ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : # Hate you ! :: เกลียด ::
# เกลียด
ตอนนี้ผมกำลังนั่งสุมหัวลอกงานเพื่อนอยู่กลางโรงอาหารมหา'ลัยอย่างขมักเขม้น
"หึ ! โง่"
กึ่ก ! เหมือนทุกอย่างหยุดนิ่ง ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมอง
ไ อ โ ซ ตั ส !
"มึงว่าใคร !" ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไร ดินสอ หนุ่มน้อยแรกแย้มแต่ปากไวกว่าใครเพื่อนก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน
"ก็ว่าคนที่มันลอกงานคนอื่น" มันว่าผมหรอ ? ผมปล่าวลอกนะ ผมแค่ตรวจคำตอบโฉยๆๆๆ เชื่อผมสิ่ จริงๆนะ ผมไม่ได้ลอกเล้ยยยยยยยย
"กูลอกแล้วหนักหัวมึงป้ะ...ครับ !!"
"ก็ไม่หนักหรอก แต่มันเกะกะว่ะ" เกะกะโพร่งงง ! โต๊ะกินข้าวที่โรงอาหารมันมีตั้งเยอะ
"ก็พวกกูจะนั่งตรงนี้มึงจะทำไม" ผมไม่ลุกหรอกบอกเลย
"ก็แล้วแต่พวกมึง แล้วเราจะได้เจอกัน" คิดว่ากลัวหรอ ? แบร่ ! ไม่เลยว่ะ 5555555555 กร๊ากกก ไปเลย ชิ่วๆๆ กูชนะ หุหุ ฮิฮิ อิอิ
"อ่าวไปซะละกูยังไม่ได้ด่าเลยโห้" คิริวเพื่อนชายผู้หล่อแมนแฮนน่าซั่มพูดขึ้น
"ก็ดูมึงทำตัวอย่างกะคุณชายกว่าจะง้างปากได้แต่ละที" แล้วดูมันใส่แว่นห่าเหวไรของมัน
เลนส์กลม กรอบแดง ขาแว่นสีเขียว ไอห้าา มึงมั่นใจมากป้ะสราดดดดดดดดดดดด
"นี่พวกนาย !! ลอกงานกันหรอ ฉันจะจับลงโทษให้หมด !!"
"เหี้ยอาจารย์วิ่งดิ่สัดวิ่งสัดวิ่งวิ่งงงงงงงงง !!" มาได้ไงอ่ะ ใครฟ้อง กูโกรธ กูพิโรธธธธธธธธ
กูยังทำงานไม่เสร็จไงหล่ะประเด็น
"พวกเธอจะวิ่งไปไหนกันห้ะ กลับมาเดี๋ยวนี้ !!" กลับก็โง่ ขอบคุณครับอาจารย์ที่ทำให้พวกผมได้ออกกำลังกายยามเช้า
"แฮก..แฮก..เหนื่อย...ชิบ.....แฮก" ยืนหอบกันเป็นแถวเลยเพื่อนกู
"ใครไปบอกวะ อย่าให้กูรู้น้ะฮึ่มมม !!" ฟีฟ่าผู้เงียบขรึมที่สุดในกลุ่มถึงกับเอ่ยปากพูดขึ้นกันเลยทีเดียว ก็แหงมันเกลียดการวิ่งที่สุดเลยนี่หย่าไม่บ่นได้ไง
"พวกมึงก็น่าจะรู้ว่าใคร"
"ใครวะ"
"คนที่กูเกลียด"
"โซตัส !!" มันนั่นแหละตัวซวยโซตัส !!
ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆจากเรื่องราวในวันนั้นทำให้เราเกลียดกันมาจนถึงวันนี้ ผมเคยลองถามตัวเองว่า ผมโกรธ ผมเกลียดมันขนาดนั้นเลยหรอ แต่ผมกลับตอบตัวเองไม่ได้ มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีมากกว่า แต่ผมก็ไม่สนใจหรอก เพราะในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว จากเกลียดก็กลายเป็นเกลียดมากถึงมากที่สุด
"โอ้ยยย เมื่อไหร่จะเลิก"
"มึงจะบ่นอะไรนักหนาวะไอสอ อีกแค่ 15 นาทีก็เลิกแล้ว แล้วกูก็ไม่เห็นมึงจะนั่งเรียนตรงไหน กูเห็นมึงนั่งกดแต่โทรศัพท์ตลอดเวย์"
"สอพ่องง กูบอกให้เรียกกูว่าดิน ดินหน่ะดิน เข้าใจ๋ ?"
"มึงเพ้อเจ้อเชี่ยไรไอสอ"
"ดินสอโว้ยยยย ! ดินสอสุดหล่อผู้มีใส้ดินสอที่แข็งแรงกดแรงแค่ไหนก็ไม่หัก เข้าใจป้ะห้ะ ไอพวกเพื่อนสมองถั่วทั้งหลาย"
แป้ะ !
"เพ้อเจ้อ" หนึ่งดอกจากฟีฟ่า สะเทือนถึงสมองเลยสิ่มึง
"มาเงียบๆแต่ความเจ็บเพียบนะคร้าบบ" คิริวมึงก็ไปขำเพื่อนซะมันไม่ค่อยจะรู้ว่ามึงสะใจ
"ขำเชี่ยไรไอปั้น !" อุ้ย กูปล่าวน้าา ใครขำวะ ไม่ใช้กู 555555
"เออพวกมึง เย็นนี้ไปกินชาไข่มุกร้านพี่ซีซ่ากัน"
"ไปดิ่กูกำลังอยากกินอยู่พอดีเลย"
"พวกมึงไปกันก่อนเลยนะเดี๋ยวกูตามไปทีหลัง"
"มึงจะไปไหนว้ะไอปั้น" สอใส่เกือกอีกไอนี่
"ไปทำธุระ นิดหน่อย :)"
คุยกันเพลินๆก็เลิกเรียน เวลา 15 นาทีถ้าเราไม่พะวักพะวกก็ผ่านไปเร็วเหมือนกัน
"รีบๆตามพวกกูไปนะมึง ห้ามเบี้ยวด้วยหล่ะ"
"เออๆ รู้แล้วหน้าเดี๋ยวเสร็จธุระแล้วกูจะรีบตามไป" ส่วนตอนนี้อ่ะผมรีบไปทำธุระดีกว่า
"หนูๆ" หือ เรียกผมหรอ
"ครับ" อ่าวป้าเมด
"ป้าวานเอาน้ำไปเททิ้งหน่อยสิ่ลูก ป้าก้มๆเงยๆ เช็ดกระจกจนปวดหลังไปหมดแล้ว"
"อ๋อได้ครับป้า ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวผมช่วย ป้าไปพักผ่อนเยอะๆนะครับ หายไวๆ"
"ขอบใจมากพ่อหนุ่ม"
น้ำเช็ดกระจกก็สกปรกดีนะ :)))
◊ SQWEEZ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น