ใส่ร้ายป้ายรัก

ลำดับตอนที่ #3 : จุดเริ่มต้นของความเกลียดชัง

"เอ้าๆ ตอนนี้ก็คงรู้จักกันหมดแล้วนะครับ ใครจะเอาก๋วยเตี๋ยวอะไรบ้างครับ

เดี๋ยวพี่จะเดินไปซื้อให้"กุลบุตรถาม

"เส้นเล็กน้ำตกค่ะ"ภัทรินตอบคนแรก

"เส้นใหญ่น้ำใส!!"การเวกและทิวากรตะโกนออกมาพร้อมกันพอดี

พอพูดจบการเวกก็รีบกล่าวขอโทษกุลบุตรบุตร

ทันทีว่าที่ตะโกนเสียงดังเพราะว่าหิวมาก 

  จากนั้นกุลบุตรและทิวากรก็เดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวด้วยกัน

พอได้ก๋วยเตี๋ยวที่สั่งไว้ทั้งคู่ก็ช่วยกันถือก๋วยเตี๋ยวทั้ง4ชามกลับมาที่โต๊ะ

ในขณะที่ทิวากรกับกุลบุตรกำลังจะวางชามก๋วยเตี๋ยว

ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาที่โต๊ะม้าหินซึ่งผู้หญิงคนนั้นคือ "กรวิก" หรือ

"วิกกี้"ผู้ที่เป็นแฟนเก่าของกุลบุตร

"แฮะแฮ่ม  เจอกันวันแรก ต้องถึงกับขนาดนัดมากินก๋วยเตี๋ยวด้วยกันเลยหรอกุล

กุลยังมีกี้อยู่ทั้งคนนะ กุลจะหนีจากกี้ไปหานังเด็กปี1คนนั้นนะหรอ

กี้ไม่ยอมนะกุล"วิกกี้พูดประชด

"ริน เวก ไม่ต้องตกใจนะ ผู้หญิงคนนี้จริตเค้าเป็นแบบนี้อยู่แล้ว

ไม่ได้ดัดแต่อย่างใด อย่าไปสนเลย"กุลบุตรประชดกลับบ้าง

"แหม...แหม พอได้นังนั่นมา กุลเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยนะนั่น

แถมมาว่ากี้ว่าดัดจริตอีก กรี๊ด!!

กรี๊ด!!!!กี้ไม่ยอม!!!!!!"วิกกี้กรี๊ดดังลั่นจนมีคนหันมามองหลายคน

ทำเอาเจ้าตัวใบ้กินไปชั่วครู่เลยทีเดียว

"ขอโทษนะคะพี่ เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า ที่พี่กุลเค้าเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวริน กับเวกน่ะ เพราะ

ว่าเป็นการขอโทษที่เดินชนตอนงานรับน้องแค่นั้นเอง"ภัทรินพูดกับกรวิก คำพูดนี้

เล่นเอากรวิกหน้าแตกเป็นเสี่ยงๆเลยทีเดียว

"ไงล่ะ กระจ่างไหมวิกกี้ แล้วเพื่อนผมเนี่ยก็ไม่ได้จีบน้องเขาด้วย

ไอ้นี่อะไรกัน บอกว่าเป็นแฟนกันแล้ว ทีหลังไม่รู้จริงอย่าพูดเลย เพราะกรขอ

ร้อง"แล้วทิวากรก็ทำท่าคุณแม่ขอร้อง เรียกเสียงหัวเราะจากคนอื่นได้มากทีเดียว

แต่ไม่ใช่กับกรวิก นั่นทำให้เธอโกรธจัดขึ้นไปอีก

"หนอยย อีนังเด็กบ้า!! ฝากไว้ก่อนเถอะ ถึงยังไงก็ไม่มีหญิงคนไหน

ชนะกรวิกคนนี้ได้หรอก เพราะ กี้!! ไม่!! ยอม!!"แล้วเธอก็เดินออกไปอย่างหัวเสีย

แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือดังขึ้นข้างหลังของภัทริน

"โอ้โห! เด็กปี1รุ่นนี้ร้ายกาจจริงๆ แค่ประโยคเดียวแบบเรียบๆก็ไล่ยัยวิกกี้ได้แล้ว

พี่ขอชมจ้ะ"ผู้หญิงคนนั้นที่ปรบมือพูด

"ง่า ต้องกลับบ้านแล้วหรอพี่พลอย กุลยังกินก๋วยเตี๋ยวไม่เสร็จเลย"กุลบุตรพูด

"พี่กุลคะ พี่คนนี้คือใครหรอคะ"การเวกถามอย่างติดนิสัยขี้สงสัยของเธอ

"เป็นพี่ของพี่เองครับ อยู่ปี4 พี่พลอยแนะตัวตัวหน่อยสิ"กุลบุตรตอบ

"ชั้นรู้หน้าที่ย่ะ ไม่ต้องบอกชั้นก็พูด พี่ชื่อเพริศพลอยนะคะ

 ชื่อเล่นชื่อพลอยค่ะ น้องๆชื่ออะไรหรอคะ ยินดีที่ได้รู้จักน้องๆทุกคนนะคะ

ถ้าเกิดว่ามีอะไรก็มาหาพี่ได้นะคะพี่ชอบอยู่โต๊ะม้าหินโต๊ะนี้แหละ มันนั่งสบายดีอ่ะค่ะ
ลมเย็นดีด้วย"เพริศพลอยพูด

"หนูชื่อภัทรินค่ะ เรียกว่ารินก็ได้ค่ะ"

"หนูชื่อการเวกค่ะ เรียกว่าเวกเฉยๆก็ได้นะคะ"

ภัทรินและการเวกแนะนำตัวให้เพริศพลอยฟัง

"ยังไงก็ระวังตัวไว้ให้ดีนะน้องริน น้องเวก ยัยวิกกี้มันมีเพื่อนอีก2คน คือแก้วกับ ดา

มันจะมาแกล้งเราเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะฉะนั้นต้องระวังทุกฝีก้าวและอย่าทำให้พวกมัน

คิดว่าเราเป็นทาสรับใช้อยู่ใต้เท้ามันเป็นอันขาด เพราะไม่งั้นพวกหนูโดนมันใช้

แล้วจะเละไม่เป็นท่าเลยล่ะค่ะ ไปกุลกลับบ้าน"เพริศพลอยอธิบายถึงความเลวร้าย

ของกรวิก มณีแก้ว และวิชชุลดา ว่าถ้าเผลอล้มแม้แต่ก้าวเดียวนั่นหมายถึงความเลว

ร้ายที่รออยู่เบื้องหน้านั้นมันมีมากมายมหาศาล จากนั้นเพริศพลอยก็พากุลบุตรกลับ

บ้าน การเวกและภัทรินก็นั่งกินก๋วยเตี๋ยวต่อจนหมดชาม ส่วนทิวากรก็ขอกลับบ้าน

หลังจากกุลบุตรกลับไปแล้วสักพัก

"นี่ก็เย็นมากแล้วนะกลับหอพักเถอะเวก"ภัทรินชวนการเวกกลับหอพัก แล้วทั้งคู่ก็เดิน

กลับหอพักด้วยกัน
*******************************