ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : นายโรคจิต ! !
ในที่สุดตอนนี้ก็ถึงพารากอนซะทีหลังจากที่นั่งรถฟังนายทิวเขาเทือกเขาโรคจิตนั่นร้องเพลงมาตลอดทางความจริงเสียงนายก็ไปเป็นนักร้องได้เลยนะเนี่ย...เเล้วฉันจะไปชมมันทำไมเนี้ยะ - - เเต่ยังไงถึงเป็นนะก็คงจะไม่มีเเฟนคลับเเน่ๆปากร้ายขนาดนี้ที่ฉันไม่หาด่านายเนี่ยก็เพราะว่าฉันเห็นดิวเค้าอยู่นะไม่งั้นนะนายไม่มีทางขับรถอย่างเป็นสุขเเน่ๆ
"ถึงซะทีงั้นเราเเยกทางกันเลยนะ" ฉันบอกกับดิวเเละนายโรคจิต
"อะไรเเยกไปไหน" ยัยนัทถามฉัน...ฉันพอจะเดาออกสีหน้าอย่างนี้มันมีความหมายทางจิตใจของเธอว่าอยากอยู่ใกล้ๆคนหล่ออีกนิด
"ออกนอกหน้าเกินไปเเล้วหล่อน" ฉันสะกิดเพื่อนฉันพร้อมกับพูดด้วยเสียงไม่ค่อยจะเบาเท่าไหร่หรืออาจเรียกว่าดังก็ได้ความจริงฉันก็อยากเดินกับดิวอยู่หรอกเเต่ว่าไอ้โรคจิตมันอยู่อ่ะไม่อยากเสี่ยง
"อื้มคือว่าไหนๆก็มาด้วยกันเเล้วอะนะไปด้วยกันเลยสิ" ดิวชวนฉันเเละยัยนัท
"นั่นสิยัยเเพมไปด้วยกันเลยดินะอย่าเรื่องมาก" ก็กำลังคิดอยู่เนี่ยอย่าเร่งได้ไหม
"ไปก็ได้ๆๆๆ" ฉันพูดพร้อมกับหันไปเชิ่ดหน้าใส่นายทิวเขาโรคจิต
"ฉันหิวเเล้วอ่ะไปกินข้าวกันดีกว่าเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง" เเหวะไอ้โรคจิตตะกละมาถึงก็กินเลยนะยะ
"อื้มฉันก็ว่างั้นนะไปกินด้วยกันหมดเลยทั้งสี่คนเนี่ยเเหละ...ว่าเเต่นายจะทานไรกันดีล่ะ" ดิวถามไอ้โรคจิต...ไปถามมันทำไมล่ะทำไมไม่ถามฉันหรือว่ายัยนัทก็ได้ฉันไม่อยากให้คนดีๆอย่างดิวไปคุยกับไอ้โรคจิตนั่นเลย
"เคเอฟซี" ไอ้โรคจิตพูดขึ้น
"อยากอึ๊มเหรอไงกินไก่ๆๆเนี่ยเป็นเกย์ป่ะ??" นี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ยพูดไม่คิดอีกเเล้วๆๆเสียภาพพจน์จริงๆเลยเเต่ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็ซะใจที่ได้ด่าไอ้โรคจิต
"นี่เธอจะบ้าเหรอพูดอะไรมีสมองบ้างรึเปล่าฉันไม่ได้อยากอึ๊มซักหน่อยไอ้ผู้หญิงหื่นเเล้วฉันก็ไม่ได้เป็นเกย์ด้วย" นายมันจะมากเกินไปเเล้วนะนายด่าฉันว่าหื่นต่อหน้าดิวเนี่ยนะนายรู้ไหมว่าคำว่าหื่นเนี่ยมันทำลายชื่อเสียงฉันอย่างรุนเเรงเลยนะ (ชื่อเสียงอะไร ? ? ) เเต่ความจริงฉันก็อยากกินเคเอฟซีเหมือนกันเเหละเเหะๆเเต่ว่ามันก็อดไม่ได้ที่จะหาเรื่องอ่ะเห็นเเล้วหมันไส้
"เออฉันล้อเล่นขำๆเอาเป็นว่านายจะเลี้ยงใช่ไหม" ต้องพูดดีเข้าไว้เดี๋ยวมันไม่เลี้ยง
"เออ"
"อื้มฉันว่าเราไปกันได้เเล้วนะทะเลาะกันที่ลานจอดรถเนี่ยมันไม่ค่อยจะงามเลยนะจ๊ะเพื่อนจ๋า" นี่ยัยนัทเธอมองหน้าฉันทำไมเธอต้องมองหน้ามันนู้นเข้าข้างมันอยู่ได้ที่ฉันกัดกับมันก็เพราะเธอเนี๊ยะเเหละที่เอาเเต่เข้าข้างมันเห็นเเล้วหมันไส้เข้าข้างดิวนี่ยังว่าไปอย่างเเต่ไอ้นี่มันโรคจิตชัดๆ เชอะ ! !
"เออไปก็ไปฉันก็ไม่ชอบกัดกับหมาเเถวนี้เหมือนกันอายยาม"
"เธอว่าใครเป็นหมา ! ! " ว่านายนั่นเเหละโง่ๆๆๆว่าตัวเองยังไม่รู้อีกใช้อะไรทำสมอง
"ฉันว่าพอเถอะนะอย่าทะเลาะกันเลยนะไปกันได้เเล้วฉันก็เริ่มหิวเเล้วยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงเลย" ใช่ๆๆดิวพูดถูกอย่าไปทะเลาะกับมันเลยเสียเวลาโดยใช่เรื่อง (ดิวเค้าพูดอย่างนั้นตั้นเเต่เมื่อไหร่ยะเค้าบอกว่าอย่าทะเลาะกันไม่ใช่อย่าไปทะเลาะกับมัน-.-)
"งั้นไปกันดีกว่าฉันก็ไม่อยากเสียเวลายืนคุยกับพวกพูดไม่รู้เรื่องเหมือนกันหิวจะตายอยู่เเล้ว" นายโรคจิตพูดพร้อมกับเดินนำหน้าไปกับดิว...นี่นายด่าฉันเหรอนายด่าฉันพูดไม่รู้เรื่องเหรอมากไปเเล้วนะยะนายนั่นเเหละที่มาหาเรื่องฉันก่อน (มั้ง)
"นี่นาย..." ยัยนัทเธอจะเอามือมาปิดปากฉันทำไมเธอไม่เห็นเหรอไงว่ามนด่าฉันน่ะฉันไม่เเพ้มันง่ายๆหรอกอีกอย่างมือเธอเค็มก็เค็มไม่เห็นอร่อยเลย
"เธอจะหาเรื่องเค้าอีกทำไมต่อหน้าคนหล่อเชียวนะเเก...เเถมตั้งสองคนเเกน่ะพอได้เเล้วเลิกหาเรื่องทิวเค้าได้เเล้ว" คนหล่ออีกเเล้วเหรอดิวหล่อคนเดียวส่วนอีกตัวอ่ะโรคจิต
"เออฉันจะพยายามล่ะกัน...ถ้าได้นะ" นี่ฉันถือว่านายเป็นเพื่อนดิวนะเนี่ยไม่งั้นนะนายเจอเเน่
"ไม่ต้องถ้าเลยต้องได้เข้าใจไหม" เธอเป็นเเม่หรือเป็นเพื่อนฉันกันเเน่ห๊ะยัยนัท
"เออๆๆๆ"
ณ ร้านเคเอฟซี
"เเพมกับนัทจะทานอะไรกันดีครับ" ดิวนี่สุภาพบุรุษเป็นบ้าเลยอ่ะไม่รู้ทนคบไอ้บ้านี่ได้ไง
"ฉันว่านะดิวไม่ต้องพูดครับหรอกมันเเปลกเป็นทางการเกินไปน่ะยังไงเราก็รุ่นเดียวกันพูดเเบบธรรมดาเหอะ" ยัยนัทบอกดิว...อื้มฉันก็ว่างั้นพูดครับเเล้วมันเป็นทางการเกินมันดูเหมือนกันฉันเป็นสุภาพสตรีผู้เลอโฉมยังไงไม่รู้ [-_-:]
"อื้มก็ได้ๆ...ว่าเเต่จะทานอะไรกันล่ะ" ดิวนี่หน้ารักเป็นบ้าเลยอ่ะ
"อะไรก็ได้น่ะเเล้วเเต่เหอะฉันกับยัยนัทน่ะไม่เรื่องมากอยู่เเล้วล่ะ" ต้องวางมาดเป็นคนไม่เรื่องมากเพราะว่าวันนี้ดิวมาด้วยเพราะว่าปกติฉันกับยัยนัทจะกินไรเเต่ละอย่างเนี่ยใช้เวลาเลือกเกือบครึ่งชั่วโมง
"อื้มใช่เราสองคนไม่เรื่องมากหรอกเน๊อะ" ยัยนัทพูดพร้อมกับยิ้มเจื่อนๆ
"เน๊อะๆไม่เรื่องมากเลย...ไม่เค๊ยไม่เคย" ฉันพูดพร้อมกับเอาไหล่ตัวเองไปสกิดกับไหล่ยัยนัท
"โอเครู้เเล้วว่าไม่เรื่องมาก" พูดจากวนประสาทอย่างนี้จะใครซะอีกล่ะถ้าไม่ใช่ไอ้โรคจิต
"เสียมารยาทฉันคุยกับดิวเเล้วก็ยัยนัทอยู่ไม่เกี่ยวกับนาย" อย่างนี้เค้าเรียกว่าสอใส่เกือก
"เอ้าอย่าลืมดิว่าฉันเป็นคนเลี้ยงมื้อนี้ถ้าไม่ให้ฉันรู้ด้วยเเล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าเธอจะกินอะไร" เออ ! ! ลืมไปว่านายเลี้ยง
"กินอะไรก็ได้" ฉันพูดด้วยสีหน้ารำคาญสุดฤทธิ์
"ฉันรู้เเล้วว่าเธอไม่เรื่องมากไปนั่งได้เเล้วปั๊ย" นี่นายไล่ฉันเหรอ...งั้นฉันไม่ไปยืนอยู่ตรงนี้เเหละฉันไม่ชอบให้คนมาไล่รู้ไว้ซะ
"..." ฉันไม่ได้เถียงกลับเเต่อย่างใดเเต่ว่ายืนเหมือนคนไม่ได้ยิน
"นี่เธอยืนทำบึ๊ยอะไรไปนั่งปั๊ย" เชอะ ! ! ยิ่งไล่ยิ่งไม่ไป
"ยัยเเพมฉันเราว่าไปนั่งกันเถอะนะ" ก็ฉันไม่เเพ้หนิเรื่องอะไรต้องเชื่อฟังไอ้โรคจิตนี่ฉันไม่ใช่หมานะ
"ฉันว่าเเพมไปนั่งก่อนเถอะเดี๋ยวฉันกับทิวตามไป" ดิวเรียกชื่อฉันโอ้วสวรรค์ >,,<
"นั่นดิยัยเเพมไปกันเถอะไปนั่งได้เเล้วยืนเป็นหุ่นทำไม" ไปก็ได้เพราะว่าดิวสั่งนะเนี้ยะฉันถึงยอมไปนั่งเเต่ยังไงนั่นก็ไม่ได้หมายถึงฉันเเพ้ไอ้ทิวโรคจิตนั่นอยู่ดี
"นี่เธอจะเอาชนะทิวสุดหน้าเลิฟไปทำไมยะ" ทันทีที่นั่งลงที่โต๊ะยัยนัทเพื่อนซี้ก็ถามฉันทันที
"ก็มันอดไม่ได้อ่ะมันกวนประสาทอ่ะไม่ถูกชะตาอ่ะเข้าใจป่ะ"
"ฉันเข้าใจเเต่ว่าฉันก็เห็นเธอไปหาเรื่องเค้าก่อนทุกทีเลยอ่ะ" เข้าข้างคนหล่ออยู่นั่นเเหละ
"นี่เธอไม่เห็นเหรอเมื่อกี้อ่ะมันหาเรื่องฉันก่อนชัดๆนี่ขนาดว่าฉันพยายามไม่เถียงมันกลับเเล้วนะ"
"งั้นก็พยายามให้มากกว่านี้นะยะ"
"เออจะพยายามเพราะฉันเองก็ไม่อยากเสียเวลาเถียงกับไอ้คนอย่างนั้นเหมือนกัน"
"ขอให้ทำได้เหอะ" ทำไมจะรักษาหน้าอีกเหรอไงฉันว่านะรักษาเเค่กับดิวก็พอกับไอ้โรคจิตนะอย่าไปสนมันเลย
"ไก่สดๆร้อนๆมาเเล้ว" ทิวพูดพร้อมกับวางถาดอาหารลงบนโต๊ะ...นี่นายจะพูดหาสวรรค์วิมารอะไรยะอายชาวบ้านเค้าวางเงียบๆไม่ได้เหรอไง
"อ่ะนี่ของเธอนะนัท" ไอ้โรคจิตพูดพร้อมกับหยิบไก่ให้ยัยนัท
"ส่วนนี่ของเธอ" ไอ้โรคจิตหยิบไก่ให้ฉัน...ตูดเนี่ยนะมีเเต่ไขมันฉันไม่ชอบทีนัทยังได้น่องเลยอ่ะ
"ตูดไก่ ! !" ฉันตะโกนลั่นจนคนเค้าหันมามองกันหมดเเต่นี่ไม่ใช่เวลาอายเพราะนี่มันคือเวลาที่ฉันจะต้องโวยวาย
"ก็ไหนบอกว่าไม่เรื่องมากไง"
"นี่นายจงใจจะเเกล้งฉันใช่ไหม ! !" ฉันลดโวลุ่มลงมานิดนึง
"ฉันจะไปรู้เหรอว่าเธอชอบกินอะไรก็เห็นหน้าเธอเหมือนตูดฉันก็เลยซื้อตูดมาให้" กรี๊ดดดนายด่าฉันหน้าเหมือนตูดเหรอเดี๋ยวมีปั๊ดอ่ะ
"ไอ้บ้าทิวไอ้โรคจิตฉันไม่กินเเล้วเชอะไม่ง้อหรอก! !"
"เเล้วใครง้อเธอ" นายนี่มันกวนๆๆๆที่สุดไม่ไหวเเล้วโว้ย
"มันจะมากไปเเล้วนะด่าฉันหน้าตูดเนี๊ยะเเล้วยังจะมากวนฉันอีก"
"ใครด่าเธอหน้าตูด...ฉันด่าว่าเธอหน้าตูดไก่ตังหาก ฮ่าๆๆ" ต๊ายยยยหนักกว่าเดิมอีกตูดไก่มันก็ต้องมีขี้ไก่ดิขี้ไก่มันสีเขียวอีกเเหวะกินไม่ลงเเล้ว
"นี่นายฉันจะบอกอะไรให้นะถ้าฉันตูดไก่นายมันก็ตูดบาบูนเหมือนกันเเหละ"
"นี่เธอไอ้ตูดเป็ด"
"ไอ้ตูดควาย"
"ยัยตูดงู"
"งูมันมีตูดด้วยเหรอไอ้ทิวโง่ๆๆๆ"
"โอเคๆฉันไม่หาเรื่องเธอเเละกินไปได้เเล้วเนี่ยตูดไก่เนี้ยะ" ฉันกล้มไปมองตูดไก่ในจาน...ยี้กินไมลงเเล้วตูดไก่ขี้ไก่เเหวะ
"ไอ้บ้าทิวไอ้โรคจิตไม่กงไม่กินมันเเล้วไอ้ตูดไก่บ้าบอเนี่ย! !"
"งั้นเเพมจะกินอะไรล่ะเดี๋ยวฉันไปสั่งใหม่ไหม" ดิวที่สุภาพบุรุษจริงเลยอ่ะปลื้มค่ะปลื้ม
"ไม่เป็นไรหรอกฉันไม่หิวเเล้วล่ะเห็นหน้าไอ้ตูดบาบูนเเล้วกินไม่ลง" ฉันพูดพร้อมกับหันไปจ้องหน้าไอ้ทิวโรคจิต
"ยัยหน้าตูดไก่ๆ" นี่นายไม่เลิกใช่ไหมได้ๆๆ
"อื้ม...อย่าทะเลาะกันเลยนะ" ยัยนัทพูดขึ้นเพื่อตัดบทนี่ยัยนัทถามไรหน่อยเหอะทำไมชอบตัดบทตอนที่นายบ้านั่นต้องพูดคนสุดท้ายด้วยห๊ะอย่างนี้มันก็เหมือนฉันเเพ้ดิไม่ยอมหรอก
"ไอ้หน้าบาบูนโรคจิตไอ้ลิงบ้ากามไอ้.."
"ยัยผู้หญิงหน้าตูดไก่ทอด" ตายๆๆๆนายด่าฉันตูดไก่ทอดเหรอ
"อย่าทะเลาะกันเลยนะนี่มันในห้างนะไม่ดี๊ไม่ดี" ยัยนัทเธอเป็นนักตัดบทเหรอไงห๊ะเมื่อกี้ก็ลานจอดรถทีนี้ก็ห้าง
"ฝากไว้ก่อนเหอะ" ฉันพูดพร้อมกับยกมือเท้าคาง
"เเล้วอย่าลืมเอาคืนล่ะ" นี่ฉันอุสาห์หยุดเเล้วนะนายยังไม่เลิกใช่มั๊ย
"คือฉันว่านะอย่าเพิ่งทะเลาะกันเลยนะทานต่อเหอะนะเเล้วเเพมไม่ทานอะไรเเล้วจริงๆเหรอไม่หิวเหรอ" ก็ได้ฉันถือว่าเกรงใจดิวนะเนี่ยไม่งั้นนะฉันไม่มีวันยอมเเพ้นายนี่เด็ดขาด ! !
"ไม่เป็นไรหรอกดิวฉันน่ะไม่หิวจริงๆเเล้วก็กินไม่ลงด้วย" ฉันพูดกับดิวเเละหันไปค้อนใส่ไอ้ทิวโรคจิตเเต่ว่านายทิวไม่ได้สังเกตุยังไงคราวนี้ฉันก็ถือว่าฉันชนะเพราะว่าฉันค้อนนายเเต่นายไม่ได้ค้อนกลับ เชอะ! ! จำไว้ซะว่านายไม่มีทางมาชนะฉันหรอกยะ
"ถึงซะทีงั้นเราเเยกทางกันเลยนะ" ฉันบอกกับดิวเเละนายโรคจิต
"อะไรเเยกไปไหน" ยัยนัทถามฉัน...ฉันพอจะเดาออกสีหน้าอย่างนี้มันมีความหมายทางจิตใจของเธอว่าอยากอยู่ใกล้ๆคนหล่ออีกนิด
"ออกนอกหน้าเกินไปเเล้วหล่อน" ฉันสะกิดเพื่อนฉันพร้อมกับพูดด้วยเสียงไม่ค่อยจะเบาเท่าไหร่หรืออาจเรียกว่าดังก็ได้ความจริงฉันก็อยากเดินกับดิวอยู่หรอกเเต่ว่าไอ้โรคจิตมันอยู่อ่ะไม่อยากเสี่ยง
"อื้มคือว่าไหนๆก็มาด้วยกันเเล้วอะนะไปด้วยกันเลยสิ" ดิวชวนฉันเเละยัยนัท
"นั่นสิยัยเเพมไปด้วยกันเลยดินะอย่าเรื่องมาก" ก็กำลังคิดอยู่เนี่ยอย่าเร่งได้ไหม
"ไปก็ได้ๆๆๆ" ฉันพูดพร้อมกับหันไปเชิ่ดหน้าใส่นายทิวเขาโรคจิต
"ฉันหิวเเล้วอ่ะไปกินข้าวกันดีกว่าเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง" เเหวะไอ้โรคจิตตะกละมาถึงก็กินเลยนะยะ
"อื้มฉันก็ว่างั้นนะไปกินด้วยกันหมดเลยทั้งสี่คนเนี่ยเเหละ...ว่าเเต่นายจะทานไรกันดีล่ะ" ดิวถามไอ้โรคจิต...ไปถามมันทำไมล่ะทำไมไม่ถามฉันหรือว่ายัยนัทก็ได้ฉันไม่อยากให้คนดีๆอย่างดิวไปคุยกับไอ้โรคจิตนั่นเลย
"เคเอฟซี" ไอ้โรคจิตพูดขึ้น
"อยากอึ๊มเหรอไงกินไก่ๆๆเนี่ยเป็นเกย์ป่ะ??" นี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ยพูดไม่คิดอีกเเล้วๆๆเสียภาพพจน์จริงๆเลยเเต่ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็ซะใจที่ได้ด่าไอ้โรคจิต
"นี่เธอจะบ้าเหรอพูดอะไรมีสมองบ้างรึเปล่าฉันไม่ได้อยากอึ๊มซักหน่อยไอ้ผู้หญิงหื่นเเล้วฉันก็ไม่ได้เป็นเกย์ด้วย" นายมันจะมากเกินไปเเล้วนะนายด่าฉันว่าหื่นต่อหน้าดิวเนี่ยนะนายรู้ไหมว่าคำว่าหื่นเนี่ยมันทำลายชื่อเสียงฉันอย่างรุนเเรงเลยนะ (ชื่อเสียงอะไร ? ? ) เเต่ความจริงฉันก็อยากกินเคเอฟซีเหมือนกันเเหละเเหะๆเเต่ว่ามันก็อดไม่ได้ที่จะหาเรื่องอ่ะเห็นเเล้วหมันไส้
"เออฉันล้อเล่นขำๆเอาเป็นว่านายจะเลี้ยงใช่ไหม" ต้องพูดดีเข้าไว้เดี๋ยวมันไม่เลี้ยง
"เออ"
"อื้มฉันว่าเราไปกันได้เเล้วนะทะเลาะกันที่ลานจอดรถเนี่ยมันไม่ค่อยจะงามเลยนะจ๊ะเพื่อนจ๋า" นี่ยัยนัทเธอมองหน้าฉันทำไมเธอต้องมองหน้ามันนู้นเข้าข้างมันอยู่ได้ที่ฉันกัดกับมันก็เพราะเธอเนี๊ยะเเหละที่เอาเเต่เข้าข้างมันเห็นเเล้วหมันไส้เข้าข้างดิวนี่ยังว่าไปอย่างเเต่ไอ้นี่มันโรคจิตชัดๆ เชอะ ! !
"เออไปก็ไปฉันก็ไม่ชอบกัดกับหมาเเถวนี้เหมือนกันอายยาม"
"เธอว่าใครเป็นหมา ! ! " ว่านายนั่นเเหละโง่ๆๆๆว่าตัวเองยังไม่รู้อีกใช้อะไรทำสมอง
"ฉันว่าพอเถอะนะอย่าทะเลาะกันเลยนะไปกันได้เเล้วฉันก็เริ่มหิวเเล้วยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงเลย" ใช่ๆๆดิวพูดถูกอย่าไปทะเลาะกับมันเลยเสียเวลาโดยใช่เรื่อง (ดิวเค้าพูดอย่างนั้นตั้นเเต่เมื่อไหร่ยะเค้าบอกว่าอย่าทะเลาะกันไม่ใช่อย่าไปทะเลาะกับมัน-.-)
"งั้นไปกันดีกว่าฉันก็ไม่อยากเสียเวลายืนคุยกับพวกพูดไม่รู้เรื่องเหมือนกันหิวจะตายอยู่เเล้ว" นายโรคจิตพูดพร้อมกับเดินนำหน้าไปกับดิว...นี่นายด่าฉันเหรอนายด่าฉันพูดไม่รู้เรื่องเหรอมากไปเเล้วนะยะนายนั่นเเหละที่มาหาเรื่องฉันก่อน (มั้ง)
"นี่นาย..." ยัยนัทเธอจะเอามือมาปิดปากฉันทำไมเธอไม่เห็นเหรอไงว่ามนด่าฉันน่ะฉันไม่เเพ้มันง่ายๆหรอกอีกอย่างมือเธอเค็มก็เค็มไม่เห็นอร่อยเลย
"เธอจะหาเรื่องเค้าอีกทำไมต่อหน้าคนหล่อเชียวนะเเก...เเถมตั้งสองคนเเกน่ะพอได้เเล้วเลิกหาเรื่องทิวเค้าได้เเล้ว" คนหล่ออีกเเล้วเหรอดิวหล่อคนเดียวส่วนอีกตัวอ่ะโรคจิต
"เออฉันจะพยายามล่ะกัน...ถ้าได้นะ" นี่ฉันถือว่านายเป็นเพื่อนดิวนะเนี่ยไม่งั้นนะนายเจอเเน่
"ไม่ต้องถ้าเลยต้องได้เข้าใจไหม" เธอเป็นเเม่หรือเป็นเพื่อนฉันกันเเน่ห๊ะยัยนัท
"เออๆๆๆ"
ณ ร้านเคเอฟซี
"เเพมกับนัทจะทานอะไรกันดีครับ" ดิวนี่สุภาพบุรุษเป็นบ้าเลยอ่ะไม่รู้ทนคบไอ้บ้านี่ได้ไง
"ฉันว่านะดิวไม่ต้องพูดครับหรอกมันเเปลกเป็นทางการเกินไปน่ะยังไงเราก็รุ่นเดียวกันพูดเเบบธรรมดาเหอะ" ยัยนัทบอกดิว...อื้มฉันก็ว่างั้นพูดครับเเล้วมันเป็นทางการเกินมันดูเหมือนกันฉันเป็นสุภาพสตรีผู้เลอโฉมยังไงไม่รู้ [-_-:]
"อื้มก็ได้ๆ...ว่าเเต่จะทานอะไรกันล่ะ" ดิวนี่หน้ารักเป็นบ้าเลยอ่ะ
"อะไรก็ได้น่ะเเล้วเเต่เหอะฉันกับยัยนัทน่ะไม่เรื่องมากอยู่เเล้วล่ะ" ต้องวางมาดเป็นคนไม่เรื่องมากเพราะว่าวันนี้ดิวมาด้วยเพราะว่าปกติฉันกับยัยนัทจะกินไรเเต่ละอย่างเนี่ยใช้เวลาเลือกเกือบครึ่งชั่วโมง
"อื้มใช่เราสองคนไม่เรื่องมากหรอกเน๊อะ" ยัยนัทพูดพร้อมกับยิ้มเจื่อนๆ
"เน๊อะๆไม่เรื่องมากเลย...ไม่เค๊ยไม่เคย" ฉันพูดพร้อมกับเอาไหล่ตัวเองไปสกิดกับไหล่ยัยนัท
"โอเครู้เเล้วว่าไม่เรื่องมาก" พูดจากวนประสาทอย่างนี้จะใครซะอีกล่ะถ้าไม่ใช่ไอ้โรคจิต
"เสียมารยาทฉันคุยกับดิวเเล้วก็ยัยนัทอยู่ไม่เกี่ยวกับนาย" อย่างนี้เค้าเรียกว่าสอใส่เกือก
"เอ้าอย่าลืมดิว่าฉันเป็นคนเลี้ยงมื้อนี้ถ้าไม่ให้ฉันรู้ด้วยเเล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าเธอจะกินอะไร" เออ ! ! ลืมไปว่านายเลี้ยง
"กินอะไรก็ได้" ฉันพูดด้วยสีหน้ารำคาญสุดฤทธิ์
"ฉันรู้เเล้วว่าเธอไม่เรื่องมากไปนั่งได้เเล้วปั๊ย" นี่นายไล่ฉันเหรอ...งั้นฉันไม่ไปยืนอยู่ตรงนี้เเหละฉันไม่ชอบให้คนมาไล่รู้ไว้ซะ
"..." ฉันไม่ได้เถียงกลับเเต่อย่างใดเเต่ว่ายืนเหมือนคนไม่ได้ยิน
"นี่เธอยืนทำบึ๊ยอะไรไปนั่งปั๊ย" เชอะ ! ! ยิ่งไล่ยิ่งไม่ไป
"ยัยเเพมฉันเราว่าไปนั่งกันเถอะนะ" ก็ฉันไม่เเพ้หนิเรื่องอะไรต้องเชื่อฟังไอ้โรคจิตนี่ฉันไม่ใช่หมานะ
"ฉันว่าเเพมไปนั่งก่อนเถอะเดี๋ยวฉันกับทิวตามไป" ดิวเรียกชื่อฉันโอ้วสวรรค์ >,,<
"นั่นดิยัยเเพมไปกันเถอะไปนั่งได้เเล้วยืนเป็นหุ่นทำไม" ไปก็ได้เพราะว่าดิวสั่งนะเนี้ยะฉันถึงยอมไปนั่งเเต่ยังไงนั่นก็ไม่ได้หมายถึงฉันเเพ้ไอ้ทิวโรคจิตนั่นอยู่ดี
"นี่เธอจะเอาชนะทิวสุดหน้าเลิฟไปทำไมยะ" ทันทีที่นั่งลงที่โต๊ะยัยนัทเพื่อนซี้ก็ถามฉันทันที
"ก็มันอดไม่ได้อ่ะมันกวนประสาทอ่ะไม่ถูกชะตาอ่ะเข้าใจป่ะ"
"ฉันเข้าใจเเต่ว่าฉันก็เห็นเธอไปหาเรื่องเค้าก่อนทุกทีเลยอ่ะ" เข้าข้างคนหล่ออยู่นั่นเเหละ
"นี่เธอไม่เห็นเหรอเมื่อกี้อ่ะมันหาเรื่องฉันก่อนชัดๆนี่ขนาดว่าฉันพยายามไม่เถียงมันกลับเเล้วนะ"
"งั้นก็พยายามให้มากกว่านี้นะยะ"
"เออจะพยายามเพราะฉันเองก็ไม่อยากเสียเวลาเถียงกับไอ้คนอย่างนั้นเหมือนกัน"
"ขอให้ทำได้เหอะ" ทำไมจะรักษาหน้าอีกเหรอไงฉันว่านะรักษาเเค่กับดิวก็พอกับไอ้โรคจิตนะอย่าไปสนมันเลย
"ไก่สดๆร้อนๆมาเเล้ว" ทิวพูดพร้อมกับวางถาดอาหารลงบนโต๊ะ...นี่นายจะพูดหาสวรรค์วิมารอะไรยะอายชาวบ้านเค้าวางเงียบๆไม่ได้เหรอไง
"อ่ะนี่ของเธอนะนัท" ไอ้โรคจิตพูดพร้อมกับหยิบไก่ให้ยัยนัท
"ส่วนนี่ของเธอ" ไอ้โรคจิตหยิบไก่ให้ฉัน...ตูดเนี่ยนะมีเเต่ไขมันฉันไม่ชอบทีนัทยังได้น่องเลยอ่ะ
"ตูดไก่ ! !" ฉันตะโกนลั่นจนคนเค้าหันมามองกันหมดเเต่นี่ไม่ใช่เวลาอายเพราะนี่มันคือเวลาที่ฉันจะต้องโวยวาย
"ก็ไหนบอกว่าไม่เรื่องมากไง"
"นี่นายจงใจจะเเกล้งฉันใช่ไหม ! !" ฉันลดโวลุ่มลงมานิดนึง
"ฉันจะไปรู้เหรอว่าเธอชอบกินอะไรก็เห็นหน้าเธอเหมือนตูดฉันก็เลยซื้อตูดมาให้" กรี๊ดดดนายด่าฉันหน้าเหมือนตูดเหรอเดี๋ยวมีปั๊ดอ่ะ
"ไอ้บ้าทิวไอ้โรคจิตฉันไม่กินเเล้วเชอะไม่ง้อหรอก! !"
"เเล้วใครง้อเธอ" นายนี่มันกวนๆๆๆที่สุดไม่ไหวเเล้วโว้ย
"มันจะมากไปเเล้วนะด่าฉันหน้าตูดเนี๊ยะเเล้วยังจะมากวนฉันอีก"
"ใครด่าเธอหน้าตูด...ฉันด่าว่าเธอหน้าตูดไก่ตังหาก ฮ่าๆๆ" ต๊ายยยยหนักกว่าเดิมอีกตูดไก่มันก็ต้องมีขี้ไก่ดิขี้ไก่มันสีเขียวอีกเเหวะกินไม่ลงเเล้ว
"นี่นายฉันจะบอกอะไรให้นะถ้าฉันตูดไก่นายมันก็ตูดบาบูนเหมือนกันเเหละ"
"นี่เธอไอ้ตูดเป็ด"
"ไอ้ตูดควาย"
"ยัยตูดงู"
"งูมันมีตูดด้วยเหรอไอ้ทิวโง่ๆๆๆ"
"โอเคๆฉันไม่หาเรื่องเธอเเละกินไปได้เเล้วเนี่ยตูดไก่เนี้ยะ" ฉันกล้มไปมองตูดไก่ในจาน...ยี้กินไมลงเเล้วตูดไก่ขี้ไก่เเหวะ
"ไอ้บ้าทิวไอ้โรคจิตไม่กงไม่กินมันเเล้วไอ้ตูดไก่บ้าบอเนี่ย! !"
"งั้นเเพมจะกินอะไรล่ะเดี๋ยวฉันไปสั่งใหม่ไหม" ดิวที่สุภาพบุรุษจริงเลยอ่ะปลื้มค่ะปลื้ม
"ไม่เป็นไรหรอกฉันไม่หิวเเล้วล่ะเห็นหน้าไอ้ตูดบาบูนเเล้วกินไม่ลง" ฉันพูดพร้อมกับหันไปจ้องหน้าไอ้ทิวโรคจิต
"ยัยหน้าตูดไก่ๆ" นี่นายไม่เลิกใช่ไหมได้ๆๆ
"อื้ม...อย่าทะเลาะกันเลยนะ" ยัยนัทพูดขึ้นเพื่อตัดบทนี่ยัยนัทถามไรหน่อยเหอะทำไมชอบตัดบทตอนที่นายบ้านั่นต้องพูดคนสุดท้ายด้วยห๊ะอย่างนี้มันก็เหมือนฉันเเพ้ดิไม่ยอมหรอก
"ไอ้หน้าบาบูนโรคจิตไอ้ลิงบ้ากามไอ้.."
"ยัยผู้หญิงหน้าตูดไก่ทอด" ตายๆๆๆนายด่าฉันตูดไก่ทอดเหรอ
"อย่าทะเลาะกันเลยนะนี่มันในห้างนะไม่ดี๊ไม่ดี" ยัยนัทเธอเป็นนักตัดบทเหรอไงห๊ะเมื่อกี้ก็ลานจอดรถทีนี้ก็ห้าง
"ฝากไว้ก่อนเหอะ" ฉันพูดพร้อมกับยกมือเท้าคาง
"เเล้วอย่าลืมเอาคืนล่ะ" นี่ฉันอุสาห์หยุดเเล้วนะนายยังไม่เลิกใช่มั๊ย
"คือฉันว่านะอย่าเพิ่งทะเลาะกันเลยนะทานต่อเหอะนะเเล้วเเพมไม่ทานอะไรเเล้วจริงๆเหรอไม่หิวเหรอ" ก็ได้ฉันถือว่าเกรงใจดิวนะเนี่ยไม่งั้นนะฉันไม่มีวันยอมเเพ้นายนี่เด็ดขาด ! !
"ไม่เป็นไรหรอกดิวฉันน่ะไม่หิวจริงๆเเล้วก็กินไม่ลงด้วย" ฉันพูดกับดิวเเละหันไปค้อนใส่ไอ้ทิวโรคจิตเเต่ว่านายทิวไม่ได้สังเกตุยังไงคราวนี้ฉันก็ถือว่าฉันชนะเพราะว่าฉันค้อนนายเเต่นายไม่ได้ค้อนกลับ เชอะ! ! จำไว้ซะว่านายไม่มีทางมาชนะฉันหรอกยะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น