^^ = รักวุ่นๆ ของสาวแสบ =^^

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 :: ไอ้โรคจิต

             ระหว่างทางกลับบ้านฉันนั่งคุยกับพีทอย่างสนุกสนาน  ไปตลอดทางจนรถมาจอดอยู่หน้าบ้านของฉัน  ฉันเดินลงมาจากรถพร้อมกับกล่าวคำขอบคุณ



“  ขอบคุณน่ะ  ”  



“  ขอบคุณอะไรของเธอ  ”  พีททำหน้าตาบ๋องแบ๋ว  หน้ายิกแแก้มจริงๆเลย



“  อืม  ไม่มีไร  ไปๆกลับไปได้แล้ว  ” ฉันพูดพร้อมกับโบกมือไล่



“  อ้าว  ”  



“  อ้าว  อะไรกลับไปได้แล้ว  ”  มาองมาอ้าวอะไร  ท่าจะบ้าแหะ



“  ก็วันนี้ฉันต้องนอนเป็นเพื่อนเธอ  ”  จริงด้วยแหะลืมไปซะสนิท  



“  ……..  ”  ฉันไม่พูดอะไรแล้วเดินเข้าบ้านไป  พีทเดินตามมาติดๆ



“  มิกิ  ”



“  อะไร  ”



“  เดี๋ยวเรานอนตรงนี้น่ะ  ”  พีทพูดพลางยื่นนิ้วไปชี้ที่โซฟา  



“  ไม่ได้หรอก  ”



“  ทำไมอ่ะ  ”



“  นอนตรงนี้  ดึกๆมันหนาวน่ะ  ไปนอนห้องพี่ฮากิดีกว่า”



“  อืม  ”  พีททำหน้าเป็นเชิงเข้าใจดีมากเข้าใจอะไรง่ายๆอย่างนี้  



“  …..  ”



“  เป็นห่วงเราก็ไม่บอก  ฮาฮา  ”  พีทปล่อยก้าก  ออกมาดังลั่น  ห่วงบ้าไรของนายล่ะ  กลัวจะมีคนมาหนาวตายที่บ้านก่อนตังหาก



“  บ้า  ”  ฉันแลบลิ้นให้พีทแล้ววิ่งขึ้นห้องไป



ก๊อก  ก็อก



“  อะไร  ” ฉันถามด้วยความเบื่อหน่าย  คนกำลังจะอาบน้ำยุ่งจริงๆ



“  ออกมานี่หน่อยสิ่  ”



“  ขี้เกียจ  ”



“  ออกมาเดี่ยวนี้  ”  เขาพูดด้วยน้ำเสียงโมโห



“  อืม  แปบน่ะ  ”



“  10  วิ  9 8 7 6 5 4 3 2”



“  ออกแล้ว  มีอะไร  ”  ทำไมต้องรีบขนาดนี้ด้วยล่ะตาบ้า



“  ฉันหิว  ”  หิว  โอ้ยจะบ้าตาย  แล้วทำไมอยู่ที่ห้างนายไม่กินเข้าไปล่ะ



“  แล้วมาบอกฉันทำไม  ”



“  มิกิ  เธอเป็นแฟนฉันน่ะ  ”  เขาพูดบ่งบอกถึงความเสียใจ  ฉันรู้น่าว่าฉันเป็นแฟนนายแล้วนายจะให้ฉันทำอะไรล่ะ



“  อืมรู้แล้ว  ”



“  ……….  ”  เขายังคงทำสีหน้าเรียบเฉยเหมือนเดิม  นี่นายโกรธฉันเพระาเรื่องแค่นี้นะหรอ



“  จะกินอะไร  ”



“  ไม่กินแล้ว  ฝันดี  ”



ปึง  



    อะไรของนายน่ะแค่นี้ต้องโกรธเป็นฝืนเป็นไฟ  ฉันเสียดายประตูบ้านฉันน่ะปิดมาได้  ถ้าเกิดมันพังมาใครจะรับผิดชอบ  คิดอะไรออกไปนี้เราต้องรีบไปง้อซะแล้ว



ก๊อก  ก๊อก



“  พีท  เข้าไปหน่อยน่ะ  ”



“  ……  ”  ไม่ตอบฉันถือว่านี้เป็นคำตอบน่ะ  ทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้าภาพที่ฉันเห็นคือ  



“  พีทนายเป็นอะไร  ”



“  เปล่า  ”



“  แล้วนายร้องไห้ทำไม  ”  อย่าบอกน่ะหิวจนร้องไห้



“  ไม่ได้ร้อง  ”



“  นายหิวมากเลยหรอ  เดี่ยวฉันลงไปทอดไข่ให้น่ะ  ”  ฉันพูดพร้อมกับจะเดินออกจากห้องแต่เขาขว้ามือฉันไว้ก่อน



“  มิกิ  ”



“  อะไรหรอ  ”  เขาดึงฉันไปไว้ในอ้อมกอด  นายเป็นอะไรกันแน่นี่  เมื่อตอนกลับมายังดีๆอยู่เลยฉันขึ้นมาบนห้องไม่ถึงชั่วโมงนายก็มานั่ง



ร้องไห้ยังงี้นี่น่ะ  ผู้ชายที่ไหนเขาร้องไห้กัน



“  เธอ  รักฉันไหม  ”  เขาถามอะไรของเขานี่  ตอนนี้ฉันคงไม่มีเวลาไปล้อเล่นกับเขาแล้วล่ะเพราะสีหน้าของเขาดูจริงจังมาก



“  รักสิ  ”



“  จริงน่ะ  ”



“  อืม  ”



“  ฉันก็รักเธอ  ”  เขาพูดแล้วกอดฉันแน่นขึ้น  



“  แล้วนายเป็นอะไรไปทำไมถึงร้องไห้มันไม่ดีเลยน่ะ  ”



“  ก็  …..  ”  พีททำท่าอึกอักที่จะตอบมันต้องมีอะไรแน่ๆเลย



“  ก็อะไร  บอกมาน่ะ  ”



“  นี่อ่ะ  ”  เขายื่นการ์ดสีแดงรูปหัวใจมาให้ฉัน



“  ทำไมนายให้ฉันหรอ  ”  



“  เปล่า  มีคนเอามาให้เธอน่ะ  ”  ฉันเปิดการ์ดนั้นออกมา  เป้นรูปผู้หญิงกับผุ้ชายแล้วมีหัวใจตรงกลางข้างในหัวใจมีข้อความเขียนไว้ว่า / มิกิ  เธอเป็นของฉัน / เพราะอย่างงี้เองน่ะหรอพีทถึงมานั่งร้องไห้ใครมันเล่นบ้าๆอะไรกับฉันนี่  



“  แล้วรู้ไหมว่าใคร  ”



“  ….   ”  พีทส่ายหน้าช้าๆ



“  คงมีคนแกล้งฉันแหละ  อย่าคิดมากไปเลยฉันมีแฟนชื่อพีทอยู่แล้วทั้งคนจะไปหาชายอื่นได้ไงเหล่า “  พอฉันพูดจบพีทถึงกับยิ้มแป้น  นายนี่ทำตัวเหมือนเด็กจังแค่นี้ต้องมานั่งร้องไห้  พึ่งเห็นผู้ชายร้องไห้ก็คราวนี้แหละ



“  อืม  ”



“  งั้นไปนอนแหละน่ะ  ”



“  เดี่ยวสิ  ”



“  อะไรอีกหละตาขี้แย  ”



“  หนอยเดี่ยวเหอะ  อย่างงี้ต้องทำโทษ  ”  เขาพูดพร้อมกับจะดึงฉันเข้าไปจูบแต่แล้วเสียงๆหนึ่งก็ขัดจังหวะก่อน  โชคดีของฉันแท้ๆ



ชูปีดูปั๊บ  ชับปั๊บ



“  สวัสดีค่ะ  ”



“  ไง  ”  ไงอะไรของนายบ้ารึเปล่าฉันไปรู้จักแกต้องแต่ตอนไหนไอ้  นิรนาม



“  ใคร  ”



”  ไม่จำเป็นต้องรู้  ”



“  ไอ้บ้าแล้วโทมาทำไม  ”  ฉันแผดเสียงใส่ลงไปในโทรศัพท์



“  ก็โทรมาให้เธอรับผิดชอบอะดิ่  555  ”  โรคจิตชัวป้าบเลยเกิดมาไม่เคยเจอ  พวกบ้าโทรมาอยู่ได้  คอยดูฉันจะเปลี่ยนเบอร์  



“  ไอ้บ้า  ”  



ติ๊ด  ฉันกดตัดสายไป  หันไปอีกทีเห็นพีทนั่งมองตาค้างอยู่  อะไรของตานี้อีกล่ะนี้  แต่ล่ะคน  เบื่อจริงๆเลย



“  มองอะไร  ”



“  ใครน่ะ  โทรมาขัดจังหวะ  ”  เอาอีกแล้วทำตาเจ้าเล่อีกแล้ว



“  โรคจิต  ”



“  หรอ  นั้นมาทำโทษกันต่อดีกว่า  ”  เขาค่อยๆเขยิบเข้ามาใกล้ฉันทีละน้อย  ทีละน้อย  เขาโอบเอวฉันไว้อย่างแผ่วเบาแล้วก้มลงจูบฉันอย่างอ่อนหวาน  เราอยู่กันอย่างนั้นเกินสิบนาที  



“  พอๆ ”



“ อืม  ขอโทษน่ะ  ”  



“  อืม  กลับห้องแล้วน่ะ   ”



“  ฝันดีจ้า  ”



“  อืม  ” ฉันเดินกลับห้องไปด้วยแรงที่อ่อนล้าเหลือเกิน  พอถึงเตียงนอนฉันก็พุ่งเข้าหาใส่แล้วนอนหลับใหลไปสู่โลกนิทรา



“  ตื่นได้แล้ว  ”  เสียงๆนึงเรียกฉันให้ตื่นออกมาสู่โลกของความจริง  ฉันคต่อยเปิดตามาก็พบว่าผู้ที่อยู่ตรงหน้าคือ  



“  พีท  นายเข้ามาได้ไง  ”



“  ก็เธอไม่ได้ล็อคห้อง  ”  หาฉันไม่ได้ล็อคห้อง



“  แล้ว  …  ”  พีทเข้ามาตั้งแต่เมือ่ไรล่ะนี่



“  ไม่ต้องห่วงฉันพึ่งมาตะกี้เอง  ”  รู้ใจจริงนะพ่อคุณ



“  ออ  อืม”



“  ไปกินข้าวได้แล้ว  ”



“  เดี่ยวตามไปน่ะ  ”



“  รีบๆลงมาล่ะ  ” แล้วฉันก็ไปอาบน้ำแต่งตัว  แล้วออกจากห้องลงไปยังข้างล่างก็เห็นพีทนั่งดูทีวีอยู่



“  เสร็จ  และหรอ  ”



“  อืม  นายกินยัง  ”



“  ยังรอ  มิกิอะแหละ  ”  แล้วเราก็เดินไปกินข้าวกัน  พีททำเองทั้งหมดนี่เลยหรอนี่  ไม่น่าเชื่อ  ฉันกินข้าวกับพีทจนอิ่นแล้วตรงไปนั่งที่โซฟา



“  วันนี้ไปไหนกันดี  ”



“  ไม่รู้สิ่  ”



“  อยากไปไหนล่ะ  ”  



“  ทะเล  ”  



“  ได้เดี่ยวพาไป  ”  หานายจะพาฉันไปทะเลหรอ  ไม่อยากจะเชื่อ



“  จริงอ่ะ  ”



“  จริงสิ่มีรถซะอย่าง  ”  เขาพูดแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่



“  อืมนั้นไปเตรียมของก่อนน่ะ  ”  ฉันพูดแล้วเดินขึ้นห้องไปด้วยความดีใจแล้วเปลี่ยนเป็นชุด  เสื้อยืด  กางเกงขาสั้นแต่ไม่สั้นมากเท่าไร  พร้อมหยิบแว่นกันแดดออก  แล้วก็หมวก 1 ใบ  แล้วเตรียมชุดไปเผื่อ1 ชุดเพื่อเปลี่ยนตอนขากลับ



“  เสร็จแล้วจ้า  ”  ฉันเดินลงมาพร้อมกระเป๋าเป้ 1 ใบ



“  อืมงั้นไปกันเถอะ  ”  ผิดกับพีทเขาไม่เตรียมอะไรไปเลยเดินไปตัวเปล่าๆซะงั้น



    แล้วฉันก็เดินไปขึ้นรถรถแล่นออกไปอย่างรวดเร็วเรานั่งกันนานนับ  1  ชั่วโมง  ฉันเผลอหลับไปโดยไม่รุ้ตัว  ตื่นมากอีกที่ก็ตอนที่



“  ทะเล  ”



“  ก็ทะเลอะดิ๊ดีใจไรหนักหนาหะ  ”  พีทพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ



“  ทะเลจ้า  มิกิมาแล้วจ๊ะ  ”



“  ฮา  ฮา  ตลกเป็นบ้า  ”  



“  หยุดหัวเราะได้แล้ว  ”  แล้วรถก็จอดลง  ณ  หาดทรายที่ใกล้กับทะเล  



“  ไปเล่นล่ะน่ะ  ”  ฉันพูดพร้อมกับวิ่งไปทางทะเล



“  มิกิรอด้วย  ”  พีทพยายามบอกฉันแต่ฉันวิ่งไปจนใกล้จะถึงทะเลแล้วล่ะ  แล้วฉันก็ก้าวเท้าลงไปในทะเล  วาวทะเลสีครามสวยเป็นบ้า  แถมน้ำยังใสอีกตังหาก  ฉันเล่นน้ำอย่างมีความสุข  แต่ฉันดันสาดน้ำไปโดนใครไม่รุ้    



“  ขอโทษค่ะ  ”  เขาคนนั้นหันหน้ามาพร้อมกับ  



“  ไม่เป็นไรครับ  ”



“  เธอ / นาย  ”  เราสองคนพูดพร้อมกัน



“  เจอกันอีกแล้วน่ะ  ”



“  อืม  ”



“  มิกิมากับใครล่ะ  ”



“  แฟน  ”  ฉันพูดแล้วชี้นิ้วไปที่พีทซึ่งกำลังเกินมาทางฉัน



“  อ่อ  คนที่เจอที่ห้างนั้นเอง  มันเจอดีแน่ “  เขาพูดประโยคหลังอย่างแผ่วเบาจึงทำให้ฉันได้ยินไม่ถนัด



“  นายว่าไงน่ะ  ”



“  บอกว่า  เหมาะสมกันดี  ”



“  แน่อยุ่แล้ว  แล้วนายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ  ”  



“  ก็มาเที่ยว  ”



“  กับแฟน  ”  ฉันพูดต่อประโยคที่เขายังพูดไม่จบ



“  คงงั้น  แฟนเธอมาแล้วไปล่ะน่ะ  ”



“  เดี่ยวนาย  ”



“  อะไร ”



“  นายชื่ออะไร  ”  ได้โอกาสถามชื่อซะที









===========================================================================>

===========================================================================>