คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : level 3
Level 3"
ตอนนี้เป็นเวลาเช้าเก้านาฬิกา เมื่อตะวันสาดส่องลงมากระทบหน้าต่าง มีเพียงแสงแดดในยามเช้าเล็กน้อยที่เล็ดลอดส่องเข้ามาถึงในห้องนอนของแทยอนที่กำลังอุดอู้อยู่ใต้ผ้าห่ม ทิฟฟานี่ตื่นมาสักพัก ชำระร่างกายและแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ถึงกับมาเรียกร่างเล็กที่เอาแต่นอนอยู่ในห้วงนิทรา
"แทยอน ตื่นได้แล้วนะ แทแท"
"= =" ขอนอนอีกนิดนึงนะ"
"แต่ฟานี่หิวแล้วง่ะ แทแทตื่นมาทำข้าวให้กินหน่อย"
"อะจ๊ะๆ ตื่นก็ตื่น แล้วจะกินอะไรดีล่ะ"
"ไม่รู้อ่ะ"
"งั้นรอสักครู่ ^^"
"อือ ให้ฉันช่วยไหม"
"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวซุ่มซ่ามทำของตกหมดไม่ได้กินพอดี"
"ง่า -0- ฉันจะช่วย"
"เอางั้นก็ตามใจ ระวังมือด้วยละ"
"อื้อๆ วันนี้ออกไปดูหนังกันไหม"
"หื้ม >,<? "
"ทำไมมองฟานี่แบบนั้น แค่อยากจะชวนออกไปเฉยๆ ถ้าไม่อยากออกก็ไม่เป็นไร"
"เอ่อ คือไม่ใช่นะฟานี่ แทแค่แปลกใจนิดหน่อย ปกติแล้ว ฟานี่ไม่ค่อยชอบดูหนังไม่ใช่เหรอ"
"ก็อยากไปดูเรื่อง Did You Hear About the Morgans?"
"แต่แทว่าเรื่อง Avatar น่าจะสนุกกว่านะ แต่ถ้าฟานี่อยากดูเรื่องนั้นก็ได้ ^^".
"อื้อๆ (^______________^)"
"ชอบดูหนังรักโรแมนติตลอดเลย"
"ก็น่ารักนิ (><")"
"อะลองชิมหน่อย ว่าได้ยัง ฟู่ว์!!!" ฉันหยิบช้อนชาที่ใส่น้ำแกงในหม้อขึ้น เป่าให้เย็นลงก่อนจะป้อนให้อีกฝ่ายทาน
"โอ อร่อยจัง" ทิฟฟานี่ที่ได้ลิ้มรสชาติของอาหารถึงกับเอ่ยปากชมทันที
ส่วนฉันได้แต่ยิ้มกว้างตักอาหารขึ้นมาใส่ในจาน อีกพักก็ทานอาหารเช้าได้แล้วล่ะ
.
.
"ลัลลา ลั้ลลา~"
ฉันได้แต่หัวเราะในลำคำเมื่อเห็นแฟนแกว่งมือฉันไปมาเหมือนเด็กๆ ขณะที่กำลังเดินเที่ยวในห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ขอให้วันนี้เจอแต่เรื่องดีๆเถอะ อาเมน อาเมน >,.<
"แทยอนค่ะ "
ฉันรีบก้มหลบหน้าทันที เมื่อเจอกิ๊กเก่ายืนอยู่ไม่ห่างนัก ก็อย่างว่าและนะ คนมันเสน่ห์แรงก็แบบนี้และ แต่เจอตอนนี้มันก็ไม่ดีเท่าไหร่มั้ง ทิฟฟานี่ที่ยืนข้างๆ ได้แต่ทำหน้าสงสัย ก่อนจะพยักหน้านิดหน่อย เหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง ฉันกลืนน้ำลายฝืดคออีกแล้ว จะเจออุปสรรค์ทุกวี่ทุกวันเลยหรือไงเนี้ย T_T
"ใครเหรอแทยอน" คำถามแรกถูกเอ่ยออกมาจากคนที่ฉันกำลังจับมือแน่นอยู่
"เอ่อ คือว่า"
"แทยอนไม่เจอกันนานเลยนะค่ะ ไปไหนมาเอ่ย"
"อ่า สบายดีนะ^^"
"ค่ะ สบายดี แล้วนี่ใครค่ะ"
"อ๋อ แฟนฉันเองและ"
"ไม่ยักรู้แฮะ ว่าแทยอนมีแฟนแล้ว แต่เอาเถอะ ฉันไปก่อนนะค่ะ ^^"
"อะ อื้อ"
"ฝากดูแลแทยอนด้วยล่ะ"
"-*- ฝากทำไม ฉันก็ดูแลของฉันอยู่แล้วย่ะ" ทิฟฟานี่ตอบกลับหน้าตาคุณเธอไม่สบอารมณ์ซะเท่าไหร่
ฉันดูออกและ รู้แต่ว่าตอนนี้พาไปจากตรงนี้ดีกว่านะ รู้สึกงั้นไหมอ่า T^T
"ไปกันเถอะฟานี่ ><;"
"เห้อ!!!!"
"เป็นอะไรอ่ะค่ะ แทเลิกกับเค้าไปตั้งนานแล้ว อย่าซีเรียสสิ"
"เปล่าหรอก แค่เหนื่อยใจ เวลาเจอกิ๊กเก่าแทนะ ฉันจะต้องอารมณ์เสียทุกทีเลยสิท่า"
"เอาน่า ยังไงแทก็จะไม่มีกิ๊กแล้วละ"
"ก็ลองมีดูสิ คราวนี้อย่าหวังจะได้เจอกันอีกเลย"
"ฮึก!! =[]= ฟานี่รอตรงนี้ก่อนนะ แทไปซื้อน้ำกะป๊อปคอน"
ร่างบางได้แต่พยักหน้า ฉันเลยเดินไปซื้อของที่ต้องการก่อนจะเดินกลับเข้าไปที่ทางเข้าอีกครั้ง เมื่อประตูโรงหนัง โรงที่ 9 ถูกเปิดออก ฉันจึงจับมืออีกคนเดินเข้าไปพร้อมๆกัน
.
.
"น่ารักจัง >//<"
"ฮ่าๆ อ่ะ เอาไปกินสิ"
"ไม่เอาอ่ะ"
"น่านะ ^^"
ทิฟฟานี่รับกล่องป๊อปคอนไปอย่างจำใจ ก่อนจะค่อยๆหยิบกินทีละชิ้น
"เอ๊ะ อะไรนี่" ("ฟานี่น่ารักที่สุด") ทิฟฟานี่ได้แต่ยิ้มกว้างและมองกระดาษโน้ตในกล่องอย่างเขินๆ จะรู้สึกดีแค่ไหนกันที่คนรักทำอะไรให้เราแบบนี้ ^0^ ฉันได้แต่แอบมองคนรักที่อยู่ข้างๆ เห็นเค้ายิ้มกว้างแล้วฉันมีความสุขจังเลย มองไปก่อนจะหันไปสนใจเนื้อเรื่องตรงหน้าต่อ ^^
ทิฟฟานี่ที่ยิ้มไม่หุบหยิบป๊อปคอนขึ้นมากินเรื่อยๆ สักพักก็เจอกระดาษแผ่นที่สอง
("ฟานี่รักแทบ้างไหม") นี่แทแทจะเล่นไม้ไหนกะเราเนี้ย แค่นี้ก็รักจะตายอยู่และนะ ><"
"ฮ่าๆ" ฉันได้แต่หัวเราะออกมาเบาๆ ก็เธอมันน่ารักน่าแกล้งทำไมละ ชอบดูนัก หนังรักโรแมนติ แล้วที่ฉันทำให้มันดีหรือเปล่า คิคิ พูดแล้วเขินเอง
ตอนนี้ทิฟฟานี่ไม่ได้สนใจกับหนังตรงหน้าเธอแม้แต่น้อย กำลังหากระดาษโน้ตที่อาจจะยังมีอยู่ในกล่องป๊อปคอนอีกก็ได้เขย่า กล่องป๊อปคอนไปมา เสียงดัง จนฉันต้องหันไปมองนิดหน่อย
"แหะๆ" ร่างบางได้แต่หัวเราะแห้งๆ ก่อนจะถือป๊อปคอนให้เหมือนปกติ ตัดสินใจค่อยๆกินข้าวโพดคั่วตรงหน้าต่อ
ฉันหันไปยิ้มเมื่อมองคนรักที่กำลังนั่งจดจ่ออยู่กับกล่องข้าวโพดคั่ว ก่อนจะส่งน้ำไปให้ กลัวกินแบบนั้นจะติดคอเอาเปล่าๆนะสิ ><"
ดูความพยายามของอีกฝ่ายเป็นจะผล เมื่อรับน้ำมาจากแทยอนและดื่มมันเข้าไปก่อนจะตัดสินใจทานของที่อยู่ในมือต่อ กินไปเกือบจะถึงล่างกล่อง ทิฟฟานี่ก็พบเข้ากับกระดาษโน้ตอีกแผ่น มีใจความว่า
("คิมแทรักฟานี่ (^0^)")
ฉันหันไปมองพร้อมส่งยิ้มกว้าง เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆก่อนจะบรรจงประกบริมฝีปากบางเข้ากับริมฝีปากอวบอิ่มของอีกฝ่ายเบาๆ พลางหันมาสนใจ หนังตามเดิม ส่วน ทิฟฟานี่ได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จนจบเรื่อง ไม่รู้ว่าเพราะหนังเรื่องนี้น่ารัก หรือว่าสิ่งที่ฉันทำลงไปมันน่ารักกันแน่นะ แต่ก็เอาเถอะ ยังไง ทิฟฟานี่มีความสุขฉันก็มีความสุขด้วย ^^
เขิน วันนี้แทแทน่ารักจังเลยอ่า >///<
ทิฟฟานี่ที่คิดในใจได้แต่ยิ้มแป้นไม่ยอมหุบตั้งแต่ออกมาจากโรงภาพยนตร์
"อร่อยไหม ป๊อปคอน คิคิ ^^"
"อะ อื้อๆ"
"แล้วว่ายังไงถามไป มีคำตอบให้แทหรือเปล่า"
"ถามอะไร ไม่เห็นรู้เรื่องเลย"
"ง่า แต่ก็เอาเถอะ ดูหน้าก็รู้อยู่แล้วละ ฮ่าๆๆ"
"ย่ะ ฉันมันคนเดาง่ายนิ จะหลอกถามกันทำไม"
"ฮ่าๆ ก็แทรักฟานี่นิ"
"พอแล้วๆ แค่นี้ก็รักจะแย่ อุ้ย!!"
"^0^ ฮิฮิ ฮ่าๆๆๆ มีความสุขจริงๆ งั้นไปเดินซื้อเสื้อผ้ากัน"
"อื้อๆ"
.
.
เมื่อวานหลังจากที่ฉันคุยกับคุณพ่อของซูยอนเสร็จ ฉันได้รับรู้และละว่าชีวิตของคนคนนึงมีค่าแค่ไหน วันรุ่งขึ้นจึงไปที่โรงพยาบาลเพื่อทำแผลเหมือนทุกวัน ก่อนจะตรงขึ้นไปที่ห้องหมายเลข 722 เพื่อดูอาการอีกคน
"อรุณสวัสดิ์" ฉันเอ่ยทักออกไปก่อนจะยื่นดอกไม้ช่อเล็กไปให้ ซูยอนได้แต่เลิกคิ้วสูง
"ฉันให้ รับไปสิ"
"ขอบคุณนะ เอาวางไว้ตรงโน้นเถอะ"
"อาการดีขึ้นหรือยัง ซูยอน"
"อื้อ" ร่างบางตอบเพียงแค่คำสั้นๆเท่านั้น แต่นั่นก็ทำให้ฉันยิ้มก่อนจะเอ่ยถามต่อ
"แล้วเมื่อไหร่จะออกจากโรงพยาบาลละ"
"ไม่รู้"
"ซูยอน เธอจะไม่ไปเยี่ยมหลุมศพของซูจองหน่อยเหรอ"
ฉันเอ่ยถามออกไป จริงๆแล้ว เมื่อวันเกิดเหตุมาจนถึงตอนนี้ จอง ซูยอนคนนี้ก็ยังไม่ได้ไปที่หลุมศพของน้องสาวเธอเลย เพราะมั่วแต่อุดอู้อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆนี้ พร้อมกับการที่หันไปมองท้องฟ้าในทุกๆวัน เผื่อวันนึง คริสตัลน้องสาวของเธอจะมองเห็นเธอบ้าง
"เธอรู้ได้ยังไง" ซูยอนเอ่ยถามด้วยความสงสัย พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มเอ่อล้นรอบดวงตา
ในไม่ช้ามันก็ถูกแรงดึงดูดให้ตกลงมาที่ผ้าห่มผืนสีขาวอีกครั้ง
และนั่นทำให้ฉันได้แต่เงียบ มองอีกฝ่ายด้วยความเห็นใจไม่น้อย เพียงอยากให้เธอคนนี้ยิ้มได้บ้างก็เท่านั้นเอง แต่นี่ยิ่งมาทำให้เธอตรงหน้าร้องไห้ จะไม่รู้สึกผิดเข้าไปอีกเหรอ ยูริ
"........"
"ฉันจะไป"คนที่เงียบอยู่นานเอ่ย เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไร พร้อมเอามือมาปาดน้ำตาให้หมดไป ใครๆอาจจะมองว่าเธอเป็นคนขี้แยก็ได้ แต่สำหรับฉัน ไม่เลย เผื่อว่าเวลาที่เราร้องไห้ มันอาจจะทำให้เราเข้มแข็งขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัว
"งั้นให้ฉันพาไปไหม"
ร่างบางของซูยอนได้แต่พยักหน้ารับ น้ำตาเริ่มเอ่อล้นออกมารอบดวงตาอีกครั้งทำให้ฉันรู้สึกเศร้าใจแทนไม่น้อย
"พรุ่งนี้จะมารับน่ะ" ฉันบอกออกไป แต่เธอคนนั้นได้แต่ส่ายหน้าเป็นการปฎิเสท
"ไม่ ฉันจะไปตอนนี้"
"งั้น เดี๋ยวฉันไปบอกหมอแล้วกันว่าจะย้ายออก"
ซูยอนหันมาพนักหน้ากับฉัน ก่อนคว้าโทรศัพท์ข้างลำตัวมาโทรหาผู้เป็นพ่อเมื่อฉันเดินออกไปจากห้อง
"คุณพ่อเหรอค่ะ หนูจะไปหลุมศพซูจองน่ะค่ะ"
"ลูกจะไปยังไง ให้พ่อไปรับไหม"
"ไม่เป็นไรค่ะพ่อ มีคนอาสาพาหนูไป"
"ใครเหรอ"
"ไม่รู้ค่ะ เค้ามาเยี่ยมหนูทกวันเลย งั้นแค่นี้นะค่ะ รักพ่อค่ะ"
"จ๊ะ พ่อก็รักลูกน่ะ ดูแลตัวเองล่ะ"
ไม่นานนักการทำเรื่องย้ายออกก็เสร็จสิ้น ซูยอนได้ลุกขึ้นจากเตียง เพื่อเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อย ฉันได้แต่เก็บของที่มีคนเอามาเยี่ยมไปไว้ที่รถถึงสองสามรอบ ก่อนจะขึ้นมารับคนตัวเล็กอีกครั้ง
"ขอกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วกัน" ซูยอนบอกออกไปเสียงเรียบพลางมองไปที่กระจกใสๆ
"แล้วบ้านเธออยู่ไหนล่ะ"
"ปลายถนน เลี้ยวซ้ายบ้านหลังสุดท้ายอ่ะ"
"อือ" ฉันพยักหน้าให้อีกฝ่ายเร่งเครื่องขึ้นอีกนิดเพื่อให้ถึงที่หมายเร็วขึ้น
"ฉันเอาของไปเก็บให้ เธอขึ้นไปเปลี่ยนชุดเถอะ"
ฉันบอกออกไปพร้อมหันไปมองซูยอนนิดหน่อย หยิบกระเช้าของเยี่ยมลงมาจากรถและถือไว้ในมือสองใบ
"อื้อ"ซูยอนพยักหน้ารับ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปในบ้าน เหมือนว่าไม่อยากจะให้ใครทักอย่างนั้นและ
"คุณหนูกลับมาแล้วเหรอค่ะ"
"ค่ะป้า"
"เอ่อป้าค่ะ เอาของพวกนี้ไปเก็บที่ไหนดีค่ะ (><")"
ฉันหันไปมองพร้อมส่งยิ้มกว้าง ก่อนจะถามป้าแม่บ้านของร่างบางว่าจะให้ไปเก็บอะไรที่ไหนอย่างไร
"ป้าถือให้ค่ะ นี่มาช่วยคุณเค้าถือหน่อยสิ" ป้าแม่บ้านก็พยักหน้ายิ้มๆ
เดินเข้ามาช่วยฉันถือกระเช้าไปถึงสองสามรอบ และเอ่ยเรียกเด็กในบ้านมาช่วยยกด้วย
"ค่ะป้า >,<"
…………………………………………………………. TCB wait for Level 4”
ไรเตอร์:กลับมาแล้ววว ><"
ฮ่าๆ ตอนนี้ แททิฟเยอะ ดูสิ ตอนหน้ายูลจะทำยังไงต่อไป
สิก้ายังคงความเย็นชาได้ใจไปเหมือนเดิมมม ^^
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกท่าน ทุกคอมเม้น และแฟนคลับ ฮ่าๆๆ
ไว้เจอกันตอนหน้านะคร้าบผม
ความคิดเห็น