มนต์รักดูไบ

EP.1 โยนบาป

"จัดการมัน"

"ไม่ นะ" เสียงใสของหญิงสาวร่างบางร้องขอชีวิต

หญิงสาวร่างบางสองมือพนมไหว้ร้องขอชีวิตชายตรงหน้า

"ไว้ ชีวิตชั้นเถอะ"

มีนตาหญิงสาวเนื้อตัวสกปรกตัวมอมแมมวัยยี่สิบปีผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ใส่เสื้อผ้าเก่าซ่อมซอมอซ่อ กำลังคุกเข่าร้องขอชีวิตอย่างร้อนรน

แต่กระนั้น อามีล มหาเศรษฐีบ่อน้ำมันหนุ่มดูไบ หนุ่มเจ้าของคำสั่งฆ่าก็ไม่ได้ชายตาแลเธอเลยแม้แต่หางตา พร้อมเอามือปัดฝุ่นที่เปื้อนเสื้อสองสามที

   บริเวณหน้าโรงแรมหรูตรงทางเข้าริมถนนเมื่อเธอวิ่งหนีอะไรสักอย่างแล้วมาหยุดชนกลุ่มชายฉกรรจ์ที่แต่งตัวมีผ้าโพกหัวสวมแว่นตาดำและชุดสูทเป็นสิบคนแล้วล้มตรงหน้าอามีลเป็นเหตุทำให้นาฬิกาของเขาขาดชุดสูทและรองเท้าเขาเปรอะเปื้อนทำให้ชายหนุ่มสำอางที่รักความสะอาดเนี้ยบไม่พอใจ

     มหาเศรษฐีหนุ่มแห่งเมืองน้ำมันที่เต็มไปด้วยทะเลทราย ใบหน้าหล่อเหล่าผิวสีแทนมีหนวดเคราอ่อนๆ ตรงสันกราม ริมฝีปากหนากระจับ จมูกโด่งเป็นสัน นัยน์ตา,นัยนาหวานเยิ้มสีน้ำตาลอ่อนสองชั้น ขนตาดกดำ ขึ้นชื่อเรื่องความโหดร้ายเย็นชาและรวยมหาศาลทั้งเงินและอำนาจเขามีมันทั้งหมด

เขาและลูกน้องยืนรายล้อมตัวมีนตาเด็กสาวเร่ร่อนเก็บขวดขายแถวนั้นเพื่อเอาเรื่องเธออยู่

"จับมัน จับมัน"

เสียงตะโกนของ รปภ. สองนาย วิ่งตามมา เป่านกหวีด ส่งเสียงให้จับตัวหญิงสาว

ในขณะที่ หญิงสาว คุกเข่า ต่อหน้า อามีล เพื่อขอให้ปล่อยตัว

"แย่แล้ว"! หญิงสาวอุทานตกใจ

ความโกลาหลเกิดขึ้นที่หน้าโรงแรมหรูที่สูงสุดลูกหูลูกตา มีกลุ่มชายเป็นสิบคนยืนล้อมรอบหญิงสาวร่างบางคนเดียว

วี้ วอ วี้ วอ เสียงไซเรน รถตำรวจ ดังเข้ามาใกล้ทุกที

ในนาทีความเป็นความตายนั้นเอง หญิงสาวก็ได้พูดออกมา

"คุณผู้ชายช่วยฉันด้วยได้มั้ย ได้โปรดเถอะค่ะ ช่วยฉันด้วย" หญิงสาวไหว้สองมือปรกๆ หญิงสาวคุกเข่าพนมมือไหว้ขอร้องน้ำตาไหลพรากเพราะดูจากการแต่งตัวแล้วน่าจะช่วยเธอได้พวกเขามากกว่าพวก รปภ.

อามีล มหาเศรษฐีแห่งเมืองน้ำมันอายุย่างยี่สิบเจ็ด ไม่ได้แลชายตามองเลย สบถด้วยความรำคาญ ที่ทำให้เขาเสียเวลา เขาสั่งลูกน้องให้ลากตัวไป

"จัดการสะ"

"ไว้ชีวิตชั้นเถอะ ไว้ชีวิตชั้นเถอะ" หญิงสาวละล่ำละลักพูด เข้าไปกอดขาเขาจ้าละหวั่น อามีลขยับเท้าหนีอย่างรังเกียจ

รปภ.สองนายมาถึงตัวหญิงสาวจับล็อกแขนไว้แล้วค้นกระเป๋าที่มีแต่อาหารแต่แล้วก็เจอสร้อยคอเพชรจริงๆ

"นี้ไง แก ขโมยจริงๆ นังนี้" รปภ.จะใช้หลังมือฟาดหน้าหญิงสาว แต่โดนบอดี้การ์ดชายหนุ่ม กันไว้

"แกรู้มั่ย มูลค่าเท่าไหร่ แกติดคุกหัวโตแน่"

หญิงสาวส่ายหน้าน้ำตาไหลพรากมองหน้าชายหนุ่ม บอกเป็นนัยๆ ว่า ให้ช่วยเธอด้วย!

"ไม่ใช่ความจริงนะ ชั้นเปล่าทำ ฮืออๆ" เธอกลัวตัวสั่น

ในระหว่างนั้นเอง หญิงสาวได้จังหวะหนี เธอจึงฝ่าวงล้อมชายฉกรรจ์นับสิบโกยหน้าตั้งวิ่งสุดแรงเกิด โดยมี รปภ.สองนายวิ่งตามหญิงสาวไป

หญิงสาววิ่งหนีชายกลุ่มนั้นแบบไม่คิดชีวิต

"โอ๊ยยย จะบ้าตายย ฉันแค่จะไปขโมยอาหาร มาว่าฉันขโมยเพชร จะบ้ารึไง" ว่าแล้ว พลางปัดข้าวของที่จะขวางทางไม่ให้ รปถ. ของโรงแรมวิ่งมาถึงตัวได้ หญิงสาววิ่งหนีตาเหลือกสุดชีวิต

"ไอพวกบ้าแค่ขโมยอาหารในงานเลี้ยงมีของเหลือเฟือ ทำไมต้องตามมาไล่จับฉันขนาดนี้"

"หยุดนะ หยุด ฉันบอกให้ หยุด รปภ.โรงแรมวิ่งตามมีนหน้าตั้ง"

"หยุดก็บ้านะสิ"

"มีนตายังวิ่งต่อไป"

"ฉันแค่ขอเศษอาหาร ทำไมต้องมาไล่ตามฉันด้วย จะบ้ากันหรือไง ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนะจะบ้าหรือไง"

"แกไม่ได้ขโมยอาหารนังแมวขโมย แกเอาเพชรไปใช่มั้ยฉันจะจับแกส่งตำรวจ"

รปภ.วิ่งหน้าตั้ง พร้อมชี้กระป๋องมาที่มีนตา

"หะ อะไรนะ ฉันเปล่านะ จะบ้ารึไง ใครจะกล้าขโมยของแบบนั้นกันเล่า" มีนตาวิ่งหนีไป ตะโกนบอก รปภ.ไป เป็นภาพที่ชุลมุนวุนวายในริมถนนในกรุงเทพที่มีเหล่าร้านค้าและผู้คนเดินถนนจ้อกแจ้กจอแจ

"มีนตาโยนกล่องกระดาษเบาใส่ รปภ.ขณะวิ่งหนี พร้อมตะโกน

"ฟังนะ ฉัน ไม่ ได้ ทำโว้ย"

มีนตาวิ่งหนี รปภ. จนผมปลิว "ฟังอีกครั้งนะ ฉัน ไม่ ได้ ทำ" เจ้าพวกบ้า