คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #126 : Login 123: เกมเมอร์
Login
123: เกมเมอร์
“ความเร็วขนาดนี้มันอะไรกัน”
กวินทร์สบถขณะที่ใช้มือปาดเอาเลือดที่ไหลจากแผลฉีกบนใบแก้มซึ่งหายสนิทแล้วออก
บาดแผลตามที่ต่างๆ
ก็สมานตัวแล้วเหมือนกันเพราะพลังของเฟืองที่ช่วยเร่งอัตราฟื้นฟูทางกายภาพให้แต่ไม่มีผลกับพลังชีวิต
กวินทร์ Lv. 69
[/////6800:8200//...]
พอได้ฟังที่พูดไปไทเทเนียมก็…
“รู้จักค่าเฟรมเรตไหมล่ะ”
ถามมาอย่างนั้น
“…”
กวินทร์ไม่ได้ตอบเพราะตอนนี้ที่ควบคุมร่างไม่ใช่จิตใจส่วนที่เป็นมนุษย์จึงไม่คิดจะตอบโต้คำพูดของวัชพืช
ภายในกลุ่มของมิกซ์ที่ดูอยู่นั่นเองก็มีคำถามมาจากพลอย
“มันคืออะไรเหรอ”
มิกซ์จึงตอบว่า
“เฟรมเรตคือจำนวนภาพเคลื่อนไหวในหนึ่งวินาทีน่ะเคยฟังมาจากพี่ศรเหมือนกันว่าเป็นคำศัพท์ที่วงการเกมเองก็ใช้บ่อยๆ
แต่ว่ามันมาเกี่ยวอะไรด้วยล่ะเนี่ย”
แล้วคำพูดของเขาก็ไปเข้าหูไทเทเนียมพอดีหล่อนจึงพูดต่อราวกับโอ้อวด
เป็นมนุษย์ต่างดาวที่มีนิสัยแปลกมากๆ
หรือจะแปลกตั้งแต่ยังเป็นมนุษย์กันนะ
คำพูดโอ้อวดนั่นได้กล่าวว่า
“จำนวนเฟรมเรตที่มนุษย์สามารถแยกแยะได้ระหว่างภาพเคลื่อนไหวกับภาพนิ่งขั้นต่ำอยู่ยี่สิบสี่เฟรมแต่เกมเมอร์จะมองเห็นได้มากกว่านั้นเพราะได้รับการฝึกฝนและขัดเกลาให้ตอบสนองต่อภาพที่เกิดขึ้น
ตัวฉันตอนที่เป็นมนุษย์ค่าเฟรมเรตอยู่ที่หนึ่งร้อยสี่สิบสี่เฟรมแล้วตอนนี้ก็เป็นมนุษย์ต่างดาวซึ่งมีพลังเป็นสิบสองเท่าของมนุษย์”
มิกซ์เริ่มยกนิ้วขึ้นมานับคำนวณตามคำพูดของหล่อน
“สิบสองคูณร้อยสี่สิบสี่เอ่อ...”
แต่พลอยกลับตอบได้ในทันที
เพราะหล่อนเก่งเรื่องคำนวณมาแต่ไหนแต่ไร
”พันเจ็ดร้อยยี่สิบแปด”
มิกซ์สะดุ้งกับตัวเลขที่ออกมา
“พ...พันเลยเหรอ!
แบบนั้นมัน…”
แววตาของเด็กหนุ่มฉายแววตื่นตะลึง
ไทเทเนียมไม่ได้พูดตอบกลับมาเพราะกวินทร์เริ่มการโจมตีอีกครั้ง
แต่ข้อมูลแค่ที่หล่อนพูดมาก็เพียงพอจะคิดต่อได้แล้วว่าผลมันจะออกมาเป็นอย่างไร
คำตอบมันอยู่ที่การต่อสู้นั่น
ไทเทเนียมสามารถตอบโต้และสกัดการโจมตีได้ทั้งหมดก่อนจะออกกระบวนท่าด้วยซ้ำ
ถ้าเรื่องที่พูดเป็นความจริง การที่สามารถประเมินเฟรมเรตขนาดนั้นได้หล่อนจะต้องมองเห็นทุกอย่างเคลื่อนไหวแบบสโลวโมชั่นตลอดเวลาไหนยังจะพลังในการตอบสนองอีก
ดูจากที่สู้กันคาดว่าประสาทสัมผัสกับอิมพัลส์หรือเวลาในการสั่งการจากสมองไปยังอวัยวะอาจจะเข้าใกล้ศูนย์สัมบูรณ์วินาที
เหมือนแช่แข็งเวลาได้
หรือแค่คิดก็เกิดขึ้นเลยและยังตอบโต้ได้เหมือนกับมองเห็นล่วงหน้าไปถึงอนาคตจะขยับยังไงจะวิ่งหนีหรือจะต่อสู้ก็รู้ได้ก่อนที่เจ้าของร่างกายจะรู้ตัวเสียอีก
รู้แบบนี้แล้ว…
“จะไปสู้ได้ยังไงกันเล่า”
มิกซ์ตัดพ้ออย่างสิ้นหวัง
เขาจ้องมองการต่อสู้ของกวินทร์แล้วก็ได้แต่นับถอยหลังว่าเมื่อใดที่ความพ่ายแพ้จะมาเยือน
การปะทะของสองคนนั่นยังคงอยู่ในโลกความเร็วแสงที่เอื้อมไปไม่ถึง
ทว่า…
แม้แต่กวินทร์ที่อยู่ในนั้นก็ยังถูกทิ้งห่าง
การเคลื่อนไหวของกวินทร์ช้าลง
ความเร็วตกลงอย่างชัดเจนเพราะมองเห็นการเคลื่อนไหวทั้งหมดได้ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เห็น
เด็กหนุ่มเริ่มหอบมีช่วงที่หยุดพักหายใจเป็นระยะๆ
ตอนที่หยุดหายใจครั้งนี้ไทเทเนียมก็ฟาดดาบลงไปบนพื้น
“คราวนี้ขอดูหน่อยเถอะว่าฟันเฟืองกับอสุราอะไรจะแน่กว่ากัน…ตื่นได้แล้วอาร์มาอิติ”
ได้ยินหล่อนพูดแบบนั้น
พื้นที่เสียบดาบลงไปเกิดปริร้าวเสียงพื้นดินลั่นดังเปรี้ยะ
แผ่นดินสีขาวเริ่มสั่นไหว
สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
พื้นด้านหน้าจุดที่ดาบเสียบลงไปนั้นเกิดรอยแยกแตกเป็นทางแต่ไม่กว้างมาก
ร้ายที่สุดคือแรงกระแทกจากการฟาดดาบลงมาต่างหากที่ทำให้พื้นดินรอบๆ
คว้านตัวเองขึ้นมาราวกับน้ำพุ
พื้นดินทะยานไล่ไปหากวินทร์จนกระทั่งส่งตัวเด็กหนุ่มลอยขึ้นไปกลางอากาศ
ไทเทเนียมดึงดาบแล้วร่ายสกิล
“ขอสายฟ้าจงคำรน
สายลมจงหมุนวน…”
ถ้าหากว่าร่ายสำเร็จกวินทร์ได้ตายแน่
พอคิดแบบนั้นมือก็ขยับออกไปซะแล้ว
มิกซ์ยกปืนเล็งไปที่มนุษย์ต่างดาวแล้วลั่นไกยิงทันที
แต่กระสุนสะท้อนกลับออกมาก่อนเข้าถึงตัวหล่อนทั้งที่ไม่ไดขยับมาตอบโต้
“จริงสิ!
สกิลติดอาวุธของผู้หญิงคนนั้นคือทำให้การโจมตีเดี่ยวๆ ไร้ผลนี่นา”
มิกซ์ฉุกคิดขึ้นมาจึงหันไปขอให้พลอย...
“ช่วยหน่อยนะพลอยโจมตีพร้อมกันทียังไงก็ต้องหยุดไม่ให้ร่ายสกิลได้”
พลอยพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นจับคฑาแล้วโจมตีพร้อมกับมิกซ์
อย่างไรก็ตามไทเทเนียมร่ายสกิลเสร็จไปแล้ว
“ก่อเกิดพยุหะฝนฟ้าคะนองปัดเป่าสรรพสิ่งจนราบพนาสูญ”
[Edge
of Thunderstorms Lv(2/2)
Element:
Electric
Attribute:
Physical Attack , Special Attack
(Cast
Cost) สละ Buffs ธาตุสายฟ้าที่มีชื่อ Saber
หรือ Blade , ร่าย ‘ขอสายฟ้าจงคำรน
สายลมจงหมุนวน ก่อเกิดพยุหะฝนฟ้าคะนองปัดเป่าสรรพสิ่งจนราบพนาสูญ’; ควบคุมสายลมและสายฟ้าจู่โจมศัตรูด้วยพายุเขี้ยวอัสนี!!
หากฝนตกจะทำให้พลังโจมตีเพิ่มขึ้น]
ดาบอสุราที่เคลือบไว้ด้วยคลื่นไฟฟ้าตวัดขึ้นเหมือนกับไร้น้ำหนักโบกพัดสายลมกรรโชก
หมุนวนพัดเป็นเกลียวห้อมล้อมอาณาบริเวณโดยรอบกักขังเป้าหมายไว้เหนืออากาศแล้วเมื่อไทเทเนียมฟันดาบลงมาก็บังเกิดสายฟ้าฟาดแล่นแปลบปราบ
อัสนีบาตคำรนฉีกร่างกวินทร์ออกเป็นสองเสี่ยง...
มองเห็นว่าเป็นอย่างนั้นไปแวบหนึ่ง
เป็นภาพลวงตาที่เกิดจากแสงของสายฟ้าจำนวนมากสว่างขึ้นมาพร้อมกันลำตัวของกวินทร์ยังติดกันอยู่แต่ถูกสายฟ้าเผาจนชุดไหม้เกรียมไปส่วนหนึ่งผิวหนังสีขาวเปิดเผยออกมา
กวินทร์ Lv. 69
[…..0:8200…..]
พลังชีวิตเป็นศูนย์แต่นั่นยังไม่น่ากังวลหรอกเพราะฟันเฟืองจะไม่ยอมให้เจ้าของตายนี่คือสิ่งที่เขากับเหล่าครอบครัวได้ฟังมาจากอวโลกิตะ
เสียงฟ้าร้องทำให้หูอื้อไปพักหนึ่งจนเมื่อเริ่มกลับมาได้ยินอีกครั้ง
เสียงบางอย่างกระแทกกับพื้นดังตุ้บจากร่างของกวินทร์ที่หล่นลงมาก็แว่วเข้าหู
ตามมาด้วยเสียงคราง
“อึก...อา…”
และสบถตวาดด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราดแต่น้ำเสียงไร้พลัง
“หนอยเจ้าวัชพืชเอ้ย…”
คำพูดหยุดลงแค่นั้นเพราะเท้าของมนุษย์ต่างดาวเหยียบทับลงบนหน้าอก
กวินทร์กระอักเลือด
จากนั้นก็ถูกจับที่คอ
ฟันเฟืองหมุนเร็วจี๋น่าจะบาดมือหล่อน…
แต่กลับมีเสียงกรอบแกรบดังออกมาท่าทางว่าฟันเฟืองจะถูกบีบจนแหลกไปแล้ว
มิกซ์หันไปพูดกับนิวที่เป็นน้องเล็กของกลุ่ม
“นิวถ้าให้สัญญาณเมื่อไหร่รีบดึงตัวกวินทร์กลับมาเลยนะ”
เด็กหญิงพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย
“เดี๋ยวสิมีแผนแล้วเหรอ”
พลอยถาม มิกซ์พยักหน้า
“พอดึงตัวกวินทร์กลับมาได้แล้วเราจะหนีกันเลย”
“แล้วจะหนีพ้นเหรอ”
พลอยทำหน้ากังวลเล็กน้อย
ถ้าแค่หนีธรรมดาๆ
คงโดนตามทันในอึดใจเดียวพวกมนุษย์ต่างดาวฝีเท้าความไวแสงกันอยู่แล้ว
“เพราะงั้นถึงจะใช้สะพานนั่นช่วยไง”
มิกซ์ชี้ไปที่สะพานหินซึ่งอยู่ด้านหลังกลุ่มพวกตนพอดีมันเชื่อมกับแผ่นดินอีกฟากโดยที่หรี่เสียงพูดเหลือแค่กระซิบ
แต่ก็ยังไม่น่าวางใจอยู่ดี
ไม่รู้ว่ามนุษย์ต่างดาวจะหูดีขนาดไหนกัน
“ไว้จะคอยบอกแผนนะตั้งใจกันหน่อยล่ะ”
พลอยทำหน้าเข้าใจสาเหตุที่ต้องทำแบบนั้นพวกเขาเป็นครอบครัวเดียวกันและพลอยก็รู้ใจทุกคนมากที่สุด
ตอนนั้นเองเสียงร้องทรมานของกวินทร์ก็ตัดบทสนทนาให้สิ้นสุด
“อ๊ากกก อ่อก ค่อกแค่ก”
คอของกวินทร์ถูกบีบจนแทบจะแหลกอยู่แล้ว
มิกซ์จึงหันไปให้สัญญาณเริ่มแผน
“พลอยช่วยกวินทร์ออกมาที”
เด็กสาวตอบรับคำสั่งแล้วเริ่มโบกไม้คฑาร่ายคาถา
“คับบาลาห์เซฟิร่าเชเซต”
แสงพุ่งออกจากปลายไม้เท้าและในระหว่างนั้นเองมิกซ์ก็ลั่นไกปืนที่เล็งเตรียมไว้ตั้งแต่ตอนที่สั่งเริ่มแผน
ลูกกระสุนพุ่งนำแสงไปเล็กน้อยและเข้าปะทะกำแพงสกิลอาวุธอสุราจากนั้นลำแสงของพลอยก็กระทบตามมา
การโจมตีทะลุผ่านกำแพงป้องกันเพราะกลายเป็นการโจมตีร่วมกันตั้งแต่สองคนขึ้นไป
ลำแสงของพลอยกระแทกเข้าที่แขนข้างที่บีบคอกวินทร์
ส่วนกระสุนของมิกซ์สะท้อนออกเพราะเจาะหนังมนุษย์ต่างดาวไม่เข้าพลังโจมตีน้อยกว่าพลังป้องกันเลยทำได้แค่สร้างรอยถากของการโจมตีเท่านั้น
แต่ลำแสงของพลอยได้ผลแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว
มือที่จับคอกวินทร์คลายออกเพราะสกิล
ทันทีที่กวินทร์เป็นอิสระ
“ตอนนี้แหละนิว!”
มิกซ์ก็ให้สัญญาณ
นิวสะบัดมือที่เตรียมด้ายสกิลไว้ออกไป
เส้นด้ายลอยไปรัดข้อมือข้อเท้าของกวินทร์ราวกับจับวางพร้อมจะดึงตัวกลับมาได้ทุกเมื่อน้ำหนักตัวของกวินทร์จะไม่เป็นปัญหาต่อนิวเพราะผลจากสกิลที่ใช้ชักเชิดนั้น
“ท่าทางที่บอกว่าเห็นเฟรนเรตเป็นพันนั่นจะโม้สินะ”
มิกซ์ยิ้มแสยะแล้วเล็งปืนลงไปบนพื้นตรงหน้า
“กลูเกรเนด!”
ร่ายสกิลพร้อมกับลั่นไกทำให้กระสุนที่ยิงกลายเป็นกระสุนกาว
สร้างกับดักกาวเหนียวหนืดที่จะยึดจับเท้าของเหยื่อที่เข้ามาเหยียบ
แค่ยิงเพียงครั้งเดียวกระสุนก็กระจายตัวออกเป็นแปดส่วนสร้างวงล้อมกาวที่เพียงพอจะปิดกั้นพื้นที่ด้านหน้าได้ทั้งหมด
ร่างของกวินทร์ลอยใกล้เข้ามา
จากนั้นเขาก็จะรับตัวกวินทร์ไว้พร้อมกับให้พลอยใช้สกิลเสริมพละกำลังเพื่อจะได้แบกตัวกวินทร์หนีได้และทำลายสะพานทิ้งระหว่างที่มนุษย์ต่างดาวสาระวนอยู่บนกับดักกาว
พริบตานั้นเอง…
ไม่รู้ว่าทำได้อย่างไรแต่ในเวลาแค่เสี้ยววินาทีกวินทร์ก็ถูกชิงตัวกลับไป
มือของไทเทเนียมคว้าคอกวินทร์เอาไว้อีกมือตวัดดาบเฉือนด้ายของนิวขาดสะบั้นพร้อมกันทุกเส้นแล้วเหวี่ยงตัวกวินทร์ทิ้งไปข้างหลัง
แต่เท้าของหล่อนจะเหยียบลงบนกับดักกาวพอดีถ้าจังหวะนั้นให้นิวดึงตัวกวินทร์กลับมาอีกครั้งก็…
“ไม่จริงน่า!”
มิกซ์ทำหน้าไม่อยากเชื่อเมื่อเท้าของไทเทเนียมซึ่งควรจะเหยียบลงบนกาวกลับเหยียบลงบนหน้าครึ่งหนึ่งของพิจิก
หล่อนใช้อีกเท้าเตะซากศพครึ่งหนึ่งที่ถูกผ่าขาดกลางเข้ามาในวงกาวแล้วใช้มันต่างแท่นเหยียบ
“ทั้งการเคลื่อนไหวแล้วก็แผนการณ์น่ะอ่านขาดหมดแล้วแค่ไม่สนใจจะสกัดเท่านั้นเอง”
ไทเทเนียมพูดราวกับจะแก้ตัวเรื่องที่ถูกมิกซ์กล่าวหาเมื่อครู่
พัง…แผนพังพินาศหมดแล้ว
มันเป็นแผนที่คิดง่ายเกินไปจริงๆ
มิกซ์กัดฟันด้วยสีหน้าสิ้นหวัง
เขาประมาทพลังของไทเทเนียมจนทำให้ครอบครัวต้องตกอยู่ในอันตรายไปด้วย
ดาบที่สับพื้นดินให้แยกได้กำลังง้างขึ้นไป
จบสิ้นกันแล้ว
มีแต่ต้องหนีไปโดยที่ทิ้งกวินทร์ไว้
ต้องทำตามแผนต่อ…ถ้าเป็นพลังของปีศาจที่ถูกปลูกถ่ายลงในร่างกายตั้งแต่เด็กคงจะพอช่วยให้พาพลอยกับนิวหนีไปได้
ตอนนี้ต้องปกป้องคนที่ปกป้องได้ก่อนแค่รอดชีวิตไปให้ได้ก็พอ…ความคิดฝ่ายต่ำที่อยากจะเอาตัวรอดผลักดันอย่างไม่รู้จักหยุด
แล้วมิกซ์ก็ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดในตอนนั้น
เด็กหนุ่มปลุกให้ปีศาจในร่างฟื้นขึ้นมา
ร่างกายเกิดการเปลี่ยนแปลงมีปีกค้างคาวงอกจากกลางหลัง
รู้สึกว่าในปากจะมีเขี้ยวงอกออกมาด้วย
แวมไพร์หรือปีศาจกระหายเลือดนั่นก็คือปีศาจที่ถูกปลูกถ่ายลงในร่าง
เขาเป็นเดโมนอยด์แบบนั้น
เป็นแค่ปีศาจกินเลือดที่อยากจะปกป้องคนสำคัญจนต้องยอมทิ้งพวกพ้อง
พอเห็นแบบนั้นเข้าไทเทเนียมก็พูดเปรยๆ
ว่า
“น่าสนใจดีนี่แต่ว่าจบกันแค่นี้แหละ”
แล้วตวัดดาบลง
มิกซ์กระโจนตัวไปดึงพลอยกับนิวแล้วกางปีกหมายจะลากทั้งสองคนกระโดดลงไปจากแผ่นดินลอยฟ้าแล้วบินไปหาที่ลงชั้นข้างล่างเอาดาบหน้า
ทว่าพื้นที่พวกเขายืนก็เกิดระเบิดขึ้นจากการลงดาบของไทเทเนียม
แผ่นหินที่แตกกระดอนขึ้นมาแทงเข้าที่ปีก
พังพืดปีกพรุนไปหมด บินไม่ได้แล้ว
จากนั้นพื้นที่ยืนอยู่ก็ถล่มลงไป
ร่วงหล่นไปยังท้องฟ้าไร้ขอบเขต
….
กวินทร์ได้สติ
รู้สึกเจ็บไปทั้งตัวโดยเฉพาะที่คอปวดอย่างรุนแรงเหมือนถูกโซ่เหล็กรัดมา
เด็กหนุ่มพยายามประคองตัวเองให้ลุกขึ้นพร้อมกับกวาดสายมองไปรอบๆ
ตรวจสอบสถานการณ์ว่าเป็นอย่างไรบ้าง
แล้วสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่ไทเทเนียมซึ่งกำลังส่งเหล่าครอบครัวของอิงศรลงไปข้างล่าง
ตกลงไปในท้องฟ้าไร้ขอบเขตที่น่าจะทำให้ตายได้
พี่สาวได้ฆ่าคนไปแล้ว
นี่เป็นความจริง
หล่อนฆ่ามิกซ์ พลอย
แม้แต่เด็กเล็กอย่างนิว เหล่าคนที่เขาเพิ่งจะจำชื่อได้ถูกฆ่าด้วยน้ำมือของพี่สาวลูกพี่ลูกน้องคนที่เคารพรักมาตลอด
นี่เป็นความจริง
ไม่อาจปฏิเสธได้อีกแล้วว่าเธอไม่ใช่คนอีกต่อไป
หล่อนไม่ใช่พี่สาว…
“ว้ากกก!!!”
กวินทร์แหกปากตะโกนสุดเสียงพร้อมกับวิ่งไปข้างหน้ากำดาบในมือจนแน่นแล้วก็ร้องตะโกนไปด้วย
“พี่ฆ่าคนมากเกินไปแล้ว!”
ฟันเฟืองที่ถูกทำลายไปฟื้นกลับคืนมาอีกครั้งแถมยังหมุนเร็วขึ้น
ในหัวมีแต่เสียง…
บอกว่าให้ฆ่า
บอกว่าให้ถอนรากถอนโคนให้หมด
พวกวัชพืชมันไร้ค่า
“ทำไมถึงต้องฆ่าพวกเขาด้วย!”
กวินทร์หวดดาบทั้งสองเล่มลงไปบนหลังพี่สาว
ไทเทเนียมหันกลับมาแล้วตั้งดาบขึ้นกะจะใช้รับดาบของอีกฝ่ายแต่ก็เหมือนจะนึกขึ้นมาได้ว่าไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นพลังของดาบติดตั้งอสุราก็จะหักล้างการโจมตีเพียงคนเดียวของกวินทร์ทิ้งไปเอง
ทั้งที่ควรจะเป็นแบบนั้น
แต่เสียงโลหะแหลมสูงก็ดังแกร๊ง
ดาบคู่ฟาดลงบนดาบอสุรา
“อึก…ได้ยังไงกันแถมหนักขนาดนี้เลยเหรอ”
หล่อนทำหน้าตกใจแล้วบอกว่าหนัก
บอกว่าดาบของมนุษย์ธรรมดาหนักทั้งที่มันเคยเป็นแค่ลมพัดเบาหวิวมาตลอด
แต่กวินทร์ไม่ได้สนใจฟัง
เด็กหนุ่มไม่เหลือสติพอจะไตร่ตรอง
มีก็แต่ความโกรธ
ความเศร้า ความเสียใจ
ละเลงดาบฟาดฟันอย่างบ้าคลั่ง
“ไพโรเบลด! อิเล็กทริคเบลด!”
เปลวไฟวนพันรอบดาบซ้าย
สายฟ้าสถิตในดาบขวา เด็กหนุ่มกวัดแกว่งดาบทั้งสองราวกับพายุคลั่ง
ทั้งๆ
ที่ผ่านมาใช้ดาบเหมือนถือมีดกลับด้านมาตลอด
เหมือนส่งมีดให้ศัตรูเพราะกลัวจะทำอีกฝ่ายเจ็บ
แต่ตอนนี้ก็เปลี่ยนมาจับด้านมีดไล่ฟันเสียอย่างนั้น
หัวใจของกวินทร์ฟันธงลงไปแล้วว่าตรงหน้าคือมนุษย์ต่างดาวกระหายเลือดจึงลงดาบเต็มที่ไม่มีการออมแรง
ความลังเลที่หายไปนั้นจะบอกว่าเพราะโกรธที่คนเพิ่งรู้จักถูกฆ่าไปก็คงไม่ใช่
มันซับซ้อนกว่านั้นเล็กน้อย
เพียงแค่เล็กน้อยจริงๆ
เขาเสียใจที่ตัวเองยังหวังอยู่ลึกๆ
ว่าพี่สาวจะยังไม่เปลี่ยนไป
คาดหวังอย่างไร้เหตุผลว่าจะยังมีความเป็นคนเหลืออยู่ในเปลือกของปีศาจ
แต่กลับถูกหักหลัง
เสียใจ
ขมขื่น
เสียใจมาก
กวินทร์ร้องไห้ไม่หยุด
“ฟรอสเบลด สโตนเบลด”
ไทเทเนียมร่ายสกิลเสริมธาตุที่ตรงข้ามกับดาบของกวินทร์เพื่อต้านทานพลังโจมตีที่เพิ่มขึ้น
ใบดาบเคลือบด้วยน้ำแข็งผสมด้วยแขนงหินวนพันเป็นเกลียวทับไปอีกชั้น
ที่ผ่านมากับมนุษย์ไม่จำเป็นจะต้องใช้วิธีแบบนี้ก็ได้เพราะพลังต่างกันมาก
แต่กวินทร์ในตอนนี้กลับถมช่องว่างความต่างนั้นจนเต็ม
ทั้งพลังและความเร็วเพิ่มขึ้นมากจนเริ่มมองเห็นการเคลื่อนไหวแบบปกติทั้งที่เคยเห็นแบบสโลวโมชั่นมาตลอด
“เพราะเฟืองนั่นสินะ”
ไทเทเนียมสบถจากนั้นก็ยื่นมือตรงไปที่ลำคอหมายจะขยี้ฟันเฟืองทิ้ง
ทว่าดาบของกวินทร์ก็แทรกเข้ามา
ถูกฟันแขน…แต่พลังยังไม่มากพอจะตัดให้ขาด
Titanium Lv.100 [/////25400:27000///..]
หล่อนดึงแขนที่เกือบจะขาดสะพายแล่งกลับแล้วหวดดาบออกไป
กวินทร์กระโดดหลบดาบนั้น
กระโดดขึ้นไปสูงเกินกว่าตอนปกติ
ตอนนั้นเองที่เริ่มมองเห็นออร่าที่เปล่งออกมาจากดาบทั้งสองเล่ม
ในออร่ามีเงาลางๆ ที่มองได้ไม่ค่อยชัดแต่เห็นเงาหนึ่งเหมือนจะมีศีรษะเป็นฟักทองอีกเงารูปร่างคล้ายตุ๊กตาหิมะ
แล้วสมมติฐานว่าทำไมกวินทร์ถึงทะลวงเกราะป้องกันของสกิลอสุราเข้ามาได้ก็แล่นขึ้นมาในหัว
“ปีศาจพวกนั้นช่วยโจมตีด้วยจนกลายเป็นการโจมตีร่วมกันงั้นเหรอ”
ไม่มีเหตุผลสนับสนุนเรื่องนี้แต่หล่อนก็ปักใจเชื่อแบบนั้น
ส่วนเหตุผลที่อธิบายการเกิดขึ้นได้คงจะเป็นฟันเฟือง
สวิตช์บางอย่างในตัวกวินทร์อาจจะติดขึ้นมาทำให้เฟืองหมุนกลับทิศทาง
เพราะตอนนี้เฟืองบนคอก็กำลังหมุนกลับด้านกับตอนแรก
“ฟรอสเบลด! สโตนเบลด!”
กวินทร์ร่ายสกิลเสริมธาตุเพิ่มเข้าไปอีก
ดาบเพลิงมีผิวหินเคลือบเอาไว้ส่วนดาบไฟฟ้าก็ถูกเคลือบด้วยแผ่นน้ำแข็ง
เช่นเดียวกันไทเทเนียมก็เพิ่มธาตุลงไปในดาบของหล่อนด้วย
“ไพโรเบลด
อิเล็คทริคเบลด”
ผิวหินน้ำแข็งที่เคลือบดาบไว้กะเทาะตัวแตกแล้วกลายเป็นเส้นพลังสี่สีหมุนวนรอบใบดาบแทน
เด็กหนุ่มตวาด
“พี่ไม่มีหัวใจแล้วหรือไง”
แล้วฟันขนาบเข้ามาสองทิศทางพร้อมกัน
ไทเทเนียมยกดาบรับดาบแรกไว้แล้วกระแทกออกแต่ดาบอีกเล่มตั้งรับไว้ไม่ทันจึงถูกฟันเข้าที่สีข้าง
Titanium
Lv.100 [/////22050:27000/....]
เลือดพุ่งจากปากแผลที่ถูกฟัน
“…”
เสียงปะทะของดาบเปลี่ยนเป็นเสียงระเบิดดังตูมตาม
พลังของธาตุเข้าปะทะกันท่ามกลางเสียงอึกทึก
กวินทร์เสียหลักเซถอยไปด้านหลังจากการถูกกระแทกตอนที่ดาบแรกเข้าปะทะกัน
จังหวะนั้นไทเทเนียมก็ฟาดดาบโดยไม่สนใจบาดแผลตัวเอง
พลังของอสุรากับพลังของธาตุระเบิดใส่พื้นแล้วคว้านแผ่นดินขึ้นเป็นทางโดยที่มี
เปลวเพลิง สายฟ้าและแท่งน้ำแข็งแหลมพุ่งขึ้นมา
แต่กวินทร์ก็กระโดดขึ้นไปเหยียบและไต่ตามแผ่นหินที่กระดอนขึ้นจนกลับมาได้แล้วฟาดดาบลงมาจากข้างบน
ไทเทเนียมยกดาบรับไว้อีกครั้ง
ดาบกระทบกัน ธาตุทั้งสี่ปะทะกัน
ประกายไฟแลบออกมาในระหว่างที่ดาบยันกันอยู่
แทบไม่มีจังหวะให้ร่ายสกิลแค่เสริมพลังดาบก็เต็มกลืน
การต่อสู้จึงดำเนินไปด้วยกระบวนท่าเท่านั้น
เธอถูกไล่ต้อนจนต้องสู้โดยไม่สามารถพึ่งพาสกิลที่จัดเตรียมมาไว้อย่างสมบูรณ์ได้
โดนไล่ต้อนเหรอ
จนแต้มงั้นเหรอ
ไทเทเนียมกลั้นหัวเราะ
“หึ ฮะฮะฮะ
หัวใจสินะ...หัวใจอย่างนั้นสินะ”
จู่ๆ
หล่อนก็พูดแบบนั้น
“มันจะไปมีของพรรค์นั้นได้ยังไงกันเล่า!”
พริบตานั้นราวกับมีลมพายุลูกใหญ่พัดเข้ามาที่ดาบของไทเทเนียม
แรงผลักกลับนั้นเอาชนะกระทั่งแรงกดดาบที่เพิ่มขึ้นอย่างเป็นปริศนาของเด็กหนุ่มไปพร้อมกับแรงโน้มถ่วง
พัดกวินทร์ลอยขึ้นไป
“ไม่ว่าหน้าไหนๆ
ก็เหมือนกันหมดทุกคนเอาแต่คาดหวัง...คาดคั้นเอาจากฉันไป กระทั่งพ่อ...แล้วตอนนี้ก็นายอีกฉันน่ะมันไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว!!”
หล่อนตวาดแล้วชูดาบขึ้นยืดจนสุดแขน
“เอจด์ออฟเอเลเมนท์”
สิ้นคำเส้นแสงสี่สีบนดาบก็คลายเกลียวแล้วแยกออกไปสี่ทิศ
สายลมเริ่มโหมกระหน่ำราวกับจะพัดพาสรรพสิ่งขึ้นไปถึงสวรรค์
หินงอกจำนวนนับไม่ถ้วนทะลวงขึ้นมาเหนือผิวดิน
หิมะโปรยปรายแล้วหมุนรวมเข้ากับสายลมเกิดเป็นพายุหิมะ
สายฟ้าฟาดลงมา
ทันใดนั้นไฟก็ปะทุขึ้นมาจากใต้ดิน
[Edge
of Element Lv(1/1)
Element:
Fire , Electric , Water , Earth
Attribute:
Physical Attack , Special Attack , Charge
(Cast
Cost) สละ Buffs ธาตุ ไฟ น้ำ ดิน และสายฟ้า
ที่มีชื่อ Saber หรือ Blade ;
ศาสตร์ลับแห่งดาบไร้เทียมทานที่ควบรวมทั้งสี่ธาตุด้วยพายุแห่งวัฏจักร
เมื่อผลของสกิลสิ้นสุดลงได้รับ Unit สีตามธาตุทั้งสี่]
การโจมตีทั้งสี่ธาตุพุ่งเป้าไปยังร่างของเด็กหนุ่มที่ตัวลอยเคว้งกลางอากาศ
แต่กวินทร์ก็ไม่ได้นิ่งเฉยเขาร่ายสกิลที่คล้ายกันสวนกลับมา
สกิลผสานสี่ธาตุ
“ท่าฟันสี่ธาตุควอเต็ตแสลช!!!”
หลังจากร่ายสกิลก็ประกบดาบรวมเป็นเล่มเดียว
ยกเลิกสถานะของเทคนิคัลเวพ่อน
ธาตุทั้งสี่ควบรวมเป็นหนึ่งเดียวกลายเป็นประกายแสงอาบดาบเนื้อสีดำให้กลายเป็นทองคำ
เด็กหนุ่มกะจังหวะที่การโจมตีของอีกฝ่ายเข้ามาใกล้พอแล้วจึงตวัดดาบ
[ท่าฟันสี่ธาตุ Quartet Slash Lv(1/1)
Element:
Fire , Electric , Water , Earth
Attribute:
Physical Attack , Special Attack , Charge
(Cast
Cost) สละ Buffs ธาตุ ไฟ น้ำ ดิน และสายฟ้า
ที่มีชื่อ Saber หรือ Blade ;
ศาสตร์ลับแห่งดาบไร้เทียมทานที่ควบรวมทั้งสี่ธาตุ คมดาบแห่งวัฏจักรที่สะบั้นแม้สรวงสวรรค์
เมื่อผลของสกิลสิ้นสุดลงได้รับ Unit สีตามธาตุทั้งสี่]
เพียงครั้งเดียวก็ทำให้เกิด
ระเบิดเพลิง สายฟ้า น้ำแข็งและศิลา
ระเบิดขึ้นพร้อมๆ
กันสี่ครั้ง
ธาตุของทั้งสองฝ่ายหักล้างกันเองแล้วหายไป
พลังชีวิตของกวินทร์เริ่มจะฟื้นฟูกลับมา
กวินทร์ Lv.69 [/....30:8200…..]
ยูนิทแสงสี่สีปรากฏขึ้นห้อมล้อมอาวุธในเวลาเดียวกัน
แล้ว...
กวินทร์ก็บุกต่อทันที
อาศัยพลังของแรงโน้มถ่วงเสริมแรงโจมตี
“เทคนิคัลเวพ่อน!”
แยกดาบออกเป็นสองเล่มอีกครั้ง
ควรจะหลบการโจมตีนี้
ถ้ารับไว้จะเสียเปรียบ...ไทเทเนียมคิด
แต่กลับขยับขาไม่ได้
เวลาหน่วงจากการใช้สกิลยังหลงเหลืออยู่ ต่างจากสกิลที่กวินทร์ใช้ซึ่งมีระยะเวลาน้อยกว่า
แค่เสี้ยววินาทีก็สร้างความแตกต่างได้มากโข
กวินทร์ประชิดเข้ามาถึงตัว
เวลาหน่วงจากสกิลหายไปแล้วไทเทเนียมจับดาบหวดออกไป
แต่ถูกกวินทร์ใช้ดาบในมือขวาฟันกดเอาไว้แล้วอาศัยเป็นแท่นยันส่งตัวให้ลอยขึ้นไปอีกเล็กน้อย
ทว่าดาบก็ตัดขาออกไปทั้งสองข้าง
“อึก”
กวินทร์ครางด้วยความเจ็บปวดแต่ก็กัดฟันแทงดาบในมือซ้ายออกไป
“หนอย...”
ไทเทเนียมคำรามพร้อมกับชักแขนซ้ายที่จับดาบไว้กลับมาทำเป็นมือดาบแล้วสับเข้าที่ข้อมือของอีกฝ่าย
มือขวาขาดกระเด็นไปพร้อมกับดาบแต่เด็กหนุ่มก็ดึงดาบซ้ายแทงตามมาติดๆ
ดาบเสียบทะลุหน้าอกพอดี
แรงจากการตกช่วยส่งให้กดใบดาบลงไปลึกจนมิดด้าม
Titanium
Lv.100 [/////19000:27000.....]
ไทเทเนียมกระอักเป็นเลือด
“อัก”
จากนั้นร่างของกวินทร์ก็ตกมากระแทกหล่อนจนล้มไปทั้งคู่
ดาบที่เสียบทะลุไปถึงกลางหลังปักติดกับพื้นยึดร่างกายหล่อนไว้
“นี่คือพันธสัญญาว่าจะร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่ไปสู่เส้นทางทำลายล้าง”
กวินทร์กล่าวร่ายคาถาแล้วดาบก็กลืนยูนิทแสงทั้งสี่เข้าไป
“…”
ไทเทเนียมพยายามดึงดาบขึ้นมาแต่ปลายฝังลงพื้นดินไปตอนที่ล้มทำให้ดึงในสภาพที่นอนราบแบบนี้ไม่ได้
ตอนนั้นเองท้องฟ้าก็มืดลง
เมฆสีดำผุดออกมาปกคลุมอาณาบริเวณทั้งหมด
เวลาในอาณาเขตถูกหยุดเอาไว้...เข้าสู่ช่วงแสดงผลของสกิลไม้ตาย
เมฆดำหมุนขดเป็นน้ำวน
แล้วตรงใจกลางหมู่เมฆนั่นเองเครื่องทำสวนก็ยื่นส่วนหัวที่เหมือนกับกระต่ายโผล่มา
ร่างกายโลหะสีเงินแวววาวรูปร่างปราดเปรียว
ดวงตาสีแดงเปล่งประกายในความมืด
ใบหูเป็นดาบที่ประกบกันได้เหมือนกรรไกรลู่ไปทางด้านหลังยาวกว่าลำตัวอยู่ประมาณหนึ่ง
ยืนด้วยสี่ขาและมีแขนเหมือนก้ามปูยื่นจากข้างลำตัวทั้งสองข้าง
กระต่ายยักษ์ลอยค้างอยู่อย่างนั้น
จนกระทั่ง
”จงกู่ร้อง! ดาบที่ใช้ปลดพันธนาการสวรรค์
กิก้าสเลฟ! แรคน่าเบลด!!”
กวินทร์ร่ายประโยคจบของสกิล
ร่างกายของกระต่ายก็เริ่มเปลี่ยนรูปร่างด้วยกลไกแบบเครื่องจักร
ส่วนของใบหน้ายื่นออกมาโดยมีแท่งเหล็กเป็นแกนเชื่อมกับลำตัว
ใบหน้านั้นหมุนกลับหัวจากนั้นหูที่เป็นใบดาบทั้งสองข้างก็ประกบติดกันเป็นดาบใหญ่
ส่วนของหัวที่กลับด้านแล้วเลื่อนเข้ามาประกบที่โคนของดาบทั้งสองเล่มทำหน้าที่ยึดใบดาบทั้งสองให้ติดสนิทกันยิ่งขึ้นเกิดเสียงดัง
‘แกร๊ก’
แขนที่เหมือนก้ามปูกางออกทำเป็นโกร่งดาบ
มันพับขาเก็บติดกับลำตัวจากนั้นลำตัวก็ยืดออกเผยแกนเหล็กยาวเหมือนกับเป็นด้ามจับออกมา
เครื่องทำสวนกลายเป็นดาบขนาดมหึมาหันปลายเล็งมาทางนี้
แล้วดิ่งลงมา
ใบดาบสับลงบนพื้น เกิดระเบิดขึ้น
เสียงดังกัปนาทกึกก้องไปทั่ว
พื้นดินตรงนั้นยุบตัวลงและคว้านบริเวณรอบๆ
เหมือนไม้กระดก
[Giga
Slave, Ragna-Buster Lv(1/2)
Element:
-
Attribute:
Ultimate , Physical Attack , Special
Attack , Awakening
(Cast
Cost) 4 Awakening Unit (สีต้องไม่ซ้ำกัน),
ร่าย 'นี่คือพันธสัญญาว่าจะร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่
ไปสู่เส้นทางทำลายล้าง จงกู่ร้องดาบที่ใช้ปลดพันธนาการสวรรค์!!'; อัญเชิญอวตารแห่งนักษัตรกระต่าย จู่โจมด้วยดาบแห่งการทำลายล้าง
ความเสียหายจะเกิดแก่เป้าหมายเดี่ยว
หากความเสียหายทำให้ถึงตายจะไม่สามารถหักล้างความตายนั้นได้ (สามารถร่ายสวนกลับ
Ultimate Skill ได้โดยจะเกิดผลก่อน)]
ท่ามกลางฝุ่นควันที่ตลบอบอวลนั้นแถบพลังชีวิตไทเทเนียมลอยเด่นเป็นสง่า
Titanium
Lv.100 [//...7000:27000.....]
ดาบมหึมาปักลงบนร่างและเป็นจุดเดียวกับที่ดาบของกวินทร์เสียบทะลุอก
โดยที่ตัวดาบทะลุผ่านกวินทร์มาและไม่ได้ทำร้ายเจ้าตัว
มีเพียงหล่อนที่ได้รับความเสียหาย
ผลจากการใช้สกิลทำให้กวินทร์ติดระยะเวลาหน่วงไปชั่วขณะจนถูกคว้าคอเอาไว้
มือของไทเทเนียมบีบเข้ามา
ฟันเฟืองถูกบีบจนแตกเป็นหนที่สอง
“อึก อือออ”
เสียงกระดูกลั่นดังกร๊อบๆ
แต่กวินทร์พยายามขัดขืนโดยใช้มือข้างเดียวที่เหลือแกะมือพี่สาวออก
ไร้ผล...สู้แรงไม่ได้เลย
คงเพราะฟันเฟืองถูกทำลายไปพลังเลยตกลงจนตอนนี้สติเริ่มจะเลือนราง
เพราะขาดอากาศ
เพราะเนื้อที่ลำคอเริ่มปริขาด
รู้สึกได้ว่าศีรษะกำลังจะแยกออกจากร่าง
กระดูกสันหลังเคลื่อนตัวเหมือนจะหลุดออกไปพร้อมกันรวดเดียว
“…”
ตอนนั้นเอง...
ดวงตาของไทเทเนียมก็เบิกกว้างแต่กวินทร์ไม่เหลือสติพอจะรับรู้แล้ว
โดยที่ไม่รู้ตัวนั้น
ด้านหลังของเด็กหนุ่มได้มีอาคานาร์ใบหนึ่งลอยเคว้งอยู่
อาคานาร์ระเบิดออกกลายเป็นวงเวทสัญลักษณ์สิบวงเชื่อมกันแบบคลิฝอธ
ดาบของกวินทร์ทั้งสองเล่มปล่งแสงขึ้นพร้อมกัน
จากนั้นปีศาจก็ปรากฏออกมา
ปีศาจตัวเล็กเหมือนภูตมีหัวฟักทองที่แกะเป็นรูปหน้าคนกำลังหัวเราะสวมเสื้อคลุมสีดำปกปิดมิดชิด
กับ ปีศาจตุ๊กตาหิมะตกแต่งหน้าตาด้วยแครอทกับกิ่งไม้กำลังทำหน้ายิ้มอย่างชั่วร้าย
ปีศาจทั้งสองตนถูกดูดเข้าไปในวงเวทแล้วให้กำเนิดปีศาจตนใหม่
ปีศาจเด็กผู้ชายแต่งกายแบบย้อนยุคประมาณอังกฤษสมัยกลาง
และมีใบหน้าเหมือนลอกแบบมาจากกวินทร์....
มือที่พยายามจะกระชากหัวเจ้าของปีศาจจู่ๆ
ก็ขยับไม่ได้
เวลาถูกหยุดลงอีกครั้งอย่างนั้นหรือ?
“อะไรกันเนี่ย”
ไทเทเนียมสบถ
ระหว่างนั้นปีศาจก็หมุนตัวเร็วๆ
แรงหมุนสร้างสายลมดูดเมฆดำข้างบนลงมาโอบอุ้มร่างไว้ก่อนจะมีมือสีดำอัปลักษณ์พุ่งออกมาจากกลุ่มเมฆ
มือยักษ์ลอยไปคว้าจับเอาด้ามดาบเครื่องทำสวนแล้วยกมันขึ้น
เป็นที่ชัดเจนแล้วว่ามือยักษ์นั่นจงใจดึงดาบเพื่อใช้มันฟาดซ้ำลงมา
ในเสี้ยววินาทีนี้เองที่หัวใจของไทเทเนียมหวีดร้องออกมา
ไม่อยากตาย
“ไม่นะ...”
แต่ดาบของยมทูตก็ดิ่งลงมา
“ม่ายยย!!!”
เสียงกรีดร้องจากหัวใจที่ว่างเปล่านั้นดังออกมาในตอนสุดท้าย
เสี้ยววินาทีก่อนที่กิโยตินพิพากษาจะตัดคอหล่อน
ก็มีภาพแทรกเข้ามา
ภาพนั้นฉายลงยังสมองของกวินทร์โดยตรง
สามปีก่อน
ในคอนโดมิเนี่ยมที่เขากับพี่สาวลูกพี่ลูกน้องใช้เป็นที่พักหลังจากโลกล่มสลาย
ยังมีอีกคนที่อยู่อาศัยด้วยกันเป็นชายที่คบหาดูใจกันพี่สาวมาก่อนที่โลกจะล่มสลาย
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ที่จริงแล้วก็เป็นแค่คนที่รู้จักทางโลกโซเชียลเน็ตเวิร์คเท่านั้นเอง
นี่น่าจะเป็นความทรงจำของไทเทเนียมเพราะมีเรื่องราวที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้มาก่อนอยู่หลายเรื่อง
มันทำให้ได้รู้ความจริง
...ว่าชายคนนั้นเป็นแมงดาเข้าหาพี่สาวด้วยเรื่องเงินกับฐานะทางบ้าน
แต่พี่สาวที่ใจแตกก็รู้สึกกับชายคนนี้เป็นที่พึ่งเดียว
หลังจากโลกล่มสลายชายขี้ขลาดคนนั้นก็เอาแต่พึ่งพาพี่สาวเพื่อให้มีชีวิตรอด
จนกระทั่งทั้งสองมี ‘อะไร’ ด้วยกัน
จากนั้นก็ถึงวันที่เผชิญหน้ากับมนุษย์ต่างดาว
หลังจากที่ตัวเขาหนีออกไปจากล๊อบบี้และออกไปจากคอนโดฯ
ทางประตูหลังด้วยความช่วยเหลือของพี่สาว
ก็มีมนุษย์ต่างดาวชั้นราชครูตนหนึ่งเดินเข้ามาในล็อบบี้จากทางประตูหน้า
ราชครูตนนั้นคือโพแทสเซียมลำดับที่สี่ของวงศ์วานต่างดาว
พี่สาวพยายามถ่วงเวลาให้เขาที่หนีไปแต่เพราะพลังเทียบไม่ติดจึงเสียท่าให้ง่ายๆ
โพแทสเซียมในความทรงจำพูดว่า
“เห
เธอนี่เก่งดีนะเลเวลแค่นั้นยังดึงผมที่เป็นราชครูได้ตั้งสิบวินาทีแน่ะแล้วใครกันเอ่ยที่มีไอ้นั่นอยู่กันนะเอาเถอะลองฆ่าซะเดี๋ยวก็รู้เองก็ซุงลูลู่บอกมาแบบนั้นนี่นะ”
แล้วตั้งใจจะควักหัวใจออก
“ท่านลำดับสี่คะเราเจอตัวชาวโลกหลบซ่อนอยู่ชั้นบนคนหนึ่งค่ะ”
มนุษย์ต่างดาวชั้นศิษย์เดินลงมาจากบันไดพร้อมกับลากตัวชายคนนั้นมาด้วย
หมอนั่นตัวสั่นงกๆ
และเอาแต่ร้องขอชีวิตอย่างน่าสมเพช
“เป็นคู่รักที่น่าสิ้นหวังอะไรอย่างนี้นะเอาเป็นว่าไหนๆ
แล้วผมจะตบรางวัลที่เธอต่อสู้ได้ยอดเยี่ยมขนาดนั้นด้วยการให้ตายพร้อมกับคนรักก็แล้วกันนะแต่ถ้าเกิดว่าเธอเป็นคนที่มีไอ้นั่นขึ้นมาก็ช่วยไม่ได้ล่ะ”
โพแทสเซียมเหมือนจะรู้ถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่ถึงได้พูดแบบนั้น
แล้วพี่สาวก็ถูกขว้างไปทับลงบนตัวของเจ้าหนุ่มแมงดา
พี่สาวตัดใจยอมที่จะตายคงเพราะอยากถ่วงเวลาให้น้องชายได้หนีไปซ่อน
แต่ทว่า..
“ด...เดี๋ยวก่อนอย่าฆ่าผมเลย
นะนะนะ เดี๋ยวผมจะบอกที่ซ่อนของเด็กอีกคนให้ไว้ชีวิตผมเถอะ”
นี่คงเป็นสาเหตุที่พี่สาวหัวใจสลาย
เพราะชายคนรักไม่ตอบรับที่จะได้ตายพร้อมกันแถมยังขายเธอกับน้องเพื่อเอาตัวรอด
ท้ายที่สุดชายคนนั้นก็ถูกฆ่าตายอย่างน่าสมเพช
หล่อนเสียบมีดทะลุหัวใจของชายอันเป็นที่รักด้วยมือตัวเอง
“ชาวโลกเนี่ยน่าสนุกจริงๆ
ซะด้วยแหะเสียดายจังผมอยากเก็บเธอไว้นะแต่นี่เป็นงาน”
โพแทสเซียมกล่าวเช่นนั้นแล้วจะลงมือ
แต่ทว่า
“เดี๋ยวก่อนโพแทสเซียมผู้หญิงคนนั้นยังมีประโยชน์อยู่”
กลับมีเสียงที่หยุดราชครูเอาไว้
ภาพของความทรงจำเหมือนจะแจ่มชัดขึ้น
สดใสขึ้น
อารมณ์กับความรู้สึกที่มีต่อความทรงจำนี้คงจะพิเศษเป็นอย่างยิ่ง
ได้ยินโพแทสเซียมเรียกเจ้าของเสียงด้วยความนอบน้อม
“อะ
อ้าวท่านลำดับที่หนึ่งอุตส่าห์มาด้วยตัวเองเลยหรือครับ”
“แกเองก็อย่าปากโป้งเรื่องนี้ล่ะอย่าให้รูบิเดียมรู้ด้วย”
“ต้องปิดกระทั่งซุงโซกับซุงลี่ด้วยหรือครับแหมเป็นเรื่องที่ลับจังเลยน้า~~~”
จากนั้นชายผู้ที่น่าจะเป็นพระราชาของมวลมนุษย์ต่างดาวก็ก้าวเข้ามาในล็อบบี้
มายืนต่อหน้าฟ้ากมลผู้ที่หัวใจแตกสลาย
แต่เพราะแสงสว่างที่ลอดเข้ามาในล็อบบี้ซึ่งมืดสนิทจึงมองไม่เห็นใบหน้าของราชครูตนดังกล่าว
“พรสวรรค์ด้านเกมนั่นคือสิ่งจำเป็นดังนั้นจะขอใช้พลังของเธอล่ะนะ
เพื่อที่จะสร้างโลกแห่งอุดมคติมันจำเป็นต้องพึ่งพาพลังของเธอนะไทเทเนียม”
นั่นเป็นคำพูดเดียวกับที่ไทเทเนียมพูดเอาไว้ตอนที่ใช้เวพอนไนซ์แวริเอเบิลไนท์
เป็นคำพูดที่กล่าวถึงคนๆ
นี้นั่นเอง
...ภาพตัดไปตรงนี้
แล้วฉายภาพใหม่ที่น่าจะเป็นความทรงจำหลังกลายเป็นมนุษย์ต่างดาว
หล่อนกำลังพูดคุยกับรูบิเดียมราชครูลำดับที่สาม
“เอาฟันเฟืองของมิ่งขวัญมาสิแล้วฉันจะช่วยเรื่องที่เธอกำลังกังวลอยู่เอง”
ราชครูสาวพูดแล้วชี้มาที่ไทเทเนียม
“อยากช่วยใช่รึเปล่าเด็กในท้องน่ะ”
...และแล้ว
ดาบแห่งเครื่องทำสวนก็ดำดิ่งลงมา
Titanium
Lv.100
[.....0:27000.....]
***ชดเชยในส่วนที่เมื่อวันพุทธลงสั้นไปหน่อยตคอนนี้เลยพยายามพิมพ์ให้เท่ากับความยาวตอนที่ใช้ปกติกับอีกครึ่งหนึ่งครับ บทหน้าจะถึงบทสรุปส่วนที่ค้างคาของไทเทเนียมเสียทีและกลับเข้าสู่พล็อตหลักที่วางไว้ครับอันที่จริงตอนแรกที่วางไว้ส่วนของไทเทเนียมจะจบตั้งแต่ช่วงที่สู้กับอวโลกิตะเสร็จแต่เนื่องจากช่วงนั้นไรท์งานยุ่งจนเผลอเขียนผิดสเต็ปไหน่อยเลยต้องลากยาวกับพยายามหาทางแก้ให้กลับเข้าเส้นเรื่องเดิมจนทำสำเร็จจนได้ ทีนี้ขอพูดถึงอีกเรื่องหนึ่งไรท์กำลังคิดว่าข้อมูลบางส่วนพวกเรื่องส่วนตัวของตัวละครเนี่ยมีหยุมหยิมเต็มไปหมดเลยกะว่าจะทำเป้นตอนพิเศษแต่ถ้าเขียนจริงจังแบบนั้นจะทำให้ไม่มีเวลาเอาบวกกิมมิคส่วนใหญ่สรุปเป็นเรื่องเป็นราวให้เขียนได้ไม่มากนักเลยกะว่าจะทำเป็นบทพูดสั้นๆ สามสี่บรรทัดลงช่วงคุยกันท้ายตอนนี่ล่ะครับแต่คงต้องขอเวลาคิดก่อนล่ะนะว่าจะออกมาแบบไหนดี ไว้เจอกันใหม่อาทิตย์หน้าตอนแรกวันอังคารนะครับ***
ความคิดเห็น