ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 :: ปริศนา
\" มิกิตื่นได้แล้วลูก \" เสียงของหญิงสาววัยกลางคนดังขึ้น
\" ตื่นแล้วค่า \" เฮ้ อ ฉันละเบื่อชีวิตเปิดเทอมจริงเลยๆ ต่อไปนี้ฉันต้องตื่นเช้าแบบนี้ทุกวันเลยสินี่ \"
มิกิคิดพลางบิดตัวไปมา แล้วลงจากเตียงอันแสนนุ่มของเธอ เพื่อเตรียมตัวจะไปโรงเรียน ที่เธอสุดแสนจะเกลียดเพราะมัน
ต้องทำให้เธอตื่นเช้าแบบนี้ ทุกวัน
\" แม่ค่ะ สายแล้วนั้นหนูไปโรงเรียนก่อนนะค่ะ \" มิกิพูดพลางวิ่งออกจากประตูอย่างรวดเร็วโดยไม่ฟังคำตอบจากแม่
แล้ววันนี้มิกิก็ต้องวิ่งไปโรงเรียน เพราะอีก สิบนาที โรงเรียนเธอก็จะปิดประตูแล้ว แต่ทันใดนั้นเอง
พลั่ก !!
\" โอ้ย เจ็บๆ \" ใครมันบังอาจมาชนฉันนี่ ขอดูหน้าหน่อยสิ แล้วมิกิ ก็เหงยหน้ามองผู้ที่ทำให้เธอต้องล้ม ว้าว หล่อฉะมัด
แต่คนอย่างฉันมิกิจังไม่มีทางยอมคนที่มันมาทำฉันได้หรอก
\" นี่เธอ เดินภาษาบ้าไรนี่ไม่เห็นคนหรือไง \"
\" คนอะฉันเห็นอยู่แล้ว แต่สงสัยนายไม่ใช่คนมั้งฉันถึงมองไม่เห็น \" หืม ผู้ชายบ้าไรนี่ปากจัดฉะมัด
\" นี่เธอด่าฉันหรอ \"
\" เปล่านะ ใครจะรับก็รับไปดิ \" เซ็ง ฉะมัดเลยเจอเรื่องซวยแต่เช้า
แล้วมิกิก็ก้มมองดู เวลา หืม สายไปห้านาทีแล้วฝากไว้ก่อนนะ อีตาไม่หล่อ แล้วมิกิก็เตรียมตัวจะวิ่งเพื่อไปโรงเรียน
\" เฮ้ย เธอจะไปไหนนะ ยังไม่ได้รับผิดชอบฉันเลยนะ \"
สายไปซะแล้วกว่าตานี่จะพูดจบมิกิก็วิ่งไปจะถึงโรงเรียนแล้ว แล้วมิกิก็ไปดูว่าได้อยู่ห้องไหน อ่าเจอแล้ว มิกิจัง 6/1 แล้วฉันก็
เดินไปยังห้องเรียน หืมคนมาคบหมดแล้วแล้วฉันจะถูกตีมะนี่
\" ขออนุญาต เข้าห้องค่ะ \" ทำไมฉันถึงต้องมาพูดอะไรที่ดูเป็นเด็กปฐมอย่างงี้ด้วยนี่ทั้งๆที่ฉันจะเข้ามหาลัยอยู่แล้ว เฮ้อ
\" เชิญ \" โหอาจารย์คนนี้ท่าทางดุเป็นบ้า แล้วฉันจะไปนั่งตรงไหนละ ฉันกวาดสายตามองไปทั่วจนสะดุดกับที่นึง หืม ผู้ชายนี่หว่าหน้าตา
อย่างงี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนนะช่างมันเหอะยังไงก็ต้องนั่งเพราะเหลืออยู่แค่ที่เดียวเองเป็นไงเป็นกัน ( พูดยังกับจะไปออกรบ )
\" ตรงนี้มีคนนั่งมั้ยค่ะ \" ฉันพูดด้วยเสียงหวาน พร้อมส่งสายตาหวานหยดเหยิม 55 ขำตัวเองฉะมัด
\" ไม่มี \" หืม คนไรอ่ะ พูดจาไม่น่าฟังเอาซะเลย ไม่เหมือนฉัน อิอิ
\" นั้นฉันนั่งตรงนี้นะค่ะ \"
\" …. \" ไม่มีเสียงตอบรับจากใจเธอ อิอิ ไม่สนใจแหละนั่งดีกว่า แล้วฉันมิกิจังก็นั่งลงข้างตาผู้ชายผู้ที่ไม่เป็นมิตรเอาซะเลย
และตลอดทั้งวันที่ฉันนั่งเรียน เขาก็ไม่แม้แต่จะพูดกับฉันสักคำ คนอะไรแปลกฉะมัด แล้วเวลาที่ฉันใฝ่ฝันก็มาถึง
กริ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงออดเลิกเรียนดังขึ้น
\" นาย \" ฉันลืมถามชื่อไปสนิทอย่างน้อยรู้ชื่อไว้ก็ยังดีไหนๆก็ต้องนั่งด้วยกัน
\" ทำไม \" เสียงเขาดูเย็นชามาก หรือจะชื่อชาเขียวฟะ ตัวก็เหลืองๆ เขียวๆ
\" ชื่อชาเขียวหรอ \" 555+ ฉันพูดออกไปได้ยังไงนี่ซะใจชะมัด
\" เปล่า \"
\" นั้นนายชื่ออะไร \"
\" ทำไมถึงต้องบอกเธอ \" เขาพูดพลางออกจากห้อง
\" งั้นฉันเรียกนายว่า ชาเขียวน้า ” ฉันตะโกนออกไปหวังว่าคงได้ยิน อิอิ ได้แกล้งคนมีความสุขจัง แล้วฉันก็ออกจากห้อง
เพื่อไปรอพี่ชายที่โรงอาหาร
\" 5โมงละมัวไปไหนนี่ \" ฉันบ่นพึมพำ
\" ไงมิกิรอพี่นานไหมจ๊ะ \"
\" มัวไปไหมมาอะพี่ รอจนกินยุงได้หลายตัวละ \"ฉันตอนพี่ฮากิไปแบบประชดประชัน
จริงๆ แล้วที่มิกิมีชื่อออกญี่ปุ่นเพราะ พ่อของเธอเป็นคนญี่ปุ่น แต่ แม่เป็นคนไทยนะค่ะ เลยมีชื่อ ออกญี่ปุ่นอะค่ะ เข้าเรื่องต่อ
เลยละกันนะค่ะ
\"ขอโทษจะ น้องสุดที่ เลิฟ \"
\"กลับบ้านกันเถอะพี่ เดี่ยวแม่รอนานนะ \" ฉันบอกพี่พลางเดินนำหน้าไปที่รถของคุณพี่ฮากิ พี่ของฉันอยู่ปี 1 ค่ะ แต่ก็อุตส่ามารับฉันได้
ทุกวัน เป็นพี่ที่ดีจริงๆ
เมื่อถึงบ้านฉันก็จัดการทำการบ้าน อาบน้ำ แล้วเตรียมตัวนอน แต่ทันใดนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
ชูปีดูปั๊บ ชับปั๊บ (นั้นเป็นเสียงที่ฉันอัดไว้เวลาโทรศัพท์ ดังเพรามะละค่ะ )
\"สวัสดีค่ะ \"
\" ….\" ไม่มีเสียงตอบรับอีกแหละ
\" มิกิพูดค่ะ \" เป็นใบ้กันหรือไงฟะนี่ ฉันละเบื่อจริงๆ กับโทรศัพท์โรคจิตยังงี้
\" ….\"
\" ไม่พูดวางนะค่ะ \" ฉันเตรียมตัวจะวางแต่แล้วก็มีเสียงนึงดังขึ้นจนได้
\" เห้ย เดี๋ยวก่อน \"
\" อืม ใคร มีอะไร ต้องการอะไร \"
\" เธอต้องรับผิดชอบ \" แล้วเสียงจากปลายสายก็ตัดไป
เฮ้อ ใครกันละเนี่ย อยู่ดีๆก็จะมาให้ฉันรับผิดชอบ ฉันไปทำไรใครไว้ละนี่ เฮ้อช่างมันเถอะสงสัยจาเป็นพวกโรคจิตแน่เลย มิกิ
คิดไปคิดมาจนเผลอหลับไปในที่ สุด
\" มิกิตื่นได้แล้วจ้า \" เสียงดังคุ้นเคยปลุกเรียกสาวน้อยผู้หลบใหลอยู่บนเตียง
\" ตื่นแล้วค่า \" เช้าแล้วหรอนี่ยังนอนไม่เต็มที่เลย มิกิพูดในใจแล้วเตรียมตัวไปโรงเรียน
\" ไงมิกิ ตื่นซะสายเชียว \" สายหรอฮะคุณพี่ฮากิ ฉันว่ามันเช้าจาตาย
\" อืม ยังนอนไม่เต็มอิ่มเลย \"ฉันพูดแล้วเดินไปกินอาหารเช้า
\"ไปมิกิไปโรงเรียนได้แล้วสาย เดี่ยวพี่ไปส่ง \" เห้อยังกินไม่อื่มเลยพี่นะพี่
\" ค่าคุณชายรับทราบแล้วค่า \" ฉันพูดแล้วเดิมตามไปกับพี่ชายไปอย่างว่าง่าย
บรื่น บรืน
ในที่สุดฉันก็มาถึง โรงเรียนไม่สายซะด้วย พี่ฮากิมีประโยชน์ก็ตอนนี้เอง
\" มิกิ \"ใครมันมาเรียกฉันแต่เช้านี่
\" อ้าว มิ้น \" ว้าวยัยมิ้นเพื่อนตอนมอต้นของฉันนี่เอง สวยขึ้นเป็นกองเชียว
\" แน่สิยะ ไม่ใช่มิ้นแล้วจะใคร \"
\" กวนแต่วันเลยนะเธอ \"
\" ก็เหมือนเธออะแหละ อืมว่าแต่มิกิเธออยู่ห้องไหนหรอ \"
\" 6/1 จ้า มิ้นละ \" ดีใจจังอย่างน้อยฉันก็มีเพื่อนแล้วถึงจะเป็นยัยมิ้นก็เหอะ
\" 6/ 3 ดีใจจังได้เจอเธอ \"
\" ฉันก็ดีใจเหมือนกันแหละ \" มิกิพูดแล้วส่งยิ้มไปให้มิ้น
กริ้ง กริ้ง เสียงออดเข้าเรียนดังขึ้นซึ่งเป็นเสียงที่มิกิเกลียดมากที่สุด
\" ว้ามิ้น เข้าเรียนซะแหละกลางวันเจอกันนะ\" มิกิพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า
\" Ok จ้า เดี่ยวฉันไปหาเธอที่ห้องนะ บ้ายบาย \"
\" บายจ้า \" มิกิพูดแล้วเดินเข้าห้องเรียน
ณ.ห้องเรียน
\" หวัดดีนายชาเขียว \" กวนตานั้นแต่เช้าเลยฉัน อิอิ อยากไม่บอกชื่อเองนี่ก็ชื่อชาขียวไปละกาน
“ อืมดียัยจอมจุ้น ” อ้ายให้ตายเหอะตั้งแต่เกิดมาไม่มีใครมากล้าเรียนฉันอย่างนี้เลยนะ
“ ฉันชื่อ มิกิ ยะ นายเรียกให้มันถูกๆหน่อยสิตาชาเขียว “
“ อืมหมูกิ “ มันอะไรกันนี่อยู่ดีๆตาชาเขียวก็กวนปราสาทฉันทีเมื่อวานนะนั่งเงียบเชียว
“ มิกิ เรียกถูกๆสิ แล้วนายชื่ออะไร “
“ ความจริงก็ไม่อยากจะบอกหรอกนะ “ เล่นตัวฉะมัดคนอะไร
“ ……….”
” แต่เห็นกับหมูอย่างเธอก็ฟังดีๆละ พีท “
“ พีท @+@ ”
“ ทำไมแค่ชื่อต้องตะลึงเลยหรอ ” ตะลึงกับผีนายสิ
“ เปล่า ”
“ นักเรียนทำความเคารพ ” เสียงหัวหน้าห้องดังขึ้น จึงทำให้บทสนทนาฉันกับพีทหยุดลง
แล้วอาจารย์สุดโหดก็เริ่มเข้าสู่บทเรียน เบื่อฉะมัดเลยเมื่อไรจะหมดเวลาสักทีนี่ โหยมีการบ้านด้วยเห็นทีฉันคงต้องจดซะหน่อยแหละไม่งั้นมีหวังพรุ่งนี้โดนฟาดแหงเลย เอ้าเห้ยปากกาไปไหนนี่ สงสัยลืมหยิบมาจากที่บ้านชัวเลย ยืมนายชาเขียวเอาก็ละการ
“ ชาเขียว ” อะจึ้ย ฉันพูดออกไปโดยไม่รู้ตัวตานี่จะให้ฉันยืมไหมนี่ดูมองมาสิโหดฉะมัดเลย
“ ^ ^”
“ โทษทีลืมไป พีทยืมปากกาหน่อย ”
“ 10 B. ” โหยทำไมหน้าเลือดฉะมัดกับแค่ปากกาแค่แท่งเดียวนี่นะ 10 บาท
“ งก ”
“ จะเอาไม่เอา ” ยังไงก็ต้องเอาอะแหละเพราะว่าฉันต้องใช้เรียนทั้งวัน ทำไมต้องมานั่งกับคนงกแบบนี้ด้วยนี่
“ อะ เอา สิ ” ฉันพูดพลางก้มหยิบเงิน
“ 555+ ” ขำอะไรของเขานะหรือว่ามีไรติดอยุ่ที่หน้าฉัน
“ พีทนายขำอะไร ”
“ ขำเธอไงยัยหมู เธอคิดว่าฉันจะเอาเงินเธอจริงๆ หรือไง ” พีทพูดไปหัวเราะไป
“ อืม ไม่เอาก็ดีแหละขอบคุณยะ ” ฉันพูดพร้อมหยิบปากกามาจากมือของพีท
“ เดี่ยวก่อน เธอต้องทำงานให้ฉัน 1 อย่าง โอเค๊ ” งานอะไรนี่ปากกาแค่นี่บุญคุณเหลือเฟือเชียว
“ โอเค ถ้าเกิดฉันทำได้ ”
“ เธอทำได้อยู่แล้ว ” แล้วพีทก็มากระซิบข้างหูฉัน
“ เห้ย นายจะบ้าหรือไง ”
“ น่าช่วยฉันหน่อยเถอะขอร้อง ” พีทพูดด้วยสายตาวิงวอน
“ วันไหน ”
“ อาทิตย์หน้า ”
“ หา อาทิตย์หน้า ”
“ อืม ช่วยหน่อยเหอะ วันเดียวเท่านั้นแหละ ”
“ ขอคิดดูก่อนนะ ”
“ ….. ”
แล้ววันนี้มิกิกับพีทก็พูดคุยกันสนุกสนานจนถึงพักกลางวัน ทั้งสองคนก็แยกย้ายกัน
“ มิกิ ” โหเสียงมิ้นดังมาแต่ไกลเชียวตรงเวลาเหมือนกันนะนี่
“ จ้ามาแล้วจ้า ”
“ ไปกินข้าวกันเถอะฉันหิวจะแย่อยู่แล้วนี่ ” มิ้นพูดไปคลำท้องไป สงสัยจะหิวจริงๆแหะ
“ ไปสิ ” แล้วเราสองคนก็เดินไปโรงอาหารแต่ฉันก็ต้องสะดุดตากับผู้ชายคนนึงนั้นมัน บิ๊ก นี่นา
“ มิกิๆ เธอเห็นนั้นหรือเปล่า ” เห็นสิย่ะใครจะไม่เห็นละ แฟนเก่าทั้งคน
“ เห็นสิ ไปเหอะมิ้นฉันไม่อยากยุ่งกับเขาแล้ว ” ฉันพูดพร้อมลากตัวมิ้นเดินไปยังโรงอาหารแต่มันก็สายไปซะแล้วเพราะบิ๊กเห็นฉันเข้าแล้ว
“ ไงมิกิ ” บิ๊กทักฉันพร้อมกับยิ้มให้ นายจะมายิ้มให้ฉันอีกทำไมในเมื่อเราก็เลิกกันไปแล้วนี่
“ อะ ดีบิ๊ก ” ฉันทักตอบไปอย่างเก้งๆกลังๆ
“ ไม่นึกเลยนะว่าจะได้เจอมิกิอีก บิ๊กพึ่งย้ายมาอยู่ร.ร.นี่เอง ” ใครส่งให้นายย้ายมาละขออย่าให้มาอยู่ห้องเดียวกับฉันเลย
“ อืม บิ๊กมิกิไปกินข้าวก่อนนะ ” ฉันพูดพร้อมเดินไปโรงอาหารกับมิ้น
“ อืมแล้วเจอกันนะ ” ไม่อยากเจอ ฉันเกลียดนายนายทำฉันเจ็บขนาดนั้นแล้วจะกลับมาอีกทำไม
วันนี้มิกิแทบไม่ได้กินข้าวเลย เพราะเธอยังครุ่นคิดแต่เรื่องของบิ๊กตลอดเวลา จนเสียงออกดังขึ้นจึงทำให้เธอตื่นจากความคิดเหล่านั้น
“ ไปมิกิไปเรียนได้แล้วเลิกคิดถึงหมอนั้นได้แล้ว ” จะมาซ้ำเติมทำไม
“ รู้แล้วน่า ” แล้วฉันก็เดินไปยังห้องเรียน
ณ.ห้องเรียน
“ มิกิว่าไงเธอจะช่วยฉันไหม ” เสียงพีทนั้นเอง
“ อืมตกลง ”
“ ขอบใจนะ อย่าลืมละเสาร์นี้น่ะ ”
“ ไม่ลืมหรอก ” ยุ่งฉะมัดคนอะไรคนกำลังเศร้าอยู่บิ๊กนะบิ๊กจะกลับมาอีกทำไม
“ เป็นอะไรเปล่านี่ ”
“ เปล่าง่วง ” ตอบไปได้ไงฟะนี่
“ ….. ” สงสัยคงอึ้งในคำตอบของฉัน ตลอดทั้งวันฉันแทบไม่ได้ฟังที่อาจารย์สอนเลยละแล้วก็ถึงเวลาเลิกเรียน
กริ้ง กริ้ง
วันนี้ฉันต้องเดินกลับบ้านเองอีกแหละเมื่อยแย่เลย พี่นะพี่ติดธุระจีบสาวอะดิปล่อยให้น้องสาวต้องมาเดินกลับบ้านคนเดียว แต่ฉันว่ามันเหมือนมีใครเดินตามฉันมานะ หรือจะเป็นพวกโรคจิตนะเอาละมิกิกล้าหน่อยหันไปดูเลยว่ามันเป็นใคร
-*- ขวับ -*-
\" นะ นาย \"
\" ตื่นแล้วค่า \" เฮ้ อ ฉันละเบื่อชีวิตเปิดเทอมจริงเลยๆ ต่อไปนี้ฉันต้องตื่นเช้าแบบนี้ทุกวันเลยสินี่ \"
มิกิคิดพลางบิดตัวไปมา แล้วลงจากเตียงอันแสนนุ่มของเธอ เพื่อเตรียมตัวจะไปโรงเรียน ที่เธอสุดแสนจะเกลียดเพราะมัน
ต้องทำให้เธอตื่นเช้าแบบนี้ ทุกวัน
\" แม่ค่ะ สายแล้วนั้นหนูไปโรงเรียนก่อนนะค่ะ \" มิกิพูดพลางวิ่งออกจากประตูอย่างรวดเร็วโดยไม่ฟังคำตอบจากแม่
แล้ววันนี้มิกิก็ต้องวิ่งไปโรงเรียน เพราะอีก สิบนาที โรงเรียนเธอก็จะปิดประตูแล้ว แต่ทันใดนั้นเอง
พลั่ก !!
\" โอ้ย เจ็บๆ \" ใครมันบังอาจมาชนฉันนี่ ขอดูหน้าหน่อยสิ แล้วมิกิ ก็เหงยหน้ามองผู้ที่ทำให้เธอต้องล้ม ว้าว หล่อฉะมัด
แต่คนอย่างฉันมิกิจังไม่มีทางยอมคนที่มันมาทำฉันได้หรอก
\" นี่เธอ เดินภาษาบ้าไรนี่ไม่เห็นคนหรือไง \"
\" คนอะฉันเห็นอยู่แล้ว แต่สงสัยนายไม่ใช่คนมั้งฉันถึงมองไม่เห็น \" หืม ผู้ชายบ้าไรนี่ปากจัดฉะมัด
\" นี่เธอด่าฉันหรอ \"
\" เปล่านะ ใครจะรับก็รับไปดิ \" เซ็ง ฉะมัดเลยเจอเรื่องซวยแต่เช้า
แล้วมิกิก็ก้มมองดู เวลา หืม สายไปห้านาทีแล้วฝากไว้ก่อนนะ อีตาไม่หล่อ แล้วมิกิก็เตรียมตัวจะวิ่งเพื่อไปโรงเรียน
\" เฮ้ย เธอจะไปไหนนะ ยังไม่ได้รับผิดชอบฉันเลยนะ \"
สายไปซะแล้วกว่าตานี่จะพูดจบมิกิก็วิ่งไปจะถึงโรงเรียนแล้ว แล้วมิกิก็ไปดูว่าได้อยู่ห้องไหน อ่าเจอแล้ว มิกิจัง 6/1 แล้วฉันก็
เดินไปยังห้องเรียน หืมคนมาคบหมดแล้วแล้วฉันจะถูกตีมะนี่
\" ขออนุญาต เข้าห้องค่ะ \" ทำไมฉันถึงต้องมาพูดอะไรที่ดูเป็นเด็กปฐมอย่างงี้ด้วยนี่ทั้งๆที่ฉันจะเข้ามหาลัยอยู่แล้ว เฮ้อ
\" เชิญ \" โหอาจารย์คนนี้ท่าทางดุเป็นบ้า แล้วฉันจะไปนั่งตรงไหนละ ฉันกวาดสายตามองไปทั่วจนสะดุดกับที่นึง หืม ผู้ชายนี่หว่าหน้าตา
อย่างงี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนนะช่างมันเหอะยังไงก็ต้องนั่งเพราะเหลืออยู่แค่ที่เดียวเองเป็นไงเป็นกัน ( พูดยังกับจะไปออกรบ )
\" ตรงนี้มีคนนั่งมั้ยค่ะ \" ฉันพูดด้วยเสียงหวาน พร้อมส่งสายตาหวานหยดเหยิม 55 ขำตัวเองฉะมัด
\" ไม่มี \" หืม คนไรอ่ะ พูดจาไม่น่าฟังเอาซะเลย ไม่เหมือนฉัน อิอิ
\" นั้นฉันนั่งตรงนี้นะค่ะ \"
\" …. \" ไม่มีเสียงตอบรับจากใจเธอ อิอิ ไม่สนใจแหละนั่งดีกว่า แล้วฉันมิกิจังก็นั่งลงข้างตาผู้ชายผู้ที่ไม่เป็นมิตรเอาซะเลย
และตลอดทั้งวันที่ฉันนั่งเรียน เขาก็ไม่แม้แต่จะพูดกับฉันสักคำ คนอะไรแปลกฉะมัด แล้วเวลาที่ฉันใฝ่ฝันก็มาถึง
กริ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงออดเลิกเรียนดังขึ้น
\" นาย \" ฉันลืมถามชื่อไปสนิทอย่างน้อยรู้ชื่อไว้ก็ยังดีไหนๆก็ต้องนั่งด้วยกัน
\" ทำไม \" เสียงเขาดูเย็นชามาก หรือจะชื่อชาเขียวฟะ ตัวก็เหลืองๆ เขียวๆ
\" ชื่อชาเขียวหรอ \" 555+ ฉันพูดออกไปได้ยังไงนี่ซะใจชะมัด
\" เปล่า \"
\" นั้นนายชื่ออะไร \"
\" ทำไมถึงต้องบอกเธอ \" เขาพูดพลางออกจากห้อง
\" งั้นฉันเรียกนายว่า ชาเขียวน้า ” ฉันตะโกนออกไปหวังว่าคงได้ยิน อิอิ ได้แกล้งคนมีความสุขจัง แล้วฉันก็ออกจากห้อง
เพื่อไปรอพี่ชายที่โรงอาหาร
\" 5โมงละมัวไปไหนนี่ \" ฉันบ่นพึมพำ
\" ไงมิกิรอพี่นานไหมจ๊ะ \"
\" มัวไปไหมมาอะพี่ รอจนกินยุงได้หลายตัวละ \"ฉันตอนพี่ฮากิไปแบบประชดประชัน
จริงๆ แล้วที่มิกิมีชื่อออกญี่ปุ่นเพราะ พ่อของเธอเป็นคนญี่ปุ่น แต่ แม่เป็นคนไทยนะค่ะ เลยมีชื่อ ออกญี่ปุ่นอะค่ะ เข้าเรื่องต่อ
เลยละกันนะค่ะ
\"ขอโทษจะ น้องสุดที่ เลิฟ \"
\"กลับบ้านกันเถอะพี่ เดี่ยวแม่รอนานนะ \" ฉันบอกพี่พลางเดินนำหน้าไปที่รถของคุณพี่ฮากิ พี่ของฉันอยู่ปี 1 ค่ะ แต่ก็อุตส่ามารับฉันได้
ทุกวัน เป็นพี่ที่ดีจริงๆ
เมื่อถึงบ้านฉันก็จัดการทำการบ้าน อาบน้ำ แล้วเตรียมตัวนอน แต่ทันใดนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
ชูปีดูปั๊บ ชับปั๊บ (นั้นเป็นเสียงที่ฉันอัดไว้เวลาโทรศัพท์ ดังเพรามะละค่ะ )
\"สวัสดีค่ะ \"
\" ….\" ไม่มีเสียงตอบรับอีกแหละ
\" มิกิพูดค่ะ \" เป็นใบ้กันหรือไงฟะนี่ ฉันละเบื่อจริงๆ กับโทรศัพท์โรคจิตยังงี้
\" ….\"
\" ไม่พูดวางนะค่ะ \" ฉันเตรียมตัวจะวางแต่แล้วก็มีเสียงนึงดังขึ้นจนได้
\" เห้ย เดี๋ยวก่อน \"
\" อืม ใคร มีอะไร ต้องการอะไร \"
\" เธอต้องรับผิดชอบ \" แล้วเสียงจากปลายสายก็ตัดไป
เฮ้อ ใครกันละเนี่ย อยู่ดีๆก็จะมาให้ฉันรับผิดชอบ ฉันไปทำไรใครไว้ละนี่ เฮ้อช่างมันเถอะสงสัยจาเป็นพวกโรคจิตแน่เลย มิกิ
คิดไปคิดมาจนเผลอหลับไปในที่ สุด
\" มิกิตื่นได้แล้วจ้า \" เสียงดังคุ้นเคยปลุกเรียกสาวน้อยผู้หลบใหลอยู่บนเตียง
\" ตื่นแล้วค่า \" เช้าแล้วหรอนี่ยังนอนไม่เต็มที่เลย มิกิพูดในใจแล้วเตรียมตัวไปโรงเรียน
\" ไงมิกิ ตื่นซะสายเชียว \" สายหรอฮะคุณพี่ฮากิ ฉันว่ามันเช้าจาตาย
\" อืม ยังนอนไม่เต็มอิ่มเลย \"ฉันพูดแล้วเดินไปกินอาหารเช้า
\"ไปมิกิไปโรงเรียนได้แล้วสาย เดี่ยวพี่ไปส่ง \" เห้อยังกินไม่อื่มเลยพี่นะพี่
\" ค่าคุณชายรับทราบแล้วค่า \" ฉันพูดแล้วเดิมตามไปกับพี่ชายไปอย่างว่าง่าย
บรื่น บรืน
ในที่สุดฉันก็มาถึง โรงเรียนไม่สายซะด้วย พี่ฮากิมีประโยชน์ก็ตอนนี้เอง
\" มิกิ \"ใครมันมาเรียกฉันแต่เช้านี่
\" อ้าว มิ้น \" ว้าวยัยมิ้นเพื่อนตอนมอต้นของฉันนี่เอง สวยขึ้นเป็นกองเชียว
\" แน่สิยะ ไม่ใช่มิ้นแล้วจะใคร \"
\" กวนแต่วันเลยนะเธอ \"
\" ก็เหมือนเธออะแหละ อืมว่าแต่มิกิเธออยู่ห้องไหนหรอ \"
\" 6/1 จ้า มิ้นละ \" ดีใจจังอย่างน้อยฉันก็มีเพื่อนแล้วถึงจะเป็นยัยมิ้นก็เหอะ
\" 6/ 3 ดีใจจังได้เจอเธอ \"
\" ฉันก็ดีใจเหมือนกันแหละ \" มิกิพูดแล้วส่งยิ้มไปให้มิ้น
กริ้ง กริ้ง เสียงออดเข้าเรียนดังขึ้นซึ่งเป็นเสียงที่มิกิเกลียดมากที่สุด
\" ว้ามิ้น เข้าเรียนซะแหละกลางวันเจอกันนะ\" มิกิพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า
\" Ok จ้า เดี่ยวฉันไปหาเธอที่ห้องนะ บ้ายบาย \"
\" บายจ้า \" มิกิพูดแล้วเดินเข้าห้องเรียน
ณ.ห้องเรียน
\" หวัดดีนายชาเขียว \" กวนตานั้นแต่เช้าเลยฉัน อิอิ อยากไม่บอกชื่อเองนี่ก็ชื่อชาขียวไปละกาน
“ อืมดียัยจอมจุ้น ” อ้ายให้ตายเหอะตั้งแต่เกิดมาไม่มีใครมากล้าเรียนฉันอย่างนี้เลยนะ
“ ฉันชื่อ มิกิ ยะ นายเรียกให้มันถูกๆหน่อยสิตาชาเขียว “
“ อืมหมูกิ “ มันอะไรกันนี่อยู่ดีๆตาชาเขียวก็กวนปราสาทฉันทีเมื่อวานนะนั่งเงียบเชียว
“ มิกิ เรียกถูกๆสิ แล้วนายชื่ออะไร “
“ ความจริงก็ไม่อยากจะบอกหรอกนะ “ เล่นตัวฉะมัดคนอะไร
“ ……….”
” แต่เห็นกับหมูอย่างเธอก็ฟังดีๆละ พีท “
“ พีท @+@ ”
“ ทำไมแค่ชื่อต้องตะลึงเลยหรอ ” ตะลึงกับผีนายสิ
“ เปล่า ”
“ นักเรียนทำความเคารพ ” เสียงหัวหน้าห้องดังขึ้น จึงทำให้บทสนทนาฉันกับพีทหยุดลง
แล้วอาจารย์สุดโหดก็เริ่มเข้าสู่บทเรียน เบื่อฉะมัดเลยเมื่อไรจะหมดเวลาสักทีนี่ โหยมีการบ้านด้วยเห็นทีฉันคงต้องจดซะหน่อยแหละไม่งั้นมีหวังพรุ่งนี้โดนฟาดแหงเลย เอ้าเห้ยปากกาไปไหนนี่ สงสัยลืมหยิบมาจากที่บ้านชัวเลย ยืมนายชาเขียวเอาก็ละการ
“ ชาเขียว ” อะจึ้ย ฉันพูดออกไปโดยไม่รู้ตัวตานี่จะให้ฉันยืมไหมนี่ดูมองมาสิโหดฉะมัดเลย
“ ^ ^”
“ โทษทีลืมไป พีทยืมปากกาหน่อย ”
“ 10 B. ” โหยทำไมหน้าเลือดฉะมัดกับแค่ปากกาแค่แท่งเดียวนี่นะ 10 บาท
“ งก ”
“ จะเอาไม่เอา ” ยังไงก็ต้องเอาอะแหละเพราะว่าฉันต้องใช้เรียนทั้งวัน ทำไมต้องมานั่งกับคนงกแบบนี้ด้วยนี่
“ อะ เอา สิ ” ฉันพูดพลางก้มหยิบเงิน
“ 555+ ” ขำอะไรของเขานะหรือว่ามีไรติดอยุ่ที่หน้าฉัน
“ พีทนายขำอะไร ”
“ ขำเธอไงยัยหมู เธอคิดว่าฉันจะเอาเงินเธอจริงๆ หรือไง ” พีทพูดไปหัวเราะไป
“ อืม ไม่เอาก็ดีแหละขอบคุณยะ ” ฉันพูดพร้อมหยิบปากกามาจากมือของพีท
“ เดี่ยวก่อน เธอต้องทำงานให้ฉัน 1 อย่าง โอเค๊ ” งานอะไรนี่ปากกาแค่นี่บุญคุณเหลือเฟือเชียว
“ โอเค ถ้าเกิดฉันทำได้ ”
“ เธอทำได้อยู่แล้ว ” แล้วพีทก็มากระซิบข้างหูฉัน
“ เห้ย นายจะบ้าหรือไง ”
“ น่าช่วยฉันหน่อยเถอะขอร้อง ” พีทพูดด้วยสายตาวิงวอน
“ วันไหน ”
“ อาทิตย์หน้า ”
“ หา อาทิตย์หน้า ”
“ อืม ช่วยหน่อยเหอะ วันเดียวเท่านั้นแหละ ”
“ ขอคิดดูก่อนนะ ”
“ ….. ”
แล้ววันนี้มิกิกับพีทก็พูดคุยกันสนุกสนานจนถึงพักกลางวัน ทั้งสองคนก็แยกย้ายกัน
“ มิกิ ” โหเสียงมิ้นดังมาแต่ไกลเชียวตรงเวลาเหมือนกันนะนี่
“ จ้ามาแล้วจ้า ”
“ ไปกินข้าวกันเถอะฉันหิวจะแย่อยู่แล้วนี่ ” มิ้นพูดไปคลำท้องไป สงสัยจะหิวจริงๆแหะ
“ ไปสิ ” แล้วเราสองคนก็เดินไปโรงอาหารแต่ฉันก็ต้องสะดุดตากับผู้ชายคนนึงนั้นมัน บิ๊ก นี่นา
“ มิกิๆ เธอเห็นนั้นหรือเปล่า ” เห็นสิย่ะใครจะไม่เห็นละ แฟนเก่าทั้งคน
“ เห็นสิ ไปเหอะมิ้นฉันไม่อยากยุ่งกับเขาแล้ว ” ฉันพูดพร้อมลากตัวมิ้นเดินไปยังโรงอาหารแต่มันก็สายไปซะแล้วเพราะบิ๊กเห็นฉันเข้าแล้ว
“ ไงมิกิ ” บิ๊กทักฉันพร้อมกับยิ้มให้ นายจะมายิ้มให้ฉันอีกทำไมในเมื่อเราก็เลิกกันไปแล้วนี่
“ อะ ดีบิ๊ก ” ฉันทักตอบไปอย่างเก้งๆกลังๆ
“ ไม่นึกเลยนะว่าจะได้เจอมิกิอีก บิ๊กพึ่งย้ายมาอยู่ร.ร.นี่เอง ” ใครส่งให้นายย้ายมาละขออย่าให้มาอยู่ห้องเดียวกับฉันเลย
“ อืม บิ๊กมิกิไปกินข้าวก่อนนะ ” ฉันพูดพร้อมเดินไปโรงอาหารกับมิ้น
“ อืมแล้วเจอกันนะ ” ไม่อยากเจอ ฉันเกลียดนายนายทำฉันเจ็บขนาดนั้นแล้วจะกลับมาอีกทำไม
วันนี้มิกิแทบไม่ได้กินข้าวเลย เพราะเธอยังครุ่นคิดแต่เรื่องของบิ๊กตลอดเวลา จนเสียงออกดังขึ้นจึงทำให้เธอตื่นจากความคิดเหล่านั้น
“ ไปมิกิไปเรียนได้แล้วเลิกคิดถึงหมอนั้นได้แล้ว ” จะมาซ้ำเติมทำไม
“ รู้แล้วน่า ” แล้วฉันก็เดินไปยังห้องเรียน
ณ.ห้องเรียน
“ มิกิว่าไงเธอจะช่วยฉันไหม ” เสียงพีทนั้นเอง
“ อืมตกลง ”
“ ขอบใจนะ อย่าลืมละเสาร์นี้น่ะ ”
“ ไม่ลืมหรอก ” ยุ่งฉะมัดคนอะไรคนกำลังเศร้าอยู่บิ๊กนะบิ๊กจะกลับมาอีกทำไม
“ เป็นอะไรเปล่านี่ ”
“ เปล่าง่วง ” ตอบไปได้ไงฟะนี่
“ ….. ” สงสัยคงอึ้งในคำตอบของฉัน ตลอดทั้งวันฉันแทบไม่ได้ฟังที่อาจารย์สอนเลยละแล้วก็ถึงเวลาเลิกเรียน
กริ้ง กริ้ง
วันนี้ฉันต้องเดินกลับบ้านเองอีกแหละเมื่อยแย่เลย พี่นะพี่ติดธุระจีบสาวอะดิปล่อยให้น้องสาวต้องมาเดินกลับบ้านคนเดียว แต่ฉันว่ามันเหมือนมีใครเดินตามฉันมานะ หรือจะเป็นพวกโรคจิตนะเอาละมิกิกล้าหน่อยหันไปดูเลยว่ามันเป็นใคร
-*- ขวับ -*-
\" นะ นาย \"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น