คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : level 1
level 1" ice cool~
Rrrrrrrr rrr~ เสียงโทรศัพท์สุดคลาสิกของฉันดังขึ้นเรื่อยอย่างไม่ขาดสาย ก่อนจะใช้มือขวาที่ว่างอยู่กดรับโทรศัพท์ทันที ไม่พอใจเท่าไหร่หรอกนะที่มากวนเวลาฉันที่กำลังดูโทรทัศน์รายการโปรดอยู่นะ
"ฮาโหล ว่าไงแทยอน" ฉันรับโทรศัพท์ออกไปอย่างเนือยๆ เวลาคนคนนี้โทรมาก็ต้องมีเรื่องทุกทีสินะ รอรับฟังปัญหาได้เลยล่ะ
"ยูริ แกออกมาดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อย" แทยอนบอกออกไปด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ นั่นไงมันมาแล้ว พูดยังไม่ทันขาดคำ = =;
"ฉันทะเลอะกับทิฟฟานี่ เลิกกันแล้วด้วย ฮือ ออกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยแล้วกันนะ เพื่อนเลิฟ"
"เออๆ ไปก็ไป ร้านเดิมใช่ไหม" ฉันถามออกไปอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เพราะปกติไปร้านเหล้าหรือผับอยู่ไม่กี่ร้านเท่านั้น
"แล้วเจอกัน" ปลายสายตอบกลับเป็นเพียงคำสั้นๆ
"อ่าว แล้วฉันจะรู้ไหมว่าจะไปร้านไหน แทยอน =[]=" ฉันวางโทรศัพท์ไว้ใกล้ๆ คิดว่าจะออกไปหลังจากดูรายการนี้จบ เพราะตอนนี้กำลังโฆษณาสินค้าอยู่
"ตัวอย่างตอนต่อไป .... "
"เฮ้ย อะไรเนี้ย อดดูซะแล้ว =3=" ฉันได้แต่ทำมุ่ย ลุกขึ้นจากโซฟาในห้องนั่งเล่นก่อนจะเดินเข้ามาในห้องนอนจัดการแต่งตัวใหม่ซะ
"แทยอน ค่อยๆกิน กินเร็วแบบนี้เดี๋ยวก็เมาแอ๋หรอกเพื่อน" ฉันมองเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยกันแล้วก็เหนื่อยใจแทนนัก ไม่รู้ว่าทำไมเวลามีปัญหาต้องกินเหล้าๆตลอด ><" แต่ก็เริ่มชินซะแล้วล่ะ เพื่อนคนนี้ ชื่อคิมแทยอน เป็นคนตัวเล็ก หน้าตาจัดว่าน่ารักเชียว มีผิวสีขาวเหลีอง ตอนนี้ชั้นว่ามันซีดๆมากกว่า คบแทยอนมาได้สองปีแล้วล่ะ ก็ดีน่ะ เป็นเพื่อนที่ดีคนนึงเลยละจะบอกให้ ^^
"ฮือๆ ฟานี่กับฉันเลิกกันแล้ว ทำไงดีอ่ะยูล T^T"
"ทำไมเลิกกันละ ทั้งๆที่คบกันมาตั้งนานนะน่ะ"
"ก็ชั้น........"
"มีกิ๊กล่ะสินะ"ฉันเอ่ยออกไปอย่างรู้ทัน เพราะแทยอนคนนี้ก็มีปัญหาอย่างเดียวนี่และ
"เห้อ ยูล คนอื่นฉันก็แค่คบเล่นๆ แต่สำหรับฟานี่แล้ว ฉันรักจริงๆนะ"
"แกก็เลิกกับกิ๊กซะสิ ถ้าอยากกลับไปคืนดีกับฟานี่ฉันจะช่วยก็ได้ แต่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ถ้าแกไม่เลิก ฉันจะไม่ช่วยแกอีก" ฉันบอกออกไป เพราะว่าเพื่อนฉันมันเอาแต่กระดกเหล้าเข้าปากอย่างกับน้ำเปล่าเลยละ เห็นแล้วเครียดแทน อะไรมันจะขนาดนี้ สุดท้ายก็อยู่ที่ตัวแทยอนเองแล้วและ ว่าจะทำได้หรือเปล่า >,.<
สรุปฉันต้องพาแทยอนกลับคอนโด เห้อ ไอ้เพื่อนคนนี้ ทำฉันเหนื่อยตลอดเลยสินะ ก่อนจะแบกแทยอนไปส่งที่ห้อง พร้อมกับโทรหาแฟนของร่างเล็กคนนี้ด้วย
"ฮาโหล ยูล"
"อือ ฟานี่มาดูแลแทยอนหน่อยสิ มันเมาไม่รู้เรื่องเลย"
"...."
"ฟานี่ ฟังยูลอยู่หรือเปล่า แทยอนอยู่คนเดียวนะตอนนี้ แต่ถ้าลำบากใจที่จะมาเจอ ก็ไม่เป็นไรหรอก งั้นแค่นี้ละ"
"เดี๋ยวๆ ยูล"
"อือ"
"ฉันจะไปดูแลแทยอนเองแล้วกัน"
"งั้นมาระวังๆละ"
"จ๊ะ"
"แทยอนแกไปจัดการต่อกันเองนะ"
"อือ ขอบใจนะยูล"
"ชั้นไปละ ^^" ฉันบอกออกไป ก่อนจะพาตัวเองออกมาจากห้องอย่างไม่เร่งรีบนัก พาตัวเองกลับไปที่รถเพื่อขับกลับบ้าน ตอนนี้เวลาห้าทุ่มกว่าๆแล้ว และฉันก็ง่วงนอนมากแล้วด้วย หวังว่าสองคนนั้นจะไม่ทะเลอะกันอีก ^^
"แทยอน ฉันมาแล้ว"
"ฟานี่อย่าทิ้งแทไป อย่าไปไหนอีก"
"ฉันเอาผ้ามาเช็ดตัวให้ดีกว่า" ทิฟฟานี่พูดพึมพำเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปหยิบผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำหมาดๆมาเช็ดหน้าให้
"อย่าทิ้งแทไป แทรักฟานี่" แทยอนได้แต่พูดออกมาเมาๆ เหมือนจะเพ้อละเมอพูดออกมาซะมากกว่า
ทิฟฟานี่ได้แต่นั่งเงียบ ก่อนจะนอนลงข้างๆเตียง นานอยู่สักพักกว่าจะข่มตาให้หลับลงได้
เมื่อแทยอนตื่นขึ้นในตอนเช้าก็ต้องพบว่ามีอีกคนที่นอนดูแลอยู่ที่ข้างเตียง ร่างนั้นถึงกับสั่นน้อยๆ เพราะไม่ได้ห่มผ้า ร่างเล็กได้แต่ยิ้มกว้าง
"ฟานี่ ฟานี่ค๊ะ ขึ้นมานอนข้างบนเถอะ"
"อือ" ร่างบางที่ทำหน้างงลุกขึ้น ก่อนจะนอนลงบนเตียงโดยมีคนตัวเล็กดูอยู่ด้านข้าง
หยิบผ้าห่มมาห่มให้อีกฝ่าย มองนาฬิกาบนหน้าปัดจึงเดินไปทำอาหารเช้า
.
.
วันนี้ฉันก็ไม่มีอะไรทำตามเคย คิดว่าจะไปเยี่ยมคนคนนั้นที่โรงพยาบาลหน่อย ไม่รู้ว่าเค้าเป็นยังไงบ้างนะ ตอนนี้ฉันเดินเข้ามาในซุปเปอร์ มาหาเลือกซื้อของที่จะไปเยี่ยม จริงๆแล้ว ถ้าเข้าไปเฉยๆมันก็ดูยังไงไม่รู้เนอะ ฉันเลยมาเดินดูเครื่องดื่มบำรุงร่างกาย เน้นว่าร่างกาย ไม่ใช่กำลังนะ ^^ และคิดว่าวันนี้ฉันต้องทำความรู้จักกับคนคนนี้ให้ได้เลย ไฟท์ติ้งควอนยูล
ร่างบางที่ตื่นขึ้นยังคงนอนนิ่งๆอยู่บนเตียงผู้ป่วย และยังคงมองไปที่หน้าต่างเหมือนเดิมเช่นทุกวัน
ฉันพาตัวเองขึ้นมาที่ห้องเดิม ห้อง 722 จุดหมายปลายทาง เคาะประตูห้องทีสองที เมื่อได้ยินเสียงรับอนุญาตจึงเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม วางกระเช้ารังนกไว้บนโต๊ะไม้ที่พอมีที่วางของอยู่บ้าง
"สวัสดี จำฉันได้หรือเปล่า ฉันชื่อควอนยูรินะ^^" ฉันเอ่ยทักออกไป ซูยอนหันมามองเพียงเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองกระจกเช่นเดิม มีเพียงความว่างเปล่าในดวงตาของซูยอนที่ฉันเห็นเท่านั้น เป็นอะไรหรือเปล่านะ ฉันได้แต่ทำหน้าสงสัยและเก็บความสงสัยนั้นไว้ในใจ มันคงไม่เหมาะสมนักหรอกสำหรับคนที่ไม่รู้จักกันที่จะถามเรื่องส่วนตัวนะ
"ซูยอน ให้ฉันนั่งเป็นเพื่อนเธอได้ไหม"
"อือ" ซูยอนตอบกลับเบาๆพร้อมกับหันมาพยักหน้าให้ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับฉันมากนักหรอก ใบหน้าที่เหม่อลอยและมองออกไปนอกหน้าต่าง ทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าคนคนนี้อ้างว้างเหลือเกิน
ตอนนี้ฉันก็มาเยี่ยมซูยอนได้สี่วันและละ ทำไมนะเหรอ ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แค่คิดว่าคนตรงหน้าเป็นคนที่แปลกดีแถมยังสวยมากด้วย ไม่เกี่ยวนะ ^0^ ฉันอยากให้เค้ามีความสุขบ้างก็เท่านั้น แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงให้เค้าคุยกับฉันบ้าง
"อรุณสวัสดิ์" ฉันเอ่ยทักออกไปทันที ที่พาตัวเองเข้ามาในห้องห้องนี้ในวันที่ห้าที่ได้รับบาดแผล
"สวัสดี" ซูยอนตอบกลับเพียงคำสั้นๆ ฉันหันไปมองด้วยความแปลกใจป่นดีใจ ที่คนคนนี้เริ่มพูดบ้างแล้ว
"เป็นไงบ้าง ใกล้จะหายหรือยัง ^^"
"แค่ไม่สบายนิดหน่อย ว่าแต่เธอเข้ามาทำอะไรในห้องฉันทุกวัน"
"ฉันก็แค่มาเยี่ยมเธอยังไงละ ^_______^"
"วันหลังก็ไม่ต้องนะ ฉันไม่ได้ขอ กลับบ้านไปได้แล้ว ฉันอยากอยู่คนเดียว" ร่างบางบอกออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นๆ ทำเอาฉันถึงกับหนาวเลย ยังไงเค้าไล่แล้วก็ไม่ควรอยู่สินะ ไปก็ไป กับเถอะควอนยูลเอ๊ย
"เอางั้นฉันก็ไม่กวนแล้ว พักผ่อนเยอะๆแล้วกัน ไว้จะมาเยี่ยมใหม่" ฉันบอกออกไปยิ้มๆ ก่อนจะเดินตรงออกมา
ซูยอนได้แต่มองตามร่างสูงออกไปก่อนจะหันกลับมามองที่หน้าต่างดังเดิม
ทำไมไม่สนใจชั้นบ้าง ยัยน้ำแข็ง ><~
"นี่ยูล แกหายไปไหน เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นหน้าเลยนะ" แทยอนเอ่ยถามขึ้นเมื่อเข้ามาเจอเพื่อนในผับร้านดังร้านเดิมก่อนจะนั่งลงที่เคาว์เตอร์เพื่อสั่งเครื่องดื่ม
"เออ ไม่มีอะไรหรอก... แล้วแกกับทิฟเป็นไงมั้ง" ฉันตอบกลับไปยิ้มๆ จริงๆแล้วไม่อยากให้รู้หรอกว่าทำอะไรอยู่ แต่ก็ไม่ใช่จะปิดบังเพื่อนหรอกนะ
"ชั้นกลับมาคบกับฟานี่แล้วล่ะ แต่ชั้นต้องเลิกกับกิ๊กหมดเลย" แทยอนพูดออกมาด้วยสีหน้าดีใจป่นด้วยแววตาเศร้าๆ ทำเอาฉันถึงกับขำเบาๆและส่ายหน้านิดหน่อย
"เออ ก็ดีแล้วนิ ถ้าแกชอบฟานี่จริงๆ ก็คบฟานี่คนเดียวเถอะ ชั้นสงสารฟานี่"
"ชั้นจะพยายามแล้วกัน" คนตัวเล็กพูดพร้อมทำหน้าเซ็งๆ หยิบน้ำที่เพิ่งจะได้มาดื่มซะ
"ไม่อ่ะ แกต้องทำให้ได้ เดี๋ยวก็โดนบอกเลิกอีกหรอก คราวนี้ชั้นไม่ช่วยแล้วน่ะ ^^"ฉันบอกออกไปด้วยการขู่อีกฝ่ายเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยากให้แฟนของเพื่อนต้องเสียใจอีกเท่านั้นและ ยังไงฟานี่ก็เป็นเพื่อนฉันอีกคน ร่างเล็กพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะมีคนเดินมาเกาะร่างเล็กไว้
"พี่แทยอน วันนี้พี่ไปนอนห้องมิเชลไหมค่ะ ^^" สาวหน้าตาฝรั่งพูดขึ้น
ฉันเริ่มมองหน้าแทยอนละตอนนี้ ไม่รู้ว่ามันจะตอบว่าอะไรเหมือนกัน ก็เห็นอยู่ว่าแทยอนมันกำลังทำหน้าเครียด เห็นแล้วอยากจะหัวเราะจริงๆ
"ขอโทษนะมิเชล พี่จะกลับไปนอนกลับแฟนพี่"
"ก็มิเชลไงล่ะค่ะ พี่แทนี่ปากหวานจังเลยค่ะ ^0^"
"ป่าว ไม่ใช่มิเชลหรอก"
"แล้วใครล่ะ พี่แทยอนมีแฟนแล้วหรอ ทำไมมิเชลไม่รู้ล่ะค่ะ"
"ไปซะทีได้มิเชล พี่รำคราญ" ร่างเล็กพูดไล่ๆ
"พี่แทอ่ะ ใจร้ายที่สุด มิเชลเกลียดพี่ เพี้ยะ" เด็กคนนั้นพูดทั้งน้ำตา ก่อนจะฟาดมือเรียวๆเข้าที่หน้าแทยอนและเดินจากไป ความเจ็บปวดที่ใบหน้าเริ่มแผ่ทั่วใบหน้า ทำเอาแทยอนที่นั่งอยู่ข้างถึงกับนิ่ง ฉันหันไปมองด้วยความตกใจ 0_0เช่นเดียวกัน สัญญาได้เลยว่าชาตินี้ฉันจะไม่มีกิ๊ก เพราะมันน่ากลัวเหลือเกิน T.T~
"ก็ดีแล้ว ถ้าจะทำให้เด็กคนนี้เลิกยุ่งกับฉันได้ มิเชลพี่ขอโทษนะ" ร่างเล็กได้แต่คิดในใจ
"เออ ค่อยยังชั่วหน่อยนึกว่าแกจะไปนอนกับน้องเค้าซะอีก"
"ไม่เอาแล้วล่ะ เดี่ยวทิฟจับได้ ก็เลิกกลับชั้นพอดี"
"เห็นค่าเค้า เมื่อจากไปน่ะแกเนี้ย เจ็บหรือเปล่า"
"แกลองดูมั้ยละ พี่เอาเหมือนเดิม ยูลแกจะเอามั้ย" แทยอนหันไปสั่งเหล้าของตนก่อนจะหันมาถามเพื่อนตัวสูงข้างๆ คือฉันเอง
"ไม่ล่ะ วันนี้ไม่อยากกิน เอาเป็นน้ำผลไม้แล้วกัน" ฉันตอบกลับไป คิดเรื่องวันนั้นแล้วก็ยังเซ็งไม่หาย ทำไมยัยน้ำแข็งไม่สนใจฉันบ้าง ชิชะ ><; พนักงานพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะทำเครื่องดื่มที่สั่งๆกันมา
.
.
ปิ๊งป่อง!!!
"มาแล้วค่ะ" ทิฟฟานี่ที่กำลังดูโทรทัศน์อย่างสบายใจในห้องนั่งเล่นลุกขึ้้นทันทีเมื่อมีคนมากดกริ่งหน้าห้อง
"อันยอง ฟานี่"
"อ่าวยูล แทแทเมามาอีกแล้วเหรอ (--")"
"ก็งี้และ ปกติ ฟานี่ฉันมีเรื่องจะเล่าให้ฟังด้วยละ"
"อะไรเหรอยูล ทำหน้าตื่นเต้นเชียว"
"ก็มีกิ๊กเก่าแทยอนนะ มันมาชวนไปค้างที่ห้อง"
"แทแททำแบบนี้กับฉันอีกแล้ว T^T"
"ไม่ใช่ๆ ฟานี่ฟังยูลก่อน แทบอกว่าอะไรรู้มั้ยพอน้องคนนั้นมาชวน บอกว่าจะกลับไปนอนกับแฟนด้วยละ บอกย้ำไปว่ามีแฟนแล้วๆ ฮ่าๆ สุดท้ายก็ได้รอยมาจากมือเรียวๆของน้องเค้าละ คงจะเจ็บหน้าดู"
"นึกว่าไปมีกิ๊กเพิ่มอีก แม่จะเอาค้อนทุบหัวให้"
"โอ ใจเย็นฟานี่ แทมันอาจจะเลิกเจ้าชู้แล้วก็ได้"
"อือ เป็นแบบนี้ไปนานๆก็ดีสินะ"
"งั้นยูลกลับละ ง่วงนอนและ ^^"
"ฝันดีนะยูล เดินๆละ"
"อือ ^________^"
"ทำตัวให้มันน่ารักแบบนี้ไปตลอดสิ คิม แทยอน"
"ฟานี่แทขอกอดหน่อยนะ"
"อือ เจ็บหรือเปล่า ที่หน้า"
"นิดเดียว แค่นิดเดียวเอง"
.
.
เช้าวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันต้องไปทำแผลที่มือเมื่อเดิม ฉันไม่ลืมที่จะแวะซื้อขนมปังสุดอร่อยข้างหน้าโรงพยาบาลไปฝาก ยัยตัวเล็กที่เย็นชาซะยิ่งกว่าน้ำแข็งอีก ซื้อเสร็จสรรพจึงเลี้ยวรถเข้าภายในโรงพยาบาล ฉันว่าวันนี้ฉันตื่นเช้ากว่าปกตินิดหน่อยด้วยละ
"อันยองพี่ลีน่า" ฉันเอ่ยทักออกไปกับพยาบาลคนสนิท ก่อนจะเดินไปนั่งที่เตียงอย่างรู้งาน พี่คนสวยได้แต่ยิ้มกว้างเดินไปเข็นอุปกรณ์เพื่อมาทำแผลให้
"มาเช้าจังนะวันนี้"
"แหะๆ ก็วันนี้ยูลตื่นเช้า พี่ชายอยู่หรือเปล่า"
"ไม่อยู่หรอก ไปสัมมนาที่ต่างประเทศสักระยะ ว่าแต่เราอยู่บ้านเดียวกันไม่ใช่เหรอ'
"พี่ชาย อยู่คอนโดนะ พี่ลีน่า ฉันก็ตัวคนเดียว อยู่บ้านพียงลำพัง"
"ฮ่าๆๆๆ เหงาหรือไง"
"เปล่า แค่พูดไปอย่างนั้นเองและ ^^"
"แล้วนี่เอาขนมมาฝากใคร ให้พี่อ๋อ ^0^"
"อือๆ งั้นฉันไปก่อนนะ"
"กลับดีๆละ ^0^"
ฉันได้แต่พยักหน้ายิ้มๆ ก่อนจะเดินตรงออกมาจากโรงพยาบาลและสั่งขนมอย่างเมื่อเช้าอีกครั้ง หันไปมองรอบก็มีแต่คนมีคู่ทั้งนั้นเลย รู้สึกอิจฉาจริงๆ T_T
ก๊อก ก๊อก..
"เชิญค่ะ" ซูยอนตอบรับกลับจากด้านใน ฉันได้แต่ระบายยิ้มก่อนจะบิดลูกบิดเข้ามาในห้องอย่างไม่รอช้า
"อรุณสวัสดิ์" ฉันเอ่ยทักทันทีเหมือนทุกๆวันก่อนจะเอาขนมไปวางไว้ที่โต๊ะ เดินไปนั่งที่โซฟามองอีกฝ่ายไปพลางๆ
"อือ"
"ไม่สบายหลายวันแล้ว เมื่อไหร่จะหายเหรอซูยอน"
"แล้วเธอละ เข้ามารับมีดฉัน หายแล้วงั้นเหรอ"
"โห แผลแค่นี้เด็กๆ"
"เธอมาหาฉันทุกวัน ต้องการอะไรกันแน่"
"ฉันแค่มาทำแผล แล้วก็จะขึ้นมาดูซะหน่อย ว่าคนที่ขู่จะฆ่าตัวตายวันนั้นเป็นยังไงบ้าง"
"......... ฉันไม่เป็นไร" ซูยอนเงียบไปสักพักกว่าจะตอบกลับ
"เอาอีกแล้วสินะ" ฉันหันไปมองซูยอนที่เริ่มหันหน้าไปมองที่หน้าต่างอีกครั้ง เป็นประจำแบบนี้ทุกวันตั้งแต่ฉันได้ทำความรู้จักกับซูยอนตั้งแต่วันแรก จนวันนี้เธอก็คงยังมองกระจกเหมือนเดิม
"เธอคงจะคิดถึงน้องสาวมากละสิ น้องเธอนะไปสบายแล้ว" ฉันบอกออกไป เพราะพอจะรู้เรื่องของอีกคนบ้าง ร่างบางนั้นถึงกับน้ำตาคลอได้ยิน ก่อนจะปล่อยน้ำตาหยดใสๆลงมาบนผ้าห่ม ฉันหันไปมองด้วยความตกใจ ไม่น่าพูดเลยเรา ควอนยูล แกพลาดแล้ว ><"
"ไม่เป็นไรนะ" ฉันพูดคำปลอบใจออกไป แต่ก็ดูไม่เป็นผลเพราะ ซูยอนยังคงร้องไห้ออกมาหนักขึ้นเรื่อยๆฉันจึงตัดสินใจเดินเข้าไปกอดร่างบางตรงหน้าไว้ ยังไงถ้าเพื่อเค้ารู้สึกดีขึ้นมาบ้างก็น่าจะทำให้ฉันรู้สึกผิดน้อยลง ซูยอนไม่ได้กอดฉันตอบแต่อย่างใด มีเพียงหยดน้ำตาที่ยังไหลออกมา และมีเพียงเสื้อของควอน ยูริที่ไปเครื่องซับน้ำตา
.................................................................................TCB Wait for Level 2"
Writer Talk : ฮ่าๆ อันยองนักอ่านทุกคนนน ^^
วันนี้เป็นยังไงกันบ้าง สบายดีเนอะ
อยากรู้ว่าสิก้าเป็นอะไรต้องติดตามตอนต่อไป คิคิ
ยูลนี่ก็ความพยายามสูงจริงๆ ^0^
ยังไงถ้าเม้นให้ก็จะขอบคุณมากๆเลยค้าบ อยากรู้ว่าเราแต่งคำบรรยายเยอะเกินไปไหม
หรือว่าพอดีแล้ว กำลังสับสน ไว้จะปรับปรุงและแก้ไขในตอนหน้านะ
แล้วเจอกัน รีดเดอร์ สัญญาว่าจะไม่ดอง แม้งานจะเยอะก็ตามที ^^~
ความคิดเห็น