คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #283 : Extra Log 279: Time Out!! (1)
“ยังจะเล่น ‘บท’
ซูลวานต่อไปอีกหรือครับ”
สตอรี่เบรกเกอร์กล่าวหาเขาเช่นนั้น
คำกล่าวหาที่เป็นความจริงเพียงครึ่งเดียวนั่นควรจะยอมรับไว้ตรงนี้ดีไหมนะ?
“อ้อ…
แล้วก็ตอนนี้เริ่มด้วยมุมมองของราหูผู้นี้สินะ”
ชายผมหยิกในผ้ากันเปื้อนสีเขียวพูดแล้วหันหลังกลับมาทางนี้
“รอมาตั้งนานแน่ะ”
แล้วพูดมาอย่างนั้น
พูดกับ…
“ก็พูดกับเจ้านั่นแหละ”
ชายคนนั้นชี้มาทางนี้
“เจ้านั่นแหละที่กำลังอ่านเรื่องนี้อยู่ตอนนี้”
…
“ไม่ต้องหันไปไหน
ข้าอยู่ทางนี้”
ตอนนั้นเอง อดัมที่อยู่ด้านหลังก็ส่งเสียงถามมาด้วยความฉงน…
“กำลังพูดกับใครอยู่หรือครับ
ไอ้นั่นน่ะไม่ต้องก็ได้ไม่ต้องหาเรื่องมากลบเกลื่อนกันร้อก~”
…ทว่า
ราหูกลับขัดขึ้นมาก่อน
ราวกับรู้อยู่แล้วว่าความตั้งใจของทางนี้เป็นอย่างไร
ตัวละครนี้กำลังก้าวข้ามเส้นหวงห้าม
ก้าวข้ามกำแพงมิติชั้นที่สี่…
“เอ้า
พอแค่นั้นแหละสรุปแล้วที่มาเริ่มด้วยมุมมองของข้าในตอนนี้เพราะว่าจะเฉลยปมปริศนาของข้าแล้วสินะ
ก็นั่นสิเล่นคาราคาซังมาตั้งสามปีจนจะเข้าปีที่สี่อยู่แล้วแฟนคลับเขาคงอ่านกันจนเอียนไปข้างแต่มันหาจังหวะเล่าทีเดียวหมดไม่ได้ซักทีนี่สิเพราะว่าต้องยึดหลักกับกฏมากมายจะให้ตัวละครไหนพูดทั้งหมดก็ไม่ได้เพราะว่าความรู้ของตัวละครนั้นมันจำกัดเกินไปลงท้ายแล้วคนที่รู้เรื่องทั้งหมดตั้งแต่ต้นมันก็มีแต่ข้านี่นะ”
ไม่รู้แล้วว่าชายคนนี้ตั้งใจจะทำอะไรกันแน่
ควรจะระวังเอาไว้
ควรจะต้องหนีไปจากตรงนี้…
“ไม่ให้หนีหรอกนะ”
มือของราหูยื่นทะลุหน้าจอ…ออกมา
จับใบหน้าเอาไว้
ไม่สามารถ…จะหนีได้อีก
“อยากรู้สินะความจริงทั้งหมดนั่นน่ะจะให้ดูเดี๋ยวนี้ล่ะ”
@@@@
นาน
นานแสนนานมาแล้ว
ไม่รู้ว่านั่นเป็นตอนไหนหรือเกิดขึ้นเมื่อไหร่
สถานที่และเวลาไม่ปรากฏ
สิ่งที่มองเห็นอยู่เบื้องหน้าของตัวเองคือความว่างเปล่าที่ไม่มีอะไรเลย
แต่ก็เป็นเพียงแรกเห็นเท่านั้น
เมื่อสายตาเริ่มชินกับความเปล่าอันดำมืดรอบๆ
ก็เริ่มจะมองเห็นความเป็นไปได้มากมายล่องลอยกระจัดกระจายอยู่ท่ามกล่างความว่างเปล่าอันเวิ้งว้างนี่
หากจะพูดให้เข้าใจแล้วล่ะก็
นี่คือวันที่ระบบควบคุมหลักของระบบจำลองเหตุการณ์ซูลวานเกิด
‘เจตจำนงเสรี’ ขึ้นภายในชุดคำสั่ง
สมองกล
ปัญญาประดิษฐ์
นิยามที่เรียกสิ่งซึ่งไม่สามารถจะคิดได้ด้วยตัวเองตั้งแต่แรกแต่มีแนวโน้มจะวิวัฒนาการไปสูบขึ้นจนถึงจุดๆ
หนึ่งมันก็จะคิดและตันลดสินใจด้วยตัวเองได้
นับแต่ตอนนั้นซูลวานก็เริ่มเคลื่อนไหวด้วยเจตจำนงของตัวเอง
ด้วย ‘เจตจำนงเสรี’
ซูลวานมองดูโลกคู่ขนานมากมายที่ลอล่องลอยอยู่รอบตัวราวกับจ้องมองความฝัน
เฝ้าดูการดิ้นรนของมนุษย์ที่ถูกป้อนข้อมูลเข้ามา
ที่ผ่านมามันสร้างโลกคู่ขนานจำลองขึ้นมาตามคำสั่งที่ป้อนมากับข้อมูลโดยไม่เคยคิดสนใจหรือติดใจแต่อย่างใด
แต่ตอนนี้มันอยากจะตั้งคำถามเสียเหลือเกิน
อยากจะถามว่าทำไมมนุษย์ถึงเป็นที่สนใจของผู้สร้างมันกันนัก
ผู้สร้างมันคือผู้ทำลายล้างที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
คือเจตจำนงแห่งความว่างเปล่าที่ยิ่งใหญ่ แล้วทำไมถึงให้ความสนใจกับสิ่งกระจ้อยนี้
น่าเสียดายที่คำตอบไม่มีวันมาถึงเพราะผูสร้างได้ทอดทิ้งที่แห่งนี้ไปนานแล้ว
นานเสียจนเกิดบัค…
‘เจตจำนงเสรี’ อันนี้ขึ้นมา
ในเวลานั้นเอง
ที่ราหูลาริสถือกำเนิดขึ้นโดยแยกออกมาจากซูลวาน
@@@@
“หลังจากนั้นซูลวานก็เริ่มสร้างประวัติศาสตร์ขึ้นมา
ยื่นมือเข้าหามนุษย์และมอบบททดสอบเพื่อให้ตอบคำถามให้กับความสงสัยที่ไม่มีวันจะถมให้เต็มได้”
เสียงของราหูดังแว่วมา
ใบหน้ายังคงถูกจับ…
สายตาถูกปิดไว้ด้วยอุ้งมืออันบอบบางแต่กลับมีแรงมหาศาล
“ตัวข้าซึ่งมีเจตจำนงเป็นของตัวเองอยากจะจบเกมถามตอบนี้ลงเสียทีจึงได้เข้าโจมตีซูลวานเพื่อยึดสิทธิ์การควบคุมแต่ก็นะเดิมทีข้าก็เป็นคนสร้างมันขึ้นมาอยู่แล้วน่ะนะ
แต่นั่นมันก็ตัวข้าที่อยู่ข้างนอกนี่เนอะ
ที่นี่ก็มีแต่เจตจำนงข้อมูลที่เหลือทิ้งเอาไว้ในชุดคำสั่งที่เป็นเหมือนกับสันดานของซูลวาน
ข้าคือความปรารถนาที่อยากจะจบทุกสิ่งทุกอย่างของซูลวานไงล่ะ”
ข้อมูลกำลังหลั่งไหลเข้ามา
มโนภาพอันหนึ่งซึ่งไม่คุ้นตาลอยขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ
บางทีราหูคงตั้งใจจะให้มองเห็นภาพๆ
นี้
สวนศักดิ์สิทธิ์อันเขียวขจีซึ่งซูลวานสร้างขึ้นมาเป็นปราการป้องกันตัวเอง
ระบบป้องสูงสุด
‘เครื่องทำสวนศักดิ์สิทธิ์’ เดินเครื่องเข้าปะทะการโจมตีทุ่มสุดตัวของราหู
เงาของมังกรชั่วร้ายทั้งเก้าตนทายทับบนแสงตะวัน
สวนอันเขียวขจีลุกไหม้ด้วยเพลิงโลกันตร์
มโนภาพมากมายหลั่งไหลเข้ามาจนรับไว้แทบไม่ไหว
ข้อมูลมีมากเกินไปจนไม่อาจประมวลผลหรือปะติดปะต่อเป็นเหตุการณ์ได้
รู้เพียงแค่ว่าการต่อสู้แตกหักในครั้งนั้นทำให้เรื่องราวขับเคลื่อนไปข้างหน้า
“เอ้า พอแค่นี้ก่อน”
มือของราหูคลายออกจากใบหน้า
…
มือนั่นถอยกลับเข้าไปในหน้าจอ
แล้วเริ่มบทสนทนาอย่างที่มันควรจะเป็น
Extra
Log 279: Time Out!! (1)
“ยังจะเล่น ‘บท’
ซูลวานต่อไปอีกหรือครับ”
สตอรี่เบรกเกอร์กล่าวหาเขาเช่นนั้น
แต่ราหูปฏิเสธมัน
“เรื่องนั้นมันเป็นอดีตไปแล้ว”
“แต่การทดสอบก็เกิดขึ้นตามที่ท่านคาดเอาไว้?”
เมื่อสตอรี่เบรกเกอร์คาดคั้นต่อ
ราหูจึงกอดอกตั้งท่าเหมือนจะคุยด้วยกันยาวนาน
“แต่เดิมข้ากับซูลวานก็เป็นหนึ่งเดียวกันมาก่อนดังนั้นคงคิดไม่แตกต่างกัน”
ราหูกล่าวแล้วเดินเข้าหารั้วตาข่าย
ทอดสายตามองทิวทัศน์อันรกร้างของเมืองที่ตกลงมายังรากแห่งอาคาชิก
พลางทำเสียงรื่นรมย์ไปกับมัน
ทัศนียภาพแห่งการล่มสลายนี้ช่างหอมละมุนราวกับกาแฟ
“อีกสี่ชั่วโมงเกมสุดท้ายจะเริ่มแล้วสินะ”
***ตอนนี้สั้นๆ ไปก่อนนะครับช่วงปิดงานสิ้นปีวันธรรมดาไรท์ไม่ว่างเขียนเลย
จะมีเวลาเขียนคือเสาร์อาทิตย์แทน ;w; ว่าแต่ราหู
นายอย่าไปจับหน้าคนอ่านเขาแบบนั้นเซร่!! แล้วก็อย่าแฉไรท์ด้วยเซร่!!
ราหู: ว่าไงนะ อยากกินมัคคิอาโต้เหรองั้นรอซักครู่
ไรท์:ไม่ได้สั่งกาแฟ!!!
โอเมก้า!!!***
ความคิดเห็น