ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Apocalypse Online เกมโกงวันโลกาวินาศ

    ลำดับตอนที่ #152 : Login 149: สายลมที่หยุดพัด

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 230
      9
      12 ก.ย. 60

    Login 149: สายลมที่หยุดพัด

     

                “จ้าวแห่งเครื่องทำสวนศักดิ์สิทธิ์ยังไงล่ะ

                ซีลอร์ดพูดมาแบบนั้นหลังจากทำให้ท่าไม้ตายของเขาหายไป

                “หมายความว่าแกเป็นราชาของพวกมันเรอะ

                “…”

                “แต่ซีลอร์ดไม่ตอบ

                ตอนนั้นเองเวลาแสดงผลของสเลปเนียร์ก็สิ้นสุดลง

                “เหวอ!

                อิงศรจึงร่วงลงจากความสูงเกือบสิบเมตร พวกพ้องที่อยู่ด้านนอกกรงต่างก็ร้องเรียกเสียงหลงขึ้นมา

                “ศร!!

                “พี่ศร!!

                ทว่า แส้ก็โจมตีเข้ามาอีก ไม่คิดจะให้พักหายใจกันเลย

                อิงศรเดาะลิ้นในใจแล้วเค้นหาวิธีรับมือทันทีจึงเรียกอาคานาร์ออกมาอยู่ในมือซึ่งก็คือ…

                “ดิ เอ็มเพอเรอร์!

                ที่ใช้เรียกปีศาจออกมาที่ถือครองออกมาซึ่งตอนนี้ปีศาจที่ยังไม่ได้ใช้ออกไปก็เหลือแต่โอดินเท่านั้น

                เทพปีศาจ ราชันย์เทพแห่งแดนเหนือโอดินปรากฏตัวขึ้นจากความว่างเปล่า

                ด้วยกายาที่สูงใหญ่นั่นอิงศรได้แต่หวังให้เทพเห็นใจช่วยรับตนไว้ก่อนจะตกถึงพื้น

                ก็ว่าไปนั่น…

                ผู้ทำพันธะสัญญาเอ๋ย เหตุใดเจ้าจึงมีกลิ่นของเฟนริลที่แท้เจ้าก็หวังจะกลืนกินข้าแต่แรกแล้วสินะ

                เมื่อฟังประโยคของเทพจบอิงศรก็เบ้หน้า

                พับผ่าสิฟะให้มันได้แบบนี้ดิ

                คงจะเป็นเพราะอาคานาร์ เดอะ สเตร็งที่ได้จากเฟนริลมานั่นแหละมั้ง

                โอดินยื่นมือตรงเข้ามา

                จะช่วยงั้นหรือ?

                เป็นไปไม่ได้หรอกแค่อยากจะขยี้เขาให้แหลกคามือมากกว่า แต่สภาพร่วงกลางเวหาแบบนี้จะขยับตัวหลบหลีกยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ

                แต่เมื่ออิงศรเรียกปีศาจออกมา ศิวะที่ซีลอร์ดอัญเชิญมาก็เริ่มเคลื่อนไหว

                ศิวะเทพยกหัตถ์ข้างที่ว่างเพราะขว้างตรีศูลไปขึ้นก่อนจะทำให้ตรีศูลปรากฎอยู่ในมืออีกครั้ง

                ปศุปตะ!”

                แล้วขว้างตรีศูลที่ลุกเป็นไฟออกไป ด้วยอำนาจของตรีศูลเองจึงเกิดเสียงดังเปรี้ยงราวกับฟ้าร้อง

                ตรีศูลพุ่งใส่ราชันย์แห่งเทพทำให้ลามือจากอิงศรในทันทีแล้วเรียกหอกยาวออกมาควง

                กุงเนียร์

                ผลคือเกิดลมพายุพัดกรรโชกจนอิงศรลอยกระเด็นไปกระแทกลูกกรง

                “อัก

                อาวุธหลุดกระเด็นจากมือไปในตอนนั้น

                แรงของสายลมยังทำให้หอกไฟของศิวะชะลอความเร็วลงจึงถูกโอดินตวัดหอกปัดทิ้งไปได้

                จากนั้นก็ปล่อยสายฟ้าฟาดสวนกลับไปแต่ศิวะก็รับมันด้วยบาเรียแสงที่สร้างขึ้นมาอย่างไม่ทราบวิธีการ

                เพราะการปะทะกันของเทพเจ้าทำให้สภาพภายในกรงเกิดโกลาหลไปหมดและอาจทำอิงศรเสียชีวิตไปเปล่าๆ ดังนั้นซีลอร์ดจึง

                “นี่ๆ เธอเหลืออีกแค่เก้าชีวิตนะขืนเป็นแบบนี้บททดสอบก็สูญเปล่าน่ะสิ

                พูดอย่างเหนื่อยหน่ายพลางสั่งให้แส้พุ่งขึ้นมาจากใต้ดินล้อมตัวศิวะเทพเพื่อแยกจากโอดินแล้วให้โดรนมาลอยข้างๆ ตัว หันปากกระบอกออกสะสมพลังจนเห็นแสงสว่างเจิดจ้าสีแดงเปล่งออกมา

                ขณะเดียวกันอิงศรที่โดนอัดปลิวไปกระแทกกับลูกกรงก็กำลังร่วงลง

                “บ้าเอ้ย”

                เขาเบ้หน้าคำรามอย่างหัวเสีย

                ในสภาพที่ลอยเคว้งอยู่แบบนี้ทำอะไรไม่ได้เลยซักอย่างอาวุธก็ไม่มีจะโจมตีซีลอร์ดก็ไม่ได้หรือถึงมีแต่กลับหัวยิงแบบนี้โอกาสพลาดก็สูง

                “…”

                ไม่สิ ต่อให้ยืนบนพื้นตอนนี้ก็ไม่มีอะไรที่จะทำได้อยู่ดี

                ต่อให้อยู่ในสภาพนั้นซีลอร์ดก็ยังปกป้องตัวเองจากสายฟ้าของโอดินด้วยแส้ที่พุ่งขึ้นมาใต้ดินช่วยกันเรียงตัวเป็นกำแพง

                ความหนาแน่นของการป้องกันนั้นเรียกได้ว่าแข็งแกร่งที่สุดแล้วกระมัง

                ตอนนั้นเองลำแสงสีแดง ลำแสงแห่งความตายก็ยิงออกมา

                โซเดียราโอ

                ซีลอร์ดร่ายสิ่งที่น่าจะเป็นสกิลแบบเดียวกับที่โดโกบาร์เคยใช้สอยเรดบอสเจ็ดสิบตายรวดเดียวสามตัวมาแล้ว

                ลำแสงที่ปล่อยออกมายิงทะลวงร่างเทพโอดินเป็นรูกลวงแต่ยังไม่สิ้นใจในทันที

                เทพเจ้าพยายามจะยืนหยัดโดยอาศัยปักหอกลงบนพื้นช่วยค้ำจุนร่างไม่ให้ล้มลงไป

                ทว่าโดรนก็พากันหมุนรอบทุกทิศทางจนลำแสงทำลายล้างวิ่งกวาดไปทั้งห้อง

                ตูม ตูม ตูม เสียงระเบิดกัมปนาทดังไม่ขาดสายท่ามกลางแสงสว่างเจิดจ้าจนทำให้เขาตาบอดได้

    พวกข้างนอกก็คงจะตาพร่ากันไปหมดความสว่างนี้

                อ่อก

                จู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง

                ความรู้สึกของช่วงล่างหายไปไม่รู้สึกลำตัวอีกครึ่งหนึ่ง

                บางทีตอนที่ลำแสงวิ่งกวาดไปทั่วห้องคงจะระเบิดร่างของเขาไปด้วย

                “…”

                อิงศรขาดใจตายไปในตอนนั้น

                แล้วเมื่อแสงสว่างจากลง

                กวินทร์พูด

                “ป…เป็นไงบ้างแล้วเนี่ย

                พลางปรือตาขึ้น คนอื่นๆ ก็เหมือนกัน

                “กรี้ดดดด!!!

                จู่ๆ พลอยก็กรีดร้องจากนั้นก็มีเสียงของคนอื่นๆ ตามมา

                เสียงของฟู

                “เฮ้ยยย!!!

                เสียงของมิ่งขวัญ

                “ศร!

                เสียงของมิกซ์

                “พี่ศร!

                เสียงของรุ่นพี่เมษา

                “เหวอ!

                กระทั่งคนอย่างรุ่นพี่ก็ยังร้องผวาออกมาตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

                กวินทร์พยายามจะลืมตาที่ยังพร่าไม่หาย ตอนนั้นเองก็ได้ยินเสียงร้องไห้ฟูมฟายจากเน็กส์กับนิวดังกันระงม

                มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ พี่ศรเป็นอะไรไปครับ

                กวินทร์ลองถามดูแต่ไม่มีใครตอบจนกระทั่งสายตากลับมาเป็นปกติจึงเริ่มทัศนภาพตรงหน้า

                “เย้ย!!

                แล้วก็ต้องหวีดร้องแต๋วแตกไปไม่ต่างจากคนอื่นเพราะว่า…

                ตรงหน้าลูกกรงที่พวกเขายืนมองกันอยู่นั้นมีศพท่อนบนที่ขาดกระเด็นของอิงศรปลิวมาติดในสภาพห้อยหัว

                ดวงตาเหลือก เลือดไหลจากปาก

                เลือดจำนวนมากไหลลงมาจากส่วนที่ขาดของร่างกายครึ่งบนที่ไหม้เกรียมจนมีควันลอยฉุย

                นอกจากนี้พอเบนสายตาไปที่ด้านในกรงก็เห็นเศษซากเครื่องในกับอวัยวะชิ้นอื่นๆ ของอิงศรหล่นเกลื่อนกลาดพื้น

                กวินทร์ที่เห็นเช่นนั้นก็เข่าอ่อนจนล้มก้นคะมำ

                ปากได้แต่พะงาบๆ แต่เปล่งเสียงพูดไม่ออก

                “อุบ

                รู้สึกคลื่นไส้จนอยากจะอาเจียนจึงใช้มือปิดปากแล้วหลบสายตาจากภาพอันโหดร้ายนั้น

                “อีกแปดครั้ง

                ซีลอร์ดที่อยู่ด้านในพูด

                แล้วพอดีดนิ้วจนเกิดเสียงดังเปาะชิ้นส่วนของอิงศรที่กระจัดกระจายก็ลอยไปรวมกันที่ร่างครึ่งเดียวซึ่งติดแหงกอยู่บนลูกกรงเบื้องหน้าพวกเขา

                เมื่อร่างกายฟื้นฟูสภาพอีกครั้งอิงศรก็เหลือกตากลับมา

                “อะ…

                อิงศรตกใจนิดหน่อยที่ตัวเองกลับหัวอยู่แล้วแขนก็สอดติดอยู่กับร่องกรงจึงค่อยๆ ดึงตัวเองออกแล้วโยนเท้าลงพื้น

                พลางก็มองสำรวจตัวเองไปด้วย

                เสื้อผ้าขาดวิ่นจนแทบไม่ต่างกับผ้าขี้ริ้ว เนื้อตัวมอมแมมไปด้วยฝุ่นและคราบเลือด

                แล้วก็สำรวจพวกพ้องทุกคนที่ทำสีหน้าหวาดผวาด้วยความสงสัย

                แต่ซีลอร์ดก็แทรกเข้ามาว่า

                “เก็บอาวุธขึ้นมาสิจะได้ต่อกันซะที

                ตอนนั้นเองแส้ที่ล้อมขังศิวะเอาไว้คลายออกข้างในนั้นยังคงอยู่ดีครบถ้วนและเหยียบเมอร์คาบาห์จนขยับตัวไม่ได้อยู่เหมือนเดิม

                แต่โอดินของเขากลับหายไป

                แส้กำแพงนั่นทำให้ศิวะรอดจากการลำแสงกวาดล้างนั่นสินะ

                “…”

                อิงศรเหม่อมองคันธนูที่คืนสภาพจากหน้าไม้กับดาบที่กองอยู่บนพื้นตรงหน้า

                ถ้าจับมันขึ้นมาเขาก็จะถูกฆ่าอีก

                ในเมื่อใช้ท่าไม้ตายที่เรียกเครื่องทำสวนมาไม่ได้ก็ไม่มีโอกาสจะโจมตีให้โดนอีกต่อไป

                เว้นเสียแต่…

                อิงศรก้มลงเก็บอาวุธทั้งหมดขึ้นมา

                …

                อีกฝ่ายยังคงไม่ขยับตัวจนกว่าเขาจะเริ่มบุก ซีลอร์ดทำแบบนั้นเพื่อให้รู้ซึ้งถึงความแตกต่างหรือจะเพราะอะไรก็แล้วแต่

                “ฉันไม่คิดจะเล่นไปด้วยตลอดหรอก!”

                เขาตะคอกไปแบบนั้นพลางก็ขึ้นดาบบนคันศรโดยไม่ให้อีกฝ่ายทันตั้งตัว

                “ไวลด์วูฟล์!!

                แล้วปล่อยดาบออกไป

                แต่แส้ที่หลังของซีลอร์ดก็ตวัดลงมาปัดดาบกระเด็น จากนั้นแส้เส้นอื่นๆ ก็ขมวดรวมเป็นเส้นใหญ่แล้วพุ่งเข้ามาที่หน้าอกซ้ายของอิงศร

                “อ่อก

                โผละ

                เสียงดังเหมือนค้อนทุบลงไปบนก้อนหิน เนื้อบริเวณนั้นถูกดีดออกไปข้างหลัง

                หน้าอกกลายเป็นรูโหว่ขนาดใหญ่

                หัวใจถูกดีดกระเด็นไปพร้อมก้อนเนื้อหน้าอก ไปติดแผละอยู่ลูกกรงซึ่งพวกพ้องยืนอยู่ตรงนั้น

                ได้ยินเสียงกรีดร้องผวาดังมา

                “แค่ก…แค่ก

                กว่าจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดเจียนตายก็ตอนที่ลมหายใจเริ่มจะไม่เหลือแล้ว

                แถบพลังชีวิตว่างเปล่าอย่างง่ายดายอีกครั้ง

                ครั้งที่เท่าไหร่กันแล้วนะ

                “ครั้งที่สี่

                ซีลอร์ดกล่าวแล้วถอนแส้ออกจากร่างพร้อมกับดีดนิ้วเพื่อฟื้นคืนชีพให้

                เนื้อหน้าอกที่หลุดกระเด็นไปกลับมารวมกับร่างกาย แถบพลังชีวิตกลับมาเต็มอีกครั้ง

                ยังอีกตั้งเจ็ดครั้งที่จะต้องรู้สึกเจ็บปวดทรมานแบบนี้งั้นสิ

                เหลือแค่เจ็ดชีวิตแล้วนะ

                ซีลอร์ดยิ้มไปด้วยขณะที่พูด

                ยิ้มเยาะอย่างน่าหมันไส้

                “น…หนอย”

                อิงศรขบฟันกรอดแล้วเค้นแรงเท่าที่มีอยู่แผลงศรออกไปด้วยความเร็วสูงที่สุด

                เป็นความเร็วขนาดที่ว่าตัวเขาเองเพิ่งจะทำได้เป็นครั้งแรก

                “…”

                จู่ๆ สติก็ขาดไปที่ตรงนั้น

                เขาถูก…ตัดคอ

                ศีรษะของอิงศรลอยเคว้งกลางอากาศหลังจากถูกแส้ใบมีดที่พุ่งสวนลูกศรเข้ามาบั่นคอไปพร้อมกัน

                แต่ก่อนที่ร่างกายจะล้มลงซีลอร์ดก็ดีดนิ้วเปาะทำให้หัวลอยกลับมาติดกับลำตัว

                “ครั้งที่ห้า เหลืออีกหกชีวิตแล้วนะ

                “…”

                เพราะเมื่อกี้ถูกฆ่าตายทันทีอาวุธจึงยังค้างอยู่ในมือ

                เขาถูกฆ่าตายซ้ำๆ กันสามครั้งตรงนี้

                ถูกฆ่าต่อหน้าพวกพ้องจนทำให้จิตตกกันไปหมด

                เสียงคร่ำครวญของพลอยกับพวกน้องเล็กดังระงมอยู่เบื้องหลัง

                “พอทีเถอะ แบบนี้มันโหดร้ายเกินไปแล้ว

                เสียงของพลอยว่าอย่างนั้นแล้วก็...

                คงเป็นความรู้สึกของทุกคนในตอนนี้ซึ่งรวมถึงตัวเขาเองด้วย

                อยากจะหยุด ไม่อยากเจ็บปวดอีกแล้ว

                แต่ว่า…

                นี่ก็เพื่อนรินทร์

                เขาพูดปลุกปลอบใจตัวเองแบบนั้น

                พยายามจะนึกถึงความเสียใจและความโกรธในตอนที่เสียพวกพ้องไป

                “…”

                ดังนั้นจะหันหลังกลับไปไม่ได้

                จะให้พวกนั้นเห็นใบหน้าที่กำลังขวัญเสียของเขาจนต้องเป็นห่วงมากกว่านี้ไม่ได้

                พอวิ่งออกมาได้ระยะหนึ่งก็มีเสียงกระแทกลูกกรงดังมา

                พร้อมกับเสียงสบถของมิ่งขวัญ

                “โธ่เว้ย! นี่ได้แต่ดูอยู่ตรงนี้รึไง!

                ตามด้วยเสียงของกวินทร์

                “นี่ โดโรธีทำอะไรไม่ได้เลยเหรอครับพี่ศรจะถูกฆ่าอยู่แล้วนะ

                รุ่นน้องหันไปขอร้องกับเครื่องทำสวนอีกเครื่องแต่แน่นอนว่าโดโกบาร์ต้องปฏิเสธ

                “ไม่ได้ นี่เป็นการตัดสินใจของออฟิอูคูมันนาร์ข้าไม่อาจเข้าไปก้าวก่ายได้

                “อะไรกันน่ะ แบบนี้ก็มีด้วยเหรอคนจะถูกฆ่าตายทั้งคนอยู่แล้วนะ

                กวินทร์กำลังพูดตะคอก

                แต่ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดเรื่องคุณค่าของมนุษย์กับเครื่องทำสวนที่มีมุมมองว่ามนุษย์เป็นแค่ต้นวัชพืชได้หรอก

                ตอนนั้นเอง มิกซ์ก็เสนอขึ้นมาอย่างขาดสติ

                ไม่ไหวแล้วแบบนี้พวกเราพังกรงแล้วเข้าไปช่วยพี่ศรกันเลยดีกว่า

                เขาหวังให้มีใครซักคนหยุดมิกซ์เอาไว้แต่ว่าเสียงทุบตีกรงก็ดังก๊องแก๊งมาไม่ขาด

                เจ้าพวกนั้นคงเห็นพ้องต้องกันว่าควรจะเข้ามาช่วย

                อย่ามานะ…อิงศรคิดจะหันไปพูดอย่างนั้น

                ถ้าเข้ามาจะถูกฆ่าเอา ถ้าเป็นซีลอร์ดตอนนี้มันทำจริงแน่

                ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมวันนี้จึงรู้สึกต่างจากทุกทีแต่สัมผัสแรงกดดันที่คละคลุ้งออกมาจากร่างของหมอนั่นได้ชัดเจนเป็นอย่างมาก

                นั่นจะต้องเป็นจิตสังหารที่แท้จริง

                แต่ทว่า เมื่อหันกลับไปแล้ว…

                พวกนั้นก็ยังคงโจมตีกรงอย่างเต็มที่แต่กลับสร้างความเสียหายไม่ได้เลยแม้แต่มิ่งขวัญที่บินขึ้นไปด้วยปีกของร่างโกลด์กาแลนต์ก็ถูกปิดทางเข้าโดยที่เส้นลูกกรงหุบเข้าหากันจนเหลือแค่รูเล็กที่ลอดผ่านเข้ามาไม่ได้

                “ผมไม่ยอมให้มาแทรกแซงหรอกนะแล้วก็กำลังรับการทดสอบอยู่ยังจะมีเวลาไปห่วงคนอื่นอีกเหรอ

                ซีลอร์ดพูดพร้อมกับชี้นิ้วมาทางนี้

                “โซเดีย

                แล้วโดรนทั้งสองเครื่องก็บินตรงเข้ามาหาพร้อมกับพ่นกระสุนแสงสีแดงใส่โดยไม่ให้ทันตั้งตัว

                ร่างของอิงศรที่โดนกระสุนแสงเข้าไปก็แตกโผละจนเครื่องในหลุดกระจายออกมาอย่างน่าสยดสยอง

                “อ๊ากก!!!”

                เขากรีดร้องอย่างทุกทรมานขณะที่ร่างกายแยกเป็นสองส่วนตกลงไปบนพื้น

                โลหิตสาดกระเซ็นไปทั่ว

                พลังชีวิตหายหมดเกลี้ยงในพริบตา

                ซีลอร์ดดีดนิ้ว

                “ครั้งที่เท่าไหร่แล้วล่ะเนี่ย อืม..หกสินะ

                ตอนที่พึมพำแบบนั้นร่างของอิงศรก็ฟื้นกลับมาเป็นรอบที่หกเท่ากับว่าเหลืออีกห้าชีวิต

                “…”

                ซีลอร์ดพูดสืบต่อจากเมื่อครู่

                “คิดว่าเธอคงจะรู้ตัวไปแล้วล่ะมั้งเรื่องที่พวกเราเครื่องทำสวนคือสิ่งที่มนุษย์เอาไปตีความกันใหม่จากประวัติศาสตร์ในอดีต

                ที่พูดมานั่นก็พอจะเดาได้อยู่หรอกว่าด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้ดวงดาวกับปีนักกษัตริย์ตรงกับชื่อของเหล่าเครื่องทำสวนอาจจะมีหลักการบางอย่างเหมือนปีศาจที่มีสังกัดคู่กับอาคานาร์การ์ดทั้ง 22 แบบก็ได้ แต่ทำไมถึงได้มาพูดเอาตอนนี้กันเล่า

                พวกเราคือชะตากรรมของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดแล้วก็ถือเป็นวัชพืชเช่นกัน

                เจ้านั่นบอกว่าพวกตัวเองเป็นวัชพืชด้วยถ้าอย่างนั้น…

                “งั้นก็จะกำจัดตัวเองด้วยรึไง

                พอถามไปแบบนั้นซีลอร์ดก็หลับตาลง

                “นับแต่ที่สวนแห่งที่หนึ่งและสองเข้ามารวมกันทุกสิ่วก็ถูกกำหนดชะตากรรมเอาไว้แล้วรวมถึงเครื่องทำสวนอย่างพวกเราด้วยเมื่อลบวัชพืชทั้งหมดออกไปวันแห่งการพิพากษาก็จะมาถึงแล้วพวกเราก็จะถูกลบหายออกไปพร้อมกับสวน

                “แบบนั้นมันอะไรกัน พระเจ้าของนายคิดจะทำอะไรกันแน่

                “ไม่รู้สิ แม้แต่เธอเองก็ยังเคยคิดเลยนี่ว่าไม่มีใครจะเข้าใจในพระเจ้าได้หรอก

                คำพูดนั่น…เคยเป็นความในใจของตัวเขาตอนที่ไปพบซีลอร์ดในคืนเมื่อวานหลังจากจัดการเรดบอสเลเวล 70 แต่ว่าตอนนั้นก็ยังเป็นการพูดคุยกันในรูนรูมซึ่งเจ้าตัวให้สัญญาและพูดด้วยตัวเองเลยว่าจะไม่อ่านใจเขา

                ถ้าอย่างนั้น...

                “นี่แกอ่านใจฉันมาตลอดแต่แกล้งทำเป็นเซ่องั้นสิ

                “มันเป็นไปไม่ได้ตั้งแต่แรกแล้วเรื่องที่เธอขอน่ะ เพราะว่ามนุษย์แสนอ่อนแอโชว์ความคิดเป็นตัวอักษรลอยอยู่บนหน้าแบบนั้น ถ้าคุยกับเธอแล้วต้องจ้องหน้าจะไปห้ามสายตาไม่ให้อ่านได้ยังไงกันล่ะมันก็ต้องมีผ่านตาบ้างล่ะ

                ถึงจะฟังดูเป็นข้อแกตัวแต่หมอนี่กำลังตอกย้ำเรื่องคำขอของคนอ่อนแอเป็นเรื่องเพ้อเจ้ออยู่

                สำหรับโลกทางฝั่งนั้นแล้ว ‘ความอ่อนแอคือบาป’ อย่างนั้นสินะ

                “

                อิงศรยังคงไม่ขยับตัวทำให้ซีลอร์ดเร่งมาว่า

                “คิดจะล้มเลิกแค่นี้หรือไง

                เขาส่ายหน้าแล้วเก็บอาวุธก่อนจะลุกขึ้นยืน

                เสียงทุบกรงจากด้านนอกยังคงดังมาแต่ถ้าหันกลับไปมองจะต้องถูกฆ่าอีกแน่

                จะกลายเป็นคนอ่อนแอต่อหน้าหมอนี่ไม่ได้แล้วก็ต่อหน้าทุกคนด้วย

                จะต้องแสดงคำตอบที่คิดไว้

                จะต้องเอาความปรารถนาของตัวเองไปยัดเยียดให้กับหมอนี่ให้ได้

                อิงศรกำความต้องการในใจของตัวเอง

                ใส่มันลงในอาวุธแล้ว..

                “ฉันจะอัดแกจะทำให้เห็นว่าใครกันแน่ที่อ่อนแอ

                กล่าวเช่นนั้น

                ซีลอร์ดยิ้ม

                “ต้องแบบนั้นสิ

                แล้วการต่อสู้ ไม่สิการฆ่าอยู่ฝ่ายเดียวก็ดำเนินต่อไปควบคู่ไปกับทุบกรง

                พวกมิ่งขวัญที่พยายามโจมตีอย่างสุดกำลังหวังจะเปิดรูให้ลอดเข้าไปได้

                แต่ความหวังซักเพียงนิดเดียวก็ยังไม่มี

                กรงนั้นไร้เทียมทานจนราวกับว่ามันจะไม่มีวันพังทลาย

                ระหว่างที่ดำเนินไปแบบนั้น

                ชีวิตของอิงศรก็เดินทางมาถึงตอนจบ

                เสียงทุบกรงจึงหยุดลง ทุกคนต่างก็จ้องมองอิงศรที่หมดท่าหมอบราบพื้นแทบเท้าอีกฝ่าย

                “...

                เด็กหนุ่มเหลือชีวิตสุดท้ายหลังถูกฆ่าเพิ่มไปห้าครั้งจากตอนนั้น

                “ครั้งสุดท้าย...ถ้าถูกฆ่าอีกก็จบแล้วนะยังไม่คิดจะทำอะไรที่มันดีกว่าดิ้นรนเอาตัวรอดไปเปล่าๆ สามสี่วินาทีซักหน่อยเหรอ

                “....

                ก็แล้วจะให้ทำอย่างไรกันเล่า เขาลองทุกวิถีทางที่มีแล้ว

                แต่ฟูตอบรับข่าวร้ายนั้นเป็นคนแรก

                “ว่าไงนะ!

                มิกซ์เบ้หน้า

                ถ้างั้น…

                เมษาพูด

                “ถ้าคราวนี้โดนฆ่าอีกเจ้าศรก็จะ…

                มิ่งขวัญตะโกน

                “ศร!!

                กวินทร์ก็ด้วย

                “พี่ศร!

                ทุกคนต่างก็ตีสีหน้ากล้ำกลืน

                อิงศรได้แต่หมอบอยู่บนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรงทั้งที่กำลังวังชาก็ถูกฟื้นฟูตอนคืนชีพ

                เพียงแต่ไฟแห่งการต่อสู้ในจิตใจได้มอดดับไปแล้ว

                หลงเหลืออยู่ก็แต่ความกลัวเท่านั้น

                กระทั่งเสียงของเอลิกอร์ยังเงียบหายเพราะถึงขีดจำกัด

                เจ้าปีศาจนั่นบอกกล่าวด้วยเสียงขี้ขลาดก่อนจะหายไปหลังจากเขาถูกฆ่าเป็นรอบที่สิบเอ็ด

                ‘ต่อให้เป็นข้าผู้นี้แต่คงทนตายไปพร้อมกับเจ้าอีกไม่ไหวแล้วล่ะ มัน…น่ากลัวเกินไป’

                บอกว่าเกรงกลัวอำนาจของเครื่องทำสวนแล้วก็ทิ้งเขาไว้เพียงลำพัง

                เว้นแต่เมอร์คาบาห์ที่ยังส่งพลังมาให้ถึงจะถูกศิวะเหยียบจมธรณีอยู่ก็ตาม

                “เก็บดาบขึ้นมาสิ

                ซีลอร์ดกล่าวเร่งมาแล้วส่งแส้เส้นหนึ่งให้มาลอยอยู่ใกล้ๆ เหมือนกับจะข่มขู่

                อิงศรเอื้อมมือไปจะแตะดาบ แต่แล้วเขาก็ตระหนักขึ้นมา

                หากจับดาบนี้แล้วก็จะถูกฆ่าจริงๆ

                ครั้งนี้จะไม่มีการแก้ตัวอีกแล้ว

                เขาจะถูกฆ่าตาย

                “ม…ไม่”

                ดวงตาของเด็กหนุ่มเบิกกว้าง

                พอความคิดด้านลบแล่นขึ้นมาแบบนั้นก็เหมือนเห็นภาพหลอน

                เห็นร่างของตัวเองนอนเป็นศพอยู่เบื้องหน้า

                อิงศรกรีดร้อง

                “วะ…เหวอ!”

                แล้วชักมือกลับพลางคลานถอยหลังจนไปชนลูกกรงอย่างน่าสมเพช

                ขนาดตัวเองยังรู้สึกรับไม่ได้

                แต่ว่าร่างกายกำลังต่อต้านไม่ให้สู้

                สัญชาตญาณกำลังบอกให้หนีไป

                ช่างหัวมันแล้วการทดสอบอะไรนั่นแต่เขายังไม่อยากตายที่นี่

                ถึงจะเป็นทหารของเมตไตรย

                ถึงจะต่อสู้มามากและประสบกับเหตุเสี่ยงตายหรือไม่ก็ตายจริงๆ มาหลายครั้ง

                แต่ทุกครั้งก็ไม่ได้ถูกฆ่าซ้ำๆ จนหมดสิ้นหนทางขนาดนี้

                เขาถูกฆ่าไปถึงสิบเอ็ดหนแถมยังไม่เห็นหนทางเอาตัวรอดเลย

                ร่างกายจึงตอบสนองต่อความคิดที่ถูกฟันธงลงไปแล้วว่าจะถูกฆ่าอย่างแน่นอน

                “ไม่…ไม่ไหวแล้ว”

                น้ำเสียงของเขาสั่นเทาเหมือนกับร่างกายที่กำลังสั่นสะท้านไปหมดจนต้องก้มตัวหดหัวเป็นเต่า

                เป็นเต่าน่าสมเพชที่กำลังจะถูกอสรพิษจับกิน

                แล้วเสียงนั้นก็ชักนำสายตาของพวกพ้องมา

                รู้สึกได้ถึงสายตาที่กำลังตำหนิของพวกพ้องถึงจะรู้อยู่แล้วว่าทุกคนจะต้องกำลังเป็นห่วงเขาและพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อเข้ามาช่วยแต่นั่นก็ไม่ต่างจากแรงกดดันที่คอยบอกอยู่ว่าตนนั้นอ่อนแอขนาดไหน

                ซีลอร์ดเหม่อมองอิงศรที่น่าอดสู

                “…”

                แล้วเดาะลิ้นพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

                “ชิ อย่ามาทำตัวน่าสมเพชแบบนั้นนะ

                แส้จำนวนสี่เส้นพุ่งเข้ามามัดแขนขาฉุดดึงขึ้นไป

                แล้วฟาดลงมา

                “อัก

                แล้วยกแล้วก็ฟาดอีก

                “อ่อก

                เขาถูกเหวี่ยงไปกระแทกลูกกรง ถูกจับฟาดลงพื้นจนร่างกายโทรมไปหมด

                จนเมื่อซีลอร์ดหยุดมือแล้วจับเขาตรึงแส้ไว้กลางอากาศ

                ผิดหวังจริงๆ นี่ผมดูคนผิดไปเหรอเนี่ย

                ซีลอร์ดกล่าวขณะใช้สายตาคมกริบนั่นจดจ้องมา

                พอถูกตรึงอย่างนี้แล้วก็เหมือนกับอยู่บนลานประหารไม่มีผิด

                ความกลัวพุ่งขึ้นมาจับใจ

                “มะ…ไม่

                ยังไม่อยากตาย...อิงศรคิดเช่นนั้นแต่ความละอายยั้งปากเขาไว้

                ทว่า ก็ไม่อาจสู้กับสัญชาตญาณเอาชีวิตรอดที่ฝังอยู่ในพันธุกรรมมาตั้งแต่สมัยเป็นมนุษย์หินไร้อารยะ

                “อย่า..อย่าฆ่าฉันเลย

                คำพูดน่าสมเพชหลุดออกมา

                วิงวอนขอชีวิตอย่างไม่กลัวอายเพราะความกลัวที่จะตายได้ครอบงำสติไว้ทั้งหมด

                ถึงตอนนี้เองที่ข้างนอกกรงนั่นเริ่มจะเอะอะกันใหญ่

                “เฮ้ย! แกน่ะปล่อยศรเดี๋ยวนี้นะ!!!”

                มิ่งขวัญตะโกนเสียงดังมากกว่าทุกทีในน้ำเสียงนั้นแฝงเสียงสะอื้นเหมือนกำลังร้องไห้ปนมาด้วย

                กวินทร์เองก็เช่นกัน

                ถ้าอยากจะทดสอบล่ะก็ให้ผมทำแทนก็ได้พวกเราก็มีเฟืองเหมือนกับพี่ศรอยู่นะ

                ทุกคนต่างก็ร้องขอชีวิตให้เขา

                แต่จ้าวแห่งเครื่องทำสวน

                ผู้ถูกลืมเลือน

                ซีลอร์ด

                ผู้เลือดเย็นหรือไม่รู้จักอารมณ์ของมนุษย์นั้นก็ตอบไปว่า

                “งั้นก็รอจนกว่าวัชพืชต้นนี้จะตายก็แล้วกันจากนั้นจะเป็นตาของเธอมิ่งขวัญ กวินทร์ แล้วก็คนอื่นๆ ที่อยู่ตรงนั้นผมจะฆ่าทิ้งทั้งหมดเพราะว่าพวกเธอเป็นเพียงวัชพืชอย่างที่แอดมินิสเทรเตอร์ว่าไว้ วัชพืชที่ไร้ค่าไม่สมควรจะมีอยู่อีกต่อไปให้รกสวน

                แล้วจึงเบนสายตามาที่เขา

                “อุตส่าห์นึกว่าการมาช่วยมอบทางเลือกให้กับเธอจะนำความเป็นไปได้ใหม่ๆ ออกมาซะอีก

                เพราะเมื่อครู่หมอนี่บอกว่าจะฆ่าน้องชายจะฆ่าเหล่าพวกพ้องที่แสนสำคัญจึงทำให้ความหวาดกลัวหายไป

                อย่างที่เคยได้กล่าวไว้

                การที่ตรงหน้ามีอะไรบางอย่างถูกทำลายหรือหายไป

                แล้วตัวเองทำอะไรไม่ได้เลยมันเจ็บปวด

                ทรมานยิ่งกว่าตัวเองโดนเป็นร้อยเป็นพันเท่า

                เพราะแบบนั้นล่ะมั้งตอนนี้ถึงได้เย็นใจลงจนพอจะสังเกตเห็นแววตาของซีลอร์ด

                เมื่อรวมกับคำพูดเมื่อครู่ก็เหมือนกับว่า...

                “นายเสียใจอยู่งั้นเหรอ

                “ใช่ ดูท่าผมคงจะคิดผิดสินะที่ว่ามนุษย์ยังเก้บซ่อนความเป็นไปได้เอาไว้...ลาก่อน

                สิ้นคำแส้ก็ตวัดเข้าสู่หัวใจ

                พลังชีวิตหมดลงเป็นครั้งที่สิบสอง

     

    อิงศร Lv.93 [.....0:12500.....]

     

                “...

                เมื่อสัมผัสรับรู้กลับคืนมา

                เขาก็มายืนอยู่ในที่โล่งกว้างสีขาวโพลนเหมือนกระดาษ

                คล้ายกับความฝันเมื่อก่อน

                ฝันที่เคยเจอกับมิ่งขวัญ ฟู มิกซ์ พลอย เน็กส์ นิว ที่มาบอกลาเพื่อให้เขาได้ก้าวต่อไป

                แต่บัดนี้คนที่รอเขาอยู่กลับเป็นนรินทร์

                “นายมารับฉันสินะ

                อิงศรเข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้ว

                ที่นี่คงจะเป็นการเดินทางไปยังโลกหลังความตายแบบที่เคยได้ยินกันมาจากสื่อต่างๆ ก่อนโลกจะล่มสลาย

                เรื่องของพวกลวงโลกที่บอกว่าได้ไปเยือนโลกหน้าแต่รอดกลับมาได้

                ตอนนี้กำลังเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นกับตัวเองถึงได้เข้าใจ

                เข้าใจว่าทำไมนรินทร์จึงมายืนรอรับอยู่ที่นี่

                เขาถูกซีลอร์ดฆ่าตายไปเรียบร้อยแล้วนั่นเอง

                พอเริ่มก้าวเท้าเพื่อจะเข้าไปหานรินทร์

                “จะข้ามมาทางนี้ไม่ได้นะ

                อีกฝ่ายกลับห้ามเอาไว้

                แต่ว่าคราวนี้ฉันจะได้กลายเป็นคนของโลกทางนี้แล้ว

                พอพูดไปแบบนั้นนรินทร์ก็ส่ายหน้าแล้วแสดงร่างที่แท้จริงออกมา

                “เมอร์คาบาห์

                ทำไมเมอร์คาบาห์ถึงมารออยู่ที่นี่

                ไม่ใช่ว่าเขาตายไปแล้วหรอกเหรอ

                ในตอนนั้นเอง สถานที่ก็เปลี่ยนไป

                ทุ่งหญ้าแผ่กว้างอยู่เบื้องหน้า โลกอันเขียวจีแทนที่ด้วยต้นไม้นานาพรรณ

                ท้องฟ้ายามรุ่งสางเขากับหล่อนยืนอยู่บนเนินทุ่งหญ้าที่ต้นไม้มีผลเป็นสีทองคำยืนต้นอยู่โดดเดี่ยวเพียงลำพัง

                เหมือนกับในมโนภาพก่อนหน้านี้ ตอนที่ได้เมอร์คาบาห์มาครอบครอง

                เทวทูตผู้สวมหน้ากากเหล็กได้กล่าวถามมาว่า

                “ขอฟังความเห็นของเธอหน่อยสิ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×