที่สุดของชั้นเอง ชั้นยังไม่อยากจะบอกใครเลยว่าตั้งแต่ ม.1-3ชั้นมีเพื่อนเพียงคนเดียวเองส่วนไวน์เนี่ยนะน่ารักมากน่าจีบด้วยนี่ถ้าชั้นไม่ติดว่าไวน์เป็นเพื่อนของชั้นนะชั้นจีบไปนานแล้วแต่ว่าเมื่อกี้ไวน์พูดอะไรนะเหมือนฉันหูฝาดไปเลย

"ไวน์เมื่อกี้แกบอกว่าแม่ชั้นให้รีบกลับบ้านใช่ป่ะ"ชั้นถามอีกครั้งเผื่อหูฝาดไป

"ใช่ๆรีบๆกลับนะเห็นแม่แกดูรีบๆยังไงไม่รู่ ชั้นกลับแล้วนะจ๊ะบายจ๊ะ"

ฝันสลายชั้นไม่ได้หูฝาดจริงๆหรอเนี่ยร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นเรียกกลับบ้านเร็ว วันนี้มีใครเอาอะไรเอาให้แม่กินรึป่าวเนี่ยผิดปกติอย่างแรงปกติกลับทุ่มนึงยังไม่ว่าเลยอะไรกันนี่วันนี้แค่ 16.30น.เองเรียกกลับแล้วเซ็งจริงๆเลยยังไม่ทันได้เล่นสนุกเลยต้องกลับแล้ว

ณ บ้านของรส

"แม่ว่าไงนะจะให้รสย้ายโรงเรียนหรอรสฟังไม่ผิดใช่มั้ย"T_Tสาวๆที่น่ารักของชั้นต่อไปนี้จะไม่ได้เจอชั้นต่อไปแล้วนะ

"จ๊ะ ลูกฟังไม่ผิดหรอก"แม่พูดยิ้มๆ

"อ่าวแม่แล้วจะให้รสย้ายออกเรื่องอะไรอ่ะ"

"ก็ชั้นทนความประพฤติของแกไม่ไหวชั้นเลยต้องให้แกย้ายโรงเรียนไม่งั้นแกอยู่โรงเรียนเดิมแกก็ขึ้น ม.4ไม่ได้อยู่ดีเพราะว่าทางโรงเรียนจะไล่แกออกอยู่แล้วชั้นเลยถามอาจารย์โรงเรียนแกว่าทำไม เด็กที่ชื่อว่ารสสุคนธ์ ถึงโดนไล่ออก อาจารย์เค้าก็เลยบอกเหตุผลกับแม่ว่า 1.แกมีความประพฤติที่ไม่ดีพอ 2.แกทำผิดกฎของโรงเรียนตั้งมากมาย 3.แกได้เกรดไม่ดีพอที่ทางโรงเรียนจะรับได้  แค่นี้เองเหตุผลของทางโรงเรียนแกไม่มีอะไรมากเออใช่แล้วเค้าก็บอกอีกข้อนึงว่าแกไม่เคยพูดจาให้ไพเราะเลย"

"แม่รสพูดไม่เพราะตรงไหนอ่ะ"

"ก็อย่างที่แกพูดเมื่อกี้นี้อ่ะ เวลาแกพูดแกต้องพูดอย่างแม่ว่า แม่รสพูดไม่เพราะตรงไหนค่ะ เข้าใจยัง แกต้องพูดอย่างนี้กับผู้ใหญ่ทุกคนเช่นอาจารย์ ญาติ หรือคนที่มีอายุมากกว่าแก โดยเฉพาะพ่อกับแม่ เวลาคนอื่นฟังมันจะดูน่ารักเข้าใจมั้ย"

แหมจะให้คนอย่างรสพูดอย่างนั้นมันก็น่าจะกระดากปากน่าดูเลยตั้งแต่ชั้นเป็นทอมยังไม่เคยพูด ค่ะ พูด ขา เลยแล้วอยู่ๆจะให้มาพูดเนี่ยนะไม่มีทางหรอกคนอย่างรสไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว ยกเว้นแม่ตอนที่ทำเสียงดุนะ

"เข้าใจแล้วค่ะ"

"ก็ดีงั้นพูดให้ได้อย่างนี้ตลอดนะ นี่ยัยรสปีนี้แกก็จะขึ้น ม.4แล้วใช่มั้ย"

"ใช่"

"เฮ้อ…แกเนี่ยน๊าชั้นอุตสาห์บ่นไปตั้งเยอะ มันไม่เข้าหัวแกไม่ผ่านหูแกเลยรึไงไอ้คำว่า ค่ะ คำว่า ขา เนี่ยหรือว่าผ่านหูแกแค่หูซ้ายทะลุหูขวา เฮ้อ! ชั้นขี้เกียจบ่นละ เอาหละเข้าเรื่องดีกว่าเสียเวลามามากพอแล้ว คือว่า ชั้นจะให้แกย้ายโรงเรียนแล้วก้อไปสอบแต่ถ้าแกสอบไม่ได้แม่จะใช้เส้นแล้วก็จำด้วยนะว่าแม่พูดอะไรไปบ้างตอนเย็นแม่จะถาม"

โห่บ่นมาตั้งนานจะมาแค่เรื่องย้ายโรงเรียนนี่นะแล้วก็จะให้สอบจะบ้าตายสอบที่โรงเรียนเก่ายังเกือบตกแล้วจะให้สอบเข้าโรงเรียนอื่นแข่งกับคนนับพันอย่างนี้ชั้นตายพอดีแล้วยังมาบอกอีกว่าถ้าไม่ได้ให้ใช้เส้นอย่างนี้เข้าไปก็ต้องมีแต่คนรังเกียจรสรับไม่ด้ายยยยยยยยย!!!!!!!!ส่วนเรื่องที่จะถามตอนเย็นก็เดี๋ยวแม่ถามเราก็มั่วๆไปก็ได้ใครจะไปจำได้หละแม่เล่นบ่นซะขนาดนั้นว่าแต่เส้นที่ว่ามันคือเส้นอะไรหว่างง -_-?

"แม่จะใช้เส้นก๋วยเตี๋ยวหรอแม่ แม่แล้วใช้เส้นก๋วยเตี๋ยวเนี่ยมันสามารถให้เข้าโรงเรียนใหม่ได้ด้วยหรอ พึ่งรู้นะเนี่ยเค้ามีวิธีเข้าแบบใหม่"

(แหมนางเอกเรานี่โง่เหลือหลาย : *เจ้าใบชาน้อย)

"เออ เฮ้ยไม่ใช่… เส้นที่ว่าเนี่ยหมายความว่าเรารู้จักใครซักคนในโรงเรียนหรือว่าเราจะใช้เงินยัดเข้าอ่ะ เฮ้อ!เด็ก ป.6ยังรู้เลยว่าเส้นที่ว่าคืออะไรแล้วแกอยู่ ม.4แล้วยังไม่รู้เลย ว่าแต่แกเข้าใจรึยังว่าเส้นที่ว่าเป็นยังไง"

อ๋อเส้นเป็นอย่างนี้นี่เอง เอแต่ว่าแม่บอกว่าเราอยู่ ม.4แล้ว รสไม่ยอมนะรสอยู่แค่ ม.3เองอะไรเนี่ยหาว่ารสอยู่ ม.4 อย่างนี้ต้องค้าน

"อ๋อเข้าใจแล้ว แต่แม่เค้ายังไม่ได้อยู่ ม.4นะเค้าแค่อยู่ ม.3กำลังขึ้น ม.4เองแม่นี่มั่ว" (อ่าวโทษแม่ซะงั้น:*เจ้าใบชาน้อย)

"เออ นะแกเข้าใจแล้วก็ดีแม่ขี้เกียจพูดแล้วมีอะไรก็ถามมาละกัน"

"ก้อคือว่าแม่มีเส้นแล้วทำไมต้องให้เค้าสอบด้วยหละค่ะ"เฮ้อ พูดค่ะได้ซะที

"โธ่เอ๊ย นึกว่าแกจะคิดเองเป็นทำไมถาม โง่ๆอย่างนี้เนี่ย ก็ถ้าเกิดแม่ใช้เส้นอย่างเดียวคนอื่นก็จะด่าแกว่าแกเป็นเด็กใช้เส้นไม่มีสมองแต่ถ้าแกสอบไม่ได้อย่างน้อยแกก็บอกคนอื่นว่าแกสอบเข้าได้ก็จบแค่นี้ทำได้มั้ยฮะจริงๆเลยแกนี่ เดี๋ยวแม่ไม่ปลื้มเลยจบ…"

ซะงั้นเลยแม่ฉัน สงสัยแม่เราคงจะดูเรื่องขิงก็ราข่าก็แรงมากไปหละมั้งเนี่ย

เล่นซะลอกคำออกมาใช้เลย

"ได้จร้า"โหแม่เรานี่ชอบสั่งจริงๆเลยแต่ไม่เป็นไรถ้าสั่งแล้วให้ตังค์ก็ว่าไปอย่าง

(โหยัยรสนี่งกเงินจริงๆเลย:*เจ้าใบชาน้อย)

"ดีมาก เชื่อฟังอย่างนี้ค่อยน่ารักหน่อย"

แม่ทำเสียงหวานจนน่ากลัว บรื๋อ…อ ชั้นอยากจะบอกแม่ซะเหลือเกินว่าแม่จ๋าอย่าทำเสียงอย่างนี้เลยคนอื่นเค้ากลัวแม่กันหมดแล้วว่าแต่โรงเรียนที่ว่ามันชื่อไรว่ะเรารู้จักมั้ยเนี่ยถ้าไม่รู้จักไม่เรียนอย่างนี้ต้องถาม

"แม่จ๋าแล้วโรงเรียนที่ว่าคือโรงเรียนอะไรหรอถ้ารสไม่รู้จักรสไม่เข้าโรงเรียนนี้นะต้องเอาโรงเรียนดังๆเช่นโรงเรียนแถบนี้ก็จะเป็นโรงเรียนสุนทรบัณฑิตถ้าโรงเรียนที่จะให้เข้าไม่ดังเท่าโรงเรียนนี้นะรสไม่เรียนจริงๆด้วยนะ…ค่ะ"กระดากปาก จริงจริ๊ง<พยายามทำเสียงสูงหน่อยนะ>นี่เราเก่งนะเนี่ยที่ยังไม่ลืมคำว่าค่ะไปไม่งั้นแม่คงจะด่าเราอีกเช่นเคย  เอแต่ทำไมเราพูดแล้วแม่ยิ้มอ่ะ

"อือได้จ๊ะ ชื่อโรงเรียนสุนทรบัณฑิต จ๊ะไงจ๊ะรสรู้จักรึเปล่า" ไม่น่าตอนที่เราพูดชื่อโรงเรียนนี้เห็นแม่ยิ้ม โธ่เอ๊ยต้องเข้าโรงเรียนที่แม่จัดให้เลยแต่แม่รู้จักใครในโรงเรียนอ่ะ สงสัยอีกแล้วเราต้องถามแม่ให้ได้

"เออใช่ เส้นที่แม่ว่าเส้นใครหรอแม่"

"อ๋อเส้นเจ้าของโรงเรียนจ๊ะ"

เอาแล้วไงแม่ฉันไปรู้จักเจ้าของโรงเรียนได้ไงเนี่ยแค่รู้จัก ผู้อำนวยการไม่รู้ว่าจะรู้จักได้รึป่าวนี่เล่นเจ้าของโรงเรียนเลยสงสัยแม่เล่นของแน่ๆเลยของสูงซะด้วยไม่ได้เราต้องถามให้ได้ว่ารู้จักได้ไง

"โห เล่นของสูงนะเนี่ยแล้วแม่รู้จักเจ้าของโรงเรียนได้ไงอ่ะ"

(เอาแล้วไงยัยรสกลายเป็นเจ้าหนูจำไมไปเลย เอเพื่อนๆที่อ่านเคยดูเรื่องอิคคิวซังรึป่าวถ้าเคยดูเพื่อนๆจะรู้ว่าเจ้าหนูจำไมเนี่ยเป็นเหมือนยัยรสตอนนี้ที่สงสัยอยู่ตลอดเวลาต้องรู้ให้ได้ว่าอย่างนั้นคือยังไงอย่างนี้แปลว่าอะไรนะจ๊ะ:*เจ้าใบชาน้อย )

"รู้จักสิแม่ไม่อยากจะคุยแม่นะเป็นเพื่อนกับเจ้าของโรงเรียนแม่กับเพื่อนแม่สนิทกันมาตั้งแต่ ป.4จนเรียนจบมหาวิทยาลัยแล้วยังคุยกันอยู่เลยจนเพื่อนแม่แต่งงานไปอีกประมาณ2อาทิตย์แม่ก้อแต่งต่อจากเพื่อนแม่ เพื่อนแม่ก้อขอแฟนเพื่อนแม่ว่าอยากเปิดโรงเรียนอ่ะ แฟนเพื่อนแม่ก้อหาให้เพื่อนแม่ตั้งใจทำงานนี้มากจนสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนแล้วเพื่อนแม่ก้อมาคุยกับแม่ว่าลูกของเพื่อนแม่เป็นผู้ชาย แม่ก้อเลยบอกว่าลูกแม่เป็นผู้หญิง แล้วยังเกิดวันเดียวกันด้วย ด้วยความสนิทสนมเลยให้ลูกหมั้นกันไว้ตอนอายุ8ขวบ..."

แม่ก็บ่นไปอีกเยอะส่วนรสที่กึ่งหลับกึ่งตื่นเลยได้ฟังแต่ตอนต้นๆจนถึงตอนที่ได้หมั้นกับใครซักคนเนี่ยแหละส่วนตอนหลังรสก็หลับไปเรียบร้อยแล้วจนแม่เล่าจบแม่ก็เรียกรส

"รส เป็นไงซึ้งมั้ยลูก" แม่ถามพร้อมทำตาหวานๆกับเรื่องที่แม่เล่าไปเมื่อครู่นี้ส่วนรสก็พึ่งตื่นตอนที่แม่ถามนั่นแหละเห็นแม่ถามแล้วทำตาหวานแล้วสลัดความง่วงออกแล้วตอบแม่ไปว่า

"ซึ้งมากเลยแม่"รสทำตาแบบซึ้งๆกลับไปให้แม่

"ว่าแต่ลูกฟังแล้วอยากเข้าโรงเรียนนี้มั้ยจ๊ะแต่ยังไงลูกก็บอกแล้วนะว่าถ้าไม่ใช่โรงเรียนสุนทรบัณฑิตลูกจะไม่เรียนฉะนั้นลูกต้องเรียนโรงเรียนนี้ตามที่ลูกพูดเอาไว้นะจ๊ะเด็กดีของแม่ "

"โอเค ค่ะหนูจะทำตามที่แม่บอก"ก็จะไม่ทำได้ไงหละเราเล่นไปพูดมั่วๆว่าถ้าไม่ใช่โรงเรียนนี้จะไม่เรียนซวยเลยมั้ยหละต้องย้ายโรงเรียนจริงๆแค่โรงเรียนเก่ายังมีเพื่อนแค่คนเดียวเลยนี่ถ้าย้ายไปโรงเรียนใหม่ไม่ต้องมีเพื่อนเลยรึไงเนี่ย

"โอ๊ นี่สิถึงจะเป็นลูกแม่น่ารักจริงๆ"แม่พูดพร้อมกับจะหอมแก้มแต่ชั้นก็เอาตัวออกห่างจากแม่โดยทันที

"อ่าว ลูกทำไมไม่ให้แม่หอมแก้มหละ"

"คือ เค้ามีเรื่องจะถามแม่อย่างนึงอ่ะได้ป่ะ"

"ได้สิลูก ว่าแต่จะถามเรื่องอะไร"

"คือ เค้าจะถามว่าคนที่เป็นลูกของเพื่อนแม่อ่ะหล่อป่าว"

"แหมๆออกลายแล้วหละสิ หล่อสิจ๊ะรู้สึกจะป๊อบในโรงเรียนมากเลยนะเดินไปไหนก้อมีแต่สาวๆลายล้อมรอบตัวเขาเลยแหละสนใจลูกเพื่อนแม่แล้วหรอจ๊ะไหนบอกว่าเป็นทอมไม่ใช่หรอทำไมถึงถามละ"เออใช่ชั้นลืมบอกไปรึป่าวว่าแม่ของฉันรู้ว่าฉันเป็นทอมแล้ว แล้วก้อไม่ได้ว่าอะไรด้วยเพราะว่าแม่บอกว่าอยู่โรงเรียนหญิงล้วนมันก้อต้องมีบ้างเป็นธรรมดา

"จริงเหรอแม่"รสแกล้งทำน้ำเสียงตกใจหน่อย

"จริงสิจ๊ะ โกหกแล้วได้ตังค์รึเปล่าหละถ้าได้ตังค์แม่จะโกหก"แม่พูดแล้วยิ้ม

เสร็จชั้นแน่ชั้นจะแกล้งนายซะให้เข็ดเลยถ้าเจอตัวเมื่อไหร่ หึหึหึ เออแต่ว่าแม่คงลีมแล้วสินะที่แม่จะถามว่าบ่นอะไรไปบ้าง

"ยัยรส" หึ๋ย สงสัยว่าแม่จะจำได้แน่เลย แย่แล้วทำไงดี

"เอ่อมีอะไรหรอ"

"เข้านอนได้แล้ว"เฮ้อ!นึกว่าจำได้ ไปข้างบนดีกว่าไปคุยกับไวน์ดีกว่าเรื่องวันนี้

"จร้าแม่"

ณ ห้องของรส

รสกดเบอร์โทรของไวน์แล้วกดโทรออก

ตู๊ด... ตู๊ด... ตู๊ด

"ฮัลโหล รสหรอแกเล่ามาเลยนะว่าทำไมแม่แกถึงให้แกรีบกลับบ้านนักเนี่ย"

"ฮะ เดี๋ยวกระผมจะเล่าให้ฟังเดี๋ยวนี้แหละครับคุณผู้หญิง"

"แหมไม่ต้องมาคงมาครับเลยเล่ามาซะดีๆ"

"อือ ก็คือว่าแม่บอกว่าจะให้ชั้นย้ายโรงเรียนอ่ะดิไม่มีไรหรอก"

"เนี่ยนะไม่มีไรหรอก แกจะทิ้งชั้นใช่มั้ยหละถึงย้ายโรงเรียนอ่ะ"ไวน์พูดน้ำเสียงงอนๆ

"ป่าวชั้นไม่ได้ทิ้งแกนะ"

"เออไม่ได้ทิ้งก้อไม่ได้ทิ้ง ว่าแต่โรงเรียนที่จะย้ายไปอ่ะชื่อโรงเรียนอะไร"

"โรงเรียนสุนทรบัณฑิต"

"ห๊า....โรงเรียนที่ดังๆแล้วผู้ชายโรงเรียนนั้นหล่อทั้งนั้นเลยนี่หน่าส่วนผู้หญิงส่วนใหญ่จะชอบทอมทั้งนั้นเลยใช่ป่ะ"ไวน์ถามอย่างอยากรู้

"ใช่มั้ง"

"กรี๊ดดดดดด ชั้นอยากเป็นแกจังเลยรู้ป่าวโรงเรียนที่แกจะเข้าอะเป็นโรงเรียนที่ชั้นใฝ่ฝันอยากจะเข้ามานานแล้วนะ"ไวน์พูดกับรสด้วยน้ำเสียงอิจฉา

"แล้วทำไมแกไม่เรียนที่นั่นอะมาเข้าโรงเรียนนี้ทำไม"

"คือว่าทางบ้านชั้นไม่มีเงินมากขนาดเรียนโรงเรียนคุณหนูอย่างนั้นหรอก"

อ่าวกำเวงชั้นเป็นเพื่อนมันมาตั้ง3ปียังไม่รู้เลยว่ามันอยากเข้าโรงเรียนนี้

"เอาอย่างนี้ดีกว่าไวน์เดี๋ยวเราบอกแม่ให้ป่าวว่าแกอยากเข้าแม่ชั้นก็รู้จักแกแล้ว

หนิ"

"จะไม่เคยรู้จักชั้นได้ไงหละแกเล่นพาฉันไปบ้านแทบจะทุกวันทุกปีเลยไม่รู้จักก็แปลกแล้ว"

"งั้นแกจะให้ชั้นบอกแม่รึป่าวเนี่ย"

"ไปบอกสิ แต่ถ้าแม่แกไม่ให้ก็ไม่เป็นไรแต่ถ้าได้ก็บอกแม่แกว่าเดี๋ยวเงินค่าเทอมเดี๋ยวชั้นหามาจ่ายให้นะ"

"คับป๋ม"

"555+"

"นี่ไวน์ขำอะไรเนี่ย"

"ขำเสียงแกไง ว่าแต่ตั้งแต่กลับบ้านไปแกอาบน้ำยังว่ะ"

"เออเนาะยังไม่อาบเลย"

"ถึงว่าได้กลิ่นลอยมาถึงนี่เลย"

"แกชั้นไปอาบน้ำก่อนนะแค่นี้นะ"

"ไปอาบเลยไป๊เหม็นจะตายชัก บายจร้า"

"ฝันดีนะคับ/ฝันดีนะย่ะ"

"555+/555+"

"แกพูดตามชั้นทำไม/แกพูดตามชั้นทำไม"

"โอ๊ยพอแล้ว/โอ๊ยพอแล้ว"

"แหนะยังไม่เลิกอีก/แหนะยังไม่เลิกอีก"

"นี่แกพอได้แล้วบายจร้ารีบอาบน้ำนะด้วยความหวังดี"ไวน์พูด

"อือฝันดีนะเมื่อกี้นี้ทำไมพูดพร้อมกันได้เนี่ยงงจริงๆเลย"รส

"ใช่ชั้นก้องง"ไวน์

"อืองั้นแค่นี้นะบายจร้า"รส

"อือ"ไวน์พูด แต่รสคิด  เฮ้อ!โชคดีนะเนี่ยที่คราวนี้ไม่พูดพร้อมกันอีกไม่งั้นชั้นไม่ได้อาบน้ำแน่ๆเลย

การพูดคุยโทรศัพท์ระหว่างรสกับไวน์จบที่ 22.23 น.รสอาบน้ำเสร็จ22.26 น. อะไรมันจะอาบเร็วปานนี้3นาทีเอง  และแล้วผู้เขียนก็หลับเอ๊ยไม่ใช่ยัยรสก็หลับไปจนกระทั่งมีเหตุเกิดขึ้นกับแม่ของรส   แม่ของรสจะเกิดอะไรขึ้นต้องติดตามชมตอนต่อไปเลยนะจ๊ะ