คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : จำเลย
Ep.6 ำเลย Nc25++
"เเล้วันเี่ยวอะไร้วย เธอพูออไปอย่าล้าๆ ลัวๆ" เธอพยายามหาเหุผลให้เาปล่อยเธอลับ
"เี่ยวสิ ็เธอเป็นน้อสาวที่มันรัมาไเล่า"
"ที่สำัเธอยัอย่วยเหลือมันทุอย่า นั้นละวามผิอเธอ อนนี้มันบาเ็บถ้าไม่มีเธอ่อยรัษาบาแผลให้มัน ่อยหาอาหารให้มัน มันะน่าสมเพแ่ไหน มันะหนีรอพ้นเื้อมมือนอันไ้นานแ่ไหนันเียว ัน้อารให้มันาย ให้สมับวามแ้นอัน"
"ถึยัไพวเาสอน็รััน ุน่าะเ้าใ ถ้าเารัันริ ุวรปล่อยพวเาไป"
"เ้าใหรอ ันะทำให้มันรู้ว่าารมายุ่ับออันมันะเป็นยัไ"
"มีนาลืนน้ำลายัเฮือ"
อามีลพู้วยวามโมโหเือ
"ราวนี้ เธอเอามันไป่อนไว้ที่ไหน"
"ันไม่รู้" มีนาลืนน้ำลายลอที่ีบัน่อนะพูออมาอย่าแผ่วเบา
มีนาเม้มปาเน้น ะบอไ้ยัไ บอไปพี่านุ้อายแน่ๆ ให้ายยัไเรา็บอไม่ไ้ หัวใมีนาบีบเล้นะร่ำไห้ับสถานาร์อนนี้ อย่าน้อยเหลือพี่านุไว้หนึ่ีวิ ็ยัมีลมหายใูแลแม่่อาเราไ้ ถ้านรหน้าโหร้ายป่าเถือน่านเป็นผัปลา่ายๆ แบบนี้ เราะไม่บอเาเ็า
"พี่านุ พี่้อหนีไปให้ไ้นะะ" อย่าให้เาหาพี่เอ พี่้อปลอภัยนะ พี่้อหายนะ เมื่อเธอนึถึวันที่พี่ายเธอโัโเมาหาเธอที่ห้อ้วยเลือท่วมัว
"น น หนี หนีไปา ท ที่นี้"
"อะไรนะพี่ พี่พูอะไร พี่ไปโนอะไรมา ไหนว่าอยูู่ไบไ"
เธอย้อนนึถึเหุาร์เมื่อสอวัน่อน
อามีลยัื่มไวน์ไม่หยุ
ไม่ทันไ้ั้ัวอามีลเ้าประิัวอมีนาอย่ารวเร็ว
"รี้"
อามีลเมื่อืมไวน์เมาไ้ที่็นึุนพี่ายมีนาึ้นมาีเสื้อผ้ามีนาออเป็นิ้นๆ นเหลือร่าเปล่าเปลือยับปลออหนัที่รัออยู่
"รี้" ทำอะไรนะ ไม่"
ผมยาวสลวย ปิบัทรวออวบอิ่มมพูและเอวอเล็อเธอวามบ้าิบเถื่อนราวสัว์ป่าโหยหาทะยานอยาออมาาัวเา
"ไม่นะ"
เธอวิ่หนีเา้าระหวันในห้ออาหารในโถว้านั้นแ่็ไม่พ้นเื้อมมืออเา เาึเธอมาไว้ในมือ ับเอวออเธอมาไว้บนัวเา
"มานี้"
"อ้ะ อย่า ุบ"
เารูิปวัเ้าปีศาร้ายร่ายัษ์ที่ผาออมาอย่าให่โ ท่อนมือแ็แร่โอบอัวเธอไว้แน่นเาับัวเธอนั่บนัวเาอย่าเ็มแร และับมันสวมเ้าในัวเธออย่าป่าเถื่อน
"ึ โอ้ยย รี้ เ็บบบ"
อามีลไม่สสารเธอสันิ!
ฤทธิ์ไวน์ปลุให้อามีลเร่าร้อนนทนไม่ไหว
เาับมีนานั่บนัวเา แล้วเ้สะโพเาึ้นหาเธอสุแรนยอปทุมถันเ้ระเพื้อมหน้าเา
"รี้ โอ้ยยย"
"นี้แน่ะ เพลี้ยะ" มีนาบหน้าเา แล้วใ้มือน้อยนั้นทุบไปที่ไหล่และอเาอย่าสะเปะสะปะ แ่เาลับรวมสอมืออมีนาไว้วามุลมุนเิึ้น
"ล้าบันหรอ มานี้"
เธอร้ออย่าเ็บปว พร้อมัฟัน สอมือเธอันัวเาถอยห่าสุแรแ่ลับโนเารวบสอมือเธอไว้อีรั้
"ปล่อย"
เายเธอไปนั่ที่โ๊ะรับประทานอาหาร
"หึหึ"มานี้"
่อนะับาถ่าออแล้วยัเ้ามัรยัษ์เ้าไปมิสุ่อทารั วามปวแสบระนวามเสียว่านแผ่่านออมา เลือในายสาวไหลออมาเปรอะเปื้อนเ็มหน้าาและเ้าอี้ เธอเบ้ปาเหย่เเหียนหน้าึ้น้วยวามเ็บุในาย
"โอ๊ย แ แ ันเ็บ หิสาวส่ายหน้าไปมาอย่าทรมาน"
เาับสอแนเรียวเล็บอบบาอเธอไว้แน่นแล้วเาเ้อยท่อนเอ็นเนื้อให่โเ้าไปใน่อทารัที่ฟิับแบอเธออย่า้าๆ แล้ว้อมอสีหน้าอมีนาที่ร้ออีวิ้วยวามเ็บปว
"ฮือๆ ปล่อยัน ุ ฮือๆ ฮึ ฮึ ฮือๆ"
สอมืออเธอปัป้อ่อสู้เป็นพันวัลแ่อามีล็รวบสอมือมาไว้ทุรั้นแ
ฮืออๆ ป ปล่อย เา็เ้แทใส่ร่าบอบบาไม่ยั้
ัวเธอระุ เ้ามัหวะที่เาแทใส่เธออย่าป่าเถื่อน
"ฮืออๆ มีนาุเหลือเิน ปล่อยยย" เาใ้มือเียวับสอมือเธอแน่นนไม่อาะหนี ัหวะที่เาเ้รั่วๆ ใส่ร่าเธอ เธอแทบร้อไม่เป็นภาษา เารัวใส่นเธอยอมแพ้แล้วปล่อยให้เาทำามใ ทรวอมพูระเรืออเธออยู่รหน้าเา เาใ้ลิ้นร้อนผ่าววัลาปลายลิ้นูเม้มเลียอย่าเมามัน หัวยอปทุมถันอเธอั้ยอแ็ูันเาระมลิ้นลาไร่อย่าโลมเลีย เธอร้อไม่หยุเพราะปลายลิ้นเลียอเาทำให้เธอเสี่ยวระสันัวเร็
"ื้ อ๊าาาา เ็บ ฮือออๆ!
เายิ้มพอใที่แล้เธอให้เ็บไ้
"อ่า รั้แรสินะ" อามีลพูใส่้าหู
เาับเธอหันเ้าโ้ะรับประทานอาหารอย่ารวเร็วพร้อมยัแทมัรยัษ์นาให่ใส่ร่าเธอนัวโยน ทรวออเธอออยู่บนโ้ะอาหาร
"ปึ ปึ ปึ ฮืออๆ" นัวเธอโย
น้ำาเธอไหลอาบสอแ้ม เธอำมือ้วยวามเ็บ!
"ฟิั เธอยับริสุทธิ์" เาพูไป็ี้ปาไป
"ี้ ไม่น่าเื่อนะว่ารั้แร อ่า ี้" เาพูพร้อมับเธอมายืนู่ับเาแล้วยัเ้าร่อสวาทเธอเ้าออรัวๆอย่ายาที่ะหยุไ้
ฮืออๆ เธอไ้แ่ปล่อยให้เาระทำไปอย่าป่าเถื่อน มีนาไม่มีเรี่ยวแระัื่นเาแ่อย่าใ แ่เอเาใ้ลิ้นเลียปุ่มระสันยอปทุมถันอเธอ และรสูบเร่าร้อนอเา ถึับทำให้เธอเาอ่อน แทบยืนทรัวไม่ไหว
เมื่อใล้สุทาสวรร์ เาเร่ัหวะถี่ๆ นเธอทำหน้าเบ้เพราะวามุ ทรวอระพรึ้มไปามแรร่าให่โ
"อ๊า หึม อามีลร้อสุเสียเมื่อถึทาสวรร์"
หิสาวทรุลไปนั่อับพื้นอย่าหมแร เาัมัรยัษ์ออและับเธอย้ายที่
เาไม่ปล่อยให้เธอไ้พั เาอุ้มเธอไปที่โฟาห้อรับแ และัารเธอ่อ
"ม่ายยยย ันไม่ไหวแล้ว ฮืออๆ ันอนะ ฮือๆ"
เาไม่อบ แ่ยิ้มมุมปาอย่าสะใ
"ไอเลว สัวันุ้อาย ฮือๆ" เธอน้ำาไหลอาบแ้มพูออมาเพราะวามแ้น
เาับเธอโยนลบนโฟา
และับาเธอถ่าออ
"แล้วอัระแทระทันเธอหนัว่าเิม ยอปทุมถันอวบอิ่มให่โ ถูไถไปบนโฟา เธอเธอเ้ึ้นลรับแรระแทอเาอย่าเ็บุนหน้าเบ้พูไม่ออ"
เาหยิบิ้าม้วนโึ้นมาุ แล้วสูบเ้าลึเ็มปอ ่อนปล่อยพ่นวันออมาลบอบอวลเ็มห้อ เาไม่ปล่อยให้ัหวะผ่านไปโยเปล่าประโยน์ ยัเ้ใส่เธอไม่หยุ เธอไ้แ่ิโฟาไว้แน่น เพราะวามเสี่ยว่านระนเ็บุแสบระนัน
เาสูบม้วนิโ้อีรั้อมไว้ในปา ่อนับออ่อนรอ้อนแอ้นบอบบาอเธอึ้นมา ่อนประบปาลไปที่ปานวลอวบอิ่มอเธอ แล้วพ่นวันลใน่อปาอเธอ
"ม มไม่ๆ ไม่เอา" เสียอู้อี้อมีนาเล็ลอออมาไม่ไ้เมื่อวันามวนิ้าเ้าไปอยู่ในปาอเธอเ็มไปหม
"แ่ แ่" มีนาสำลั วันนั้น นน้ำหูน้ำาไหล หน้าแไปยันใบหูาวอเธอ เาับเธอพลิลับมา้านหน้า แล้ว้มลอไร้ไปที่เ้านมาวนวลอมีนาอีรั้ แล้วระมูบูเลียสลับไปมา มินาไ้แ่ิา ร้อิ้นพล่านๆ ไปมา้วยวามเสียว่านารสลิ้นเา
ความคิดเห็น