เจ้าของเเว่นตากับคุณชายสายลับ

ลำดับตอนที่ #1 : เลี้ยงฉลองความสำเร็จ...

   "Yeah ! ! ยินดีกับฉันหน่อยสิยัยนัทในที่สุดฉันก็คิดค้นโปรเจคเเว่นตาสายลับนี้สำเหร็จซะที ! ! " 

"อื้มยินดีดด้วยต่อไปนี้เธอก็ไม่ต้องนั่งเด๋อๆเอ๋อๆคิดค้นไรอีกเเล้วใช่ไหมยะเล่นฉันเเทบประสาทกินต้องมานั่งดูเธอเคร่งเครีดอยู่กับไอ้โปรเจคติงต๊องนี่ตั้งสามปีไม่รู้ฉันทนไปได้ไง...ฉันล่ะยินดีกับตัวเองจริงๆที่ไม้ต้องมีเพื่อนบ้าๆบอๆทำตัวเป็นนักประดิษฐ์เเล้ว"  ไม่รู้ฉันทนคบยัยนัทมาได้ยังไงตั้งสองปีกว่าทั้งๆที่นิสัยก็ต่างกับลิบลับเลยฉันเป็นเด็กเรียนที่เเสนจะหวานหน้ารัก (เเอบหลงตัวเองนิดนึงอิอิ) เเต่ว่าไม่เคยยอมใครส่วนยัยนัทนี่ก็เป็นพวกหน้าตาหน้ารักเเต่เป็นคนที่ไม่ชอบตำราเรียนหรือใดๆทั้งสิ้นที่มันต้องใช้สมอง

"ยัยนัทฉันกะว่าฉันจะเอาโปรเจคนี้ไปประกวดที่ฝรั่งเสธในช่วงปิดเทอมนี้ไปด้วยกันไหมพ่อกับเเม่ฉันก็อนุญาติให้ฉันไปเเล้วด้วย"

"เเล้วปิดเทอมนี้เธอไม่เตรียมตัวเอ็นเหรอไง"  โอ้วยัยนัทพูดเรื่องเรียนมันเป็นเรื่องมหัศจรรย์มากมายเลยเจ้าค่ะ

"อืมก็ไปเเค่อาทิตย์เดียวเองอ่ะ"

"ฉันคงไปไม่ได้อ่ะเพราะว่าฉันเมาเครื่องบิน"  ลืมไปสนิทเลยว่ายัยนัทเป็นคนเมาเครื่อง...

"เเย่จัง"  ฉันพูดพลางถอนหายใจ

"เย็นนี้ไปกินข้าวเย็นด้วยกันป่ะเดี๋ยวเลี้ยงเองฉลองไงที่เธอคิดโปรเจคติงต๊องนี่สำเหร็จ"  เเหม๋ที่คบเธอก็เพราะอย่างเนี๊ยะเเหล่ะเป็นคนหน้ารักเเถมมีน้ำใจเป็นนักกีฬาอีก ( เริ่มไม่เกี่ยวเเล้ว ) อ๊ะล้อเล่นๆฉันคบเพื่อนด้วยใจร้อยเปอร์เซ็นลูกผู้ชายกระทิงเเดง...นอกเรื่องเเล้วไง

"เเน่นอนนานปีเธอจะเอ่ยปากเลี้ยงข้าวฉันซักที...ว่าเเต่ที่ไหรอ่ะให้ฉันเลือกใช่ไหมได้ๆๆเอาร้านไรดีล่ะ"  หวานหมูเลยคราวนี้เอาร้านไรดีอ่ะอยากกินพิซซ่าเหมือนกันเเห๊ะเเต่ว่าก็อยากกินเอ็มเคเอาไรดีล่ะเนี่ย
 
"อื้มมฉันคิดออกเเละ..งั้นเอาเป็นบะหมี่ลุงดำเกาตูดหน้าโรงเรียนดีกว่ามั้ง"  ต๊ายๆร้านอาหารสุดโปรดของฉันไหงกลายเป็นร้านบะหมี่ลุงดำเกาตูดเเทนล่ะเนี่ย

"เธอคิดดีเเล้วเหรอที่จะไปกินร้านลุงดำเกาตูดอ่ะ??" 

"ก็เเบบว่าวันนี้มันต้องฉลองไงเเล้วฉันก็เป็นคนเลี้ยงฉะนั้นไม่มีหรูยะ" งกอ่ะงกกับเพื่อนเนี่ยมันผิดศีลข้อเเปดนะ ( มีด้วยเหรอ ?? )

 
  "ลุงค่ะเอาบะหมี่เส้นเล็กไม่น้ำสองที่ค่ะเอาเเบบไม่พิเศษนะค่ะประหยัดดี"  นี่ยัยนัทเธอจะเลี้ยงเพื่อนสักทีทำไมไม่เลี้ยงเเบบพิเศษยะเเล้วยังจะไปบอกลุงดำเกาตูดอีกว่าประหยัดดีเฮ้อ..เพื่อนฉันท่าจะเป็นเอามา 

"จะกินเเบบพิเศษอ่ะๆๆ"  ฉันบอกยัยนัทพร้อมกับนั่งลงที่โต๊ะที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเก่าๆข้างทางหน้าโรงเรียนของฉัน

"เรื่องมากเเล้วยัยแพมมาพิซงพิเศษอ่ะไรยะอย่าลืมสิว่าวันนี้ฉันเลี้ยงนะไว้วันไหนเธอเลี้ยงค่อยพิเศษล่ะกัน..เอ้อเเล้วอีกอย่างฉันไม่เห็นเธอจะชอบกินบะหมี่ร้านลุงดำเกาตูดไงเเล้วไหงวันนี้จะมาเอาเเบบพิเศษเห็นฉันเลี้ยงเเล้วเอาใหญ่นะยะ"  ก็ใครจะไปชอบกินบะหมี่ร้านนี้ล่ะ...
นั่นไงเอาเเล้วไงพี่เเกเอาเเล้วไงลุงดำเอามือไปเกาตูดก่อนจะหยิบลูกชิ้นเเล้วโยนมันลงไปในหม้อนี่ก็คือเหตุผลที่ฉันเรียกร้านของลุงดำว่า..ลุงดำเกาตูด

"ยัยเเพมลุงเเกเค้าเกาตูดอีกเเล้วดูดิๆ"  ฉันเห็นหน่าๆไม่ต้องย้ำ

"ลุงดำค่ะ ! ! " ฉันเรียกลุงดำด้วยความทนไม่ไหวที่เอาเเต่เกาตูดอยู่นั้นเเหละเป็นริดสีดวงที่ตูดรึไงตั้งเเต่ฉันเข้ามอหนึ่งใหม่ๆจนจะจบมอหกอยู่เเล้วลุงเเกก็ไม่เลิกเกาตูดซะทีขายไปเกาไปอยู่นั้นเเหละ....ไหนๆก็จะจบมอหกเเล้วถามให้มันรู้เเล้วรู้รอดไปเลยดีกว่า

"อะไร! ! " ลุงดำตะโกนขึ้นมาในขณะที่ยืนทำก๊วยเตี๋ยวอยู่เเต่มือก็ไม้เเคล้วที่จะเกาตูด

"ทำไมต้องเกาตูดตลอดเวลาด้วยค่ะ"

"สนุกดีเกาเเล้วมันหายคันตอนเด็กๆลุงชอบนั่งทับขี้โคลนตูดเลยพยาธิค่อนข้างเยอะ"  กล้าตอบดีเนอะลุงตูดพญาติเยอะจะกล้ากินไหมเนี่ย

"เเล้วลุงคิดว่าตูดลุงสะอาดเหรอค่ะถึงกล้าเกาตูดก่อนหยิบลูกชิ้น"  ฉันถามในขณะที่สายตาคนรอบข้างเริ่มหันมามอง

"เปล่าหรอกตูดลุงไม่ได้สะอาดมากหรอกขี้ก็เเทบไม่ได้ล้างเลยเพราะว่าประหยัดน้ำน่ะใช้หนังสือพิมพ์เช็ดเอาเดี๋ยวพอลูกชิ้นลงไปในหม้อก๋วยเตี๋ยวมันก็จะโดนความร้อนเเล้วมันจะหายสกปรกเอง"  เออเข้าใจคิดนะลุงโดนน้ำร้อนเเล้วเชื้อโรคจะตายมันก็จริงอยู่เเต่ว่าไอ้เชื้อโรคจากตูดลุงอ่ะมันอยู่เต็มหม้อก๋วยเตี๋ยวเเล้ว

 
   "อ๊ะ..ก๋วยเตี๋ยวไม่พิเศษรุ่นประหยัดมาเเล้ว" ลุงดำพูดพร้อมกับเสริฟ์ก๋วยเตี๋ยวให้ฉันกับยัยนัท
โห O_o นี่ก๋วยเตี๋ยวชามล่ะยี่สิบจริงๆเหรอเนี่ยปริมาณเหมือนชามละสามบาทยังไงหยั่งงั้น

"รุ่นขี้ตูดล่ะสิไม่ว่า"  เเหว่ะจะกินดีมั๊ยเนี่ยคิดหนักๆๆ

"ไม่ใช่รุ่นขี้ตูดอะไรกันขี้ตูดมันโดนความร้อนไปหมดเเล้วนี่ไงรุ่นประหยัดจริงๆหมูหนึ่งชิ้นผักสามชิ้นลูกชิ้นหนึ่งลูกเเบ่งได้สองจาน"  เออประหยัดมาก..ลุงนี่โง่หรือบื้อเนี่ยที่ยัยนัทมันบอกว่ารุ่นประหยัดคือไม่เอาพิเศษเพราะว่าประหยัดเงินมันไม่ใช่เงินลุง -.-

"กินก๋วยเตี๋ยวร้านนี้คิดหนัก"  ยัยนัทพูดขึ้น...พูดโดนใจฉันมากเลยอ่ะบอกเเล้วไม่เชื่อว่าอย่ามา

"ก็เเน่อยู่เเล้วคนขายทั้งหล่อทั้งเท่ห์เเถมก๋วยเตี๋ยวอร่อยอีกอิจฉาล่ะสิ"

"อิจฉามากๆ"  ฉันพูดอย่างประชด

"เดี๋ยวลุงไปทำก๋วยเตี๋ยวต่อเเละมีออเดอร์เยอะ..ร้านขายดีก็อย่างนี้เเหล่ะเเต่ลุงบอกไว้ก่อนนะว่าไม่มีขายเฟรน์ชาย"  ถึงมีก็ไม่ซื้อหรอกลุงไอ้ก๋วยเตี๋ยวเกาตูดเนี่ยนะใครจะไปอยากได้ให้ฟรียังไม่เอาเลยร้านลุงก็ขายดีมากๆ วันนึงจะมีลูกค้าไม่ถึงห้าโต๊ะลูกค้าคนไหนมาก็มานั่งเล่าเรื่องนั่งทับขี้โครนพญาติเยอะอยู่นั้นเเหล่ะ...มีเเต่คนที่ไม่รู้เท่านั้นเเหล่ะที่เค้าจะมากินร้านลุงเนี่ยเเล้วก็พวกซื่อบื้อ..เห้ยเเต่ฉันก็มากินนี่หว่า -+-

"บอกเเล้วว่าอย่ามากินร้านนี้"  ฉันบอกยัยนัทเพื่อนซี้สุดงกหลังจากที่ลุงเเกเดินไปทำก๋วยเตี๋ยวต่อ

"เอาหน่ากินๆไปเหอะเเค่ขี้ตูดคนๆนึงเองกลัวไร"

"เธอก็กินก่อนดิเห็นนั่งเขี่ยอยู่นานไม่เห็นกินซะที"

"ก็มันขี้ตูดอ่ะ"

"นั่นไงบอกเเล้วว่าขี้ตูดไปกันเหอะฉันไม่กินเเล้ว"

"งั้นก็ได้เพราะฉันก็กินไม่ลงเหมือนกันเเหะๆ"  ยัยนัทบ้าจะเลี้ยงซะทีเเทนที่จะเลือกร้านดีๆฉันก็อุสาห์บอกที่บ้านว่าเย็นนี้ไม่กินข้าวบ้านเเล้วไงเนี่ยตกลงเย็นนี้ฉันจะได้กินข้าวไหมเนี๊ยะ -.-

"ลุงเก็บเงินค่ะ"  


  "โอ้โหร้านลุงอร่อยขนาดนี้เชียวกินกันเกือบหมดเเหนะ"

"-.-"  สีหน้าของฉันเเละยัยนัทใครว่ากินเกือบหมดไม่กินเลยตังหากลุงใส่มาให้เเค่นี้อยู่เเล้วยังจะมากินเกือบหมดอีก..จำไม่ได้เหรอลุงไอ้ก๋วยเตี๋ยวรุ่นประหยัดไอ้ลูกชิ้นหนึ่งลูกทำได้สองจานอ่ะ

"ทั้งหมดก็สี่สิบบาทถ้วน" 
  
  "สมน้ำหน้าเสียเงินฟรีเลยเป็นไงหล่ะยัยนัทฉันบอกเเล้วไม่เชื่อว่าให้กินร้านอื่น"  ฉันบอกยัยนัทเพื่อนซี้ทันทีที่ลุกจากโต๊ะ

"-.-ก็ร้านนี้มันใกล้บ้านฉันที่สุดนี่นา"

"สรุปเย็นนี้จะไปกินข้าวต่อรึเปล่า" 

"อื้มก็ได้ไปคราวนี้ไปกินพิซซ่าก็ได้ไม่กินก๋วยเตี๋ยวเเล้วเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง" มันก็เเน่อยู่เเล้วยังไงวันนี้เธอก็ต้องเลี้ยงเอาเป็นว่าวันนี้ฉันยกโทษให้ละกันเลยนึกว่าจะไม่ได้กินข้าวเย็นซะเเล้วเเห๊ะๆๆ