ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 อยากไปให้ไกลจากที่นี่[เริ่มคิดที่จะหนี]
"พี่มินคุยอะไรกับพ่อเนี้ย ท่าทางเครียดน่าดูเลย" ร่างเล็กพูดกับร่างสูงในห้องของตัวเอง
"ก็เรื่องของเขาสิ" ร่างสูงตอบไปด้วยน้ำเสียงที่เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ไม่ดี
" ทำไมนายยังพูดกับฉันแบบนี้อ่ะคยู "เรียวอุคแย้งขึ้นมา
"ฉันยังโมโหนายเรื่องที่นายทิ้งชั้นอยู่นะ เรียว "
พอได้ยินเช่นนี้เรียววุคก็เข้าไปกอดคยูฮยอนจากด้านหลังเป็นการง้อ พลางนึกถึงตอนที่เค้าบอกเลิกคยูฮยอนเพราะกลัวฮีซอลกับซีวอนจับได้ เขาต้องฝืนความรู้สึกของตัวเองมานาน จนเค้าทนไม่ไหว ตอนนี้เขาคืนดีกับคยูฮยอนมาได้อาทิตย์กว่าๆแล้ว
" ชั้นขอโทษนะคยู" เรียววุคพูดพลางกดจมูกของตนไปที่ขมับของคนที่กำลังโมโหอยู่เป็นการขอโทษ
" นายไม่เข้าใจความรู้สึกของคนที่ถูกคนรักหักอกหรอก"คยูฮยอนยังคงหน้างอ
" แต่ชั้นรักนายนะ ชั้นไม่อยากเสียนายไปอีก"ร่างเล็กกอดร่างสูงแน่นขึ้นเหมือนไม่อยากให้คนที่อยู่ในอ้อมกอด
" แต่..."
ก้อก ก้อก ก้อก เสียงแคะประตูทำให้ทั้งคู่ต้องหันไปทางเดียวกัน และหยุดการสนทนา
" เรียวพี่มีเรื่องจะคุยหน่อย เรียว " ผู้มาไหม่พยายามเรียกคนที่อยุ่อีกฝั่งของประตู
" นายไปแอบในตู้เสื้อผ้าก่อนนะ" เรียวอุคพูดพลางลุกขึ้นอย่างร้อนรน
" แต่" คยุฮยอนจะแย้งแต่ถูกร่างเล็กขัดไว้ก่อน
" ไม่มีเวลาแล้ว ถ้าพี่มาเห็นเข้าเป็นเรื่องแน่ เร็วๆ" เรียววุคพูดพร้อมกับเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วดันคยูฮยอนเข้าไป ก่อนจะเปิดประตูรับผู้มาใหม่
" มีอะไรหรอพี่ อ้าว พี่ร้องไห้ทำไม " ร่างเล็กร้องด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าพี่ชายของเขากำลังร้องไห้เป็นเผาเต่า
" ฮึก ฮึก ระ เรียว"
" พี่อย่าพึ่งพูดนะ เข้ามาก่อน" เจ้าของห้องรีบเรียกให้พี่ชายเข้ามาคุยในห้อง
" เรื่องมันเป็นยังไงเนี้ย ทำไมพี่ถึงร้องไห้อ่ะ"คนเป็นน้องถามพี่ด้วยความเป็นห่วง
" ก็พ่ออะดิ บังคับให้พี่แต่งงานกับชินดง อึก ฮือ"
" ว่าไงนะพี่ แต่งงานกับชินดงหรอ"
" พี่ต้องทำไงดีล่ะเรียว พี่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว"
" ผมจะช่วยพี่เองนะ" เรียววุคเข้าไปกอดซองมินเป็นการปลอบโยน จนคนเป็นพี่หยุดร้องไห้ สงสารพี่จังโดนพ่อบังคับให้ทำเรื่องบ้าๆตลอด เรียวคิดในใจ
" ขอบใจนะเรียว มีนายเท่านั้นที่เข้าใจพี่"
" อืม พี่ลองไปต่อลองกับพ่อดีดีสิ " เรียววุคแนะนำ
" คงไม่ได้หรอก พ่อให้พี่แต่งงานเพราะบริษัทกำลังล่มละลาย เรียวก็รู้นิ"
" แต่มันไม่ยุติธรรมเลย "
" ถึงมันจะสำคัญแค่ไหน พี่ก็ไม่ยอมแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักหรอก"
" แล้วพี่รักใครล่ะ"
" พี่รัก... อ่ะ" ซองมินรีบหยุดพูดทันที เกีอบหลุดปากซะแล้ว
" พี่รักใครนะ บอกมานะ"
" มะ ไม่มีหรอก พูดเป็นเล่นไปน่ะเรียว" ซองมินรีบพูดแก้ตัว
" แล้วไป ตกใจหมดเลย แต่ถ้าพี่ไม่รักใคร จะแต่งงานไปก็ไม่เห็นเป็นไรเลย แต่งไปก็อยู่ไปแบบตัวใครตัวมัน ก็ดูดเงินจนพอใจก็เขี่ยทิ้งไปดิ"
" คือ สงสารเค้าออก สู้ไม่แต่งเลยดีกว่ามั้ย"
" ตกลงพี่จะเอาไงกันแน่เนี้ย ผมจะได่ช่วยได้ถูกทาง" เรียววุคยังคงต้อนคำถามคนเป็นพี่ต่อไป
" คือพี่ เออ ก็ได้!!ไหนๆมาถึงขั้นนี่แล้ว บอกนายไปคงไม่เป็นไรหรอก"
" ไงอ่ะพี่ ผมไม่เข้าใจ??"
" คือพี่แอบชอบเพื่อนคนนึงอ่ะ จะทำใจแต่งงานกับคนอื่นได้ไงอ่ะ"
" นั่นไง นั่นไง ผมเดาไม่ผิดหรอกว่าพี่ต้องรักใครซักคนแน่เลย"
" พอเลย เลิกแซวพี่ได้แล้ว เอ้า มีไอเดียเจ๋งๆอะไรเปล่า"
" โหย!!! ถ้าเป็นผม ผมจะหนีออกจากบ้าน"
" หนีออกจากบ้านหรอ " ซองมินทวนคำพูดของเรียววุค
" พี่ว่าพี่คิดออกแล้วล่ะ ขอบใจนะเรียว" พูดจบซองมินก็เดินออกจากห้องไปโดยทิ้งคำถามมากมายให้กับเรียววุค
" แปลกแฮะ" เรียววุคบ่นอุบอิบก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าให้ผู้ที่ซ่อนตัวอยู่เป็นเวลานานให้ออกมา
หนีออกจากบ้านหรอ คยูฮยอนคิดในใจหลังจากแอบฟัง2พี่น้องคุยกันตั้งนาน เขาคิดอะไรบางอย่างภายใต้ใบหน้าที่เรียบเฉียบ
" เป็นอะไรไปอ่ะคยู" เรียววุคถามคนตรงหน้าอย่างเป็นห่วง
" เปล่า ไม่มีอะไร แค่คิดอะไรได้น่ะ" คยูฮยอนพูดพลางยิ้มให้เรียว มันเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความหมายซึ่ง เรียววุคไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรกันแน่
[ To Be Continue in Chapter 3 เร็วๆนี้]
"ก็เรื่องของเขาสิ" ร่างสูงตอบไปด้วยน้ำเสียงที่เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ไม่ดี
" ทำไมนายยังพูดกับฉันแบบนี้อ่ะคยู "เรียวอุคแย้งขึ้นมา
"ฉันยังโมโหนายเรื่องที่นายทิ้งชั้นอยู่นะ เรียว "
พอได้ยินเช่นนี้เรียววุคก็เข้าไปกอดคยูฮยอนจากด้านหลังเป็นการง้อ พลางนึกถึงตอนที่เค้าบอกเลิกคยูฮยอนเพราะกลัวฮีซอลกับซีวอนจับได้ เขาต้องฝืนความรู้สึกของตัวเองมานาน จนเค้าทนไม่ไหว ตอนนี้เขาคืนดีกับคยูฮยอนมาได้อาทิตย์กว่าๆแล้ว
" ชั้นขอโทษนะคยู" เรียววุคพูดพลางกดจมูกของตนไปที่ขมับของคนที่กำลังโมโหอยู่เป็นการขอโทษ
" นายไม่เข้าใจความรู้สึกของคนที่ถูกคนรักหักอกหรอก"คยูฮยอนยังคงหน้างอ
" แต่ชั้นรักนายนะ ชั้นไม่อยากเสียนายไปอีก"ร่างเล็กกอดร่างสูงแน่นขึ้นเหมือนไม่อยากให้คนที่อยู่ในอ้อมกอด
" แต่..."
ก้อก ก้อก ก้อก เสียงแคะประตูทำให้ทั้งคู่ต้องหันไปทางเดียวกัน และหยุดการสนทนา
" เรียวพี่มีเรื่องจะคุยหน่อย เรียว " ผู้มาไหม่พยายามเรียกคนที่อยุ่อีกฝั่งของประตู
" นายไปแอบในตู้เสื้อผ้าก่อนนะ" เรียวอุคพูดพลางลุกขึ้นอย่างร้อนรน
" แต่" คยุฮยอนจะแย้งแต่ถูกร่างเล็กขัดไว้ก่อน
" ไม่มีเวลาแล้ว ถ้าพี่มาเห็นเข้าเป็นเรื่องแน่ เร็วๆ" เรียววุคพูดพร้อมกับเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วดันคยูฮยอนเข้าไป ก่อนจะเปิดประตูรับผู้มาใหม่
" มีอะไรหรอพี่ อ้าว พี่ร้องไห้ทำไม " ร่างเล็กร้องด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าพี่ชายของเขากำลังร้องไห้เป็นเผาเต่า
" ฮึก ฮึก ระ เรียว"
" พี่อย่าพึ่งพูดนะ เข้ามาก่อน" เจ้าของห้องรีบเรียกให้พี่ชายเข้ามาคุยในห้อง
" เรื่องมันเป็นยังไงเนี้ย ทำไมพี่ถึงร้องไห้อ่ะ"คนเป็นน้องถามพี่ด้วยความเป็นห่วง
" ก็พ่ออะดิ บังคับให้พี่แต่งงานกับชินดง อึก ฮือ"
" ว่าไงนะพี่ แต่งงานกับชินดงหรอ"
" พี่ต้องทำไงดีล่ะเรียว พี่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว"
" ผมจะช่วยพี่เองนะ" เรียววุคเข้าไปกอดซองมินเป็นการปลอบโยน จนคนเป็นพี่หยุดร้องไห้ สงสารพี่จังโดนพ่อบังคับให้ทำเรื่องบ้าๆตลอด เรียวคิดในใจ
" ขอบใจนะเรียว มีนายเท่านั้นที่เข้าใจพี่"
" อืม พี่ลองไปต่อลองกับพ่อดีดีสิ " เรียววุคแนะนำ
" คงไม่ได้หรอก พ่อให้พี่แต่งงานเพราะบริษัทกำลังล่มละลาย เรียวก็รู้นิ"
" แต่มันไม่ยุติธรรมเลย "
" ถึงมันจะสำคัญแค่ไหน พี่ก็ไม่ยอมแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักหรอก"
" แล้วพี่รักใครล่ะ"
" พี่รัก... อ่ะ" ซองมินรีบหยุดพูดทันที เกีอบหลุดปากซะแล้ว
" พี่รักใครนะ บอกมานะ"
" มะ ไม่มีหรอก พูดเป็นเล่นไปน่ะเรียว" ซองมินรีบพูดแก้ตัว
" แล้วไป ตกใจหมดเลย แต่ถ้าพี่ไม่รักใคร จะแต่งงานไปก็ไม่เห็นเป็นไรเลย แต่งไปก็อยู่ไปแบบตัวใครตัวมัน ก็ดูดเงินจนพอใจก็เขี่ยทิ้งไปดิ"
" คือ สงสารเค้าออก สู้ไม่แต่งเลยดีกว่ามั้ย"
" ตกลงพี่จะเอาไงกันแน่เนี้ย ผมจะได่ช่วยได้ถูกทาง" เรียววุคยังคงต้อนคำถามคนเป็นพี่ต่อไป
" คือพี่ เออ ก็ได้!!ไหนๆมาถึงขั้นนี่แล้ว บอกนายไปคงไม่เป็นไรหรอก"
" ไงอ่ะพี่ ผมไม่เข้าใจ??"
" คือพี่แอบชอบเพื่อนคนนึงอ่ะ จะทำใจแต่งงานกับคนอื่นได้ไงอ่ะ"
" นั่นไง นั่นไง ผมเดาไม่ผิดหรอกว่าพี่ต้องรักใครซักคนแน่เลย"
" พอเลย เลิกแซวพี่ได้แล้ว เอ้า มีไอเดียเจ๋งๆอะไรเปล่า"
" โหย!!! ถ้าเป็นผม ผมจะหนีออกจากบ้าน"
" หนีออกจากบ้านหรอ " ซองมินทวนคำพูดของเรียววุค
" พี่ว่าพี่คิดออกแล้วล่ะ ขอบใจนะเรียว" พูดจบซองมินก็เดินออกจากห้องไปโดยทิ้งคำถามมากมายให้กับเรียววุค
" แปลกแฮะ" เรียววุคบ่นอุบอิบก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าให้ผู้ที่ซ่อนตัวอยู่เป็นเวลานานให้ออกมา
หนีออกจากบ้านหรอ คยูฮยอนคิดในใจหลังจากแอบฟัง2พี่น้องคุยกันตั้งนาน เขาคิดอะไรบางอย่างภายใต้ใบหน้าที่เรียบเฉียบ
" เป็นอะไรไปอ่ะคยู" เรียววุคถามคนตรงหน้าอย่างเป็นห่วง
" เปล่า ไม่มีอะไร แค่คิดอะไรได้น่ะ" คยูฮยอนพูดพลางยิ้มให้เรียว มันเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความหมายซึ่ง เรียววุคไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรกันแน่
[ To Be Continue in Chapter 3 เร็วๆนี้]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น