ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ติวหนังสือ...
"กลับมาเเล้วค่ะ" ฉันพูดทันทีที่เดินเข้าบ้านหลังจากที่กลับมาจากพารากอน...
"ทานข้าวเย็นมายังจะลูก" เเม่ถามฉันขณะที่ฉันเดินไปหาพ่อเเม่ที่ห้องรับเเขก
"เรียบร้อยเเล้วค่ะ...เเพมขอตัวขึ้นไปอาบน้ำเเล้วก็อ่านหนังสือก่อนนะค่ะ"
"จ๊ะลูก" เฮ้อ...เดือนหน้าก็เอ็นท์เเล้วสินะไม่อยากจบมอหกเลยอ่ะ...
เช้าวันต่อมา...
"นี่ยัยนัทตั้งเเต่วันนี้เป็นต้นไปนะหลังเลิกเรียนฉันว่าเรามาอ่านหนังสือเตรียมเอ็นท์กันดีกว่านะมันใกล้เข้ามาทุกทีเเล้วนะ" ฉันคุยกับยัยนัทที่โต๊ะม้าหินข้างโรงอาหาร
"คือเธอกำลังจะบอกว่าหลังจากวันนี้เธอจะอ่านหนังสือไม่เที่ยวใช่มั๊ย" ยัยนัทจะโกธรฉันไหมเนี่ยเพราะว่ายัยเพื่อนซี้ของฉันคนนี้เกียจการอ่านหนังสือเรียนมาที่สุดน่ะสิ
"ประมาณนั้นเเหละ"
"ก็ได้ฉันจะยอมอ่านเป็นเพื่อนเธอ" ดีใจสุดๆเลยยัยนัทยอมนั่งอ่านหนังสือหลังเลิกเรียนเป็นเพื่อนฉันเเล้ว
"สวัสดีครับ" เสียงคุ้นๆใครหว่า ? ? ยี้..ไอ้โรคจิตนี่นาทำไมต้องมาด้วยเนี่ยเห็นหน้าไอ้โรคจิตเเต่เช้าเลยอ่ะไม่มีความสุข..ระคายเคืองตาจริงๆเลยอ่ะ
"อ้าวทิวนั่งก่อนสิ" ชวนมันนั่งทำไมยัยนัท...ดิวก็ไม่ได้มาด้วยสักหน่อยเเทนที่เธอจะไล่มันไปไกลๆหูไกลๆตา
"ขอบคุณครับ...นี่เเพมเธอมองหาใครอยู่เหรอ ? ? ดิวเหรอ"
"ยี้มาเรียกชื่อฉันทำไมยะ" เเล้วนายรู้ได้ไงล่ะเนี่ยว่าฉันมองหาดิวสุดหล่อ
"ดิวน่ะไปประชุมอยู่...เเล้วอีกอย่างนึงเนี่ยนะเธอไม่ให้เรียกเธอว่าเเพมเเล้วจะให้ฉันเรียกว่าอะไรเเพมเพิ้ตเหรอไง ? ? " เออเนอะลืมไปเลยดิวเป็นประธานนักเรียน...เอ๊ะเมื่อกี้นายด่าฉันว่าเเพมเพิ๊ตใช่มั๊ยหาเรื่องเเต่เช้าเลยนะไอ้โรคจิต
"ฉันไม่ใช่เเพมเพิ๊ตนายนั้นเเหละไอ้โกเต๊ก"
"ทะลึ่งไอ้หญิงหื่นๆๆงั้นต่อไปนี้ฉันจะเรียกเธอว่าไรดีล่ะเนี่ยเเพมเพิ๊ตก็เรียกไม่ได้เเพมก็เรียกไม่ได้งั้นฉันเรียกเธอว่าหญิงหื่นล่ะกัน" นี่นายฉันบอกกี่หนเเล้วว่าฉันไม่ชอบคำว่าหญิงหื่น
"ไม่ต้องเรียกชื่อฉันเลยสักชื่อมันจะดีกว่านะเพราะฉันไม่อยากญาติดีกับนายรู้เอาไว้ซะด้วย!!"
"ยัยเเพมพอได้เเล้ว" เอาอีกเเล้วยัยนัทบ้านขายนักตัดบทเหรอไงยะตัดบทชาวบ้านเค้าไปทั่วเนี่ยเดี๊ยะให้ตำรวจจับเลยล่วงเกินสิธิส่วนบุคคลมากเลยอ่ะคนเค้าจะทะเลาะกันก็ไม่ได้
"ทำไมเธอต้องมาบอกฉันคนเดียวบอกไอ้บ้าทิวมันด้วยดิๆ"
"อ๊อดดดดดดดดด" ไอ้ออดโรงเรียนนี่มันจะดังไปถึงไหนล่ะเนี่ยรำคาญจริงๆเลยหันดูซะบ้างสิว่าคนเค้าทะเลาะกันอยู่จะทำอะไรก็ให้มันมีมารยาทหน่อยไม่ไช่คนเค้าทะเลาะกันอยู่อยู่ดีดีก็อ๊อดดดดดดดหยั่งนี้เสียมารยาทจริงๆเลยกลับบ้านไปให้พ่อเเม่ออดสั่งสอนไป (หาเรื่องเค้าไปทั่วเลยนะหล่อนเเม้เเต่ออดโรงเรียนยังไม่เว้น)
"ไปเรียนกันเหอะยัยนัทมันอ๊อดดดดดดดดเเละเดี๋ยวจะเข้าห้องสาย"
"บ๊ายๆนะทิว" ยัยนัทหันไปอำลาทิวก่อนที่จะจูงมือฉันเดินขึ้นห้องเรียน
"ไปบ๊ายบายมันหาอะไร"
"เอาหน่ายัยเเพมอย่าถามมากเลยไปเรียนกันได้เเล้ว" นี่เป็นครั้งเเรกเลยนะที่เธออยากจะเข้าห้องเรียนเร็วเนี่ย
เลิกเรียน...
"โอ๊ยง่วง" ยัยนัทตะโกนขึ้นในขณะที่กำลังนั่งติวหนังสือที่โต๊ะหมาหินข้างโรงอาหารอยู่
"อย่าบ่นหน่าใกล้เอ็นท์เเล้วเดี๋ยวก็เอ็นท์ไม่ติดหรอก" นี่นั่งอ่านหนังสือมาเเค่ห้านาทียัยนัทก็บ่นซะเเล้วจะรอดมั๊ยเนี่ย -.-
"โอ๊ยยยก็มันง่วงนิหว่าไม่ไหวเเล้วอ่ะขอนอนก่อนนะ" ยัยนัทพูดพร้อมกับฟุกหัวลงไปบนโต๊ะหิน
"สวัสดีครับ" ไอ้โรคจิตนายเสนอหน้ามาอีกเเละอะไรนักหนาเนี่ยว่างมากเหรอไงเเต่ยังดีที่คราวนี้ดิวมาด้วย (นิสัยคนเรา - - )
"อ้าวนั่งๆๆๆมาอ่านหนังสือกันเนี่ยฉันกำลังติวเตรียมเอ็นท์อยู่กับยัยเเพมพอดีเลยดิวกับทิวมานั่งด้วยกันสิ" ไหนว่าจะนอนไงเธอ ?? เห็นคนหล่อเเล้วตาสว่างเลยเหรอจ๊ะ
"ครับ" นายโรคจิตพูดพร้อมกับนั่งที่ม้าหินข้างๆยัยนัทส่วนดิวก็นั่งข้างๆฉัน...โอ้วววมีความสุขจริงเลยอ่ะขอบคุณสวรรค์
"นั่งอ่านกันนี่ไม่ดื่มน้ำเลยเหรอครับเดี๋ยวฉันไปซื้อให้นะเเพมกับนัทจะดื่มน้ำอะไรดี??ส่วนทิวนายไปซื้อกับฉัน" ดิวที่สุภาพบุรุษตัวจริงเลยนะเนี๊ยะไม่เหมือนไอ้ทิวมาปุ๊ปก็นั่งหน้าสล๋อนเลย
"เเพมกับฉันชอบดื่มน้ำส้มจ๊ะ" ตอบเเทนฉันทำไมยะยัยนัทใครจ้างให้เธอพูดเเทนฉันเนี่ยเเต่ว่าก็ดีน้ำนางเอกมันจะเพิ่มบารมีความงามของฉัน โหะ ๆ
"นี่ฉันถามเธอจริงๆเหอะทำไมเธอต้องชวนไอ้ทิวมันนั่งด้วยฮ๊ะ??" หลังจากที่ดิวเเละไอ้ทิวเดินไปซื้อน้ำฉันก็เอ่ยปากถามยัยนัททันที
"ก็มารยาทน่ะเธอ"
"กล้าพูดเน๊อะมารยาทต่อหน้าคนหล่อเหรอไงยะทำไมเธอไม่ชวนดิวคนเดียวอ่ะเเบบว่า...นี่ดิวนั่งด้วยกันไหมส่วนนายน่ะทิวจะไปไหนก็ไป...ไรประมาณนี้น่ะ"
"บ้าเหรอใครเค้าจะชวนเเบบนั้นล่ะบ้า!!" เธอนั่นเเหละบ้าชวนไอ้โรคจิตมานั่งด้วยงูพิษชัดๆ
"คือว่านั่งตรงนี้ได้ไหมครับ" นี่มันเชิดกับนพที่เรียนอยู่ห้องเดียวกับฉันเเละยัยนัทนินา...
นพกับเชิดเนี่ยหน้าตาหล่อนะเเต่เสียดายเป็นตุ๊ดทั้งคู่เลยอ่ะ
"ไม่ได้!!" อ้าวกำทำไมเธอไปไล่เค้างั้นล่ะ -.-
"ยัยนัทให้เค้านั่งไปเถอะนะๆอย่าใจดำเลย" ฉันบอกยัยนัท
"ไม่เอาอ่ะตรงนี้ดิวกับทิวนั่งเเล้ว" ยัยนัทพูดพร้อมกับมองที่นายเชิดเเละนพ
"ฉันรู้เเต่ว่าให้เค้านั่งอีกสองคนก็ได้หนิ"
"ไมเอาอ่ะเต็มเเล้วไปนั่งที่อื่นดิโรงเรียนก็ออกจะใหญ่ทำไมต้องมานั่งโต๊ะนี้ด้วย" ยัยนัทเอ๋ยทำไมเธอไม่มองโต๊ะอื่นเลยว่ามันเต็มหมดเเล้ว
"งั้นไปเป็นไรครับเราสองคนไปอ่านกันที่โรงอาหารก็ได้...ไม่เป็นไรนะยัยนพไปหาที่นั่งในโรงอาหารก็ได้ผู้ชายเยอะดี" นี่เชิดจะพูดครับไปทำไมเนี่ยตู๊ดขนาดนี่ทำไมไม่พูดค่ะไปเลยล่ะเนี่ย ? ?
"นี่ยัยนัททำไมไล่เค้าอย่างนั้นล่ะ" ฉันถามยัยนัทเมื่อนพเเละเชิดเดินออกไปเเล้ว
"ก็เค้าเป็นกระเทยนิหนาฉันก็ไม่ได้มีปัญหาหรอกนะเรื่องนี้น่ะเเต่ว่าสองคนนี้น่ะหล่อใช่ย่อยที่ไหนเห็นเเล้วเสียดายน่ะเลยไม่อยากมอง" ฉันก็เสียดายเหมือนกันเเหละเเต่ทำไงได้ล่ะ...ถึงมันจะเเสลงใจไปนิดเเต่ว่าฉันก็อยากให้เค้านั่งอยู่ดีอ่ะเเบบว่าสงสารอ่ะเดินต๊วมเตี๊ยมๆกันสองคนเพื่อหาที่นั่ง (พูดซะหน้าเกียจเลยเธอ)
"เอาหน่าๆๆ"
"น้ำมาเเล้วครับผมนี่ของเเพมนะส่วนนี่ของนัท^^" ดิวพูดเเละวางน้ำให้ฉันเเละยัยนัท...หน้ารักเป็นบ้าเลยอ่ะคนไรทั้งเรียนเก่งทั้งหล่อเล่นบาสฯก็เก่งเเล้วยังเป็นประธานนักเรียนอีกผิดกลับนายทิวไม่เห็นมีไรดีเลยหน้าตาก็งั้นๆนิสัยนี่ยิ่งทุเรศเข้าไปใหญ่บ้ากามอีก...มีเเต่เห่ยกับเห่ย !!
"ขอบคุณจ๊ะดิว..."
"ขอบคุณนะจ๊ะดิว-ทิว" เธอไปขอบคุณไอ้ทิวมันทำไมเเค่ดิวคนเดียวก็พอเเล้ว
"เท่าไหร่เหรอ ? ? " ฉันกับยัยนัทพูดพลางทำถ้าหยิบกระเป๋าตังออกมาจากกระเป๋ากระโปรง
"ไม่เป็นไรหรอกครับ" ว่าเเล้วว่าดิวต้องตอบอย่างนี้โหะๆของฟรี..ยัยนัทก็ท่าจะคิดเหมือนฉันเพราะว่าฉันเเละยัยเพื่อนซี้นี่งกพอๆกันความจริงก็ถามไปเป็นมารยาทเท่านั้นเเหละเพราะว่าใครล่ะจะตอบว่า...น้ำส้มเเก้วล่ะสิบบาทสองเเก้วก็เป็นยี่สิบ...เเล้วนี่ยิ่งเป็นดิวนะเป็นไปไม่ได้เลยถ้าเกิดเป็นนายทิวล่ะไม่เเน่
"ขอบคุณจ๊ะ" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้ดิว
"^^" ดิวยิ้มตอบด้วยเเหะๆหน้ารักจิงๆเลยจากนั้นฉันก็นั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆจนผ่านไปสามชั่วโมง
"ทานข้าวเย็นมายังจะลูก" เเม่ถามฉันขณะที่ฉันเดินไปหาพ่อเเม่ที่ห้องรับเเขก
"เรียบร้อยเเล้วค่ะ...เเพมขอตัวขึ้นไปอาบน้ำเเล้วก็อ่านหนังสือก่อนนะค่ะ"
"จ๊ะลูก" เฮ้อ...เดือนหน้าก็เอ็นท์เเล้วสินะไม่อยากจบมอหกเลยอ่ะ...
เช้าวันต่อมา...
"นี่ยัยนัทตั้งเเต่วันนี้เป็นต้นไปนะหลังเลิกเรียนฉันว่าเรามาอ่านหนังสือเตรียมเอ็นท์กันดีกว่านะมันใกล้เข้ามาทุกทีเเล้วนะ" ฉันคุยกับยัยนัทที่โต๊ะม้าหินข้างโรงอาหาร
"คือเธอกำลังจะบอกว่าหลังจากวันนี้เธอจะอ่านหนังสือไม่เที่ยวใช่มั๊ย" ยัยนัทจะโกธรฉันไหมเนี่ยเพราะว่ายัยเพื่อนซี้ของฉันคนนี้เกียจการอ่านหนังสือเรียนมาที่สุดน่ะสิ
"ประมาณนั้นเเหละ"
"ก็ได้ฉันจะยอมอ่านเป็นเพื่อนเธอ" ดีใจสุดๆเลยยัยนัทยอมนั่งอ่านหนังสือหลังเลิกเรียนเป็นเพื่อนฉันเเล้ว
"สวัสดีครับ" เสียงคุ้นๆใครหว่า ? ? ยี้..ไอ้โรคจิตนี่นาทำไมต้องมาด้วยเนี่ยเห็นหน้าไอ้โรคจิตเเต่เช้าเลยอ่ะไม่มีความสุข..ระคายเคืองตาจริงๆเลยอ่ะ
"อ้าวทิวนั่งก่อนสิ" ชวนมันนั่งทำไมยัยนัท...ดิวก็ไม่ได้มาด้วยสักหน่อยเเทนที่เธอจะไล่มันไปไกลๆหูไกลๆตา
"ขอบคุณครับ...นี่เเพมเธอมองหาใครอยู่เหรอ ? ? ดิวเหรอ"
"ยี้มาเรียกชื่อฉันทำไมยะ" เเล้วนายรู้ได้ไงล่ะเนี่ยว่าฉันมองหาดิวสุดหล่อ
"ดิวน่ะไปประชุมอยู่...เเล้วอีกอย่างนึงเนี่ยนะเธอไม่ให้เรียกเธอว่าเเพมเเล้วจะให้ฉันเรียกว่าอะไรเเพมเพิ้ตเหรอไง ? ? " เออเนอะลืมไปเลยดิวเป็นประธานนักเรียน...เอ๊ะเมื่อกี้นายด่าฉันว่าเเพมเพิ๊ตใช่มั๊ยหาเรื่องเเต่เช้าเลยนะไอ้โรคจิต
"ฉันไม่ใช่เเพมเพิ๊ตนายนั้นเเหละไอ้โกเต๊ก"
"ทะลึ่งไอ้หญิงหื่นๆๆงั้นต่อไปนี้ฉันจะเรียกเธอว่าไรดีล่ะเนี่ยเเพมเพิ๊ตก็เรียกไม่ได้เเพมก็เรียกไม่ได้งั้นฉันเรียกเธอว่าหญิงหื่นล่ะกัน" นี่นายฉันบอกกี่หนเเล้วว่าฉันไม่ชอบคำว่าหญิงหื่น
"ไม่ต้องเรียกชื่อฉันเลยสักชื่อมันจะดีกว่านะเพราะฉันไม่อยากญาติดีกับนายรู้เอาไว้ซะด้วย!!"
"ยัยเเพมพอได้เเล้ว" เอาอีกเเล้วยัยนัทบ้านขายนักตัดบทเหรอไงยะตัดบทชาวบ้านเค้าไปทั่วเนี่ยเดี๊ยะให้ตำรวจจับเลยล่วงเกินสิธิส่วนบุคคลมากเลยอ่ะคนเค้าจะทะเลาะกันก็ไม่ได้
"ทำไมเธอต้องมาบอกฉันคนเดียวบอกไอ้บ้าทิวมันด้วยดิๆ"
"อ๊อดดดดดดดดด" ไอ้ออดโรงเรียนนี่มันจะดังไปถึงไหนล่ะเนี่ยรำคาญจริงๆเลยหันดูซะบ้างสิว่าคนเค้าทะเลาะกันอยู่จะทำอะไรก็ให้มันมีมารยาทหน่อยไม่ไช่คนเค้าทะเลาะกันอยู่อยู่ดีดีก็อ๊อดดดดดดดหยั่งนี้เสียมารยาทจริงๆเลยกลับบ้านไปให้พ่อเเม่ออดสั่งสอนไป (หาเรื่องเค้าไปทั่วเลยนะหล่อนเเม้เเต่ออดโรงเรียนยังไม่เว้น)
"ไปเรียนกันเหอะยัยนัทมันอ๊อดดดดดดดดเเละเดี๋ยวจะเข้าห้องสาย"
"บ๊ายๆนะทิว" ยัยนัทหันไปอำลาทิวก่อนที่จะจูงมือฉันเดินขึ้นห้องเรียน
"ไปบ๊ายบายมันหาอะไร"
"เอาหน่ายัยเเพมอย่าถามมากเลยไปเรียนกันได้เเล้ว" นี่เป็นครั้งเเรกเลยนะที่เธออยากจะเข้าห้องเรียนเร็วเนี่ย
เลิกเรียน...
"โอ๊ยง่วง" ยัยนัทตะโกนขึ้นในขณะที่กำลังนั่งติวหนังสือที่โต๊ะหมาหินข้างโรงอาหารอยู่
"อย่าบ่นหน่าใกล้เอ็นท์เเล้วเดี๋ยวก็เอ็นท์ไม่ติดหรอก" นี่นั่งอ่านหนังสือมาเเค่ห้านาทียัยนัทก็บ่นซะเเล้วจะรอดมั๊ยเนี่ย -.-
"โอ๊ยยยก็มันง่วงนิหว่าไม่ไหวเเล้วอ่ะขอนอนก่อนนะ" ยัยนัทพูดพร้อมกับฟุกหัวลงไปบนโต๊ะหิน
"สวัสดีครับ" ไอ้โรคจิตนายเสนอหน้ามาอีกเเละอะไรนักหนาเนี่ยว่างมากเหรอไงเเต่ยังดีที่คราวนี้ดิวมาด้วย (นิสัยคนเรา - - )
"อ้าวนั่งๆๆๆมาอ่านหนังสือกันเนี่ยฉันกำลังติวเตรียมเอ็นท์อยู่กับยัยเเพมพอดีเลยดิวกับทิวมานั่งด้วยกันสิ" ไหนว่าจะนอนไงเธอ ?? เห็นคนหล่อเเล้วตาสว่างเลยเหรอจ๊ะ
"ครับ" นายโรคจิตพูดพร้อมกับนั่งที่ม้าหินข้างๆยัยนัทส่วนดิวก็นั่งข้างๆฉัน...โอ้วววมีความสุขจริงเลยอ่ะขอบคุณสวรรค์
"นั่งอ่านกันนี่ไม่ดื่มน้ำเลยเหรอครับเดี๋ยวฉันไปซื้อให้นะเเพมกับนัทจะดื่มน้ำอะไรดี??ส่วนทิวนายไปซื้อกับฉัน" ดิวที่สุภาพบุรุษตัวจริงเลยนะเนี๊ยะไม่เหมือนไอ้ทิวมาปุ๊ปก็นั่งหน้าสล๋อนเลย
"เเพมกับฉันชอบดื่มน้ำส้มจ๊ะ" ตอบเเทนฉันทำไมยะยัยนัทใครจ้างให้เธอพูดเเทนฉันเนี่ยเเต่ว่าก็ดีน้ำนางเอกมันจะเพิ่มบารมีความงามของฉัน โหะ ๆ
"นี่ฉันถามเธอจริงๆเหอะทำไมเธอต้องชวนไอ้ทิวมันนั่งด้วยฮ๊ะ??" หลังจากที่ดิวเเละไอ้ทิวเดินไปซื้อน้ำฉันก็เอ่ยปากถามยัยนัททันที
"ก็มารยาทน่ะเธอ"
"กล้าพูดเน๊อะมารยาทต่อหน้าคนหล่อเหรอไงยะทำไมเธอไม่ชวนดิวคนเดียวอ่ะเเบบว่า...นี่ดิวนั่งด้วยกันไหมส่วนนายน่ะทิวจะไปไหนก็ไป...ไรประมาณนี้น่ะ"
"บ้าเหรอใครเค้าจะชวนเเบบนั้นล่ะบ้า!!" เธอนั่นเเหละบ้าชวนไอ้โรคจิตมานั่งด้วยงูพิษชัดๆ
"คือว่านั่งตรงนี้ได้ไหมครับ" นี่มันเชิดกับนพที่เรียนอยู่ห้องเดียวกับฉันเเละยัยนัทนินา...
นพกับเชิดเนี่ยหน้าตาหล่อนะเเต่เสียดายเป็นตุ๊ดทั้งคู่เลยอ่ะ
"ไม่ได้!!" อ้าวกำทำไมเธอไปไล่เค้างั้นล่ะ -.-
"ยัยนัทให้เค้านั่งไปเถอะนะๆอย่าใจดำเลย" ฉันบอกยัยนัท
"ไม่เอาอ่ะตรงนี้ดิวกับทิวนั่งเเล้ว" ยัยนัทพูดพร้อมกับมองที่นายเชิดเเละนพ
"ฉันรู้เเต่ว่าให้เค้านั่งอีกสองคนก็ได้หนิ"
"ไมเอาอ่ะเต็มเเล้วไปนั่งที่อื่นดิโรงเรียนก็ออกจะใหญ่ทำไมต้องมานั่งโต๊ะนี้ด้วย" ยัยนัทเอ๋ยทำไมเธอไม่มองโต๊ะอื่นเลยว่ามันเต็มหมดเเล้ว
"งั้นไปเป็นไรครับเราสองคนไปอ่านกันที่โรงอาหารก็ได้...ไม่เป็นไรนะยัยนพไปหาที่นั่งในโรงอาหารก็ได้ผู้ชายเยอะดี" นี่เชิดจะพูดครับไปทำไมเนี่ยตู๊ดขนาดนี่ทำไมไม่พูดค่ะไปเลยล่ะเนี่ย ? ?
"นี่ยัยนัททำไมไล่เค้าอย่างนั้นล่ะ" ฉันถามยัยนัทเมื่อนพเเละเชิดเดินออกไปเเล้ว
"ก็เค้าเป็นกระเทยนิหนาฉันก็ไม่ได้มีปัญหาหรอกนะเรื่องนี้น่ะเเต่ว่าสองคนนี้น่ะหล่อใช่ย่อยที่ไหนเห็นเเล้วเสียดายน่ะเลยไม่อยากมอง" ฉันก็เสียดายเหมือนกันเเหละเเต่ทำไงได้ล่ะ...ถึงมันจะเเสลงใจไปนิดเเต่ว่าฉันก็อยากให้เค้านั่งอยู่ดีอ่ะเเบบว่าสงสารอ่ะเดินต๊วมเตี๊ยมๆกันสองคนเพื่อหาที่นั่ง (พูดซะหน้าเกียจเลยเธอ)
"เอาหน่าๆๆ"
"น้ำมาเเล้วครับผมนี่ของเเพมนะส่วนนี่ของนัท^^" ดิวพูดเเละวางน้ำให้ฉันเเละยัยนัท...หน้ารักเป็นบ้าเลยอ่ะคนไรทั้งเรียนเก่งทั้งหล่อเล่นบาสฯก็เก่งเเล้วยังเป็นประธานนักเรียนอีกผิดกลับนายทิวไม่เห็นมีไรดีเลยหน้าตาก็งั้นๆนิสัยนี่ยิ่งทุเรศเข้าไปใหญ่บ้ากามอีก...มีเเต่เห่ยกับเห่ย !!
"ขอบคุณจ๊ะดิว..."
"ขอบคุณนะจ๊ะดิว-ทิว" เธอไปขอบคุณไอ้ทิวมันทำไมเเค่ดิวคนเดียวก็พอเเล้ว
"เท่าไหร่เหรอ ? ? " ฉันกับยัยนัทพูดพลางทำถ้าหยิบกระเป๋าตังออกมาจากกระเป๋ากระโปรง
"ไม่เป็นไรหรอกครับ" ว่าเเล้วว่าดิวต้องตอบอย่างนี้โหะๆของฟรี..ยัยนัทก็ท่าจะคิดเหมือนฉันเพราะว่าฉันเเละยัยเพื่อนซี้นี่งกพอๆกันความจริงก็ถามไปเป็นมารยาทเท่านั้นเเหละเพราะว่าใครล่ะจะตอบว่า...น้ำส้มเเก้วล่ะสิบบาทสองเเก้วก็เป็นยี่สิบ...เเล้วนี่ยิ่งเป็นดิวนะเป็นไปไม่ได้เลยถ้าเกิดเป็นนายทิวล่ะไม่เเน่
"ขอบคุณจ๊ะ" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้ดิว
"^^" ดิวยิ้มตอบด้วยเเหะๆหน้ารักจิงๆเลยจากนั้นฉันก็นั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆจนผ่านไปสามชั่วโมง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น