ผมชื่อคุณ...เมื่อผมต้องเจอกับยัยตัวร้าย...

ลำดับตอนที่ #2 : ลำดับตอนที่ 2

5.30 น.   อืม... วันนี้ผมต้องตื่นเช้าเป็นพิเศษ  เพราะอะไรน่ะเหรอ ?   ก็ยัยลูกนัทเธอนัดประชุมตอน 6 โมงครึ่งน่ะสิ!    บ้าหรือเปล่าเนี่ย ? 

"คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ?  ตื่นเช้าจังเลยลูก"  
"อ๋อ  วันนี้โรงเรียนมีงานครับ  ผมต้องไปช่วยงาน"    ...ความจริงมันคนละเรื่องเลยแหละครับแม่ 
"เหรอ  แล้ววันนี้จะกินข้าวเช้ามั้ย"
"ไม่ล่ะครับ"

ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จตอนตี 5.45   เช้าที่สุดเท่าที่เคยแหกตาตื่นไปโรงเรียนมาเลย    และผมก็ตัดสินใจโทรไปหาลูกนัท

'โทรมาทำไม''
"โทรมาเผื่อเธอยังไม่ตื่นไง"
'เพื่อสิ่งนี้ ?'  
"ครับ"
'แล้วนายออกจากบ้านรึยัง?
"ออกมาแล้ว  อยู่บนรถ"'  
'ดีมาก  รีบมาล่ะ  6 โมงครึ่ง  สาย 1 นาทีโดนจับใส่เพดดิกรี 1 ครั้งนะยะ'

ผมนึกในใจว่าเว่อร์  แต่พอนึกถึงเมื่อวานที่เธอเหวี่ยงผม  ...ผมก็เปลี่ยนใจ   

'แค่นี้นะ  แล้วเจอกัน  ห้ามสาย!'   

ผมมาถึงโรงเรียนตอน 6.15  เลยไปซื้อขนมปังเนยสดและรีบขึ้นห้องไป   เจอลูกนัทนั่งรอในห้องอยู่ก่อนแล้ว   ....เธอมาเช้ากว่าที่ผมคิด

"ไง  มาเร็วจัง"   ผมทัก
"อืม  นายก็มาเร็วดี  ...เลยรอดจากเพดดิกรี"    เหอะๆ 
"คนอื่นล่ะ"
"นายเห็นใครนอกจากฉันมั้ยล่ะ"  
"กินข้าวเช้ารึยัง?"  
"ยัง"
"กินนี่มั้ย.."   ผมยื่นขนมปังไปให้เธอพร้อมกับส่งยิ้มให้ 
"ขอบใจมาก  นายช่างรู้หน้าที่"    เธอยื่นเงินมาให้ผม  ผมเองก็แปลกใจเล็กน้อย 
"ไม่ต้องก็ได้น่า"

เธอจ้องหน้าผมอยู่แป๊ปนึง  ก่อนจะเอ่ยคำๆนึงที่ผมคิดว่าคงไม่มีทางได้ยินจากเธอ...

"ขอบคุณมาก"  

อืม  พอพูดดีๆแล้วเสียงเธอน่ารักเป็นบ้าเลย!!   จริงๆแล้วก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมายนี่นา   ผมนั่งมองเธอกินขนมปังที่ผมให้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส   ...พอมองดีๆแล้วเธอก็น่ารักเหมือนกันนะ   

"มองอะไรของนายมิทราบ ?"  
"มองเธอ"   
".... บอกไว้ก่อนนะ  ถ้าคิดจะมาเหล่ฉันล่ะก็...  ฉันเอานายตายแน่"    ...กลับไปเป็นแบบเดิมอีกแล้วอะ
"เหอะๆ   เหล่เธอไปก็เสียเวลาเปล่า"   ผมบ่นเบาๆ  
"ว่าไงนะ!"      

เธอเขมือบ(?)ขนมปังที่ยังเหลืออีกครึ่งเข้าปากไปและลุกขึ้นมาทางผมทันที

"เอ่อ...  ไม่ได้หมายความแบบนั้นนะ~"    ตายแน่  ผมตายแน่...
"ออแอ๋ (ตอ...)"   ว่าแล้วเธอก็ล็อกคอผมแล้วดึงไปข้างหลังอย่าแรง!  ทำให้ผมตกเก้าอี้ดังโครม!
"แอ่ก  แค่กๆ"
"สมน้ำหน้า  อยากยั่วโมโหฉันดีนัก!"  
"เอาอีกแล้วนะลูกนัท  ทำร้ายคุณอีกแล้ว"   ปลามาถึงพอดี
"โอ้ย... ปลาช่วยผมด้วย"    ผมยื่นมือไปให้ปลาช่วยดึงขึ้น   
"ปลา! อย่า!"   ลูกนัทร้องห้าม  ...อะไรอีกล่ะ   "นายคิดจะแต๊ะอั๋งปลาใช่มั้ย !?"
"เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว!!"
"แค่นี้ทำสำออยลุกเองไม่ได้...  โดนอีกซักรอบดีมั้ยล่ะ" 

ทันทีที่เธอพูดจบ  ตัวผมก็เหมือนมีสปริงดีดตัวขึ้นมาโดยอัตโนมัติ   ผมไม่อยากโดนยัยนี่ฆ่าตาย...
 
"หือ... 6 โมง 29 แล้วเหรอ"   ลูกนัทมองนาฬิกาเรือนใหญ่ที่ติดบนตึก 2    "เจ้าพวกนั้นเหลือเวลาอีก 1 นาที"
"มาแล้วจ้า!!!!"    พูดถึงก็มาเลย...  "แฮ่กๆ  ทันมั้ย ?"
"ทัน"

ตอนนี้ตัวเลขดิจิตอลบอกเวลาที่ 6:31 เรียบร้อยแล้ว  แต่สมาชิกอีกคนนึงยังไม่มา... 

"ลูกน้าท~"   วิ่งตาลีตาเหลือกเข้ามาในห้องเหมือนจะรู้ตัวว่าสายแล้ว
"มาสายนะ"
"แง้!!!!"  
"แต่วันนี้ยกเว้นโทษ"  
"จริงเหรอ!!!!!"   เธอยิ้มออกทันที  "รักลูกนัทที่สุดเลย!"

เหอๆ... ทีกับผมล่ะใส่เอาๆ   นิดๆหน่อยๆก็รุนแรง   ยัยนี่มาจากประเทศที่มีสงครามกลางเมืองรึเปล่าเนี่ย ? หรือว่าเกลียดผู้ชาย ?

"อ๋อ  คนนี้ใช่มั้ยที่ลูกนัทเล่าให้ฟังเมื่อคืน"   เธอเดินมาหาผมแล้วแนะนำตัว  "เราชื่อนุ่นนะจ๊ะ  อยู่ห้อง 1"
"ผมชื่อคุณ  อยู่ห้อง 3 ครับ"
"เอาล่ะ  มาเริ่มประชุมกันได้แล้ว"   ลูกนัทปิดประตูห้องแล้วเดินไปเขียนหัวข้อลงบนกระดาน

"ที่ตั้งของแอตแลนติส"

มันคืออะไรงั้นเหรอ ?   ....ว่าแต่เธอจะปิดประตูทำไมเนี่ย 

"นี่  ลูกนัทเปิดประตูเถอะ"  
"จะเปิดทำไม  นี่มันการประชุม"
"แต่ผมเป็นผู้ชายคนเดียวนะ  เดี๋ยวคนอื่นเห็นแบบนี้มันจะดูไม่ดี"
"อือ  จะว่าไปคุณเขาก็พูดถูกนะลูกนัท"   นุ่นเสริม
".......  เอางั้นก็ได้  นายไปเปิดเอาเอง"

ผมลุกไปเปิดประตู  ส่วนลูกนัทก็พูดเรื่องที่จะประชุมต่อไปเรื่อยๆ    ....พอเปิดประตูออกผมก็เห็นเพื่อนๆห้องผมนั่งรอกันอยู่หน้าห้องเต็มไปหมด

"อ้าว  คุณมาแล้วหรอกเหรอ ?  แล้วปิดประตูทำไมเนี่ย?"    ฟางถามผมแล้วยื่นหน้าเข้ามาในห้อง
"ว้ายยยย!!!"
"อะไร !?"  

ผมรีบหันไปมอง 4  คนนั้น   พระเจ้า!!!   ลูกนัท! ทำอะไรเนี่ย !?   เธอกำลังเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อของนุ่น!!

"เฮ้ย!  ทำอะไรของเธอน่ะ"   

ผมรีบวิ่งเข้าไปห้าม  แต่พอไปถึงก็เปลี่ยนใจวิ่งกลับมา   ...ก็มันเหมือนว่าลูกนัทกำลังจับ...เอ่อ.. หน้าอก ของนุ่น

"นี่พวกเธอปิดห้องทำอะไรกันแน่เนี่ย !?"
"หวา  ไม่ใช่นะ  เราแค่ประชุมกันน่ะ"   
"ประชุมยังไงให้ลูกนัทจับหน้าอกนุ่น ?" 
"ว้าก! ไม่ใช่   ลูกนัทเธอมาอธิบายซิ"    ผมลากลูกนัทออกมาอธิบายให้ทุกคนฟัง
"อย่างนั้นเองเหรอ... อ๊ะ! แล้วที่เธอจับหน้าอกนุ่นล่ะ"   ฟางถาม
"จับหน้าอก ?  อ๋อ... ตอนนั้นฉันเปล่าจับ  แค่ล้วงมือไปยึดล็อกเก็ตของยัยนั่นมา  เห็นเอาแต่นั่งดูอยู่ได้"

เฮ่อ... โล่งอก

"ช่างเถอะ  เช้าวันนี้ขอห้องให้พวกเราก่อนละกัน  ขอบใจมาก!"    ลูกนัทพูดแล้วปิดประตูทันที

ผมเห็นนะว่าเธอพูดเองเออเองชัดๆ!  คนอื่นยังไม่ได้บอกว่าจะให้เธอใช้ห้องเพื่อประชุมส่วนตัว   แต่ขืนผมค้านเธอผมคงไม่มีชีวิตรอดแหงๆ... 

"เอ้า!"  
"หวา"   จู่ๆลูกนัทก็โยนหนังสือเล่มหนามากเล่มนึงมาให้ผม
"เอากลับไปอ่านซะ  พรุ่งนี้ฉันจะถามนายว่าได้อะไรมาบ้าง"  
"อ่านไอ้นี่ให้หมดในวันเดียวเนี่ยนะ!?"   
"อือ  อ่านให้ครบทุกตัวอักษรด้วยล่ะ"
"จะบ้าเหรอ  หนาขนาดนี้ใครอ่านจบในวันเดียวได้มั่ง"
"น้องหนูคุณ  เดี๋ยวนี้กล้าเถียงฉันเหรอ ?"  
"ง่า...."  
"เอาไปอ่านซะ!  วันนี้เลิกประชุม!!  สลายโต๋ได้!"  

พอจะเลิกก็เลิกดื้อๆเลยแฮะ   สรุปว่าวันนี้ผมได้อะไรจากการประชุมนี้มั่งเนี่ย ?  ....ได้แต่เรื่องวุ่นๆซะล่ะมั้ง

------------------------------------------------

รู้สึกยิ่งแต่งก็ยิ่งยืดเยื้อแฮะ - -"