ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : กลางคืนแสนสนุกกลางวันที่แสนเศร้า
ย้อนกลับไปตอนที่แล้วมินวูตื่นมาพบว่าตัวเองอยู่ในชุดเมด มินวูจะะแก้แค้นยังไงไปดูกัน
"หึหึ นายจะได้เห็นดีกับชั้นแน่ วะฮ่า'ฮ่า"มินวูพูดอย่างเจ้าเลห์ จากนั้นก้หยิบปากกาเมจิกมาละเลงหน้าทุกคนอย่างสนุกสนาน
"555พวกนายดูดีจริงๆฮ่าฮ่า"มินวูหัวเราะชอบใจที่แก้แค้นสำเร็จ จานั้นก้มีเสียงปริศนา
"อืม ยังง่วงอยู่เลย"ชุนจิพูดไป หาวไปก้คนมันง่วงให้ทำไงได้
"อรุณสวัสดิ์ฮะ ฮยองเมื่อคืนหลับสบายมั้ย หึหึ"ปีศาจยังไม่หายไปอีกหรอมินวูน้อย
"อืม หลับสบายเลยล่ะ นายตลกมากเลยนะมินวุ55คิดแล้วยังขำไม่หาย"ชุนจิพูดอย่างนั้นเหมือนจุดไฟแค้นให้มินวู
"ฮยองไปล้างหน้าก่อนสิฮะ เดี๋ยวผมไปเตรียมยาสีฟันกับแปรงสีฟันให้"มินวูทำท่าร้ายเดียงสา
"ขอบคุณนะมินวู^^"ชุนจิยิ้มอย่างเป้นมิตรและเดินเข้าไปในห้องน้ำ จากนั้น.....5 4 3 2
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"อะรไวะเนี่ยหน้าช้านมันเกิดอะไรขึ้น"เสียงร้องของชุนจิทำให้ทุกคนตื่อนและรีบวิ่งมาดู ยกเว้นมินวูที่เอาแต่หัวเราะคิกคักอยู่ในห้องคนเดียว
"มินนนนนนวู ตายซะเถอะะะะะะะะะะะะ"ทุกคประสานเสียงจากนั้นก้วิ่งไล่มินวูเหมือนกวางน้อยโดนเสือตามล่า
"นาย ต้อง โดน ลง โทษษษษ"ยองมินตะโกนออกมาอย่างหัวเสีีย
"ชั้นขอโทษก้พวกนายแกล้งชั้นก่อนนี่"มินวูตะโกนดังลั่นและขาของเขาก้วิ่งเร็วมาก มินวูไม่มีทางเลือกก้เลย
ฮือออออออออออ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ทุกคนอึ้งกันยกใหญ่และคิดว่า'แกล้งแค่นี้ก้ร้องไห้แล้วหรอ'
ยองมิน -0-
กวังมิน -O-
ชุนจิ >3<
เชจิน -_-
ซานดึล 0o0
จองมิน-o-
อึ้งx6
เมื่อหายอึ้งแล้วทุกคนก้แยกย้ายกันไปรร.
@โรงเรียนมัธยมปลายอินแจ
"มินวูตอนนั้นนายร้องไห้จริงหรอ?"จองมินรีบถามเมื่อมีโอกาส
"เอิ่ม พอดีมันเป็นทางแก้ที่ดีที่สุด ชั้นก้เลย...."มินวูไม่ทันพูดจบจองมินก้แทรกว่า
"ร้องไห้หนีความผิด นายแน่มาก"ช่างเป็นเพื่อนที่พูดตรงอะไรเช่นนี้หนอ
"คือ...ชั้นว่าเข้าห้องเรียนกันดีกว่า ใกล้เวลาเรียนคาบเเรกแล้ว"รอดไปนะโน มินวู
"ได้ รอบนี้ถือว่านายรอดไป แต่ต่อไปนี้นายจะไม่มีโอกาสแก้ตัวอีก หึ"จองมินพูดจบก้สะบัดตูดเข้าห้องเรียนไปเลย
ปี3 ห้องking
ผู้หญิงวัยกลางคนเดินเข้าวาในห้องและประกาศว่า......
"เอาล่ะวันนี้ เราจะมีนักเรียนใหม่2คน เอาละเชิญเข้ามา"คุณครูเรียกเรียนใหม่ทั้ง2คนเข้ามาและปรากฏว่า....
"อันยอง ผมโจยองมินฮะ"
"อันยอง ผมแฝดน้องของยองมิน โจ กวังมินครับ"
"เอาล่ะพวกเธอ2คนอยากนั่งกับใครเป็นพิเศษรึปล่าว"คุณครูถาม
ทั้ง2ชี้ไปคนละทาง ทางทีกวังมินชี้คือมุมมืดของห้อง ส่วนยองมินชี้ส่วนที่สว่างที่สุดของห้อง
"งั้นยองมินนั่งกับมินวูนะ ส่วนกวังมินนั่งกับ...นั่งกับ..เอ่อ..เชจิน"คุณดูเหมือนจะลืมนักเรียนผู้เงียบขรึมไป1คน
ทุกคนต่างตกใจว่าห้องนี้มีคนชื่อเชจินด้วยหรอจึงหันไปมองด้วยความสงสัย ผมก้สงสัยเช่นกันว่าเชจินอยู่ห้องนี้ด้วยหรอ
"เอาล่ะ ทุกคนวิชานี้ครูยกให้เวลาว่างก้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ซะนะ"คุณครูเดินออกไปก่อนจะได้ยินเสียง กระดีี้กระด้าของนักเรียนหญิง
"ยองมินจ้ะมีแฟนรึยัง?"แหม ถูกปลูกมาจากไร่สตรอเบอร์รี่รึไง
"มีแล้ว"ยองมินตอบยิ้มๆ
"ใครกัน บอกมานะ"นักเรียนหญิงคนนั้นทำท่าเหมือนกับว่าใครเป็นแฟนยองมินมันต้องตาย
"ก้นั่งอยู่ข้างๆนี่ไงแฟนชั้นดห็นแฟนชั้นเป็นอากาศรึไง?"
"ฮะ มินวูหรอไม่จริง มินวูเป็นผู้ชายนะ"
"ทำไมล่ะชั้นจะเป็นแฟนกับผู้ชายไม่ได้รึไง"
"ใช่เธอเป็นแฟนกับผู้ชายไม่ได้เพราะมันผิด"
ปังงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!
เสียงตบโต๊ะดังสนั่น ยองมินโมโหมากที่มาดูถูกแบบนี้เขาจึงวิ่งออกจากห้องโดยไม่สนใจสายตาของคนอื่นๆ
@สวนหลังโรงเรียน
"ยองมินอยู่นี่เองตามหาแทบแย่"มินวู
"มินวู..อ..อึก..นายไม่สนใจที่ยายนั่นบอกใช่มั้ย"ยองมิน
"ชั้นจะสนใจหล่อนทำไม ยายนั่นนิสัยแย่อยู่แล้วใครๆก้รู้"มินวูยิ้มให้ยองมิน
"มินวูคือชั้น...."ยองมินไม่กล้าพูดประโยคสุดท้ายเพราะว่า....
"มินนายเป็นอะไรน่ะ...เลือดออกเต็มเลยแถมหน้านายยังซีดอีก"มินวูตกใจมากกับอาการที่คนรักของตนเป็นตอนนี้
"ช..ชะ..ชั้นไม่เป็นไร"ยองมินพูดเสียงสั่นและสลบไป
"ยองมินๆนายต้องไม่เป็นไร ชั้นจะพานายไปโรงพยาบาล"มินวูช้อนตัวยองมินขึ้นและวิ่งไปโรงพยาบาลอย่างตื่นตระหนก
@โรงพยาบาลซองชิล
"ยองมินอย่าเป็นอะไรนะ คุณครับช่วยแฟนผมด้วยนะครับ"
บุรุษพยาบาลพายองมินเข้าไปในห้องICU สำหรับมินวูเวลช่างผ่านไปช้าเหลือเกิน
4ชั่วโมงผ่านไปคุณก้เดินออกมา"คุณเป็นญาติคนไข้ใช่มั้ยครับ"
"ใช่ครับ แฟนผมเป็นอะไรหรอครับ"คุณหมอทำหน้าเหนื่อยใจ มินวูเห็นอย่างก้เริ่มมีลางไม่ดี
"คือว่าเขาเป็นลูคิเมียระยะสุดท้ายอยู่กับเราได้ไม่นาน คือหมอต้องแสดงควาทเสียใจด้วยนะครับ"เมื่อพูดจบคุณหมอก้เดินออกไป
สวรรค์กลั่นแกล้งทำไมพระเจ้าต้องเล่นตลกกับมินวูอย่างนี้ด้วย น้ำตาเริ่มไหลออกมา ช่วงเวลาที่เหลือยองมินจะต้องมีความสุข
@ห้องพักคนไข้
"มินวูมาแล้วหรอ ทำไมดูซึมๆล่ะ"ยองมินถามด้วยความเป็นนห่วง
"ยองมินชั้นอยากจะอยู่กับนายชั้นไม่อยากจากนายไป"น้ำตาที่เพิ่งหยุดไหลตอนนี้มันไหลมาหนักกว่าเดิม
"มินวูนายเป็นอะไร ร้องไห้ทำม...."ยองมินพูดไม่ทันจบมินวูตะโกนออกมาเพระเก็บมันไว้ไม่ได้อีกแล้ว
"นายเป็นลูคิเมียระยะสุดท้าย รู้แล้วใช่มั้ยฮือๆๆๆชั้นไม่อยากเสียนายไป"มินวูพูดเหมือนอัดอั้นตันใจมานาน เมื่อลืมตาขึ้นกลับพบว่ายองมินนั้นไม่มีน้ำตาเลยแต่หน้าตาดูตกใจมากกับสิ่งที่มินวูพูดออกมา
"หึหึ นายจะได้เห็นดีกับชั้นแน่ วะฮ่า'ฮ่า"มินวูพูดอย่างเจ้าเลห์ จากนั้นก้หยิบปากกาเมจิกมาละเลงหน้าทุกคนอย่างสนุกสนาน
"555พวกนายดูดีจริงๆฮ่าฮ่า"มินวูหัวเราะชอบใจที่แก้แค้นสำเร็จ จานั้นก้มีเสียงปริศนา
"อืม ยังง่วงอยู่เลย"ชุนจิพูดไป หาวไปก้คนมันง่วงให้ทำไงได้
"อรุณสวัสดิ์ฮะ ฮยองเมื่อคืนหลับสบายมั้ย หึหึ"ปีศาจยังไม่หายไปอีกหรอมินวูน้อย
"อืม หลับสบายเลยล่ะ นายตลกมากเลยนะมินวุ55คิดแล้วยังขำไม่หาย"ชุนจิพูดอย่างนั้นเหมือนจุดไฟแค้นให้มินวู
"ฮยองไปล้างหน้าก่อนสิฮะ เดี๋ยวผมไปเตรียมยาสีฟันกับแปรงสีฟันให้"มินวูทำท่าร้ายเดียงสา
"ขอบคุณนะมินวู^^"ชุนจิยิ้มอย่างเป้นมิตรและเดินเข้าไปในห้องน้ำ จากนั้น.....5 4 3 2
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"อะรไวะเนี่ยหน้าช้านมันเกิดอะไรขึ้น"เสียงร้องของชุนจิทำให้ทุกคนตื่อนและรีบวิ่งมาดู ยกเว้นมินวูที่เอาแต่หัวเราะคิกคักอยู่ในห้องคนเดียว
"มินนนนนนวู ตายซะเถอะะะะะะะะะะะะ"ทุกคประสานเสียงจากนั้นก้วิ่งไล่มินวูเหมือนกวางน้อยโดนเสือตามล่า
"นาย ต้อง โดน ลง โทษษษษ"ยองมินตะโกนออกมาอย่างหัวเสีีย
"ชั้นขอโทษก้พวกนายแกล้งชั้นก่อนนี่"มินวูตะโกนดังลั่นและขาของเขาก้วิ่งเร็วมาก มินวูไม่มีทางเลือกก้เลย
ฮือออออออออออ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ทุกคนอึ้งกันยกใหญ่และคิดว่า'แกล้งแค่นี้ก้ร้องไห้แล้วหรอ'
ยองมิน -0-
กวังมิน -O-
ชุนจิ >3<
เชจิน -_-
ซานดึล 0o0
จองมิน-o-
อึ้งx6
เมื่อหายอึ้งแล้วทุกคนก้แยกย้ายกันไปรร.
@โรงเรียนมัธยมปลายอินแจ
"มินวูตอนนั้นนายร้องไห้จริงหรอ?"จองมินรีบถามเมื่อมีโอกาส
"เอิ่ม พอดีมันเป็นทางแก้ที่ดีที่สุด ชั้นก้เลย...."มินวูไม่ทันพูดจบจองมินก้แทรกว่า
"ร้องไห้หนีความผิด นายแน่มาก"ช่างเป็นเพื่อนที่พูดตรงอะไรเช่นนี้หนอ
"คือ...ชั้นว่าเข้าห้องเรียนกันดีกว่า ใกล้เวลาเรียนคาบเเรกแล้ว"รอดไปนะโน มินวู
"ได้ รอบนี้ถือว่านายรอดไป แต่ต่อไปนี้นายจะไม่มีโอกาสแก้ตัวอีก หึ"จองมินพูดจบก้สะบัดตูดเข้าห้องเรียนไปเลย
ปี3 ห้องking
ผู้หญิงวัยกลางคนเดินเข้าวาในห้องและประกาศว่า......
"เอาล่ะวันนี้ เราจะมีนักเรียนใหม่2คน เอาละเชิญเข้ามา"คุณครูเรียกเรียนใหม่ทั้ง2คนเข้ามาและปรากฏว่า....
"อันยอง ผมโจยองมินฮะ"
"อันยอง ผมแฝดน้องของยองมิน โจ กวังมินครับ"
"เอาล่ะพวกเธอ2คนอยากนั่งกับใครเป็นพิเศษรึปล่าว"คุณครูถาม
ทั้ง2ชี้ไปคนละทาง ทางทีกวังมินชี้คือมุมมืดของห้อง ส่วนยองมินชี้ส่วนที่สว่างที่สุดของห้อง
"งั้นยองมินนั่งกับมินวูนะ ส่วนกวังมินนั่งกับ...นั่งกับ..เอ่อ..เชจิน"คุณดูเหมือนจะลืมนักเรียนผู้เงียบขรึมไป1คน
ทุกคนต่างตกใจว่าห้องนี้มีคนชื่อเชจินด้วยหรอจึงหันไปมองด้วยความสงสัย ผมก้สงสัยเช่นกันว่าเชจินอยู่ห้องนี้ด้วยหรอ
"เอาล่ะ ทุกคนวิชานี้ครูยกให้เวลาว่างก้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ซะนะ"คุณครูเดินออกไปก่อนจะได้ยินเสียง กระดีี้กระด้าของนักเรียนหญิง
"ยองมินจ้ะมีแฟนรึยัง?"แหม ถูกปลูกมาจากไร่สตรอเบอร์รี่รึไง
"มีแล้ว"ยองมินตอบยิ้มๆ
"ใครกัน บอกมานะ"นักเรียนหญิงคนนั้นทำท่าเหมือนกับว่าใครเป็นแฟนยองมินมันต้องตาย
"ก้นั่งอยู่ข้างๆนี่ไงแฟนชั้นดห็นแฟนชั้นเป็นอากาศรึไง?"
"ฮะ มินวูหรอไม่จริง มินวูเป็นผู้ชายนะ"
"ทำไมล่ะชั้นจะเป็นแฟนกับผู้ชายไม่ได้รึไง"
"ใช่เธอเป็นแฟนกับผู้ชายไม่ได้เพราะมันผิด"
ปังงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!
เสียงตบโต๊ะดังสนั่น ยองมินโมโหมากที่มาดูถูกแบบนี้เขาจึงวิ่งออกจากห้องโดยไม่สนใจสายตาของคนอื่นๆ
@สวนหลังโรงเรียน
"ยองมินอยู่นี่เองตามหาแทบแย่"มินวู
"มินวู..อ..อึก..นายไม่สนใจที่ยายนั่นบอกใช่มั้ย"ยองมิน
"ชั้นจะสนใจหล่อนทำไม ยายนั่นนิสัยแย่อยู่แล้วใครๆก้รู้"มินวูยิ้มให้ยองมิน
"มินวูคือชั้น...."ยองมินไม่กล้าพูดประโยคสุดท้ายเพราะว่า....
"มินนายเป็นอะไรน่ะ...เลือดออกเต็มเลยแถมหน้านายยังซีดอีก"มินวูตกใจมากกับอาการที่คนรักของตนเป็นตอนนี้
"ช..ชะ..ชั้นไม่เป็นไร"ยองมินพูดเสียงสั่นและสลบไป
"ยองมินๆนายต้องไม่เป็นไร ชั้นจะพานายไปโรงพยาบาล"มินวูช้อนตัวยองมินขึ้นและวิ่งไปโรงพยาบาลอย่างตื่นตระหนก
@โรงพยาบาลซองชิล
"ยองมินอย่าเป็นอะไรนะ คุณครับช่วยแฟนผมด้วยนะครับ"
บุรุษพยาบาลพายองมินเข้าไปในห้องICU สำหรับมินวูเวลช่างผ่านไปช้าเหลือเกิน
4ชั่วโมงผ่านไปคุณก้เดินออกมา"คุณเป็นญาติคนไข้ใช่มั้ยครับ"
"ใช่ครับ แฟนผมเป็นอะไรหรอครับ"คุณหมอทำหน้าเหนื่อยใจ มินวูเห็นอย่างก้เริ่มมีลางไม่ดี
"คือว่าเขาเป็นลูคิเมียระยะสุดท้ายอยู่กับเราได้ไม่นาน คือหมอต้องแสดงควาทเสียใจด้วยนะครับ"เมื่อพูดจบคุณหมอก้เดินออกไป
สวรรค์กลั่นแกล้งทำไมพระเจ้าต้องเล่นตลกกับมินวูอย่างนี้ด้วย น้ำตาเริ่มไหลออกมา ช่วงเวลาที่เหลือยองมินจะต้องมีความสุข
@ห้องพักคนไข้
"มินวูมาแล้วหรอ ทำไมดูซึมๆล่ะ"ยองมินถามด้วยความเป็นนห่วง
"ยองมินชั้นอยากจะอยู่กับนายชั้นไม่อยากจากนายไป"น้ำตาที่เพิ่งหยุดไหลตอนนี้มันไหลมาหนักกว่าเดิม
"มินวูนายเป็นอะไร ร้องไห้ทำม...."ยองมินพูดไม่ทันจบมินวูตะโกนออกมาเพระเก็บมันไว้ไม่ได้อีกแล้ว
"นายเป็นลูคิเมียระยะสุดท้าย รู้แล้วใช่มั้ยฮือๆๆๆชั้นไม่อยากเสียนายไป"มินวูพูดเหมือนอัดอั้นตันใจมานาน เมื่อลืมตาขึ้นกลับพบว่ายองมินนั้นไม่มีน้ำตาเลยแต่หน้าตาดูตกใจมากกับสิ่งที่มินวูพูดออกมา
2 B Continue
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น