ตอนที่ 184 : Login 181: Amageddon Epilouge 3
Login 181: Amageddon Epilouge 3
กรกฏตั้งท่าจะรุกเข้ามาอีก
เมษาที่พลังชีวิตแทบไม่เหลือแล้วหลังชนฝาเต็มที่ แต่ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากตั้งการ์ดรอ
ความเสียหาย ความเจ็บปวด ยังหลงเหลืออยู่ทำให้ขยับร่างกายได้ลำบาก อันที่จริงแล้วเขาน่าจะยืนไม่ขึ้นแล้วด้วยซ้ำแต่ก็อาศัยพลังใจล้วนๆ ขึ้นมายืนบนลำแข้งตัวเอง
พลังชีวิตของเขา…
เมษา Lv. 69
[//...3305:10030.....]
แล้วพลังชีวิตของพันโทกรกฏ…
กรกฏ Lv.96 (King in Yellow)
[/////49998:50020////.]
แตกต่างราวฟ้ากับเหว
พันโทที่ตั้งท่าอยู่จนถึงเมื่อครู่เริ่มเคลื่อนที่ พุ่งตรงเข้ามาพร้อมกับเงื้อหมัด
เป็นการบุกแบบตรงไปตรงมาที่ดูออกได้ง่ายๆ เลยคงเพราะตัวเขาในตอนนี้ไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้มากความแค่อัดให้โดนแค่หมัดเดียวก็ตายแล้ว…เพราะแบบนั้นเองจึงโดนดูถูก
เมษาคิดอย่างคับแค้นใจ คิดว่าจะต้องหลบหมัดทื่อๆ ที่ไม่มีชั้นเขิงนั่นให้จงได้
แต่ขากลับไม่ขยับไปตามที่ใจคิด ตอนที่ตกลงมาหลังจากถูกงัดขึ้นไปคอมโบกลางอากาศ บางทีขาคงจะหักหรือไม่ก็เกือบหักเอาตอนนั้น
“บัดซบ!”
เมษาคำรามแล้วเปลี่ยนความคิดที่จะหลบมาเตรียมตั้งรับแทน สายตาจดจ้องไปที่หมัดของอีกฝ่าย
แต่ก็น่ากลัวว่านั่นจะเป็นหมัดหลอกหรือเปล่า
พอเริ่มคิดก็เกิดความลังเลขึ้นมา หากว่าหมัดทื่อๆ นั่นความจริงแล้วไม่ได้มาจากการดูถูกแต่เป็นการหลอกให้ตายใจขึ้นมาล่ะ
ถ้าหากหมัดปลิดชีพจริงๆ เป็นหมัดที่ตาม านากหมัดหลอกนั่นเขาจะทำอย่างไรดี
พอเริ่มคิดมากเข้าก็รู้สึกวิงเวียนศีรษะขึ้นมา รู้สึกว่าโลกหมุนเอียงไปเล็กน้อย
เขากำลังจะล้ม ความรู้สึกที่ขาเหมือนจะเบาบางลง ควบคุมไม่ได้
เมษาทรุดเข่าลงกับพื้นข้างหนึ่ง ตัวเขาถึงขีดจำกัดแล้ว
หมัดของพันโทประชิดเข้ามา
”ซุสนัคเคิล”
สายฟ้าผ่าลงมาที่กำปั้น หากรับไว้ตรงๆ ก็ไม่แน่ว่าหัวจะหลุดกระเด็นจากคอเลยรึเปล่า
กำปั้นของพันโทเหวี่ยงเข้ามาเกือบจะถึงขมับ
ในตอนนั้นเอง…
“ทอร์แฮมเมอร์!”
เสียงประกาศนามของเทพอัสนีแห่งแดนเหนือก็ดังขึ้นราวกับจะข่มขวัญมหาเทพแห่งกรีก
ค้อนยักษ์หวดเข้าที่สีข้างของพันโทในวินาทีที่หมัดกำลังจะถึงตัวเมษา
กรกฏโดนหวดจนกระเด็นไถลไปด้านข้าง เมษาถึงรอดมาได้
พลังชีวิตของกรกฏลดลงไปหนึ่งพัน
กรกฏ Lv.96 (King in Yellow)
[/////48998:50020///..]
ความรุนแรงของการโจมตีนั่นน่าจะทำให้กระดูกซี่โครงหักแล้วก็ควรจะสร้างความเสียหายได้มากกว่านี้ แต่เพราะกรกฏใช้สกิลเสริมการป้องกันให้ร่างกายอยู่ความเสียหายจึงลดทอน
แทบจะไม่ได้ยินเสียงกระดูกลั่นออกมาตอนที่ค้อนทุบลงไปบนสีข้าง กลับกันดันมีเสียงประหลาดเหมือนเสียงโลหะกระทบกันดัง ‘ก๊อง’ ขึ้นมาแทนด้วยซ้ำ ผิวกายของพันโทที่เสิรมด้วยสกิลคงจะแข็งปานเหล็กกล้า
กรกฏดันเท้าชะลอความเร็วจนกระทั่งหยุดร่างกายที่กำลังไถลพื้นให้หยุดโดยที่ยังออกห่างพวกเขาไปไม่ไกลนัก
คนที่หวดค้อนก็คือ เด็กหนุ่มที่เจอกันที่อารย-สนธยา หนึ่งในพวกพ้องของอิงศรเป็นมนุษย์ครึ่งปีศาจที่เรียกว่าเดโมนอยด์ ด้วยความที่เป็นครึ่งมนุษย์หมาป่าทำให้ตอนใช้พลังเต็มที่จะมีหูสุนัขงอกขึ้นมา ค่อนข้างคล้ายกับโดโกบาร์แต่เป็นคนละเหตุผลกันรายนั้นเพียงแค่ซ่อนหูไม่มิดชิดเท่านั้นเอง
“นาย…”
เมษาพยายามนึกชื่อของอีกฝ่าย
“ฟู ไม่ต้องขอบใจก็ได้”
ฟูยิ้มแฉ่งอย่างอวดดีพลางยกค้อนขึ้นพาดบ่า
แต่เมษาตอบรับความหวังดีที่ไม่ได้ประสงค์ไปว่า
“เกะกะน่า! นี่มันการต่อสู้ของฉันนะเว้ยแล้วนายมายุ่งอะไรด้วย!”
เมษายกเหตุผลมาอ้าง แต่เหตุผลนั้นขนาดตัวเองที่เป็นคนพูดก็ยังรู้สึกว่าฟังไม่ขึ้นเอาเสียเลย หากไม่ได้ฟูช่วยไว้เมื่อกี้คงจบไปแล้วที่จริงควรจะขอบคุณด้วยซ้ำ
แต่การที่หมอนี่เข้ามาช่วยก็ไม่ได้หมายความว่าสถานการณ์จะดีขึ้น หากเป็นแบบนี้ฝั่งพวกนรินทร์คนคุ้มกันก็จะยิ่งน้อยลงไปอีก ดังนั้นรีบๆ ไล่กลับไปน่าจะดีกว่า
“รีบกลับไปช่วยพวกของนายเหอะที่นี่ฉันจัดการเองได้น่า”
ทว่า
“ไม่สนเฟ้ย”
ฟูกลับตอบปัด
เมษาเบ้หน้า
“ว่าไงนะ!”
“ก็ไม่ได้อยากช่วยนายเลยซักหน่อย นี่ทำเพื่อพี่รินกับพี่ศรต่างหากล่ะถ้าขืนปล่อยนายตายมีหวังหมดมู้ดไม่ได้ฉลองตอนเลิกศึกกันพอดีเด้!”
พอได้ฟังแบบนั้นเมษาก็นึกคำพูดไม่ออกอีกเลย ว่าตัวเองยกเหตุผลได้ไร้สาระแล้วนะแต่ฟูกลับยกเอาเหตุผลที่ไร้สาระยิ่งกว่าออกมาได้หน้าตาเฉย ไม่สิเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้ว่ามันไร้สาระด้วยซ้ำไป
“แล้วฉันก็อยากกินเนื้อตอนฉลองด้วย เนื้อถ้าไม่กินตอนที่สนุกก็ไม่อร่อยหรอก”
ฟูกล่าวแล้วงัดเอากล่องทรงลูกบาศก์ที่ไม่รู้ว่าเอามาจากไหนขึ้นมาแสดงให้ดู
แต่พอดูให้ชัดๆแล้ว ก็พอจะจำได้ว่าเคยเห็นกล่องรูปทรงนี้มาก่อน
“ไอ้นั่นมันไอเทมปลดล็อกอาชีพเทคนิคัลเหรอ”
“ใช่มั้ง เจ้านั่นให้มาอ่ะ”
ฟูพูดพลางสะบัดหน้าไปหาคนที่มอบกล่องให้
โพแทสเซียมนั่นเอง เจ้าราชครูหน้าแป๊ะยิ้มแอบโบกมือกลับมาตอนที่พวกเขาหันไปดูราวกับรู้ว่ากำลังถูกยกมาเป็นประเด็น
ในจังหวะนี้กรกฏยังไม่ได้บุก คงจะรอดูเชิงอยู่ ฟูจึงพูดต่อจากที่ค้างไว้
“ถ้าไม่อยากให้มายุ่งขนาดนั้นก็รีบๆ จัดการให้ได้ก่อนจะถูกฉันช่วยก็แล้วกัน”
ฟูแงะปากกล่องออก มันเป็นไอเทมที่จะได้รับเมื่อทำภารกิจเปลี่ยนอาชีพเทคนิคัลสำเร็จซึ่งปกติแล้วจะต้องให้เจ้าตัวไปรับภารกิจมาจากระบบแต่นี่กลับได้มาจากมนุษย์ต่างดาว
บางทีพวกนั้นคงมีวิธีในการได้มาที่แตกต่างจากมนุษย์ล่ะมั้งเพราะมนุษย์ต่างดาวนั้นไม่สามารถเปลี่ยนอาชีพเทคนิคัลได้หรือไม่ก็อาจจะไปดักฆ่าคนที่ทำภารกิจเสร็จแล้วแย่งมา
ทันทีที่ฟูเปิดกล่องก็มีแสงสว่างส่องประกายเจิดจ้าออกมาจากด้านในคล้ายแสงแฟลช ทำให้ตาพร่าไปชั่วขณะหนึ่ง
Technical Job Activates
มีหน้าจอที่เขียนข้อความแบบนั้นกับเสียงสังเคราะห์อ่านมันดังขึ้นมา เป็นเสียงจากระบบที่ยืนยันว่าฟูเปลี่ยนอาชีพเทคนิคคัลสำเร็จ
ข้อมูลการใช้งานคงจะถูกส่งเข้าสู่สมองของฟูไปเรียบร้อยเหมือนกับตอนที่เขาเคยทำมันก็เป็นแบบนั้น ฟูดึงค้อนที่พาดบ่าไว้มาควงเสียหนึ่งรอบแล้วจับด้ามกับหัวค้อนไว้ด้วยมืออย่างละข้าง
“เทคนิคคัลเวพ่อน”
ตัวค้อนเปล่งแสง ฟูจับมันยืดออกจนยาวเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว หัวค้อนมีขนาดใหญ่ขึ้นด้ามจับยาวขึ้นนี่คือผลการเปลี่ยนแปลงจากสกิลเทคนิคัลเวพ่อน อาชีพเทคนิคัลที่พัฒนาจากโคลสเซอร์สายใช้อาวุธบิลด์คลาส ริทเตอร์ (Ritter) ก็คืออาชีพ เทคนิคัล ลีเจี้ยน(Legion) นั่นเอง
ฟูไม่ได้แค่เพิ่มพลังของอาวุธเท่านั้นแต่ยังเปลี่ยนตัวเองเป็นหมาป่าไปครึ่งหนึ่ง ใบหน้ายื่นยาวกลายเป็นสุนัขเต็มตัวเพียงแต่ยังยืนสองขา
มนุษย์หมาป่าหอนคำรามก่อนจะหายตัวไป ไม่สิเคลื่อนที่ออกไปด้วยความเร็วสูงจนมองตามไม่ทัน
ครู่ต่อมาตรงจุดที่กรกฏยืนอยู่ก็เกิดระเบิดขึ้น ฝุ่นทรายถูกคว้านลอยขึ้นกลางอากาศ
ฟูนั่นเองที่เหวี่ยงค้อนยักษ์ทุบจนฝุ่นตลบอบอวล
แต่กรกฏที่อยู่ใต้ค้อนนั้นกลับรับเอาไว้ด้วยมือเปล่าเพียงมือเดียวโดยที่แสดงสีหน้าว่าไม่สะทกสะท้านเลยซักนิดเดียว
ฟูถูกยกลอยกลางอากาศเพราะกระโดดเหวี่ยงค้อนลงมาจากด้านบนโดยที่คิดจะเสริมแรงปะทะให้แต่พอไม่ได้ผลเลยกลายเป็นตรงกันข้ามทำให้ตัวเองตกอยู่ในกำมือของอีกฝ่ายทันที
กรกฏเหวี่ยงค้อนที่จับเอาไว้ไปข้างหลังทำให้ฟูที่ติดมาด้วยร่นระยะเข้ามาหาอย่างเลี่ยงไม่ได้ กำปั้นซ้ายเกร็งรอจังหวะที่มนุษย์หมาป่าเข้ามาใกล้แล้วเสียบหมัดเข้าไปที่หน้าท้องอีกฝ่าย
“อ่อก!”
มนุษย์หมาป่าหนุ่มครางอย่างทรมาน ในตอนที่โดนหมัดอันทรงหมัดยัดเข้าท้องน้อย ‘พุงแทบแตก’ ถ้าเป็นมวยก็คงจะมีคำพากย์แบบนี้ดังขึ้นมา
ฟู Lv.83 [////.6500:15000…..]
เพียงแค่หมัดนั้นพลังชีวิตของฟูก็ลดลงฮวบฮาบ
“บ้าเอ้ย”
เมษาสบถ เขาพยายามลุกขึ้นยืนเพื่อจะได้วิ่งไปช่วยแต่เหมือน ขาจะไม่ยอมเข้าใจ
“โธ่เว้ย ลุกไม่ขึ้นเลย!”
ตอนนั้นเองกรกฏก็หันมาทางนี้เหมือนกับจะได้ยิน แถมยังยื่นมือข้างที่ว่างเล็งมา
“วอยด์บุลเล็ท (Void Bullet)”
แสงเวทมนต์กระจุกตัวกันที่ฝ่ามือ แสงนั้นแตกตัวเป็นลูกบอลไฟลูกเล็กๆ แล้วพุ่งออกเหมือนกระสุน
ทันทีที่เห็นแบบนั้นเมษาก็ยกแขนขึ้นประสานกดหัวตัวเองหลบหลังแขนเป็นการป้องกัน
กระสุนแสงไม่ได้แม่นยำมากมายนักมีหลายลูกที่พลาดไปตกกระทบพื้นแล้วระเบิดเบาๆ เหมือนประทัด มีสองสามลูกที่เข้าปะทะใส่เมษา
“อัก!”
แรงระเบิดเท่าประทัดสามนัดเข้าปะทะที่แขนกับหน้าอกผลักร่างกายของเด็กหนุ่มที่โทรมไปทั้งตัวให้ล้มลงอย่างง่ายดาย
เมษานอนแผ่หลากับพื้นอย่างหมดท่า
เมษา Lv. 69
[/....1000:10030.....]
แถบพลังชีวิตแทบจะว่างเปล่า ตอนนี้เหลือขีดสีแดงเส้นเล็กๆ ที่คอยยื้อชีวิตของเมษาเอาไว้ หากเมื่อครู่โดนไปอีกซักลูกล่ะก็คงได้ตายแน่
แต่สภาพแบบนี้ยังไม่เรียกว่าตายไปแล้วหรอกหรือ?
ตัวเขาในตอนนี้แค่จะลุกขึ้นยืนก็ทำไม่ได้ไปเสียแล้ว ได้แต่ชันศีรษะขึ้นมาเพื่อมองดูสถานการณ์ของฟูเพียงแค่นั้นก็เต็มกลืนเท่าที่ร่างกายจะอำนวย
ฟูที่โดนหมัดซ้ายทะลวงไส้เข้าไปตอนนี้นอนคู้ตัวอยู่บนพื้น หลังโก่งงอมือกุมท้อง สีหน้าทรมานเพราะหายใจไม่ออกบวกกับความเจ็บปวดจากการถูกชก ตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับหมาป่าที่ติดกับดักจนบ้อท่า
กรกฏเงื้อหมัดขึ้นเล็งจะทุบลงไปที่ศีรษะของฟู
“หนอย ถ้าใช้เดม่อนแอพได้ล่ะก็…”
แต่ตอนนี้ไม่มีแรงเหลือจะสั่งให้สกิลปีศาจทำงานได้ ไม่อย่างนั้นคงพอใช้มหากาลสร้างเงาไปคว้าตัวฟูออกมา
เมษาคำรามอย่างสิ้นหวัง...เขาทำได้แค่นั้น แค่ร้องอย่างน่าสมเพชโดยที่ทำอะไรไม่ได้
แต่ต่อให้ทำอย่างที่พูดไป ถึงใช้เดม่อนแอพช่วยฟูมาได้แต่หลังจากนั้นล่ะ...
ก็ยังเทียบกรกฏก็ไม่ได้อยู่ดีอีกฝ่ายไม่ได้ใช้เดม่อนแอพออกมาเลยแต่ยังไล่ต้อนเขาที่หาจังหวะใช้เดม่อนแอพอยู่ตลอดได้ขนาดนี้
สกิลปีศาจทุกตัวที่เขามีอยู่ในมือล้วนแต่ต้องเปิดช่องว่างเพื่อใช้งานถ้าฝืนใช้ส่งๆ ไปได้ถูกอัดตายก่อนแน่นอน
ดูเหมือนเรื่องที่ขอมาสู้กับกรกฏตัวต่อตัวเพื่อช่วยลดจำนวนคนของศัตรูจะกลายเป็นความคิดที่ไม่เข้าท่าไปเสียแล้ว
เพราะมีนาถูกจับตัวไว้จึงคิดเคลื่อนไหวอย่างรอบคอบไม่ได้ ยิ่งสถานการณเลวร้ายแบบนี้ทำให้เขาร้อนรนใจมากขึ้นไปอีก ดังนั้นจึงตัดสินใจพลาด ไม่เพียงแต่ช่วยลดภาระให้ทุกคนไม่ได้ตัวเขาเองยังทำตัวเป็นภาระเสียอีก ตอนนี้ถ้าฟูตายล่ะก็จะเอาหน้าที่ไหนไปเจอพวกพ้องของหมอนั่นได้อีก
ทว่า... จู่ๆ ลำตัวกรกฏก็ขาดเป็นสองท่อน
ลำตัวท่อนบนลอยเคว้งออกกไปพร้อมกับโลหิตสีแดงฉานที่พวยพุ่งดั่งน้ำพุสาดกระเซ็นลงบนเสื้อโค้ทสีแดงก่ำอันคุ้นตา
ลิเธียมนั่นเอง เพียงแค่ตวัดดาบครั้งเดียวพลังชีวิตของกรกฏก็เหือดหายไปทั้งหมด
กรกฏ Lv.96 (King in Yellow)
[.....0:50020.....]
ลิเธียมที่เหลือแขนพียงข้างเดียวใช้แค่ฝ่ามือเปล่าๆ หั่นร่างกายอันแข็งแกร่งของกรกฏที่เสริมด้วยสกิลให้ขาดสะบั้น
ร่างกายท่อนบนของกรกฎร่วงหล่นลงข้างๆ ท่อนล่าง นอนแน่นิ่งแช่อยู่บนกองเลือดที่นองจนพื้นกลางเป็นแอ่งเลือดไป
สติที่ใกล้พร่าเลือนอยู่เต็มทีเพราะพลังชีวิตเหลืออยู่น้อยก็ชัดเจนขึ้นมาเพราะความตกใจกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนไปและคำถามที่เกิดขึ้น
ทำไมลิเธียมถึงมาช่วย?
คำตอบนั้นง่ายมากเพราะลิเธียมกับโพแทสเซียมเองก็ปะทะกับราชครูลำดับที่สามรูบิเดียมอยู่ใกล้ๆ กันนี่เองถ้าเห็นว่าเขากำลังเสียท่าก็เลยแทรกเข้ามาก็ไม่แปลก
แต่ทำไมถึงแขนขาดล่ะ
“เฮ้ๆ ซุงลี่ทิ้งผมไว้แบบนี้มันไม่ดีหรอกมั้ง!”
เสียงของโพแทสเซียมดังมา เจ้าตัวกำลังพูดตอนที่โดนรูบิเดียมจับคอลากเดินตรงมาทางนี้
มองเห็นซากแขนที่แขนเสื้อสีแดงหุ้มหล่นอยู่ใกล้ๆ นั้นด้วยบางทีคงจะเป็นแขนของลิเธียมที่ถูกรูบิเดียมตัดไป
หรือก็คือราชครูฝ่ายพวกเขาได้พ่ายแพ้ให้กับราชครูของอีกฝ่ายเลยถอยมาเสริมให้พวกเขาที่กำลังเพรี่ยงพร้ำ
แต่แล้ว จู่ๆ ราชครูผมแดงก็ตั้งแขนขึ้นป้องกัน ทั้งที่ยังไม่มีใครหรืออะไรเข้ามาโจมตี รูบิเดียมยังอยู่อีกห่างไกลเกินกว่าจะโจมตีมาถึงในเวลาแค่นั้น
ไม่สิ มีอยู่ต่างหาก...เพราะสิ่งนั้นหยุดนิ่งตอนที่โจมตีใส่ลิเธียมจึงมองเห็น
...กรกฏที่น่าจะตายไปแล้ว... แต่ร่างกายกลับมาเชื่อมต่อกันและไม่มีบาดแผล ทั้งที่ยังมีกองเลือดกองอยู่ตรงนั้นกลับตวัดขาเตะกวาดจากทางซ้ายมือ
ลิเธียมโดนเตะไถลกระเด็นไปพร้อมกับการ์ดแขน
ลิเธียมที่เป็นถึงราชครูมนุษย์ต่างดาวคนนั้นถูกมนุษย์เตะกระเด็น มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย แต่กรกฏที่ฟื้นกลับขึ้นมานั่นแหละที่เป็นไปไม่ได้ยิ่งกว่า
กรกฏ Lv.96 (King in Yellow)
[/////50020:50020/////]
แต่แถบพลังชีวิตไม่น่าจะโกหกได้ พลังชีวิตของกรกฏเต็มปรี่แถมยังอยู่ในสภาพที่เสริมพลังด้วย คิงอินเยลโล่ว จนมีพลังเป็นสองเท่า
ที่พอจะคิดเหตุผลได้ก็มีแค่...
“หรือว่าจะเป็นเดม่อนแอพนั่น...”
เมษาชันตัวขึ้นมานั่ง พอได้พักไปนิดหน่อยก็เลยมีแรงขึ้นมาประกอบกับความตกใจระคนประหลาดใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นทำให้เริ่มตั้งสติได้
ลิเธียมที่โดนเตะกระเด็นหยุดลงตรงหน้ารูบิเดียมพอดี แต่เหมือนเจ้าตัวจะยังไม่รู้
“อึก พลังขนาดนี้...ใช่ชาวโลกแน่เหรอ”
แล้วเอ่ยด้วยใบหน้าประหลาดใจ ใบหน้าที่ไร้ซึ่งการปกปิดจากแว่นตาซึ่งเป็นใบหน้าเดียวกับเมษา
เมษามองดูใบหน้าของตัวเองกำลังทำหน้าเหยเกตกใจ ตอนนั้นเองดาบผลึกก็แทงทะลุจากแผ่นหลังถึงหน้าอก ราชครูผมแดงกระอักออกมาเป็นเลือดแล้วล้มลง จนต้องเอามือยันพื้น
“ก็บอกให้อยู่เฉยๆ ไงล่ะลิเธียม”
เจ้าของดาบผลึกกล่าว รูบิเดียมปรายยิ้มอย่างชั่วร้ายตอนที่พูดแบบนั้น
ตอนที่มองไปทางราชครูทั้งสามก็เลยทำให้มองเห็นสถานการณ์ของพวกนรินทร์ด้วย ทุกคนกำลังตึงมือกับพวกมนุษย์ต่างดาวชั้นครูที่รายล้อมอยู่ทุกทิศทาง ข้าวหลามกับวิเชียรมาศก็อยู่ที่นั่นเหมือนกัน
แต่ยังไม่มีอะไรน่าตกใจไปกว่าการได้เห็นอิงศรที่ขึ้นไปขับเครื่องทำสวนต่อสู้กับเครื่องทำสวนสิงโตลงมาปรากฏตัวข้างๆ กองเครื่องทำสวนที่ต่อสู้กันหยุดนิ่งไปทั้งคู่พร้อมกับแบกมีนามาด้วย
มีนาได้รับการช่วยเหลือแล้ว...
เมษาแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ หัวใจที่ร้อนรนจนถึงเมื่อครู่ จู่ๆ ก็เย็นลงราวกับถูกราดด้วยน้ำเย็นฉ่ำ
แต่สายน้ำนั่นกลับกลายเป็นเหงื่อเย็นเฉียบที่ชุ่มอาบอยู่บนหลังของตัวเอง
จู่ๆ ก็เย็นสันหลังวาบเพราะได้เห็นสิ่งที่น่าหวาดหวั่น
นั่นคือดาบสีดำที่ยืดออกได้เหมือนโซ่พุ่งออกมาจากโพรงในอากาศ โยงใยไปมาล้อมรอบอิงศรที่มีมิ่งขวัญคอยให้ความคุ้มครองอยู่ข้างๆ
และสิงห์ก็อยู่ที่นั่น...
เพียงแค่เห็นสิงห์อยู่ใกล้ๆ ตรงนั้นก็ทำให้หน้าซีดเผือดและเหงื่อเย็นจนรู้สึกหวานไปถึงกระดูก สิงห์ในคราบมนุษย์ต่างดาวนั่นคือแฟรนเซียม
ราชามนุษย์ต่างดาวผู้ที่มีใบหน้าของพี่ชายร่วมตระกูล
Francium Lv. 144
[/////100000:100000/////]
พลังชีวิตที่ปรากฏอยู่บนหัวของพี่ชายนั้นสร้างความสิ้นหวังอย่างบอกไม่ถูก
พลังชีวิตหนึ่งแสนถ้วน...มากกว่าราชครูตนอื่นๆ ที่เลเวลเท่ากันลิบลับ
ไหนยังจะควบคุมดาบที่มีกลิ่นอายไม่ดีซึ่งรายล้อมมีนาผู้เป็นพี่สาวฝาแฝดที่ตอนนี้นอนหมดสติอยู่ในอ้อมแขนของอิงศร
ถึงจะรู้ว่าอิงศรนั้นแข็งแกร่งแล้วก็คงช่วยปกป้องมีนาจนกระทั่งยอมเอาชีวิตเข้าแลกแต่ก็รู้ดีว่าแค่นั้นมันไม่พอ เพียงแค่มองก็คาดเดาความสิ้นหวังแบบนั้นได้
ดาบสีดำเพิ่มจำนวนจากโพรงมิติมากมายที่มันเจาะออกมาจนกระทั่งห้อมล้อมบรรยากาศบริเวณนั้นทำให้มองไม่เห็นอะไรอีกเลย
“มีนา!”
เมษาหน้าเสีย ความกังวลทำให้เด็กหนุ่มลืมความเจ็บปวดแล้วลุกขึ้นยืนแต่ก็เพียงแค่ชั่วคราว
ความเจ็บปวดแล่นขึ้นมาพร้อมกันทั่วทั้งร่าง ความบอบช้ำจากการต่อสู้ทำให้เมษาล้มลงไปอีก
***ต้องขออภัยที่เลทอีกแล้วนะขอรับ TwT ช่วงนี้งานยุ่งรัวๆ เหตุผลเดิมๆ เบยเลยกลายเป้นว่าเขียนไปเขียนมาเพิ่งจะไปบรรจบกับสองตอนก่อนเอง แอ่ววว อาทิตย์หน้าตั้งมั่นว่าจะเดินเรื่องไปถึงตอนจบช่วงกลางภาคให้จงได้ต้องไคลแม็กซ์ก่อนขึ้นปีใหม่แน่นอน! อุ๋งง!!***
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
