เจ้าของเเว่นตากับคุณชายสายลับ

ลำดับตอนที่ #3 : เวรกรรม

"ในที่สุดก็เลิกเรียนซักทีหลังจากเรียนมาตั้งสี่ชั่วโมง"  ยัยนัทพูดทันทีที่ก้าวขาออกมานอกห้องเรียน...คือว่าโรงเรียนของฉันเนี่ยนักเรียนมอหกจะเลิกเรียนเที่ยงโชคดีจริงๆที่อยู่มอหกหลังจากทนเลิกเรียนบ่ายสามโมงมาห้าปีเต็มเเต่เรียนก็สนุกไปอีกเเบบ อิอิ
"เธอก็พูดซะเว่อร์เเค่สี่ชั่วโมงเอง"
"ไปไหนต่อดีอ่ะ"  เอาอีกเเล้วยัยนัทตั้งเเต่ขึ้นมอหกนี่รู้สึกว่าพอเลิกเรียนต้องชวนไปเที่ยวต่อประจำเลย
"เที่ยวอีกเเล้วเหรอ"
"หน่าๆๆสนุกดีออกเรียนเสร็จก็ต้องมีเที่ยวจริงมั๊ย??"  ฉันขอบอกว่าไม่จริงเลยเที่ยวจนไม่มีที่จะเที่ยวเเล้วเนี๊ยะ
"จะไปไหนล่ะ"  ความจริงเเล้วก็อยากไปเที่ยวเหมือนกันเเหละถ้าเธอไปฉันก็ไปเรื่องอะไรต้องดักดารเพียงผู้เดี๋ยวล่ะ โฮ๊ะๆๆ
"พารากอนป่ะล่ะ" 
"อื้มก็ได้"  จากนั้นฉันเเละยัยเพื่อนซี้ก็เดินไปหน้าโรงเรียนเพื่อรอรถเเท๊กซี่

  "ไปไหนกับคร๊าบบบ"  เสียงคุ้นๆหว่า...เห้ยนี่มันนายโรคจิตเมื่อเช้าหนินา
"อย่ามายุ่ง"  ฉันกระเเทกเสียงใส่นายโรคจิต
"ก็ฉันถามว่าจะไปไหนไม่ได้ยุ่งซักหน่อย"  นี่ไปหัดเรียนภาษาไทยอนุบาลพื้นฐานใหม่ซะไปเนี่ยเหรอที่เค้าไม่ได้เรียกว่ายุ่ง
"ไปสยามค่ะ"  ยัยนัทเธอเป็นบ้าไรเนี่ยจะไปบอกมันทำไมถ้ามันขอไปด้วยล่ะจะว่ายังไง
"งั้นให้ผมขับรถไปส่งไหม"  ยี้ทำมาเป็นพูดดีกะจะจีบเพื่อนฉันเหรอยะเพื่อนฉันไม่ตาต่ำไปเอานายหรอก ( มั้ง )
"เชอะ ! ! นายขี้โม้นายอยู่เเค่มอหกทำมาขับรถมีใบขับขี่เหรอไง"
"นี่ฉันอายุสิบเเปดเเล้วนะ" 
"อ่ออายุสิบเเปดอยู่มอหกเนี๊ยะนะสงสัยจะเรียนซ้ำชั้น"  ฉันเพิ่งสิบเจ็ดเองยี้..นายเเก่เเล้วยังจะมาจีบเพื่อนฉันอีกโคเเก่ชอบกินหญ้าอ่อนเหรอไง
"ไม่ได้ซ้ำเเต่เข้าเรียนช้า"
"ไม่มีเงินเรียนเร็วเหรอไง??"  ฉันต้องหาเรื่องนายนี่ทุกวิธีไม่ให้มันไปด้วยเเล้วก็เกียจขี้หน้าฉันกับยัยนัทไปเลยมันจะได้ไม่ต้องมาทักอีก
"เธอด่าฉันจนเหรอ !  ! "  เเล้วไงยะจะด่าอ่ะมีปัญหาป่ะ
"เปล่าพูดขึ้นมาลอยๆใครอยากรับก็รับไปสิ"

  "คุยอะไรกันอยู่ครับ"  กรี๊ดดดดดดนี่มันดิวเดือนโรงเรียนนี่นาหล่อโค-ตะ-ระ...นี่นายคบเพื่อนสุภาพด้วยเหรอนึกว่าจะคบเพื่อนประเภทถึกๆเหมือนนาย
"เปล่าหรอกยัยนี่น่ะมันหาเรื่องฉัน"  ต๊ายตายนายกำลังทำให้ดิวเข้าใจฉันผิดอยู่นะยะ
"งั้นก็ยุติสงครามกับเท่านี้เถอะนะค่ะไปกันเหอะนะยัยเเพม"  เธอจะมาพูดขั้นทำไมไม่เห็นเหรอไงว่ามันกำลังพูดให้ดิวเข้าใจฉันผิดอยู่นะยะฉันต้องสร้างภาพยะให้ดิวเห็นฉันเป็นคนดีไม่ใช่หญิงถึก >,,<
"คือว่าเดี๋ยวฉันจะละลายซะก่อนน่ะคนหล่อสองคนมายืนประกบกัน...ก็ถูกใจอีกเเล้วมันอดไม่ไหวใจเเตกอีกเเล้ว"  ยัยนัทหันมาซุบซิบกับฉัน
"คือว่าจะไปไหนกับเหรอครับ"  ดิวถามฉันเหรอยัยนัทเธอไม่เกี่ยวไปยืนไกลๆเลยๆๆๆ
"ดิวถามใครเหรอค่ะ??"  ยัยนัทเธอมาทำคะเเนนอีกเเล้วนะยะ
"อ้าวนี่จะไปกันคนละที่เหรอครับ"  ก๊ากกกๆๆสมน้ำหน้าหน้าเเตกหมอไม่รับเย็บเเล้วยะยัยนัทอยากปากมากเอง ฮ่าๆๆ(ต้องหัวเราะในใจไม่งั้นเดี๋ยวดิวจะมองฉันบ้าอีก)
"ไปพารากอนค่ะ ^_^ "  คราวนี้ฉันตอบก่อนบ้างไม่ให้ยัยนัทตัดหน้าเเล้ว
"อื้มงั้นพวกเราสองคนก็จะไปพารากอนเหมือนกันไปด้วยกันเลยไหมครับ"  อ๊ากกกนี่ดิวชวนเหรอไปอยู่เเล้วเอิกซ์ๆเเล้วทำไมนายโรคจิตต้องไปด้วยเนี่ย...ขัดลูกหูลูกตา
"ค่ะ"  ยัยนัทเเย่งฉันตอบอีกเเล้วอ่ะ T_T
"งั้นพวกเราไปกันเลยนะครับ"  ได้อยู่เเล้วๆๆไปเเน่ๆๆคนชวนหน้ารักขนาดนี้
"นี่ยัยนัทเธอไปเดินกับนายโรคจิตนั่นไปมันหล่อไม่ใช่เหรอเดี๋ยวดิวอ่ะฉันจัดการเอง"  ฉันหันไปกระซิบยัยเพื่อนซี้
"ไม่เอาอ่ะไม่เเฟร์ฉันชอบสองคนอ่ะๆๆๆ" 
"โลภมากๆๆๆเอาเป็นว่าเดินด้วยกันหมดเลยล่ะกันเเต่ฉันไม่เดินกับนายโรคจิตเเน่เดี๋ยวเผลอๆมันไปผลุบๆโผล่หน้าห้องน้ำหญิงอีกไม่เอาด้วยหรอก"
"หล่อขนาดนี้จะไปผลุบๆโผล่ๆที่ไหนฉันก็ยินดียืนด้วยยะไม่อายหรอก"  เออเธอก็ยินดีไปคนเดียวเหอะฉันไม่เอาด้วยหรอกเดี๋ยวคนอื่นเค้าจะหาว่าฉันรู้จักกับพวกโรคจิตบ้ากาม

  "ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันเเอบรักเเฟนของเพื่อนซึ่งก็ดูเหมือนเธอไม่คิดอะไรด้วยซ้ำไป..."  นายโรคจิตมันฮัมเพลงขณะที่นั่งอยู่บนรถ
"ก็เเหง๋อยู่เเล้วนายไปรักใครๆเค้าจะรักนายกลับล่ะทั้งโรคจิตทั้งป่าเถื่อน"  มันอดไม่ได้จริงๆที่จะด่าอ่ะเเบบว่าหมันไส้ๆถึงเเม้ว่าดิวนั่งอยู่ก็ดิวเหอะมันทนไม่ไหวอ่ะ
"เธอจะหาเรื่องฉันอีกนานไหมเนี๊ยะ"  ฉันจะไม่หาเรื่องนายเลยถ้าเกิดว่าอาทิตย์ก่อนฉันไม่เจอนายผลุบๆโผล่อยู่ที่หน้าห้องน้ำหญิงในห้างเเล้วไหนจะเรื่องมาขอเเว่นตาสายลับเมื่อเช้าอีกเเล้วที่สำคัญนายต้องเลิกต่อปากต่อคำกับฉันเเล้วปล่อยให้ฉันชนะ ! !
"มั้ง"
"พูดจาให้มันดีๆหน่อยได้ไหมทีคุยกับดิวยังพูดจาดีๆได้เลยฉันไปทำอะไรให้เธอฮ๊ะ" 
"ก็ฉันไม่อยากญาติดีกับนายหนิรู้ไว้ซะด้วย"
"ทำอย่างกับฉันอยากจะญาติดีกับเธองั้นเเหล่ะ"  ก็เเหง๋อยู่เเล้วนายกะจะจีบเพื่อนฉันเเล้วก็ยังจะมาขอเเว่นตาสายลับจากฉันอีก
"อื้ม...คือว่าพอเถอะนะอย่าทะเลาะกันเลยยัยเเพมเธอก็หยุดซะทีเถอะ...อื้มว่าเเต่นายชื่ออะไรเหรอ"  นี่ยัยนัทเธอเห็นคนหล่อสำคัญกว่าเพื่อนอีกเเล้วเรอะ ! !
"ชื่อทิวครับ"  เเหวะทำมามีคงมีครับอยากจะอวก
"ชื่อเพาะนะค่ะมีความหมายว่าอะไรเหรอค่ะ"  นี่เธอจะไปญาติดีกับมันทำไมยะเธอก็ว่าเมื่อกี้ฉันเพิ่งบอกมันไปเองว่าฉันไม่อยากญาติดีกับมันเธอตามฉันดิๆๆๆ
"ความหมายของทิวน่ะเหรอฉันจะบอกให้..ดอกทิวลิปไงผู้ชายอะไรชื่อดอกทิวลิปเหมือนกับตุ๊ดเเป๊ะๆเลย"
"เปล่าชื่อฉันหมายความว่าทิวเขาไรพวกนี้ตังหากเนี่ยเหรอเด็กเรียนเก่งที่สุดในโรงเรียนเรื่องเเค่นี้ยังไม่รู้เลย"  นี่นายบังอาจมากมายเลยนะยะที่มาว่าฉัน...สมองฉันเนี่ยดีกว่าสมองของนายตั้งเยอะ
"อื้มพอเหอะยัยเเพมไปหาเรื่องเค้าอยู่นั่นเเหละ"  เออพอก็พอคราวนี้ฉันให้นายชนะนะยะเพราะว่าดิวนั่งอยู่นั่นเอง...ต้องรักษาหน้าค่ะๆ ๆ
( ตายเเละยัยเเพมเธอจะมารักษาอะไรตอนนี้ดิวสุดหล่อเค้ารู้หมดเเล้วว่าเธอน่ะไม่ใช่คนใสซื่อบริสุทธิ์ )
"ดิวๆๆๆฉันอยากบอกให้เธอรู้ไว้นะว่ายัยผู้หญิงคนเนี่ยไม่อยากญาติดีกับเราสองคนเพราะฉะนั้นพวกเราสองคนไม่ต้องไปยุ่งกับหญิงหื่นคนนี้"  นายทิวพูดพร้อมกับชี้มาที่ฉัน...
"มั่วฉันหมายถึงฉันไม่อยากญาติดีกับนายคนเดียวไม่ใช่ดิวซะหน่อยดิวอะนิสัยดีจะตายเรื่องไรฉันต้องเกียจล่ะ"  ฉันพูดจบดิวก็หันมายิ้มให้...โอ้ววววสวรรค์ยิ้มคนหล่อที่อยู่ตรงหน้ากำลังจะทำยัยเเพมคนนี้ละลายค่ะๆๆๆอยากลงไปนอนดิ้นไปพรมรถตรงพื้นรถเลยตอนนี้เลยอ่ะถ้าเกิดว่าไม่ติดต้องรักษาหน้า ( หล่อนจะรักษาอะไรนักหนาย่ะ )