^^ = รักวุ่นๆ ของสาวแสบ =^^

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 :: เรื่องที่เข้าใจผิด

“  อ้าวมิ้น  ”  ฉันฉีกยิ้มให้กลับมิ้น  ผิดกลับพีทที่กลับทำหน้าบึ้งตึง



“  พอดีฉันมาเที่ยวน่ะแล้วเห็นเธอเลยเข้ามาทักน่ะ  ”



“  อ่อจ๊ะ  นั่งกินด้วยกันไหม  ”



“  อะอื / มิกิก็มิ้นเขาคงมากับแฟนเขาน่ะ  ”  เสียงพีทแทรกขึ้น



“ อืม  ไม่เป็นไร  ฉันไปแล้วน่ะ  ”  มิ้นพูดแล้วเดินจากไป



“  พีทน่ะพีท  ไม่น่าไปพูดอย่างงั้นเลย  ”  ฉันต่อว่าเขาแต่ดูกลับว่าเขาจะไม่สะทบสะท้านเลยสักนิด



“  พูดอะไร  ”  หนอยแหนะยังมาตีหน้าซื่ออีก



“  อืมช่างเถอะ  ”  แล้วฉันก็เอื้อมมือไปหยิบพิซซ่ามากิน  โหอร่อยจังแหะๆๆ



“  มิกิ  ”  โถ่ตาบ้า  คนกำลังกินขัดจังหวะทุกทีเลย



“  หืม  อะไร  ”  ฉันพูดโดยไม่สนใจแล้วกินต่อ  ฉันกินไปได้สัก 2-3 ชิ้นแล้วรู้สึกเริ่มอิ่มแล้วน่ะนี่



“  มะ  ไม่มีไร  กินต่อเถอะ  ”  ตานี่ท่าจะบ้า



“ …  ”  ฉันกินต่อไปอีกไม่นานก็เริ่มรู้สึกอิ่ม <ความจริงเธอน่าจะอิ่มต้องนานแล้วน่ะ >



“  พีท  ”



“  หืม  ”



“  อิ่มแล้ว  ”



“  อิ่มก็อิ่มสิ่เรายังไม่อิ่มเลย ”  เขาไม่สนใจฉันแล้วกินต่อ  หนอยแหนะ  นั้นก็เชิญนายกินไปเลย  ฉันลุกออกจากที่นั่งของตนเองแล้วเดินออกจากร้าน  มีเสียงพีทตะโกนไล่หลังมาแต่ฉันกลับไม่รู้สึกสนใจเขาเลยสักนิด ฉันเดินไปเรื่อยๆจนไปหยุดอยู่ที่หน้าร้าน  กิ๊ฟช็อป  



“  น่ารักจัง  ”  ฉันพูดออกมาโดยไม่รุ้ตัว  ตุ๊กตาหมีตัวนั้นน่ารักจัง  ขนยาวสีขาว  มีโบว์สีแดงผูกติดอยู่  ฉันเดินเข้าไปในร้านเห็นตุ๊กตาหลากหลายชนิดเรียงรายอยู่  แต่ก็สู่เจ้าหมีสีขาวน่าร้านไม่ได้หรอก



“  จิน ฉันชอบตัวนี้ ”  เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น  ฉันมองไปดูต้นตอของเสียงที่มา  เอ๊ะ  นายจินนี่น่า  ผู้หญิงคนนั้นคงเป็นแฟนของเขาแน่ๆ  ฉันเห็นเขาเหลือบมองมาทางฉันแวบนึงด้วย  หรือฉันจะคิดไปเองน่ะเพราะเขาไม่สนใจฉันเลยสักนิด



“  อืมเดี่ยวซื้อให้น่ะ  ”  นายนั้นบอกแฟนสาวอย่างอ่อนโยน  ดูท่าทางผู้หญิงคนั้นจะดูอ่อนกว่าเขา  สักปี 2 ปีแหละ



“  มิกิ  ”  เสียงคุ้นๆอย่างี้  เป็นใครไมได้นอกจาก



“  พีท ทำไมเป็นงี้ล่ะ  ”  ฉันพูดพลางชี้ไปที่ตัวเขา  สภาพเขาตอนนี้  มีเหงื่อไหลท่วมเต็มใบหน้า  เสื้อผ้าก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อ



“  ก็ฉันตามหาเธอรอบห้างเลย  ”  จริงด้วยสิ่ฉันทิ้งเขาไว้นิ่



“  แล้วทำไมนายไม่โทรมาล่ะ  ”



“  ก็  โทรแล้ว  แต่เธอปิดเครื่องนี่  ”  ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูปิดจริงด้วย  สงสัยแบตจหมด



“  อืม  ขอโทษน่ะพอดีแบตหมดอ่ะ  ”



“  ไม่เป็นไร  ”



“  จ้า  ”  แล้วฉันก็เดินออกมาจากร้านนั้นพลางหันไปมองตุ๊กตาอีกรอบ



“  อยากได้หรอ  ”  พีทเอ่ยถามฉัน



“  เปล่า  ไปกันเถอะ  ”  ฉันจูงมือเขาเดินไปเรื่อย



“  มิกิถ่ายรูปกัน  ”  



“  ก็ได้  แต่นายจ่ายน่ะ  ”



“  ไม่มีปัญหาครับ  ”  แล้วเราก็เดินไปในร้านสตูติโอเล็ก  เราถ่ายรูปกันประมาณสิบก่ารูปแต่กินเวลามากทีเดียว  กว่าเราจะถ่ายรูปกันเสร็จก็เกือบ  สี่โมงเย็นแล้ว



“  ไปไหนกันต่อดี  ”  พีทถามฉันอยากไปไหนหรอ  อยากกลับบ้านมากกว่า



“  กลับบ้านกันเถอะ  ”



“  อืมได้ “  แล้วเราก็เดินไปยังที่จอดรถ  เพียงไม่กี่นาทีพีท ก็ขับรถ  ถึงบ้านฉัน



“  บ้านเปิดอยู่  สงสัยพี่ฮากิกลับมาแล้ว  นั้นนายกลับบ้านไปเถอะ  ”



’  มิกิไล่เราหรอ  ”  



“  เปล่าน่ะ  คือว่าฉันเห็นนายไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้วน่ะ  กลัวว่าพอแม่นายจะเป็นห่วง ” ฉันชี้แจงเหตุผลให้เขาฟัง



“  จริงน่ะ  ”



“  จริงจ๊ะ  ”



“  ขอเข้าไปกินน้ำหน่อยได้มั้ย  ” แล้วตะกี้นายไม่ได้กินน้ำมาหรอไงห่ะ



“  อืมได้ ”  ฉันบอกแล้วเดินนำเข้าบ้านไป



“  หวัดดี  ”  เอ้า  นายจินมาอยู่ในบ้านฉันได้ไงนี่  นึกว่าพี่ฮากิซะอีก



“  นายเข้ามาได้ไงอ่ะ  ”



“  ก็พี่เธอบอกให้ฉันมาดูเธอ  เพราะพี่เธอบอกว่าวันนี้จะไม่กลับ  ”



“  อีกแล้วหรอ”  ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย  พี่ฮากิน่ะชอบทิ้งฉันไว้    



“  มิกิ  ”  โอ้ยอะไรของพีทอีกน่ะ  ตะโกนซะดังเชียว



“  อะไร  ”



“  นี่คงเป็นเหตุผลที่ไม่ให้ฉันเข้ามาในบ้านอะดิ่  ”  พีทชี้ไปที่จินที่ทำหน้างง  เล็กน้อย



“  ไม่ใช่น่ะพีท ”



“  ทำไมเธอทำกลับฉันอย่างงี้  ”  พีทตะหวาดใส่ฉัน



“  ก็บอกว่าไม่ใช่ไงทำไมนายไม่ฟังกันบ้างเลยห่ะ  ”  ฉันเองก็เริ่มเดือดเหมือนกันแล้วน่ะ  พีทนายไม่เคยฟังฉันบ้างเลยตลอดเวลานายเคยเชื่อใจฉันบ้างไหม ห่ะ



“  ก็ภาพมันฟ้องอยู่  ”  



“  มันไม่ใช่ อย่างที่นายคิดหรอกน่ะ  เราชื่อจิน  เป็นเพื่อนบ้านของมิกิ พอดีเห็นประตูไม่ได้ล็อคเลยเข้ามาดู  ให้น่ะ  ”  



“  อ่อนั้นถ้ามิกิอยู่  แกคงปล้ำมิกิไปแล้วสิ่  ”  ทำไมนายคิดอกุศลอย่างนี้น่ะพีท



“  มันจะมากไปแล้วน่ะพีท ”



“  เธอเห็นไอ้นี้ดีกว่าฉันหรอมิกิ  ”  พีทตอนนี้น่ากลัวเหลือเกิน  พีทจับแขนฉันเขย่าอย่างรุนแรง



“  ตอนนี้ไม่ใช่  แต่ถ้านายขืนทำตัวงี่เง่าไร้เหตุผลอยู่อย่างนี้  ฉันอาจจะเห็นเขาดีกว่านายจริงๆก็ได้  ”



“  ..  ”  เขาไม่ตอบอะไรฉันแต่เขากลับดึงฉันขึ้นรถเขาไป  ฉันเหลือบไปมองจินแปบบึงดูสีหน้าเขาก็ดูเศร้าสร้อยไม่แพ้กัน  แล้วแฟนนายไปไหนซะล่ะ



“  จะพาฉันไปไหน  ”  



“  ..  ”  เขาหยุดรถลง  แล้วหันมามองที่ฉันด้วยสีหน้าที่จริงจัง



“  มิกิฟังเราน่ะ  เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เรารัก  เธอก็น่าจะรู้น่ะว่าเวลาคนที่ถูกแฟนตัวเองหักหลังมันจะรู้สึกยังไง  ”  แต่ฉันไม่ได้หักหลังนาย



“  เราไม่ดีตรงไหน  เธอถึงไปหาไอ้หมอนั้น  ”  เขาบีบแขนฉันอีกแล้วแล้วเขาก็ค่อยๆก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉัน



”  พอได้แล้ว  ”  ฉันผลักเขาออก



“  เธอรังเกียจเหรอ  ”



“  เปล่าแต่นี้นายกำลังโมโหอยู่  ”



“  ฉันไม่ได้โมโห ”  เขาบอกฉันดูท่าทางแล้วเขาอ่อนลงเล็กน้อย



“  แล้วนายเป็นอะไร  ”



“  ฉันหึงเธอ ”  หึงฉันงั้นเหรอ



“  หึงฉัน  ”



“  ก็ใช่น่ะสิ่  ฉันหึงเธอ  กับไอ้หมอนั้นอ่ะ  เวลาฉันไปไหนกลับเธอก็เจอไอ้นั้นทุกที  เธอจะให้ฉันคิดว่าไงล่ะมิกิ  ”  มันก้จริงอย่างที่พีทพูดนั้oแหละแต่ฉันว่ามันคงเป้นเรื่องบังเอิญมากกว่า  เพราะจินเขาก็มีแฟนอยู่แล้ว



“  มันบังเอิญน่ะพีท ”



“  บังเอิญทุกครั้งเลยงั้นหรอ ”



“  ก็คงใช่  เพราะฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขาพีทเชื่อฉันสิ่  ”  



“  อืม  ฉันจะเชื่อเธอ  ”  พีทค่อยๆเอื้อมมากอดฉัน  แต่อยู่ๆน้ำตาของฉันก็ไหลรินลงมา



“  มิกิเธอร้องไห้ทำไมน่ะ ”  พีทถามฉันแล้วลูบหัวฉันอย่างแผ่วเบา



“  ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ดีๆมันก็ร้องออกมาเองอ่ะ  ”



“  อืม  ไม่เป็นไรน่ะ  ”



“  อืม  ”  ฉันซบลงบนไหล่พีทอยุ่นาน



“  มิกิแขนเธอไปโดนไรมา  ”  



“  ก็นายบีบแขนฉันนิ่  ”



“  ฉันทำเธอแรงขนาดนี้เลยหรอ  ขอโทษน่ะ  ต่อไปจะไม่ทำงี้อีกแล้ว  ”



“  อืม  ”  ตอนนี้ฉันเหนื่อยเหลือเกิน  



“  มิกิ  ”



“  หืม  ”  เขาจับหน้าฉันขึ้นมามอง  กับใบหน้าขาวๆของเขา



“  ฉันรักเธอน่ะ ”



“  อืมรู้แล้ว  ”



“  ต่อไปฉันสัญญาว่า  จะเชื่อใจเธอ  ”



“  อืม  ”



“  เป็นไรหรือเปล่า  ”



“  ฉันเหนื่อยน่ะพีท  ”  ฉันตอบเขาไปพลางเอนตัวลงนอนที่เบาะบนรถของเขา  พีทเปิดเพลงให้ฉันฟัง  แล้วเคลื่อนรถออก  ฉันไม่รู้ตัวว่าหลับไปเป็นเวลานานเท่าไร  พอฉันลืมตาขึ้นมา  ก็เห็นต้นไม้เต็มไปหมด  หัวของฉันทับอยู่บนตักพีทส่วนพีทเองก็หลับพิงต้นไม้อยู่  ฉันค่อยๆพลักตัวเองลุกขึ้น



“  ตื่นแล้วหรอ  ”  เอ้าเขาไม่ได้หลับหรอนี่



“  อืม  พีทกี่โมงแล้วหรอ ”



“  ห้าทุ่มแล้วน่ะ  ”  ห่ะฉันหลับไปนานขนาดนั้นเลยหรอ



“  งั้นกลับบ้านกันเถอะ  พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนกันอีก  ”  ฉันบอกพีท



“  อืมไปสิ่  ”  พีทจูงมือฉันเดินไปเรื่อยๆ  สงสัยที่นี้จะเป็นสวนที่ไหนสักแห่งเพราะมีแต่ต้นไม้เต็มไปหมดแถมยังมีลำธารสวยๆอีก  



“  ชอบที่นี่ไหม  ”



“  อืมสวยดีที่ไหนหรอ  ”



“  สวนบ้านเราเอง  ”  ห่ะสวนบ้านนายงั้นหรอ



“  สวนบ้านพีทหรอ  สวยจัง  ”



“  เดี่ยวว่างๆพามาอีก  ”



“  อืมๆ  ”



“  แล้วบ้านพีทล่ะ  ”



“  หลังนุ้นไง  ”  พีทชี้ไปที่บ้านไม่หลังนึง  เป็นบ้านหลังเล็กๆแต่ดูสวยงาม  



“  สวยจัง  ”



“  จะเข้าไปในบ้านไหม  ”  พีทพูดพร้อมฉีกยิ้ม



“  ไม่ดีกว่า  ดึกแล้ว  ”



“  งั้นเดี่ยวไปส่งแหละน่ะ  ”



“  อืมๆ   ”  ระหว่างทางที่เราเดินไปยังที่  ที่พีทจอดรถ  เสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้น



“  พีท  ”







====================================================================>



หวัดดีทุกๆคนน้า



้เราอัพแล้วน้า  ยังไงช่วยอ่านกันด้วยน่า



เม้นให้ด้วยน้าจ้า  ว่าดีหรือไม่ดี  ติกันได้น้า



ตอนนี้ก็ใกล้จาเปิดเทอมแล้วอ่า  คงไม่ค่อยได้อัพอ่ะ



ปล. อย่าลืมคอมเม้นน่ะ  แล้วจะเข้าไปอ่านของทุกๆคนที่มาฝากเรื่องไว้น่ะ

====================================================================>