คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นี่ล่ะตัวฉัน! (NC18++)
สองร่างพัวพันกันตั้งแต่หน้าประตูลิฟต์จนถึงห้องสูทสุดหรู ทันทีที่ประตูห้องถูกเปิด สาวเปรี้ยวร่างอวบก็ตาวาวด้วยความประทับใจในห้องพักที่ถูกแบ่งอย่างเป็นสัดส่วน ตกแต่งไว้อย่างหรูหรามีสไตล์ บ่งบอกถึงฐานะเจ้าของห้อง ห้องนั่งเล่นที่กว้างขวางยาวไปจนถึงส่วนที่ถูกแบ่งเป็นห้องอาหาร และห้องครัว ยังไม่นับทางทอดยาวไปถึงห้องนอนส่วนตัว ยังไม่ทันได้สำรวจสถานที่ ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ต และกางเกงยีนสีดำก็รั้งร่างอวบอิ่มเข้ามากอด พร้อมกับประทับริมฝีปากอย่างเร่าร้อน
ศึกอารมณ์พัดผ่านทั้งสองอย่างต่อเนื่อง และเมื่อมันสงบลง ร่างอวบอิ่มก็ทรุดลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง ภวรัญชน์ยกมือขึ้นปาดเหงื่อบนใบหน้า พร้อมกับคว้าเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นมาสวม ร่างสูงก้าวยาวๆ ไปยังตู้เย็น ควานหาขวดน้ำขึ้นมาดื่มอักๆ ก่อนจะเดินกลับมายื่นให้กับหญิงสาวที่พอจะมีแรงทรงตัวได้แล้ว
“ขอบคุณค่ะ” หล่อนเอ่ยพร้อมกับเอื้อมมือรับขวดน้ำขึ้นมาดื่มด้วยความกระหายเช่นกัน ภวรัญชน์พยักหน้าก่อนเอ่ยถาม
“กลับไหวไหม”
“คะ?” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความประหลาดใจ
“เดี๋ยวฉันเรียกแท็กซี่ให้นะ” เป็นคำถามที่ทำให้เกิดความเงียบขึ้นมาในห้อง เมื่อหญิงสาวพยายามทำความเข้าใจในความหมายของคำพูดนั้น
“พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงเนี่ย นี่พอเสร็จแล้วก็จะไล่กันกลับเลยเหรอ ไม่ให้พักสักหน่อยหรือไง”
“กลับไปนอนที่บ้านเธอจะสบายกว่าไหม ค้างที่อื่นไม่คุ้นที่ นอนไม่หลับหรอก แล้วฉันก็ชอบนอนคนเดียว” ภวรัญชน์ตอบอย่างไม่ยี่หระควักกระเป๋าสตางค์ออกมาพร้อมกับหยิบแบงค์พันให้เอ่ยเสียงเรียบ “อ่ะ ค่าแท็กซี่”
นัยน์ตาของหญิงสาววาววูบ เมื่อรู้แน่แล้วว่าตัวเองไม่ได้มีความหมายอะไรกับคนตรงหน้านอกไปจากเครื่องระบายความใคร่ หล่อนหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมอย่างรวดเร็ว กระชากแบงค์พันออกจากมือภวรัญชน์พลางตะโกนใส่หน้า
“ไอ้ทอมเส็งเคร็ง!” เสียงประตูกระแทกปังไม่ทำให้เจ้าของห้องสะทกสะท้าน ยังไม่ทันได้เอื้อมมือล็อก มันก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง หญิงสาวร่างสูงผมยาวสลวยยืนทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่หน้าห้อง ก่อนจะก้าวเข้ามาพร้อมกับบ่นกระปอดกระแปดด้วยน้ำเสียงที่ห้าวต่ำ ผิดกับรูปร่างหน้าตาอ้อนแอ้นน่ารักเหลือเกิน
“อีกแล้วเหรอ ถ้าคิดแค่จะฟันแล้วทิ้ง จะพาเข้าห้องมาทำไมวะ”
“ก็เค้าอยากขึ้นมาเอง บอกว่าให้ทำในรถก็ไม่ยอมฟัง” คนโดนถามตอบอย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งเอนบนโซฟาตัวโตหน้าทีวีจอแบน มือก็กดเปลี่ยนช่องไปเรื่อย ยู่ยี่ปรายตามองดูร่างสูงเป้ปากใส่ พร้อมกับค่อยๆ เปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกทีละชิ้น โดยที่ปากก็ไม่ได้หยุดบ่น
“หาแฟนจริงๆ จังๆ สักคนไหม ติดเซ็กส์ขนาดนี้ คิดจะฟันแล้วทิ้งแบบนี้ไปตลอดชาติหรือไง”
“เอามาทำไมแฟน นอนกับผู้หญิงคนเดียวซ้ำๆ มันจะไปได้อารมณ์อะไรวะ” ยู่ยี่ที่กำลังถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นมองค้อนเพื่อนขวับๆ ด้วยความหมั่นไส้ ร่างสะโอดสะองเหลือเพียงบราเซียร์ติดหน้าอก แต่ก็เพียงไม่นานที่มันถูกปลดออกด้วยมือเจ้าของ พร้อมกับเสียงผ่อนลมหายใจยาวด้วยความโล่งเผยให้เห็นหน้าอกจุ๋มจิ๋มที่เกือบจะแบนราบ
“เฮ้อ…ค่อยสบายหน่อย”
“นมก็มีแค่นั้นยังจะสะดิ้งใส่ยกทรงอีกนะ รอแกกล้าทำนมจริงก่อน แล้วฉันจะหาแฟนเป็นตัวเป็นตนให้ดีไหม” เสียงเยาะเย้ยจากภวรัญชน์ทำยู่ยี่ปรี๊ดแตก หันมาท้าวสะเอวตวาดแหววใส่เพื่อนทันที
“ไอ้ไวน์! พูดอย่างนี้อยากตายหรือไง แกก็รู้ว่าฉันกลัวเข็ม แค่ฉีดยาก็จะตายแล้ว แล้วจะเอาปัญญาที่ไหนไปทำนมยะ”
“กะเทยอะไรวะ หน้าตาก็ออกจะดีแต่ดันไม่กล้าไปทำนม เสียชาติเกิดเป็นกะเทย แล้วแบบนี้ใครจะมาเอา”
“อ๊าย… ไอ้นี่! ทอมติดเซ็กส์อย่างแกไม่มีสิทธิ์มาว่าฉันนะ ยังไงก็ต้องมีสักวันที่ฉันจะได้เจอรักแท้ ได้พบกับผู้ชายที่เกิดมาเพื่อกะเทยอย่างฉัน ไม่เหมือนกับแกหรอก นี่ถ้าไม่มีหน้าตาหลอกหญิง ที่แกเหลือก็มีแค่ความหื่นบ้ากามเท่านั้นยังจะมาทำเป็นพูดอีก”
“โตจนเลียปากผู้ชายถึงแล้ว ยังเพ้ออีกเหรอนังยี่ เซ็กส์มันจับต้องสัมผัสได้นะเว้ย จะไปหวังอะไรกับของที่มันไม่มีอยู่จริง บ้าหรือเปล่า แล้วก็เลิกเดินแก้ผ้าโทงๆ ในห้องได้ไหม อุจาดลูกตาว่ะ” ภวรัญชน์ว่าให้เพื่อน พร้อมกับก้าวยาวๆ เข้าห้องตัวเอง เมื่อมองเห็นสภาพของยู่ยี่ที่ยืนท้าวสะเอว เหลือแต่กางเกงในตัวจิ๋วปิดช้างน้อยแทบไม่มิดอย่างเหนื่อยหน่าย เสียงตะโกนของยู่ยี่ยังดังไล่หลังมาเมื่อประตูห้องนอนถูกปิดลง
“คอนโดเค้าห้ามเลี้ยงสัตว์ เมื่อไหร่จะเอาหมาในปากไปปล่อยสักทียะ!”
ภวรัญชน์เอื้อมมือหยิบผ้าเช็ดตัวพร้อมกับเดินเข้าห้องอาบน้ำ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะหึหึกับคำพูดของยู่ยี่ ที่เพื่อนพูดมานั้นถูกต้องทุกอย่างนั่นแหละ เธอเป็นคนติดเซ็กส์ ผู้หญิงที่พาเข้าห้องมาวันนี้ก็เป็นคนที่พึ่งเจอกันที่บาร์คืนนี้ แล้วมันสำคัญตรงไหนเล่า ต่างฝ่ายต่างก็ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ก็ถือว่าแฟร์กันดีอยู่แล้วไม่ใช่หรือ ในเมื่อเหล่าผีเสื้อสาวทั้งหลายต่างบินเข้ามาหาเพราะหน้าตาของเธอ ภวรัญชน์ก็คิดว่ามันไม่เห็นจะแปลกตรงไหนที่เธอจะหาประโยชน์จากสิ่งที่ได้รับมาแต่เกิดอย่างนี้ ทำไมต้องพาตัวเองไปผูกมัดกับใครสักคนให้ต้องมาเสียความรู้สึกกันในภายหลัง ในเมื่อสักวันก็ต้องเลิกลากันไปอยู่ดี
ร่างสูงยืนหลับตาปล่อยให้ตัวเองผ่อนคลายอยู่ใต้สายน้ำอุ่นจากฝักบัว แค่เพียงคิดถึงสัมผัสจากหญิงสาวที่พึ่งออกจากห้องไปก็ทำให้รู้สึกวูบวาบในอก ริมฝีปากได้รูปมีรอยยิ้มที่มุมปาก รู้สึกเสียดายเหมือนกันที่ผู้หญิงลีลาเด็ดที่เธอจำไม่ได้แม้แต่ชื่อคนนั้นจะผ่านเลยไป แต่ช่างมันเถอะ ไว้ค่อยหาคนใหม่ก็ได้ ก็ผู้หญิงไม่ได้มีแค่คนเดียวในโลกนี่นา…..
---------------------------------
ขอบคุณทุกคนที่อ่านแล้วก็เม้นท์จ้า
วันนี้ติดตอบเม้นท์ไว้ก่อน เนื่องจากคนเขียนยังอารมณ์เสียวค้างจากการไปทำฟัน
(อา หมอช่างเก่ง ทำเอาเราบิดเร่าไปทั้งตัวเลยทีเดียว = =")
อ่านแล้วต้องเม้นท์น้าาาา ไม่มีเม้นท์ไม่อัพจริงๆด้วย
(น่าน มันยังกล้าขู่เค้า ทุกวันนี้ก็ไม่ค่อยมีใครเข้ามาอ่านนิยายแกอยู่แล้ว T^T)
เลิกขู่แล้วหันมาอ้อนดีกว่า
เค้าเหงาอ่ะ.... ช่วยมาให้กำลังใจกันหน่อยจิ (ทำตาปิ๊งๆ อิอิ)
ความคิดเห็น