ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro lv
Intro Lv"
อันยองโฮเซโย~ ฉันชื่อควอนยูรินะ ควอนยูริ จำชื่อนี้ให้ดีๆละ เพราะเธอจะต้องเจอฉันไปตลอด
ตอนนี้ฉันเป็นนักศีกษามหา'ลัยโซล อยู่คณะนิเทศศาสตร์ สาขาภาพยนตร์และโทรทัศน์ อยู่ปีสองและ ^^
ฉันมีพี่ชายหนึ่งคน พี่ฉันเป็นหมอละ ที่บ้านฉันทำธุรกิจเกี่ยวกับธุรกิจโรงแรม แต่ดูลูกทั้งสองคน
คือฉันกับพี่ชายจะไม่เอาทางด้านนั้นเลย บ้างทีก็น่าเห็นใจพ่อแม่เหมือนกันนะ
ถ้าฉันไม่มีงานทำอาจจะไปบริหารโรงแรมต่อก็ได้ ใครจะรู้
ชีวิตปิดเทอมของฉันมันเพิ่งเริ่มไม่นานนัก สองสามวันที่แล้วเห็นจะได้
ที่นั่งเตรียมตัวสอบกันอย่างเอาเป็นเอาตาย =[]=ตาฉันเป็นหมีแพนด้าแล้ว
ยิ่งวิชาเลขนี่นะ ยากสุดๆเลย คงมีแต่แทยอนคนเดียวมั้งที่ผ่านฉลุย เอ่อ แทยอน เพื่อนสนิทฉันเอง
ยังไม่รวมยุนอา ซันนี่ ฮโยยอน แล้วก็ทิฟฟานี่ หรือมิยองนะ ชั้นก็สนิทหมดและ แต่สนิทกับแทยอนที่สุด
พอสอบเสร็จฉันเลยคิดว่าจะหาอะไรทำแก้เบื่อละ คิดว่าทำอะไรกันดี ว่างๆฉันก็แวะไปโน้นไปนี่อย่างคนไม่มีอะไรทำ
วันนี้ฉันก็คิดว่าจะเข้าไปหาพี่ชายที่โรงพยาบาลซะหน่อย แค่อยากไปเที่ยวแกล้งชาวบ้านเล่นเท่านั้นเอง
แต่เหตุการณ์มันไม่เป็นแบบที่ฉันคิดสนุกๆไว้นะสิ
"นี่แกอย่าเข้ามาน่ะ ถ้าเข้ามาชั้นจะฆ่าตัวตาย" ผู้หญิงคนนึงเอ่ยขึ้นเสียงดัง
ทั้งโรงพยาบาลจึงแตกตื่นมากเพราะการกระทำของผู้หญิงคนนี้
ทั้งหมอ พยาบาล รปภ.ก็วิ่งมาห้ามกันยกใหญ่ สาวร่างเล็กถือมีดวิ่งไปทั่ว
"พลั่ก" เสียงปะทะกันระหว่างร่างสูงๆเข้ากับร่างบางที่ไม่รู้จะรีบวิ่งมาจากไหน
"เดินยังไงของเธอกัน = =""
ฉันโวยวายออกไป เดินไม่ดูทางหรือไง ชนซะฉันลงมานั่งกองกับพื้นแบบนี้นะ
อีกฝ่ายก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ เพราะว่าล้มลงอยู่ไม่ไกลนักแถมกำมีดซะแน่นด้วย = ="
อ๋อ คนนี้นะเหรอที่ขู่จะฆ่าตัวตาย ฉันละไม่ชอบคนประเภทนี้จริงๆ
"อยากฆ่าตัวตายนักใช่ไหม เธอคิดว่าชีวิตเธอไม่มีค่าหรือไงกัน
ถ้าคิดแบบนั้นก็เอาเลยสิ ฆ่าตัวตายไปเลย ฉันจะดูเธอ ว่าเธอจะกล้าไหม"
"นี่เธอ ท้าฉันเหรอ อย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะ"
"เอาเลยสิ เธอไม่กล้าตายตัวตายหรอก ฉันรู้ เธอแค่ขู่คนอื่นไปอย่างงั้นเอง"
ฉันบอกออกไป ร่างบางที่อยู่ใกล้ๆจึงกวาดสายตาไปทั่ว เพราะตอนนี้คนกำลังวิ่งแตกตื่นเพราะเธอ
และมันคงเป็นอะไรที่ไม่ดีนักหรอก
ฉันเห็นคนตรงหน้ากำลังเผลอ จึงรีบวิ่งเข้าไปจับมีดด้ามนั้นกะจะสะบัดให้หลุดจากมือของอีกฝ่าย
ด้วยความตกใจของคนตัวเล็กข้างหน้า ฉันเลยโดนมีดบาดที่มือเข้าให้อย่างจัง เลือดที่มือมันเริ่มไหลออกมา
แล้วละ และคิดว่ามันคงจะไม่หยุดง่ายๆ
ร่างบางตรงหน้าถึงกับเบิ่งตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะปล่อยมือออกทันที
"เธอเข้ามารับเองนะ"
"ใช่ชั้นเข้าไปรับเอง จะทำอะไรก็คิดหน้าคิดหลังหน่อยนะ คนที่ยังรักเธอจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"
"รปภ. ช่วยจับคุณซูยอนหน่อย" แพทย์ที่อยู่ในเหตุการณ์บอกทันที
ร่างบางนั้นได้แต่ดิ้น สุดท้ายก็หนีไม่พ้นแพทย์กับพยาบาลที่เดินตามไป
"ยูริ รีบไปทำเผลอเถอะ T^T~"
"อือ" ฉันตอบกลับกับพยาบาลคนสนิท เมื่อเดินเข้าไปในห้องก็พบเตียงที่มีแต่ผู้ป่วยนอนจมกันอยู่
เป็นภาพที่ไม่ค่อยอยากเห็นเท่าไหร่เลยใช่ไหมละ ><"
"นี่พี่ลีน่า คนนั้นชื่ออะไรเหรอ" ฉันเอ่ยถามคนตรงหน้าออกไป
คนคนนี้รู้จักกับฉันมาได้พักใหญ่ ตั้งแต่พี่ชายฉันมาทำงานที่นี่
"คนเมื่อกี้ใช้ไหมยูล ชื่อซูยอน พี่คิดว่า"
"อืม แล้วเค้าเป็นอะไร ทำไมถือมีดวิ่งแบบนั้น น้องละสงสัยจริงๆ"
"วันนั้น พี่เห็นพวกพี่หมอคุยกันเรื่องคุณคนนี้และ รู้สึกว่าน้องเค้าเพิ่งจะเสีย กำลังช๊อคละมั้ง"
"อ๋อเหรอ น่าสงสารจังเลยนะ"
"เสร็จแล้วค่ะ ยูลมาล้างแผลทุกวันด้วยนะ แล้วมือก็ห้ามโดนน้ำด้วย"
"จ๊ะๆ เจ็บใช่เล่นนะเนี้ย T0T"
"อยากทำตัวเท่ห์เองทำไมละ ฮ่าๆ ^0^"
ฉันได้แต่ย่นจมูกใส่พี่สาวคนสวย ฉันไม่ได้จะทำตัวเท่ซะหน่อย
แค่อยากจะช่วยเค้าเท่านั้นเอง ถึงเมื่อกี้ฉันจะพูดแบบนั้น
แต่นั่นมันไม่ใช่นิสัยของฉันเลยนะ พอเวลาเจอคนขู่จะฆ่าตัวตายที่ไร
ฉันก็จะเป็นแบบนี้ทุกที ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ = ="
แวะไปดูเค้าก่อนกลับดีกว่าไหม ชื่อซูยอน ซูยอนๆ
"พี่ค่ะ ไม่ทราบว่าคนที่ชื่อซูยอนอยู่ห้องไหนค่ะ"
"รอสักครู่นะค่ะ ห้อง 722 ค่ะ"
722 อยู่สูงจังนะ ฉันได้แต่พูดพึมพำ เดินไปกดลิฟต์ตัวใหญ่ก่อนจะขึ้นไปด้านใน
นี่แล้วฉันทำไมต้องมาดูเค้าด้วยละ กลับดีกว่าไหม
ติ่ง ลิฟต์ตัวใหญ่ถูกเปิดออกที่ชั้นเจ็ด เอาก็เอา เดินไปดูหน่อยจะเป็นไรไป ควอนยูริ
ตอนนี้ฉันหยุดยืนอยู่หน้าห้อง 722 แล้ว มีป้ายหน้าห้องเขียนชื่อยัยตัวเล็กเมื่อกี้ด้วย
จองซูยอน" ฉันกำลังอ่านชื่อเธอคนนั้น มองผ่านลอดหน้าต่างเล็กเข้าไปเท่านั้นและ
เห็นร่างคนที่ขู่จะฆ่าตัวตายนอนนิ่งๆอยู่บนเตียง ฉันไม่กล้าเข้าไปหรอก เดี๋ยวจะหาว่าฉันเป็นโรคจิตเอาได้ =[]=
............................................. TCB wait for level 1"
มาแล้วค้าบ ตอนที่หนึ่ง
ไรเตอร์มือใหม่นะ T^T ใช้ภาษาไม่ได้ดีนัก
ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยเน้อ ^^
อันยองโฮเซโย~ ฉันชื่อควอนยูรินะ ควอนยูริ จำชื่อนี้ให้ดีๆละ เพราะเธอจะต้องเจอฉันไปตลอด
ตอนนี้ฉันเป็นนักศีกษามหา'ลัยโซล อยู่คณะนิเทศศาสตร์ สาขาภาพยนตร์และโทรทัศน์ อยู่ปีสองและ ^^
ฉันมีพี่ชายหนึ่งคน พี่ฉันเป็นหมอละ ที่บ้านฉันทำธุรกิจเกี่ยวกับธุรกิจโรงแรม แต่ดูลูกทั้งสองคน
คือฉันกับพี่ชายจะไม่เอาทางด้านนั้นเลย บ้างทีก็น่าเห็นใจพ่อแม่เหมือนกันนะ
ถ้าฉันไม่มีงานทำอาจจะไปบริหารโรงแรมต่อก็ได้ ใครจะรู้
ชีวิตปิดเทอมของฉันมันเพิ่งเริ่มไม่นานนัก สองสามวันที่แล้วเห็นจะได้
ที่นั่งเตรียมตัวสอบกันอย่างเอาเป็นเอาตาย =[]=ตาฉันเป็นหมีแพนด้าแล้ว
ยิ่งวิชาเลขนี่นะ ยากสุดๆเลย คงมีแต่แทยอนคนเดียวมั้งที่ผ่านฉลุย เอ่อ แทยอน เพื่อนสนิทฉันเอง
ยังไม่รวมยุนอา ซันนี่ ฮโยยอน แล้วก็ทิฟฟานี่ หรือมิยองนะ ชั้นก็สนิทหมดและ แต่สนิทกับแทยอนที่สุด
พอสอบเสร็จฉันเลยคิดว่าจะหาอะไรทำแก้เบื่อละ คิดว่าทำอะไรกันดี ว่างๆฉันก็แวะไปโน้นไปนี่อย่างคนไม่มีอะไรทำ
วันนี้ฉันก็คิดว่าจะเข้าไปหาพี่ชายที่โรงพยาบาลซะหน่อย แค่อยากไปเที่ยวแกล้งชาวบ้านเล่นเท่านั้นเอง
แต่เหตุการณ์มันไม่เป็นแบบที่ฉันคิดสนุกๆไว้นะสิ
"นี่แกอย่าเข้ามาน่ะ ถ้าเข้ามาชั้นจะฆ่าตัวตาย" ผู้หญิงคนนึงเอ่ยขึ้นเสียงดัง
ทั้งโรงพยาบาลจึงแตกตื่นมากเพราะการกระทำของผู้หญิงคนนี้
ทั้งหมอ พยาบาล รปภ.ก็วิ่งมาห้ามกันยกใหญ่ สาวร่างเล็กถือมีดวิ่งไปทั่ว
"พลั่ก" เสียงปะทะกันระหว่างร่างสูงๆเข้ากับร่างบางที่ไม่รู้จะรีบวิ่งมาจากไหน
"เดินยังไงของเธอกัน = =""
ฉันโวยวายออกไป เดินไม่ดูทางหรือไง ชนซะฉันลงมานั่งกองกับพื้นแบบนี้นะ
อีกฝ่ายก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ เพราะว่าล้มลงอยู่ไม่ไกลนักแถมกำมีดซะแน่นด้วย = ="
อ๋อ คนนี้นะเหรอที่ขู่จะฆ่าตัวตาย ฉันละไม่ชอบคนประเภทนี้จริงๆ
"อยากฆ่าตัวตายนักใช่ไหม เธอคิดว่าชีวิตเธอไม่มีค่าหรือไงกัน
ถ้าคิดแบบนั้นก็เอาเลยสิ ฆ่าตัวตายไปเลย ฉันจะดูเธอ ว่าเธอจะกล้าไหม"
"นี่เธอ ท้าฉันเหรอ อย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะ"
"เอาเลยสิ เธอไม่กล้าตายตัวตายหรอก ฉันรู้ เธอแค่ขู่คนอื่นไปอย่างงั้นเอง"
ฉันบอกออกไป ร่างบางที่อยู่ใกล้ๆจึงกวาดสายตาไปทั่ว เพราะตอนนี้คนกำลังวิ่งแตกตื่นเพราะเธอ
และมันคงเป็นอะไรที่ไม่ดีนักหรอก
ฉันเห็นคนตรงหน้ากำลังเผลอ จึงรีบวิ่งเข้าไปจับมีดด้ามนั้นกะจะสะบัดให้หลุดจากมือของอีกฝ่าย
ด้วยความตกใจของคนตัวเล็กข้างหน้า ฉันเลยโดนมีดบาดที่มือเข้าให้อย่างจัง เลือดที่มือมันเริ่มไหลออกมา
แล้วละ และคิดว่ามันคงจะไม่หยุดง่ายๆ
ร่างบางตรงหน้าถึงกับเบิ่งตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะปล่อยมือออกทันที
"เธอเข้ามารับเองนะ"
"ใช่ชั้นเข้าไปรับเอง จะทำอะไรก็คิดหน้าคิดหลังหน่อยนะ คนที่ยังรักเธอจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"
"รปภ. ช่วยจับคุณซูยอนหน่อย" แพทย์ที่อยู่ในเหตุการณ์บอกทันที
ร่างบางนั้นได้แต่ดิ้น สุดท้ายก็หนีไม่พ้นแพทย์กับพยาบาลที่เดินตามไป
"ยูริ รีบไปทำเผลอเถอะ T^T~"
"อือ" ฉันตอบกลับกับพยาบาลคนสนิท เมื่อเดินเข้าไปในห้องก็พบเตียงที่มีแต่ผู้ป่วยนอนจมกันอยู่
เป็นภาพที่ไม่ค่อยอยากเห็นเท่าไหร่เลยใช่ไหมละ ><"
"นี่พี่ลีน่า คนนั้นชื่ออะไรเหรอ" ฉันเอ่ยถามคนตรงหน้าออกไป
คนคนนี้รู้จักกับฉันมาได้พักใหญ่ ตั้งแต่พี่ชายฉันมาทำงานที่นี่
"คนเมื่อกี้ใช้ไหมยูล ชื่อซูยอน พี่คิดว่า"
"อืม แล้วเค้าเป็นอะไร ทำไมถือมีดวิ่งแบบนั้น น้องละสงสัยจริงๆ"
"วันนั้น พี่เห็นพวกพี่หมอคุยกันเรื่องคุณคนนี้และ รู้สึกว่าน้องเค้าเพิ่งจะเสีย กำลังช๊อคละมั้ง"
"อ๋อเหรอ น่าสงสารจังเลยนะ"
"เสร็จแล้วค่ะ ยูลมาล้างแผลทุกวันด้วยนะ แล้วมือก็ห้ามโดนน้ำด้วย"
"จ๊ะๆ เจ็บใช่เล่นนะเนี้ย T0T"
"อยากทำตัวเท่ห์เองทำไมละ ฮ่าๆ ^0^"
ฉันได้แต่ย่นจมูกใส่พี่สาวคนสวย ฉันไม่ได้จะทำตัวเท่ซะหน่อย
แค่อยากจะช่วยเค้าเท่านั้นเอง ถึงเมื่อกี้ฉันจะพูดแบบนั้น
แต่นั่นมันไม่ใช่นิสัยของฉันเลยนะ พอเวลาเจอคนขู่จะฆ่าตัวตายที่ไร
ฉันก็จะเป็นแบบนี้ทุกที ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ = ="
แวะไปดูเค้าก่อนกลับดีกว่าไหม ชื่อซูยอน ซูยอนๆ
"พี่ค่ะ ไม่ทราบว่าคนที่ชื่อซูยอนอยู่ห้องไหนค่ะ"
"รอสักครู่นะค่ะ ห้อง 722 ค่ะ"
722 อยู่สูงจังนะ ฉันได้แต่พูดพึมพำ เดินไปกดลิฟต์ตัวใหญ่ก่อนจะขึ้นไปด้านใน
นี่แล้วฉันทำไมต้องมาดูเค้าด้วยละ กลับดีกว่าไหม
ติ่ง ลิฟต์ตัวใหญ่ถูกเปิดออกที่ชั้นเจ็ด เอาก็เอา เดินไปดูหน่อยจะเป็นไรไป ควอนยูริ
ตอนนี้ฉันหยุดยืนอยู่หน้าห้อง 722 แล้ว มีป้ายหน้าห้องเขียนชื่อยัยตัวเล็กเมื่อกี้ด้วย
จองซูยอน" ฉันกำลังอ่านชื่อเธอคนนั้น มองผ่านลอดหน้าต่างเล็กเข้าไปเท่านั้นและ
เห็นร่างคนที่ขู่จะฆ่าตัวตายนอนนิ่งๆอยู่บนเตียง ฉันไม่กล้าเข้าไปหรอก เดี๋ยวจะหาว่าฉันเป็นโรคจิตเอาได้ =[]=
............................................. TCB wait for level 1"
มาแล้วค้าบ ตอนที่หนึ่ง
ไรเตอร์มือใหม่นะ T^T ใช้ภาษาไม่ได้ดีนัก
ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยเน้อ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น