ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (Fic BF) sky of love หัวใจที่อยากค้นหา

    ลำดับตอนที่ #3 : เป็นเพียงการพบกันหรือพรหมลิขิต

    • อัปเดตล่าสุด 16 พ.ย. 54


     มินวูกลับมาก้ขังตัวเองไว้ในห้อง เขาพูดกับตัวเองซ้ำว่า"เธอจะมาใช่มั้ย...ยองมิน"เขาพูดไปร้องไห้ไป ชีวิตนี้ไร้จุดหมาย จะทำอย่างไรถ้าขาดยองมินไป  ยองมินคนที่สำคัญที่สุดในชีวิต 'ลาก่อน..คนรักของชั้น'

    เช้าวันรุ่ง@โรงเรียนประถมซองซู
    "วู มายวูเลิกเรียนแล้วไปFan Meetingกันงานนี้ต้องสนุกมากๆแน่เลยเพื่อน"ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ
    "มายวู วงboyfriendที่นายชอบก้ไปนะ" เงียบบบบบบ
    "นี่นายเป็นอะไรไป วิญญานออกจากร่างแล้วหรอOMGใครก้ได้ช่วยเพื่อนผมด้วย"จองมินพูดไปเขย่าไปทำให้มินวูได้สติ
    "มีอะไรรุปล่าวยองมิน^^"มินวูยิ้มหวานจนจองมินสงสัยแถมยังเรียกชื่อผิดอีก
    "มายวู นายเป็นอะไรไปชั้นชื่อจองมินนะไม่ใช่ยองมินนายปกปิดอะไรชั้นไว้รุปล่าว"จองมินมองมินวูด้วยสายตาจับผิด
    "เอิ่ม ก้ปล่าวนี่ชั้นเรียกนายจองมินตะหากหูฝาดแล้ว55"มินวูยิ้มแห้งๆให้จองมิน มันทำให้จองมินยิ่งสงสัยมากขึ้น

    "มายวู ปิดชั้นไม่ได้หรอกนายเป็นเพื่อนชั้นนะบอกมาเถอะเพื่อนก้ต้องช่วยเพื่อน"จองมินพูดด้วยสีหน้าและแววตาที่จริงจัง
    "ถ้าชั้นบอกนาย นายห้ามล้อชั้นนะ"ตอนนี้มินวูเริ่มน้ำตาคลอเบ้า
    "แน่นอน ชั้นจะล้อทำไมล่ะ"เมื่อจองมินพูดเช่นนี้มินวูก้ปล่อยโฮออกมาจองมินจึงรีบพามินวูมาสวนหลัวรร.เพราะกลัวชมรมหนังสือพิมพ์จะมาเห็นเพื่อนของเขาในสภาพแบบนี้
    "มายวู ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น ใครทำอะไรนายชั้นจะอัดมันเอง" จองมินทำหน้าแบบสงสัยสุดๆ
    "ยอง..ยองมินเขาไปแล้ว...."พูดไม่ทันจบจองมินก้ขัดว่า
    "ไอหมอนั่นใช่มั้ยได้ชั้นจะอัดมันเอง หึหึ"แต่สิ่งที่จองมินพูดคือสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
    "นายจะพูดสิ่งที่เปนไปไม่ได้ทำไม...ฮ..ฮึก...ยอง..ยองมินเขาไปรัสเซียตั้งแต่เมื่อวานแล้ว"เมื่อมินวูพูดจบ เขาก้หันไปมองจองมินและพบว่าจองมินนั้น ช็อกไปแล้วครับท่าน

    Minwoo say:

    "จ..จอง....จองมินนายเป็นอะไรไป อย่าเพิ่งเสียสตินะ"มินวูตะโกนใส่หูจองมินแต่ไม่เป็นผล มินวูจึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆนับ123

    เปรี้ยง!!!!!
     
    หมัดซ้ายสะท้านโลกของมินวูที่เป็นตำนานตอนนี้ได้อยู่หน้าจองมินเป็นที่เรียบร้อย(555จะสงสารหรือจะสมน้ำหน้าดีเนี่ย:ไรเตอร์)
    และแน่นอนอย่างที่ใครหลายๆคนคิด จองมินตายคาที่(เวอร์เกิ๊น)แล้วนะขณะนี้ มินวูเลยรีบพาจองมินไปห้องพยาบาล เมื่อจองมินตื่นขึ้นมาคำแรกของแรกของแรกของแรกไม่ใช่คำใดนอกจาก

    "ไอ้มินวู ออกมาเล๊ยไอ้เพื่อนเลวต่อยมาได้ ว้ากกกก"จองมินร้องลั่นห้องพยาบาลแต่มินวูซ่อนอยู่เพราะถ้าออกไปมีหวังได้ตายทั้งเป็นแน่

    และผู้โชคร้ายก้เดินมานั่นคือครูห้องพยาบาลแต่จองมินไม่รู้เอาแต่อาละวาด&ตะโกนดังสนั่นโลก(เวอร์ไปนิด)และเสัยงปริศนาก้ดังขึ้น

    โป๊กกกกกก
    'โอ บรรไลแล้วเพื่อนรัก'ผมคิดในใจ

    "ลี จองมินนนนนนนนนนนนนน"คุณครูคลั่งแล้วเพื่อนผมตายแน่ อ้ะไมสิต้องช่วยเพื่อนๆ

    'เราจะได้อยู่ด้วยกันอีกๆๆๆๆ'อ้ะ เสียงของยองมินเข้ามาในหัวผมอีกแล้วทำไงดี ใครก้ได้ช่วยด้วย ฮือๆ

    Minwoo End

    9ปีผ่านไป
    "มายวู รู้รึยัง"ผมเดินเหมือนคนไร้สติ เริ่มรู้สึกว่าโลกนี้มันว่างปล่าว ยองมินกลับมาหาชั้นซักที

    โป๊กกกก!!!!

    "โอ๊ย เจ็บ"เมื่ออุทานเรียบร้อยผมก้เข้าสู่โหมดเดิม 
    "มายวูนายเป็นอะไร รู้รึปล่าวยองมินกลับมาแล้วนะ"ห้ะ เมื่อกี้จองมินพูดว่าอะไรนะจริงหรอเนี่ยยองมินกลับมาแล้ว เย้

    "จริงหรอ จองมินเพื่อนรัก"มินวู
    "จะโกหกทำไมล่ะ"จองมิน
    "แล้วนายรู้ได้ไง หรือยองมินติดต่อกับนาย"มินวู
    "โธ่ เพื่อนข่าวดังจะตาย ออกทีวีทุกช่อเลยนะ"จองมิน
    "ข่าวไรอ่า งงงงงง"มินวู
    "ข่าวท่านทูตกลับมาแล้วสามารถสร้างชื่อเสียงให้ประเทศของเราได้มากมายหลาย10ประเทศ"จองมิน
    "แล้วรู้รึปล่าวเขาอยู่ที่ไหน"มินวู
    "ชั้นก้ไม่รู้ แต่ถ้านายเป็นเนื้อคู่กันต้องเจอกันแน่"จองมิน

    Minwoo Part

    ผมกำลังเดินกลับบ้านด้วยอารมณ์หลากหลาย ดีใจที่ยองมินกลับมา แต่เสียใจที่ไม่รู้เขาอยู่ไหน
     ทันใดนั้นเอง.......
    "อ้ะ ดาวนี่นา ว้าวดาวเต็มไปหมดเลย"ผมกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ

    และเสียงนั้น'เห็นดาวแล้วคิดถึงชั้นด้วยนะๆๆๆๆ'      "ฮือๆๆๆๆๆๆๆ"อ้าว ผมจะร้องไห้ทำไม หยุดร้องสิหยุดร้องหยุดซักที
    "นี่นายเป็นอะไรรึปล่าว"ผมเงิยหน้าขึ้นและคนๆนั้นก้คือ"ยองมิน นายกลับมาแล้ว"ผมร้องออกมาอย่างดีใจ

    "ม..ม...มิน...มินวูหรอ...ฮ..ฮึก..มินวูใช่มั้ย"    "ใช่ชั้นเองนั้นยังไม่ลืมชั้น"

    Minwoo End
    ทั้งสองคนรีบโผเข้ากอดกัน มินวูก้พูดขึ้นว่า"ชั้นรัก...."ยังไม่ทันที่มินวูจะพูดยองมินก้เอาริมฝีปากของเขาประกบกับริมฝีปากบางของมินวู
    เขาตกใจไม่น้อยแต่ก้รู้หน้าที่จูงจูบตอบทั้งสองเพิ่มความเร่าร้อนขึ้นเพราะแรงปราถนาความโหยหาที่มีต่ออีกฝ่าย แต่ยองมินต้องผละออกเพราะมินวูดูเหมือนจะขาดอากาศ
    "ย...ย..ยอง...ยองมิน"มินูเริ่มหน้าแดง ทำให้ดูน่ารักน่าหยิกยิ่งกว่าเดิม
    "หืม อะไรหรอทีรักหรือว่านายเขิน หน้านายแดงมากเลยรู้รึปล่าว"มินวูจับแก้มของเขาด้วยความเขินอาย
    "ยองมินนายจะไปบ้านชั้นรึเปล่า น้องชายชั้นคิดถึงนายมากเลยนะ"มินวูยิ้มหวานทำเอายองมินเเทบละลาย
    "อืม ได้สิแต่ขอพากวังมินไปด้วยได้มั้ย"สายตาออดอ้อนทำให้มินวูใจอ่อน
    "ได้แต่ทำไมต้องพาไปอ่ะ กลัวน้องหายหรอ55"มินวูพูดติดตลก
    "พอดีมีคนจีบน้องชั้นเยอะน่ะ นายคงยังไม่รูชั้นหวงน้องยิ่งกว่าอะไรดี"
    "อืม ก้ได้งั้นให้จองมินไปด้วยละกันให้จองมินไปช่วยดูแลกวังชั้นจะได้อยู่กับนายด้วย"
    "ตกลง เฮ้ยให้มันนอนกับน้องชั้นหรอไม่มีทาง"
    "น่านะชั้นอยากอยู่กับนายนี่นาหรือนายรำคาญได้งั้นชั้นกลับละ"มินวูทำท่างอนๆจนยองมินใจอ่อน
    "ตกลงแต่ให้มันนอนกับน้องชั้นแค่คืนเดียวนะ"
    "อื้ม ได้จ้ะ นายไปเอาชุดแล้วเจอกันที่บ้านชั้นนะ บาย"



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×