คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : level 7
level 7"
"แทแท" ทิฟฟานี่เดินเข้าไปสะกิดคนรักเบาๆ เมื่อไม่ยอมตื่นขึ้นจากเตียงอันแสนสบายในยามเช้าสักที
"เอาอีก เอาอีก" แทยอนที่นอนหลับใหลได้แต่พูดออกมา พร้อมกับคำที่บ่นพึมพำฟังไม่รู้เรื่อง และนั่นทำเป็นสิ่งที่เรียกรอยยิ้มพร้อมกับเสียงหัวเราะของ ทิฟฟานี่ได้เป็นอย่างดี
"ฮ่าๆ ละเมอแต่เช้าเลย แทแทตื่นได้แล้วค่ะ"
"เค้าง่วงอ่า มิยอง" แทยอนเอ่ยขณะที่ตัวเองยังหลับตาอยู่ ดึงร่างบางนั้นนอนลงพร้อมกับกอดอีกฝ่ายไว้ และทั้งคู่ก็เริ่มบทสนทนากันแบบนั้น
"ตื่นได้แล้วค่ะ เดี๋ยวไม่ได้ทำอะไรกันพอดี วันวันนึง"
"จ๊ะๆ ตื่นก็ตื่น วันนี้จะไปไหนเหรอ ^^"
"ไม่มีโปรแกรมเลย"
"ไปสถานรับเลี้ยงเด็กกันไหม" แทยอนเอ่ยถามเสียงใส พร้อมกับยิ้มแป้น แต่ร่างบางนั้นได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ ที่ไม่อยากไปเพราะค่อนข้างกลัวเด็ก ถึงอย่างนั้นทำไม แทยอนถึงไม่รู้นะ
"งั้นไปดูงานศิลปะกัน ไม่เอาอีกเหรอ ก็เดี๋ยวตอนเย็นแวะไปกินข้าวกับพวกนั้น
ตอนนี้ก็อยู่บ้านดูโทรทัศน์ไปก่อนแล้วกัน^^"
"อื้อ ^0^"
ทิฟฟานี่ได้แต่พยักหน้ารับก่อนจะดึงคนรักตัวเองขึ้น พร้อมส่งเสื้อผ้าไปให้ ก่อนจะดันแทยอนเข้าห้องน้ำไป
"เห้อ!!" เสียงถอนหายใจของร่างเล็กดังมาเป็นระยะๆ เมื่ออาบน้ำเสร็จพร้อมกับกำลังจะนั่งทานมื้อเที่ยงกับคนรักของตัวเอง
"แทแทเป็นอะไร ทำไมถอนหายใจ" ทิฟฟานี่ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเอ่ยทันที
"เปล่าหรอก ^^" แทยอนได้แต่ยิ้มตอบกลับ พร้อมกับก้มหน้าลงไปหยิบตะเกียบมาไว้กับมือ
"อืม ง่วงนอนอีกแล้วเหรอ"
"อื้อ เมื่อเช้ายังนอนไม่อิ่มเลย เมื่อคืนไปส่งยุนอาที่บ้านมาและ เงียบจริงๆ อยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็กก็น่าสงสารเหมือนกันเนอะ T_T" ร่างเล็กได้แต่พูดออกไป พร้อมกับทำหน้าเศร้า
"แทแท คิดถึงคุณพ่อคุณแม่สินะ"
"อือ ฉันไม่เคยจะได้เห็นหน้าตาของท่านเลย ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงน้า ถ้าตอนนี้พ่อกับแม่ยังอยู่ก็คงจะดี"
"ฉันก็เหมือนกัน คุณแม่เสียไปตั้งแต่เด็กๆ"
"ไม่เป็นไรนะ ยังไงฟานี่ก็ยังมีคุณพ่อ"
"แต่แทแทยังมีฟานี่ ^^"
"ขอบใจจ๊ะ แทแทก็ต้องมีฟานี่อยู่แล้ว เพราะฟานี่เป็นของแทคนเดียว ^0^"
"อะไร ทีแทยังเป็นของใครต่อใครเลย"
"ไม่มีแล้วน่ะ ตอนนี้ แทก็เป็นของฟานี่คนเดียว"
"ฮ่าๆ คะ ^^" คำพูดนั้นของแทยอนทำเอาทิฟฟานี่ได้แต่ยิ้มกว้างก่อนจะตักอาหารตรงหน้าขึ้นมากินต่อ เมื่อกินอาหารมื้อเที่ยงกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว แทยอนเลยบอกให้ ทิฟฟานี่ไปนั่งดูโทรทัศน์ข้างนอกเพราะตัวเองจะจัดการล้างจานเองให้เสร็จ เนื่องจากเมื่อเช้า ตัวเองไม่ได้ทำงานบ้านอะไร ปล่อยให้คนรักต้องทำงานตลอดเช้า
Kissing u baby~
"ทิฟฟานี่" เสียงทุ้มๆปลายสายเอ่ยออกมา เรียกน้องสาวตัวเองที่รับโทรศัพท์
"พี่ยุนโฮ โทรมามีอะไรเหรอ" ทิฟฟานี่ถามกลับ นานๆทีพี่ชายคนนี้จะโทรมา แล้วก็ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรเหมือนกันด้วย
"เธอออกมาเจอพี่หน่อย พี่มีเรื่องจะบอก" ยุนโฮตอบกลับ แต่ก็ยังไม่ได้บอกเหตุผลกับน้องสาวตัวเองไปว่ามีเรื่องอะไรกันแน่
"มีเรื่องอะไรคะ คุยกันในโทรศัพท์ก็ได้นิ"
"เรื่องไอ้เด็กนั่น เธอจะออกมาหรือเปล่าพี่ก็ไม่รู้นะ แต่ถ้าเธอไม่ออกมาพี่ก็จะจัดการตามแบบของพี่" คำตอบนั่นของยุนโฮ ทำเอาทิฟฟานี่หวั่นใจไม่น้อย รู้สึกร้อนๆหนาวๆก็ว่าได้ ตอนนี้ก็พอจะรู้แล้วละว่าเรื่องอะไร
"พี่จะทำอะไรแทยอน" ทิฟฟานี่เอ่ยถามเสียงเข้ม ยังไงพี่ชายคนนี้ก็ไม่สามารถขัดใจน้องสาวได้หรอก
"หึ ถ้าเธอไม่ออกมาเดี๋ยวก็รู้เองและ มาหาพี่ที่ร้านกาแฟแถวบ้าน อย่าให้เด็กนั่นตามออกมาด้วยละ"
"พี่ยุนโฮ พี่...!!" ทิฟฟานี่ได้แต่ตะโกนใส่โทรศัพท์เสียงดัง เพราะรู้สึกว่าพี่คนที่คอยตามใจเธอมาตลอดคนนั้นจะหาไปแล้ว ถึงในตอนนี้ก็ไม่อยากออกไปหาด้วยซ้ำ แต่ทำไงได้ละ ความปลอดภัยของแทยอนคนที่รักที่สุดต้องมาก่อน
"ฟานี่มีอะไรเหรอ ทำไมลุกพรวดพราดแบบนั้น แล้วใครโทรมาอ่ะ" แทยอนเอ่ยถามทันทีที่ ทิฟฟานี่กำลังจะเดินออกไปจากห้อง
"เอ่อ แทค่ะ เดี๋ยวฟานี่มานะ พอดีมีเรื่องด่วน ^^" ทิฟฟานี่ได้แต่ตีหน้ายิ้ม ก่อนจะคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
"ฉันไปส่งไหม ฟานี่ ... ไปซะแล้ว"
"เอาชุดฉันไปใส่แล้วกัน" ซูยอนเอ่ยก่อนจะคว้าเสื้อผ้าขนาดตัวใหญ่ร่างกายของเค้า ยื่นมาให้ พร้อมตัวเองที่เดินเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องของซูจองด้วย
ฉันพยักหน้ารับก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เสร็จเรียบร้อย เป็นเสื้อผ้าสีหวานเชียวและ แล้วก็คงไม่พอดีกับตัวฉันเท่าไหร่ด้วย เพราะซูยอนตัวเล็กกว่าฉันเยอะนะ
"อื้อๆ เง้อ ทำไมมันเต่อแบบนี้ล่ะ T^T"
"ซูยอนอ่า ไม่มีชุดที่มันใหญ่กว่านี้แล้วเหรอ" ฉันเอ่ยถามเมื่อประตูห้องถูกเปิดออก
"ไหน ออกมาให้ดูก่อนสิ" ซูยอนเอ่ยเสียงเรียบ พร้อมกวักมือเรียกให้ฉันออกมาจากห้อง เพราะฉันกำลังโผล่หน้าจากห้องนอนของอีกฝ่าย
"T^T"
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวไปเอาชุดคุณพ่อมาให้ใส่แล้วกัน" ร่างบางนั้นได้แต่หัวเราะออกมาเสียงดัง ราวกับว่าสิ่งที่พบเห็นเป็นอะไรที่ตลกมากมาย
"คร่า (><")" นี่ฉันจะโดนเธอหัวเราะทุกวันเลยหรือไงนะ ซูยอน แต่อย่างน้อยเธอก็ยังยิ้มได้บ้างเพราะฉัน น่าภูมิใจใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆ นี่ฉันเป็นบ้าไปแล้วหรือเล่าเนี่ย
"กว่าเสื้อผ้าจะแห้งคงอีกนาน ขออาศัยบ้านเธอก่อนแล้วกัน (><")" ฉันบอกออกไป ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาเหมือนอีกฝ่าย โดยเว้นระยะของเบาะไว้ดูห่างพอตัวเชียวและ
"อื้อ ตามใจ" ซูยอนตอบกลับพร้อมทำสีหน้าเรียบเฉย
"ขอบคุณน่ะ ที่พันแผลให้" เมื่อบรรยากาศเริ่มเงียบอีกครั้ง ฉันเลยหันไปมองพร้อมกับเอ่ยคำขอบคุณ ที่มือฉันเปียกก็ดีเหมือนกันนะ ดูซูยอนจะดีกับฉันขึ้นเยอะเลย แล้วก็ไม่ดุฉันด้วยละ น่าดีใจจัง ^^
"ฉันก็แค่สงสาร คนมือเดียวเท่านั้นและ" คำตอบที่ได้ยังคงเป็นอะไรแบบนี้อีกแล้ว แต่ฉันก็เริ่มชินชากับมันแล้วละ
".. ฟังที่ฉันพูดอยู่หรือเปล่า ซูยอน" ฉันเอ่ยถามออกไปเมื่อดูท่าทีอีกฝ่ายแล้วไม่ได้สนใจฉันเลย เอาแต่นั่งมองโทรทัศน์อย่างใจจดใจจ่อ
"อื้อ ว่าแต่ เธอชื่..... ฉันขอดูลายมือเธอหน่อยได้ไหม" ซูยอนเอ่ยพร้อมกับส่งกระดาษสีขาวแผ่นเปล่ามาให้ฉันด้วย นี่เธอจะเล่นอะไรกันแน่นะ
"ได้สิ ทำไมถึงอยากดูลายมือฉัน มันไม่สวยเท่าไหร่หรอกนะ"
"เขียนชื่อให้ดูหน่อย" ซูยอนบอกพร้อมกับทำหน้าจริงจัง ฉันได้แต่ยิ้มเท่านั้นและ พร้อมเขียนชื่อตัวเองลงไปในกระดาษ
"ควอน ยูริ" ปากกาดำจากร่างสูงค่อยๆขีดเขียนลงมาเป็นตัวหนังสือ จนได้ชื่อเต็มๆของอีกฝ่าย
"ไม่สวยจริงๆด้วย" ร่างบางตอบกลับพร้อมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เมื่ออ่านชื่อนั้นเรียบร้อยแล้ว
"ก็บอกแล้ว (><")" แปลกคน จะดูลายฉันทำไมนะ ดูดวงเหรอ หรือว่าไง ใครรู้ช่วยตอบทีสิ (- -")
Jessica side"
อยากถามว่าทำไมฉันต้องให้คนคนนี้เขียนชื่อด้วยใช่ไหมละ คำตอบคือง่ายนิดเดียว เพียงแค่ฉันต้องการชื่อของคนนี้ ฉันเคยบอกไปแล้วใช่ไหมว่า ถึงเค้าจะมาเยี่ยมฉันบ่อยๆแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่เลย เลยไม่รู้จักชื่อ แต่ตอนนี้ฉันก็รู้แล้วและ
ว่าเค้าคนนี้ ชื่อ ควอน ยูริ มันจะเป็นการไม่ดีที่ถามออกไปตรงๆจริงไหม เอ๊ะนี่ ทำไมฉันต้องแคร์ความรู้สึกเค้าด้วยล่ะ ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ >o< แต่ก็อยากจะขอบคุณเค้าเหมือนกันนะ ที่ช่วยให้ฉันอารมณ์ดีขึ้น อาจจะยิ้ม หัวเราะบ้างเป็นบางเวลา แล้วเดี๋ยวนี้ฉันเป็นอะไร ทำไมต้องเป็นแคร์ความรู้สึกของคนที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานก็ไม่รู้ ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ
"ไม่เอามากินเหรอ อมยิ้มนะ"
"ไม่เอาอ่ะ!! ใครจะกินหมด"
"ถ้าช่วยกันกินก็หมด แจกป้าแม่บ้านด้วยก็ได้ แต่ถ้าไม่อยากกินก็เก็บไว้แล้วกัน หรือว่าจะแอบไว้กินคนเดียวเนี่ย"
"......" ใครจะกิน เธออุตส่าห์ให้มาเลยนะ แถมสีมันก็สวยด้วยเถอะ แต่ไม่รู้ว่าอยู่ในห้องแล้วมันจะละลายหรือเปล่า แค่นั้นเอง แล้วนี่ฉันจะสนใจทำไมเนี่ย ยูริ ยัยร่างสูงให้แล้วทำไมฉันต้องเก็บไว้ อยากได้ก็ไปซื้อใหม่ก็ได้นิเนอะ แต่ตอนนี้ฉันขี้เกียจขึ้นไปหยิบแล้ว มันอยู่บนห้อง (- -")
ถึงซูยอนพูดกับตัวเองแบบนั้น มันก็เป็นข้ออ้างสำหรับคนสวยๆอย่างเธอเท่านั้นและ ตอนนี้ไม่รู้ว่าหลงรักยูริเข้าแล้วหรือเปล่านะสิ ^^
"ซูยอนไปกับฉันไหม"
"ไปไหนอีกล่ะ (- -")"
"ไปกินข้าวเย็นกับเพื่อนๆฉันเองและ ไปไหม ฉันเลี้ยงเลยเอา"
"ไม่...."
"ฉันคิดอยู่แล้วเชียวว่าเธอต้องตอบแบบนี้ เอางั้นก็ตามใจ งั้นฉันไปก่อนน่ะ"
"อื้ม ไปเร็วๆเลย"
"ไล่กันจังเลยนะ >o<"
ร่างบางของซูยอนได้แต่ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้อะไรทั้งสิ้น เมื่อยูริใส่ชุดของพ่อตัวเองเดินออกไปจากบ้านแล้วก็อดขำไม่ได้ ก่อนจะได้แต่มองตามร่างสูงออกไปเรื่อยๆ ภาพคนตัวสูงค่อยจางไปจนสุดสายตา และทิ้งตัวลงนอนที่โซฟา ถึงกระนั้นป้าแม่บ้านที่มองอยู่ก็ได้แต่ยิ้มเท่านั้น
"ฟานี่จ๋า ^o^ ฟานี่เหม่ออะไรอยู่เหรอ แทเรียกสองสามรอบแล้วไม่ได้ยินหรือไงคะ" แทยอนเอ่ยเรียกคนรักถึงสองสามรอบแต่นั่นก็ไม่มีเสียงใดใดตอบกลับมาเลย ก่อนจะสะกิดคนรักให้รู้ตัว
"อ่อ เออ เปล่าๆ ไม่มีอะไร" ทิฟฟานี่ตอบพร้อมกับหันมามองเพียงเล็กน้อยแล้วจึงหันไปมองทางอื่นต่อ
"เมื่อกี้ไปไหนมาอะ แทโทรไปก็ไม่รับ ถ้าออกไปข้างนอกก็นึกว่าจะไปส่งซะหน่อย"
"ไม่เป็นไรหรอก ไม่เป็นไร"
"ฮ่าๆ เออ กว่าจะมานะสองคน" ฮโยยอนเอ่ยทักทันทีที่ ทิฟฟานี่และแทยอนเดินเข้ามาในร้าน พร้อมกับเสียงหัวเราะที่หยุดลงด้วย
"ฮ่าๆ ช้านิดหน่อยเอง" แทยอนตอบกลับก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้ทิฟฟานี่นั่ง ร่างบางนั้นได้แต่พยักหน้าและยิ้มบางให้ แทยอนจึงมานั่งลงระหว่างทิฟฟานี่ และยุนอา
"ว่าแต่ยูริยังไม่มาเหรอ เห็นโทรไปก็ไม่รับ ไม่รู้เป็นไรเปล่า" ยุนอาเอ่ยพร้อมกับก้มลงไปมองนาฬิกาเรือนสวยของตน บอกเวลาว่านี่มันเลยเวลานัดมานิดหน่อยแล้ว
"ติดเด็กอยู่ละมั้ง" แทยอนเอ่ยออกมาลอยๆพลางหยิบน้ำในแก้วใสขึ้นมาดื่ม แต่นั่นก็ทำให้เพื่อนทั้งสามแปลกใจ และสงสัยไม่น้อย ตอนนี้คงไม่รวมทิฟฟานี่ เพราะดูหน้าตาคุณเธอแล้วไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก เพียงแต่นั่งนิ่งๆรอฟังคำตอบเหมือนคนอื่นๆ
"เด็กไหนอะ อยากรู้อยากเห็น *-*" ซันนี่เอ่ยถามเสียงดัง ลุกขึ้นจากเก้าอี้ พร้อมทำหน้าตาสงสัยเต็มที่
"ฮ่า ซัน แกนั่งลงเลยๆ" ยุนอาเห็นดังนั้นจึงดึงซันนี่นั่งลง เพราะคนเริ่มหันมามองแล้ว
"ไว้จะเล่าให้ฟังแล้วกัน รอสั่งอาหารก่อน ฟานี่เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมนั่งเงียบจังเลยละค่ะ ไม่สบายเหรอ"
"ไม่เป็นไรหรอก แทแท ฉันแค่มึนๆหัวนิดหน่อย" คำตอบของคนรักทำให้แทยอนพยักหน้า พร้อมกับเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย เพราะไม่ค่อยจะเห็นทิฟฟานี่เป็นแบบนี้หรอก ความสดใสร่าเริงอยู่ตลอดเวลาเหมือนจะถูกลดลงเป็นอย่างมากเลยทีเดียว
"อื้ม ไม่ไหวก็บอกนะ ^^" มีเพียงรอยยิ้มเจื่อนๆที่อยู่บนใบหน้าของทิฟฟานี่ในขณะนี้
"แล้วตกลงแกนัดพวกฉันมากินข้าว เห็นว่ามีเรื่องจะคุยนี่เรื่องอะไร" ฮโยยอนเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อบทสนทนาในโต๊ะอาการเริ่มเงียบและก็อยากรู้ด้วยว่าทำไมยุนอาถึงนัดมากินข้าว โดยบอกเหตุผลด้วยว่ามีเรื่องจะบอก
"นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว" เมื่อยูริเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะอาหาร แทยอนจึงเอ่ยออกไป
"โทษทีๆ มีเรื่องนิดหน่อย ว่าแต่คุยถึงไหนกันแล้วเนี่ย ฟานี่กับซันนี่แต่งตัวน่ารักดีนะวันนี้ ^^"ยูริตอบกลับยิ้มๆ หันไปมองเพื่อนทั้งสองที่แต่งตัวค่อนข้างดูดีทีเดียววันนี้
"จ๊ะ ขอบคุณนะ ฮ่า ^^" ซันนี่ได้แต่ยิ้มแป้นเมื่อถูกชม ส่วนทิฟฟานี่ก็ยังคงนั่งเงียบเหมือนเดิม แต่ก็ยังหันมายิ้มให้ ยูริบ้างเล็กน้อย
"หน้าบานหมดแล้วแกนะ ว่าแต่ยุนจะพูดอะไรเมื่อกี้"
"เออ คือว่าฉันได้ทุน ไปเรียนที่อเมริกานะ อาจจะไปเปิดเทอมนี้"
"......" เพื่อนทั้งโต๊ะได้แต่เงียบ หันไปมองยุนอาอย่าตกใจ ไม่คิดว่าเพื่อนตัวเองอาจจะจากไปเร็วๆนี้ ส่วนยูริกับ แทยอน สองคนนี้ไม่ตกใจเท่าไหร่ เพราะรู้เรื่องที่ยุนอาจะไปเรียนต่อได้สักพักแล้วละ
"หื้อ ได้ทุนเหรอ อะ เออ ดีแล้วนิ" ฮโยยอนบอก เมื่อบรรยากาศมันเริ่มเงียบลงขึ้นทุกทีๆ
"อย่าทำหน้าซีเรียสสิ ฉันได้ทุนนะ ไม่ได้จะไปรบซะหน่อย ^^"
ยุนอาเอ่ยยิ้มๆ หันหน้าไปมองเพื่อนๆ แต่สุดท้ายแล้วก็หันไปมองคนข้างๆคนที่อยากจะได้คำตอบมากที่สุด แต่ร่างเล็กที่ยิ้มไม่หุบสีหน้าก็เจื่อนลงทันทีที่ยุนอาบอกว่าได้ทุนไปเรียนต่อ การที่ซันนี่นิ่งและเงียบแบบนี้มันก็เป็นอะไรที่ยุนอาไม่ชอบใจนักหรอก ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นยังไงและรู้สึกยังไงด้วย ถ้ากำลังจะจากไป
"เออ ยุนมันได้ดีแล้ว เพื่อนเรามีเด็กนักเรียนทุนเชียวนะ โว้โว้ ^^"
"ขอบใจนะแทยอน แต่ก็ไม่แน่หรอก ฉันอาจจะไม่ไปก็ได้"
"อ่าวทำไมละ"
"ก็เพราะเหตุผลนิดหน่อยที่ฉันอาจจะไม่ไป และนั่นก็ต้องอยู่ที่ตัวฉันเองและนะ"
"งั้นวันนี้อยากกินไรสั่งเลย ฉันจ่ายเอง"
"ยูริแกกินยาอะไรผิดมาเปล่า ทำไมวันนี้ดูอารมณ์ดีแปลกๆ แล้วมือนั่นยังไม่หายอีกเหรอ"
"ยังหรอกๆ เป็นนานๆเลยก็ได้นะ ถ้ามีคนรักษาให้"
"ใครอะ!!" เพื่อนๆได้แต่ทำหน้าตกใจกันอีกแล้ว แต่คราวนี้ยุนอาเป็นคนถามออกมา
..........................................................................................................
writer talk : เป็นไงบ้าง ฮ่าๆๆ เอามาลงให้แล้วนะ ^^
ไม่น่าจะเกิน สองทุ่มจะลงให้อีกตอน ไม่รู้จะทันไหมน่ะ ToT
ไรท์เตอร์กำลังปั่นมือหงิกก เพราะงั้นอ่านแล้วช่วยคอมเม้นท์ให้ทีน้า
เพื่อกำลังใจของไรท์เตอร์ต่อไป คิดว่าขอไปแล้ว จะช่วยกันหน่อย
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับนักอ่านทั้งหลาย และทุกคอมเม้นท์ มีความสำคัญจริงๆ ^O^
ความคิดเห็น