ใส่ร้ายป้ายรัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

        "น้องๆช่วยมารวมกลุ่มด้วยนะครับ จะถึงเวลาเปิดงานแล้วครับ"เสียงรุ่นพี่ปี4

ตะโกนลั่นผ่านโทรโข่ง

ปั้ง!!

"โอ๊ย! ของหล่นหมดเลยใครชนเราเนี่ย"หญิงสาวคนหนึ่งบ่นหลังจากถูกเดินชนพลางก้มเก็บของใส่กระเป๋า

"ขอโทษครับน้อง เดี๋ยวพี่เก็บให้ก็ได้ครับ เพราะพี่เป็นคนชนน้องเอง"

ผู้ชายคนที่เดินชนผู้หญิงคนเมื้อกี้กล่าว แล้วก็ก้มตัวลงเก็บของทั้งหมดใส่กระเป๋าให้

"ขอบคุณมากๆนะคะพี่ จริงๆแล้วหนูไม่อยากลำบากพี่เลยค่ะ"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ มันเป็นมารยาทที่คนชนจะต้องเก็บให้อยู่แล้วครับ"พอพูดจบ

ผู้ชายคนนั้นก็เดินไปหาเพื่อนอีกคน

"เห้ยกร นายรู้จักน้องคนเมื่อกี้ป่าววะ"

"คนที่นายเดินชนเมื่อกี้หรอกุล อืม...อ๋อใช่ เขาเป็นดัมเมเยอร์สีเขียวตอนอยู่มัธยม

น่ะ"คนที่ชื่อกรพูดอย่างรู้ดีเพราะเคยเป็นประธานสีของสีเขียวมาก่อน

"แล้วเขาเรียนเก่งป่าววะ"กุลถามต่อ

"ก็ เก่งอ่ะ เก่งมากด้วย..ถามทำไม ชอบน้องเค้าล่ะสิ"

"อืม..เปล่าแค่อยากรู้"

"ฮั่นแน่...ปากชักไม่ตรงกับใจแล้วสิ  เอาเป็นว่าเราจะช่วยนายก็แล้วกัน"

"รู้ไปซะทุกเรื่องเลยนะพ่อกรคนเก่ง ฮ่าๆๆๆๆ"แล้วเขาก็เดินไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆและ

เล่นกิจกรรมอย่างสนุกสนาน 

***************************
       
เมื่อถึงวันเปิดเทอมจริง.....

"ริน!! ริน!! นั่งไหนดีล่ะ มุมซ้าย มุมขวา หน้าห้อง หลังห้อง"หญิงสาวคนหนึ่งพูดกับ

เพื่อนของเธอที่ชื่อว่า"ภัทริน "

"บนเพดานเลยไหมจ๊ะ เวก"เธอตอบเพื่อนสาวคนเมื่อกี้ที่ชื่อว่า"การเวก"

"รินอย่าล้อเล่นดิ เร็วเข้าเดี๋ยวจะไม่มีที่นั่ง"

"ตามความคิดเรานะ เราคิดว่านั่งติดประตูดีที่สุด คือแบบว่า มันเตรียมพร้อมได้เร็ว

กว่าคนอื่นตรงที่ว่าชะโงกไปดูนอกประตูได้ว่าใครเดินมาเดินไปอะไรยังไง"ภัทริน

อธิบายให้เพื่อนของเธอฟังอย่างละเอียด  แล้วทั้งคู่ก็เดินไปนั่งที่โต๊ะริมประตูห้อง

"นี่จดหมายอะไรน่ะเวก  มีคนมาใส่จดหมายในลิ้นชักโต๊ะเราด้วยล่ะ"ภัทรินสังเกตเห็น

จดหมายในลิ้นชักโต๊ะของเธอ

"ไหน ไหน อ่านมั่งสิๆ"การเวกพูดอย่างอยากรู้อยากเห็น  แล้วภัทรินก็เปิดจดหมาย

ออกมาดู

"ถึง...น้องคนที่พี่ชนในงานรับน้อง

นี่พี่เองนะครับคนที่ชนน้องวันนั้นน่ะ  ช่วยมาหาพี่ที่ม้าหินหน้ามหาลัยฯตอน

เย็นได้มั้ยครับ พาเพื่อนน้องมาด้วยก็ได้นะครับ พี่ไม่ทำอะไรน้องหรอกเพียง

แต่พี่จะเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวไถ่โทษที่ทำของน้องตกเท่านั้นเองครับ

จาก...กุลบุตร"

**************

พักกลางวัน....

"กุลบุตร!! ใครคือกุลบุตรกันนะ นี่เธอไปทำอะไรกับใครมารึเปล่าวเนี่ยริน เขาถึงได้

เขียนจดหมายมาขนาดนี้เนี่ย"การเวกถามอย่างติดนิสัยคนขี้สงสัย

"คงจะเป็นพี่คนที่เดินชนเราตอนงานรับน้องแน่ๆ  แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ไปคุยซะหน่อย

ก็ดีเหมือนกันนะ ถือว่าจะได้รู้จักคนเพิ่มอีก1คนก็แล้วกัน"ภัทรินพยายามตอบแบบ

มองโลกในแง่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วทั้งคู่ก็เดินไปซื้ออาหารที่ร้านอาหารแถวๆนั้น

******************************