ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic SNSD]Snow Town~ รักหมดใจยัยน้ำแข็ง

    ลำดับตอนที่ #6 : level 5

    • อัปเดตล่าสุด 12 ม.ค. 53


    level 5"

     

               "เธอนอนนี่แล้วกันนะ เดี๋ยวฉันนอนตรงนี้"ฉันบอกพร้อมกับชี้ไปบนเตียงที่ซูยอนควรจะนอน แล้วฉันก็ชี้ลงมาทีพื้นที่ที่ฉันควรจะนอนเช่นกัน ไม่ได้จะว่ารังเกียจเธอหรอกนะที่ไม่นอนด้วย แต่อยากให้นอนสบายๆมากกว่า กลัวว่ามือและขาของฉันจะไปฟาดเข้าให้ที่ร่างกายของอีกฝ่ายนะสิ (- -")

               "อื้อ แล้วจะไม่หนาวเหรอ" ซูยอนเอ่ยถามพลางหันมามองหน้าคนร่างสูงที่นอนอยู่บนพื้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

               "ไม่เป็นไรหรอก ราตรีสวัสดิ์นะ"

               "อื้อ"

     

               ฉันข่มตานอนหลับ เมื่อมานอนบนพื้นข้างเตียง มีเพียงฟูกอันเล็กที่ฉันดึงออกมาจากตู้ พร้อมหมอนนึงใบและผ้าห่มผืนบางๆอีกผืน นอนเงียบๆอยู่แบบนั้น กลัวพลิกไปพลิกมาแล้ว ซูยอนจะตื่นเอาเปล่าๆ และฉันก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ ยัยน้ำแข็งหลับไปหรือยังน้า ได้แต่เหลือบๆมองเท่านั้นและ ที่สำคัญฉันปิดโทรศัพท์มือถือไปแล้วด้วย คิดว่าหลับไปสักสิบห้านาทีจะลุกขึ้นไปดูซูยอนใหม่ล่ะ

     

    Jessica side"

     

               ฉัน ก้มลงไปดูคนที่นอนอยู่บนพื้น จริงๆแล้วฉันก็ไม่ได้รังเกียจเค้าหรอกนะ ถ้าเค้าจะขึ้นมานอนกับฉันบนเตียง

    แต่ดูเค้าจะไม่ยอมและ ไม่รู้รังเกียจฉันหรือไง หรือว่าเค้าอยากให้ฉันนอนสบายๆ แต่ตัวเค้าดูจะไม่สบายเท่าไหร่

    เพราะนอนบนพื้นแข็งๆแถมผ้าห่มกับผืนเล็กนิดเดียวเองด้วย ไม่ใช่ว่าพรุ่งนี้ฉันต้องเป็นคนดูแลเค้าหรอกนะ > <"

     

    .

    .

     

               และแล้วเมื่อคืน ฉันก็นอนหลับไป เอ้อ ให้มันได้อย่างนี้สิ ไม่ได้ตื่นขึ้นมาดูซูยอนเลยด้วยซ้ำ พอฉันบ่นกับตัวเองจบ ตาฉันมันก็ปิดลงอย่างไม่ได้ตั้งใจ T^T แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะตอนนี้ฉันตื่นแล้ว คิดว่าคงตื่นก่อนซูยอนน่ะ ฉันลุกขึ้นมานั่งบนฟูกเล็กๆแต่พอมองออกไปก็พบว่ามีความว่างเปล่าเท่านั้นที่อยู่บนเตียง (- -")

               นี่จะบอกว่าฉันตื่นสายกว่าก็ได้และ ฉันเริ่มได้ยินเสียงน้ำไหลด้วย แล้วนี่อะไร ผ้าห่มของซูยอนนิ เค้าเอามาห่มให้เราตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย รู้สึกความเย็นชาจะลดน้อยถอยลงไปเรื่อยๆแฮะ ฉันละมีความสุขจริงๆ แล้วฉันก็ดูจะชอบเค้ามากขึ้นอีกด้วย ^^

     

               Rrrr rrrr~ เสียงโทรศัพท์ของฉันมันเริ่มดังขึ้นอีกครั้งในตอนเช้า ปรากฏว่าพี่ชายฉันโทรมาและ 0_0!!

               "ยูล ไม่กลับบ้านทำไมไม่โทรมาบอก ห๊ะ ไอ้น้องตัวแสบ"ปลายสายเอ่ยเสียงดังขึ้นทันทีที่ฉันรับ จนต้องเอาโทรศัพท์มือถือเครื่องนี้ออกห่างจากหูนิดหน่อย

               "แฮะๆ คือว่า เออ แล้วพี่กลับมาแล้วเหรอ"

               "ใช่นะสิ เข้าบ้านมานี่ไม่เจอใคร นี่จะกลับมาเมื่อไหร่"

               "ก็คงบ่ายๆล่ะ"

               "อื้ม คงไม่ได้ไปก่อเรื่องอะไรอีกนะ"

               "เปล่าซะหน่อย งั้นแค่นี้นะพี่ชาย" ฉันรบตัดบทสนทนาทันทีก่อนที่พี่ชายฉันจะถามอะไรไปมากกว่านี้

     

               "(- -") ลืมโทรบอกที่บ้านเลย เง้อ"

               Rrrr rrrr~ และแล้วเสียงโทรศัพท์ฉันมันก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แทยอนเพื่อนสนิทฉันเองละ 

               "ว่าไง คิมแท"

               "แกอยู่ไหนเนี่ย เมื่อวานไม่ยอมโทรกลับนะ แถมมีสาวเสียงหวานรับสายซะด้วยสิ" แทยอนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแซวเล่น ไม่คิดว่าเพื่อนสนิทจะมีคนรู้ใจโดยไม่บอกกล่าวกันซะแล้ว

               "ฉันลืมโทรศัพท์ไว้"ฉันได้แต่ตอบกลับเสียงเรียบ ดูมันสิ แซวฉันแล้ว นี่ไม่รู้เอาไปบอกใครหรือเปล่านะ

               "ซูยอนนะ ซูยอน ฮ่าๆ"แทยอนได้แต่เรียกชื่อซูยอนซ้ำไปซ้ำมา แถมหัวเราะร่าอีก

               "เลิกแซวได้แล้ว ว่าแต่โทรมามีอะไรเหรอ"

               "เย็นๆ จะชวนออกไปดื่ม ไปกันป่ะ ยุนก็ไปด้วยน่ะ"

               "ไปดิ ไม่ได้เจอยุนนานแล้ว ไม่รู้มันยังเครียดเรื่องซันอยู่เปล่า"

               "งั้นสองทุ่มเจอกันที่ร้านเดิมนะ ไปร้าน lose แล้วกัน เสียงไม่ดังเท่าไหร่ เห็นยุนมันบอกอยากนั่งชิวๆ"

               "อือ ไว้เจอกันเพื่อน"ฉันบอกออกไปปัดๆเพื่อจะได้กดวางสายเสียที 

               "ว่าแต่แฟนแกเหรอ ซูยอนนะ" สุดท้ายแทยอนก็ยังไม่วายจะเอ่ยถามถึงอีกคนที่ตอนนี้กำลังอาบน้ำอยู่ แถมเออ ออเองอีกว่าเป็นแฟนฉัน เป็นก็ดีดิ (- -")

               "จะบ้าเหรอ ไม่ใช่ แค่ฉัน ... เอ่อ เดี๋ยวเล่าให้ฟังที่ร้าน"

               "เอางั้นก็ได้ เจอกันๆ"

     

               "อาบน้ำเสร็จนานแล้วเหรอ" ฉันเอ่ยถามเมื่อคนร่างบางออกมายืนอยู่ที่มุมประตู หน้าตาคุณเธอดูสดใสเชียวละ ดีกว่าตอนเจอกันครั้งแรกตั้งเยอะ

               "อื้อ" เพียงคำตอบสั้นๆนั้นก็สามารถทำให้ฉันยิ้มกว้างได้

               "แล้วนี่หิวหรือยัง ^^"

               "นิดนึง"

               "งั้นรอก่อนนะ ฉันอาบน้ำก่อน แล้วก็ขอบคุณสำหรับผ้าห่มผืนนี้นะ"

               "อะ เอ่อ ฉันแค่เห็นว่าเธอหนาวก็เลยสงเคราะห์ให้เฉยๆ" ซูยอนเอ่ยออกมาเสียงเรียบพร้อมทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้เหมือนไม่ได้สนใจเลย แต่นั่นก็ทำให้ฉันยิ้มแป้นออกมา

               "ถึงคำพูดจะดูเย็นชาไปหน่อย แต่ก็ขอบคุณน่ะ ^^ ว่าแต่วันนี้้จะไปไหนหรือเปล่า
    ไม่ไปลงเรียนต่อเดี๋ยวก็ตามน้องไม่ทันหรอก"

               "เดี๋ยวค่อยไปวันอื่น รีบๆไปอาบน้ำได้แล้วน่า พูดมากอยู่ได้(> <")"

              ร่างบางดันร่างสูงๆของฉันเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อฉันหันมายิ้มกว้างพร้อมกับเสียงปิดประตูเบาๆเท่านั้น

              "(^_____________^)"

               "ยิ้มอยู่ได้ ปากไม่ฉีกมั้งเหรอ วันๆ" ซูยอนได้แต่บ่นพึมพำกับตัวเอง

              พร้อมเดินไปนั่งเล่นบนเตียงรออีกคนที่กำลังอาบน้ำ ก่อนจะอมยิ้มออกมาโดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึกเลยสักนิด

     

    .

    .

     

               "อ่าว ยุนมานานแล้วเหรอ"

               "อือ สักพักและ แกจะไปไหนก่อนเปล่า ฮโยอีกพักก็คงจะมา"

               "งั้นไปดูหนังสือกัน" ว่าแล้วคนตัวเล็กอย่างซันนี่ก็ลากเพื่อนตัวสูงเข้าไปในร้านหนังสือ ภายในร้านค่อนข้างใหญ่ทีเดียว อาทิตย์ๆนึง จะสามารถพบกับยุนอาได้ที่ร้านหนังสือร้านนี้เพราะเจ้าตัวชอบมาร้านแบบนี้เป็นที่สุด ก็คงไม่ได้ต่างจากซันนี่เท่าไหร่ ที่ชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน เพียงแต่ว่าไม่ได้มาบ่อยเท่าคนคนนี้เท่านั้นเอง

     

               "แกดูไปก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวฉันเดินไปดูตรงโน้นหน่อย"

               "อื้ม" ซันนี่พยักหน้าให้ก่อนจะจดจ่อกับหนังสือตรงหน้าเธอต่อไป

     

               ดูมาได้พักใหญ่ ซันนี่จึงเดินมาหายุนอาที่กำลังมองหนังสือเล่มนั้นอย่างตั้งใจ

               "หนังสืออะไรเหรอยุน"

               "อะ เอ่อ หนังสือท่องเที่ยวน่ะ"

               "งั้นไปกันเถอะ สงสัยฮโยจะรอนานแล้ว"

     

               "พวกแกสองคนไปไหนมาเนี้ย" ฮโยเอ่ยถาม

               เมื่อเห็นเพื่อนสองคนเดินมา ดูจากไซร์ก็ทราบได้ทันทีว่าขนาดความสูงของทั้งคู่ไม่เท่ากันเลย เพราะอีกคนสูง ส่วนอีกคนนะเหรอ อย่าไปพูดถึงเลย เดี๋ยวจะโดนว่าเอาเพราะฮโยก็ไม่ได้สูงกว่าซันนี่เท่าไหร่

               "ร้านหนังสืออ่ะ แกมานานแล้วเหรอ"

               "สักพัก งั้นไปหาไรกินกันเถอะ"

     

     

    .

    .

     

               "ปกติอยู่บ้านทำอะไรเหรอ" ฉันเอ่ยถามเมื่อเข้ามาในรถ เพื่อจะขับกลับโซล ไม่ต้องสงสัยหรอกว่ากินข้าวเช้าหรือยัง เพราะฉันกับซูยอนกินเรียบร้อยแล้ว ^^

               "ดูโทรทัศน์"ซูยอนตอบกลับพร้อมหันหน้าไปมองกระจกอีกครั้ง

               "ไม่เบื่ออ๋อ ดูโทรทัศน์ทั้งวัน"ฉันเอ่ย เพราะอีกคนดูจะสนใจกระจกใสๆมากว่าฉันซะอีก 

               "ไม่ล่ะ (- -")"

               "แล้วนี่เมื่อไหร่จะไปลงเรียนต่ออะ ฉันพาไปทำเรื่องไหม"

               "คงไปพรุ่งนี้เช้าล่ะมั้ง ว่าแต่เธอว่างนักหรือไง"

               "ใช่ ฉันว่าง ว่าแต่เรียนมหา'ลัยไหนล่ะ (^__________^)"

               "โซล"

               "อ่าวเหรอ ที่เดียวกันเลยนิ ไม่เคยจะเจอแฮะ ว่าแต่ อยู่คณะอะไรเหรอ"

               "บริหารธุรกิจ"

               "ก็ไม่ไกลจากคณะฉันเท่าไหร่น้า ฉันอยู่คณะนิเทศศาสตร์ละ สาขาภาพยนตร์และโทรทัศน์"

               "จบออกมาไปทำอะไร (> <;)"

               "ก็เป็นผู้กำกับมั้ง ไม่ก็ที่ปรึกษาด้านการออกแบบรายการ เป็นได้ตั้งหลายอย่าง งั้นพรุ่งนี้ฉันไปรับน่ะ ตอนเช้า"

               "..."

               "ถ้าไม่ตอบแสดงว่าตกลงนะ (^0^)"

              เอาอีกแล้วรอยยิ้มกว้างๆของเธอ เห็นแล้วอยากจะหาอะไรมาปิดไว้จริงๆ

              ซูยอนบ่นพึมพำกับตัวเองพร้อมหันหน้าไปมองกระจกอีกครั้ง ทำเหมือนไม่สนใจยูริเท่าไหร่
    แต่จริงๆแล้วก็แอบหันมามองนิดๆด้วยละ

     

               เมื่อมาถึงบาร์ประจำ ฉันเลยเดินตรงเข้าไป พร้อมกับมองหาเพื่อนสนิทที่อาจจะมาถึงแล้วก็เป็นได้ สุดท้ายฉันก็เหลือบไปเห็นยุนอาที่กำลังนั่งยกแก้วขึ้นดื่มแล้วดื่มอีก ก่อนจะเดินเข้าไปหาช้าๆ พร้อมแตะไหล่อีกฝ่ายเบาๆ ไม่นานนักยูริเพื่อนสนิทตัวสูงอีกคนของฉันก็มาถึง สีหน้ายิ้มแย้ม ทำให้ฉันแปลกใจนิดหน่อย ยูริปกติเป็นคนร่าเริงแต่ไม่ถึงกับยิ้มไม่ยอมหุบแบบนี้ยุนอาได้แต่พูดความในใจออกมาให้เพื่อนสองคนอย่างฉันฟัง ก็เรื่องที่ยุนอากำลังจะเป็นเรียนต่อ ไม่รู้ตอนนี้ตัดสินใจยังไง เพราะดูเหมือนยุนอาก็รักซันนี่อยู่ละ

               "ยูลแกกลับบ้านไปพักเถอะ เห็นมาเหนื่อยๆ"

               "แล้วแกไปส่งยุนอาไหวแน่นะ"ยูริเอ่ยถามเมื่อหันมามองหน้าฉันแล้ว

               "สบายๆ วันนี้ไม่ได้ดื่มเยอะสักหน่อย เออ ว่าแต่ซูยอนนะใคร แฟนก็ไม่ใช่ เพื่อนก็คงไม่ใช่ละมั้ง"ฉันเอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย เมื่ออยากจะรู้มาตั้งแต่เช้าแล้ว

               "ฉันเพิ่งรู้จักเค้าไม่นาน สักอาทิตย์กว่าๆได้ เพราะแผลนี่และ เลยทำให้รู้จักกัน"ยูริตอบกลับพร้อมชี้ไปที่มือพันแผลหนาๆ

               "ไหน อธิบายมาให้เคลียร์"

     

     

               ใช้เวลาอยู่นานสักพักฉันถึงจะฟังเรื่องยูริกับซูยอนเสร็จ เพื่อนฉันมันก็นี่กล้าจริงๆนะ เข้าไปรับมีดแบบนั้นบ้าหรือไง (- -") สุดท้ายเลยมีคนมาให้ตามรังควานตอนปิดเทอมแทนฉัน ฮ่าๆ ซูยอนเธออาจจะรำคราญยูริหน่อยนะ พูดคุยกันเสร็จฉันเลยพายุนอาไปส่งที่บ้าน ส่วนยูริก็กลับบ้านไปพักผ่อน เพราะได้ข่าวว่าพรุ่งนี้ต้องไปรับซูยอนแต่เช้าด้วย

     

               "แกร็กๆ สงสัยฟานี่จะหลับไปแล้ว" ฉันถอดรองเท้าเบาๆ

               พร้อมปิดประตูทันที ก่อนจะเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาสักหน่อย ย่องเท้าเบาๆไปเปิดประตูห้องนอนของตัวเอง เห็นร่างบางนอนอยู่ที่เตียงอย่างสบายๆ ฉันได้แต่ยิ้มกว้าง ตรงเข้าไปที่เตียงนอนค่อยๆทิ้งตัวลงนอนข้างๆคนรัก

     

               "กลับมาแล้วเหรอ แทแท"ทิฟฟานี่เอ่ยขึ้นมารู้สึกว่ามีอีกคนลงมานอนข้างๆ

               "อื้อ วันนี้ไม่เมาน่ะ ฟานี่นอนต่อเถอะ ^^"ฉันตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้อีกคนจะไม่เห็นก็ตาม

               "ขอกอดหน่อย" ทิฟฟานี่เอ่ยพร้อมขยับตัวเข้ามาใกล้ๆพร้อมรวบตัวเล็กๆของฉันไว้ ฉันได้แต่ยิ้มกว้างเท่านั้น ตอนนี้มีเพียงความมืดที่อยู่เป็นเพื่อน เพราะเพียงเงยหน้าขึ้นไปมองก็ต้องพบว่าอีกฝ่ายหลับสนิทและหายใจสม่ำเสมอ

     

               "คม เซ มารี กา ฮันชิเบ อิดซอ   อาปา กม ออมมา กม อากี กม ......... อือ ชึก อือ ชึก ชัล ฮัน ตา  ~"     

     

               "แทแทร้องเพลงอะไร"ร่างบางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงง่วงเงียเป็นที่สุด 

               "หมีสามตัวไง แทร้องให้ฟัง"ฉันตอบกลับพลางลูบหลังคนรักเบาๆ ทิฟฟานี่ได้แต่ยิ้มกว้าง

               "ฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วน้า ^^"

               "เด็กชัดๆ ^0^"

               "ก็แทแท ชอบเห็นฟานี่เป็นเด็กตลอดเลย"

               "ฮ่าๆ เอางั้นฉันไม่กวนแล้ว ฟานี่นอนต่อเถอะ ^0^"

    ................................................................... TCB

    ไรท์เตอร์ขอโตด ดองหลายวัน แฮะๆ
    พอดีมีเหตุจำเป็นนิดหน่อยให้ลงช้ากว่าปกติน้า T^T
    ตอนหน้าจะลงภายในสองวัน ไรท์เตอร์สัญญา แง่มๆ
    ขอบคุณทุกคอมเม้นน้าาาาา ^^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×