(Fic BF) sky of love หัวใจที่อยากค้นหา

ลำดับตอนที่ #6 : รักนี้จะไม่จางหาย

 "ม..มิน..มินวูนายอย่าล้อเล่นแบบนี้สิ"ยองมินตกใจมากจึงไม่รู้จะพูดอะไรดี
"มันไม่ใช่เรื่องเล่นนะ ชั้นไม่อยาก..อ..อึก..ไม่อยากเสียนายไป"มินวูพูดจบทำเอายองมินช็อคและร้องไห้อย่างหนัก
"ชั้นไม่เชื่อชั้นกำลังฝันอยู่...มันไม่ใช่เรื่องจริง"ยองมินตะโกนลั่น
มินวูดึงยองมินมากอดไว้แน่นก่อนจะพูดว่า"ชีวิตช่วงที่เหลือนายจะมีความสุขชั้น....สัญญา"มินวูให้คำมั่นสัญญาก่อนจะคลายกอด
"มินวูเราจะได้อยู่ด้วยกันใช่มั้ย"มินวูถอนหายใจเบาๆและบอกว่า"แน่นอน ชั้นบอกแล้วไงช่วงเวลาที่เหลือนายจะต้องมีความสุข"

@โรงเรียนมัธยมปลายยอินแจ
"มินวู/ยองมินจะเป็นอะไรมั้ยน้า"จองมิน&กวังมินพูดประสานเสียง
"กวังมินอา นายพูดตามชั้นทำไม"จองมินหันไปถาม
"ชั้นต่างหากที่ต้องพูดคำนั้น แล้วทำไมนายถึงเรียกชื่อชั้นแบบสนิทสนมขนาดนั้น"กวังมินพูดอย่างหัวเสีย
"ก้เรานิทกันแล้วไม่ใช่รึไง"จองมินบอกพร้อมกับยักคิ้วใส่กวังมิน
กวังมินเริ่มเส้นความอดทนขาดพาจองมินไปที่สวนหลังรร.
"นายพูดบ้อะไร ชั้นไปสนิทกับนายตอนไหน"
"ก้ตอนที่...."จองมินไม่กล้าพูดประโยคหลังเพราะมันคือ...
"ตอนไหนบอกมาเร็วๆหรือว่านายไม่รู้"
"ไอบ้า ก้ตอนที่ไปบ้านมินวูไงตอนกลางคืนอยู่ดีๆนาายก้....."จองมินตะโกนสุดเสัยง แต่พูดยังไม่จบประโยคกวังมิินก้รีบปิดปากเขาไว้
"ชั้นจำได้แล้ว..น.นา..นายไม่..ไม่..ไม่ต้องพูดแล้ว"ตอนนี้กวังมินหน้าแดงเป็นลูกตำลึงเพราะเริ่มจำเหตุการตอนนั้นได้
"นายจำได้แล้วใช่มั้ย ถ้ายังชั้นจะรื้อฟื้นให้"จองมินเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆกวังมิน เจ้าแฝดน้องหน้าร้อนผ่าวทำอะไรไม่ถูกจึงหลับตาปี๋
จองมินหอมแก้มกวังมินฟอดใหญ่แล้วพูดว่า"ผิวนายดีเหมือนผู้หญิงเลยเนอะ"โอย กวังมินอายจะแย่แล้วทำไงดี
"ด..ดะ..เดี๋ยว..จ.จองมินพี่ชายชั้นบอกว่าใครที่โดนตัวชั้นจะต้องมาเป็นแฟนชั้นแล้วตินนี้นาย...นาย..."
"ชั้นหอมแก้มนาย...ได้แค่เป็นแฟนใช่..เฮ้ยเป็นแฟนหรอนายจะบ้ารึปล่าว"จองมินตกใจสุดๆมีคนหวงตัวขนาดนี้ด้วยหรอ
"ใช่ เป็นแฟนเพราะตอนนี้ชั้นเริ่ม..เอ่อ..คือว่า..คือ"กวังมินอายจนไมากล้าพูดประโยคสุดท้ายแต่คิดหรอว่าจองมินจะไม่รู้ว่าเค้าจะพูดว่าอะไร
"นาย...ชอบชั้นใช่มั้ย"กวังมินพยักหน้า ทำให้จองมินช็อตน้ำลายฟูมปาก(เว่อร์:ไรเตอร์)
"จอง..จองมินนาย..เอ่อ..คือว่าเป็นแฟนกัชั้นนะ"กวังมินเริ่มอายจนทำอะไรไม่ถูกจาก ชายหนุ่มเลือดเย็นขี้โมโห ตอนนี้กลางเป็นเด็กน้อยขี้อายไปแล้ว "ตกลง..ชั้นจะคบกับนาย"ตอนนี้จองมินอายไม่แพ้กันแต่อยากเก็กหล่อไว้ก่อน

สมหวังไปอีกคู่ แต่อีก2คู่นี่สิน่าเป็นห่วง

@โรงเรียนมัธยมปลายฮันกุก
"ทุกคนนนนน ชั้นมาแล้ว.....อ้ะ"ซานดึลร้องออกมาเพราะรู้สึดเหมือนชนอะไร พอลืมขึ้นจึงรู้ว่า

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

"นายเป็นใคร มาจากไหน แถมพรากจูบแรกชั้นไปอีกไม่น้าาาาาา"
"ชั้นควรพูดคำนั้นมากกว่า ลุกออกไปได้แล้วหนัก"ซานดึลรีบเด้งออกทันทีและทันใดนั้นก้มีคนมาพูดว่า
"เฮ้ เพื่อนนายเป็นไงมั่ง จะไปหาสาวๆให้พวกชั้นได้รึยัง"เอ๋ สาวๆหรอ ซานดึลน้อยที่แสนไร้เดียงสาไม่รู้อะไรซะเลย
"วันนี้ชั้นไม่มีอารมณ์หาสาวๆให้พวกนายแล้วไปเรียนดีกว่า...อ๋อใช่ เจ้าเด็กน้อยนายชื่ออะไร"จินยองถาม
"เอ่อ..ผมชื่อซานดึลฮะ แล้วฮยองล่ะฮะ"ซานดึลน้อย พยายามพูดให้ธรรมชาติที่สุด
"ชั้นชื่อจินยอง ส่วน2คนนี้ฮยอนซองกับดงฮยอน"ทำไมชื่อมันคุ้นๆชอบกล
"อันยองฮะ ฮยอ..อ้ะจำได้แล้วพวกฮยองเป็นplayboyประจำรร.ใช่มั้ยฮะ"
"ใช่ทำไมหรอ"โอโน ทำไมชั้นต้องมาเจอเจ้าพวกนี้ด้วย "เอ่อ ไม่มีอะไรฮะ"
"นี่นายถ้าจินยองพูดอะไรตอบใช่อย่างเดียวนะเข้าใจมั้ย"ดงฮยอนกระซิบ ซานดดึลก้พยักหน้ารับเมื่อซานดึลตกลง ทั้ง2ก้อุดหูซานดึลไว้
"นายชอบชั้นใช่มั้ย"
"ใช่ฮะ"ซานดึลโดนแกล้งซะเเล้วสิ
"ชั้นเป็นแฟนนายได้ใช่มั้ย"โห อันนี้แรงอ่ะ
"ใช่ฮะ"เมื่อจบประโยคดงฮยอนและฮยอนซองเอามือที่อุดหูออก แต่เรื่องยังไม่จบเพราะจินยองดันบอกว่า...
"นี่ หนูน้อยเราเป็นแฟนกันแล้วนะ"เฮือก อะไรกันเนี่ย
"คะ..คะ..ครับ"ไม่น้าT^T

และแล้วคู่นี้ก้สำเร็จไปอีกคู่แต่ซานดึลน้อยน่าสงสารจริงๆ
เรากลับมาคู่ยองวูดีกว่า

เมื่อมินวูบอกลายองมินแล้วเขาก้เดินกลับบ้านไปด้วยสภาพไร้วิญญาน
เมื่อเดินมาได้ครึ่งทางปรากฏว่า.....

นัน นอเอ boyfriend นัน นอเอ girlfriend

เสียงเรียกเข้าของมินวูดังขึ้น เมื่อมินวูรับสายก้ต้องตกใจเพราะว่า...
"ญาติคนไข้ใช่มั้ยคะ ตอนนี้คนไข้หายไปค่ะ.....ฮัลโหลๆ"มินวูถึงกับมือไม่มีแรงโทรศัพย์หล่นลงไปกับพื้น
"ไม่จริงน่า ยองมินจะหายไปได้ไงตลกจริง"มินวูพูดกับตัวเอง แต่สิ่งี่พูดนั้นมันช่างเหมือนกับการปลอบใจตัวเอง
อยู่ดีๆตาของมินวูก้ถูกปิด มือของคนๆนั้นเหมือนคนที่คุ้นเคย ใช่แล้วคนๆนั้นก้คือ....
"ยองมิน นายจะหนีออกจากโรงพยาบาลทำไมนายบ้าไปแล้วหรอ"มินวูพูดออกไปด้วยความโมโห
"ก้นายเป็นคนบอกเองไม่ใช่หรอว่าช่วงชีวิตที่เหลือของชั้นจะต้องมีความสุขน่ะ หรือนายโกหก"ยองมินเริ่มออกอาการน้อยใจ
"ชั้นไม่ได้โกหกนะ แต่นายอยู่โรงพยาบาลจะดีกว่า"มินวูเริ่มเป็นห่วงเพราะดูเหมือนยองมินจะไม่ยอมง่ายๆ
"ตกลง ชั้นจะกลับไปที่โรงพยาบาลแต่ชั้นขอใช้เวลาอยู่กับนาย1วันไม่ได้หรอ"ยองมินส่งสายตา
"ได้แล้วคืนพรุ่งนี้นายต้องกลับโรงพยาบาลนะ"ถ้างานนี้ยองมินใจอ่อนเรื่องแค่นี้ง่ายเหมือนปอกกล้วย
"ได้ ชั้นจะเชื่อนายเพราะมันเป็นสิ่งสุดท้ายที่สามารถทำให้นายได้"มินวูและยองมินน้ำตาไหลพรากเพราะอีกไม่นานทั้ง2จะต้องจากกันตลอดไป.........

เช้าวันรุ่งขึ้น
"อืม ง่วงจังเลยทำไมไม่มีใครปลุกชั้นเลยเนี่ย...อ้ะยองมินๆอยู่ไหน"มินวูตกใจมากเมื่อยองมินไม่ได้อยู่ที่เตียง เขาวิ่งไปดูที่ห้องนำ้ ตู้เสื้อผ้าแต่ก้ไม่มีจึงรีบแต่งตัวและวิ่งลงไปข้างล่าง
"อ้าว มินวูมาพอดีเลยมาเร็วชั้นยืมจักรยานมาจากซานดึลกะว่าจะพานายไปที่ๆนึง"มินวูทำหน้างง แต่ก้เดินขึ้นจักรยานไป
"อ้ะ ถึงแล้วล่ะมินวูนั่งรอตรงนี้แปปนะ เดี๋ยวชั้นมา"อะไรเนี่ยมินวูงงจะแย่แล้วนะ
"ยองมินจะทำอะไรเนี่ย แล้วทำไมที่นี่มันคุ้นๆหว่า"มินวูบ่นกับตัวเบาทันใดนั้น
"ชั้นมาแล้ว มินวูแต่งงานกับชั้นนะ"ยองมินมินพร้อมนั่งคุกเข่า มินวูอายมากทำอะไรไม่ถูกเลยตอบไปว่า
"ตกลง ชั้น..ชั้นจะแต่งงานกับนาย"ยองมินยิ้มกว้างก่อนจะสวมแหวนและมงกุฏดอกไม้ให้มินวู
"เจ้าสาวของชั้นเธอจะต้องคิดถึงชั้นเสมอนะ"มินวูเริ่มน้ำตาคลอเบ้าแต่ก้ต้องกลั้นมันไว้
"ยองมินชั้นมีของจะให้นายด้วย"มินวูหยิบหมวกและผ้าพันคอที่ถักเองมาใส่ให้ยองมิน
"นายถักเองหรอ เก่งจัง^^"มินวูดีใจมากที่ยองมินชอบ 
"งั้นถ้านายเข้าโรงพยาบาลชั้นจะเอาไปให้บ่อยนะ"มินวูพยายามจะใช้เวลาที่เหลือให้คุ้มค่าไม่อยากให้ยองมินต้องร้องไห้อีก
"มินวูเริ่มมืดแล้วดาวสวยเนอะ"ยองมินทักขึ้นมาทำให้มินวูคิดถึงอดีต
"เราไปนอนดูดาวตรงนั้นกันมั้ย ตอนที่นายไม่อยู่ชั้นจะมานอนดูดาวตรงนี้เสมอเลย"
"เอาสิ ชั้นอยากนอนดูดาวกับนายมานานแล้วล่ะ"ยองมินรีบจูงมือมินวูไปนอนดูดาวตรงจุดที่มินวูบอก
"ยองมินดูสิ สวยจังเลย"มินวูชี้ไปยังพระจันทร์
"มินวูถ้าชั้นไม่อยู่แล้วลองมองบนท้องฟ้าแล้วคิดถึงชั้นนะ พระจันทร์จะเป็นตัวแทนของเรา2คนเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป"
"ตลอดไปมันนานแค่ไหนกันนะ"มินวูเริ่มมีน้ำใสๆออกมาจากดวงตาคู่สวยทั้ง2ข้าง ยองมินทนดูคนรักร้องไห้ไมได้จึงปาดน้ำตาให้และกอดมินวูไว้ "ชั้นจะอยู่เคียงข้างนายเสมอ..ชั้นรักนายนะโน มินวู"มินวูยิ่งร้องไห้หนักเพราะไม่อยากให้ยองมินจากไป
"ชั้นก้รักนายโจ ยองมินเราจะอยู่เคียงข้างกัน'ตลอดไป'เราจะไม่ทิ้งกัน"

2 B Continue